Joba 21
1 Te phoeiah Job loh a doo tih tih,
Job antwoordde, en sprak:
2 Ka ol hnatun, hnatun lamtah te te nangmih kah hloephloeinah om saeh.
Luistert aandachtig naar wat ik ga zeggen; En dat uw troost zich daartoe bepale!
3 Ka thui vaengah kai ol he ueh mai lamtah ka thui hnukah nan tamdaeng akhaw.
Laat mij uitspreken op mijn beurt, Wanneer ik klaar ben, kunt ge spotten!
4 Kai khaw ka kohuetnah he hlang hut a? Balae tih ka mueihla loh a ngen pawt mai eh?
Heb ik me soms over mensen beklaagd, Of heb ik geen grond, om mismoedig te zijn?
5 Kai taengla a mael vaengah hal tih a kut neh a ka te a puei.
Ziet mij aan, en staat verstomd, En legt uw hand op de mond!
6 Ka poek bal vaengah ka let tih ka pumsa he tuennah loh a tuuk.
Wanneer ik er aan denk, sta ik verbijsterd, En huivert mijn vlees:
7 Halang rhoek tah haimo la a hing uh akhaw balae tih tatthai la a len uh.
"Waarom blijven de bozen in leven Worden zij oud en groeien in kracht?"
8 A mikhmuh kah a tiingan rhoek neh a mikhmuh kah a cadil cahma khaw amih taengah a cikngae sak.
Hun kroost gedijt voor hun aanschijn, Hun geslacht houdt stand voor hun ogen;
9 Amih im khaw birhihnah lamloh ngaimongnah la om tih Pathen kah conghol loh amih soah cuk thil pawh.
Hun huizen zijn veilig en zonder vrees, Gods roede valt er niet op neer.
10 A vaito a pil vaengah a vaito a pom khaw tuei pawt tih thangyah tlaih pawh.
Hun stier bespringt en bevrucht, Hun koeien kalven en hebben geen misdracht;
11 A casenca rhoek te boiva bangla a hlah uh tih a camoe rhoek loh soipet uh.
Als een kudde laten ze hun jongens naar buiten, En hun kinderen springen rond.
12 Kamrhing neh rhotoeng te a phueih uh tih phavi ol neh a kohoe uh.
Ze zingen bij pauken en citer, Vermaken zich bij de tonen der fluit;
13 Amamih vaengkah tue then khuiah muei uh tih hmawn uh. Mikhaptok ah saelkhui la ael uh. (Sheol h7585)
Ze slijten hun dagen in weelde, En dalen in vrede ten grave. (Sheol h7585)
14 Tedae Pathen taengah, “Kaimih taeng lamloh nong laeh. Na longpuei ming ham ka ngaih uh moenih.
Toch zeggen ze tot God: Blijf verre van ons, We willen uw wegen niet kennen!
15 Anih taengah thothueng ham khaw unim tlungthang? A taengah n'cuuk uh ham khaw balae a hoeikhang eh?” a ti uh.
Wat is de Almachtige, dat we Hem zouden dienen; Wat baat het ons, te smeken tot Hem?
16 Amih kah thennah khaw amamih kut ah om pawt lah ko ke. Halang rhoek kah cilsuep te kai lamloh lakhla saeh.
Ligt hun geluk niet in hun eigen hand, Bemoeit Hij Zich wel met de plannen der bozen?
17 Halang rhoek kah hmaithoi tah metlam khaw thi tih amamih kah rhainah amamih soah a thoeng pah. A thintoek neh a rhilong a suem pah.
Hoe dikwijls gaat de lamp der bozen wel uit, En stort er rampspoed op hen neer? Hoe dikwijls vernielt Hij de slechten in zijn toorn, Grijpen de weeën hen aan in zijn gramschap;
18 Khohli hmai ah cangkong bangla om uh tih cangkik bangla cangpalam loh a khuen.
Worden zij als stro voor de wind, Als kaf, opgejaagd door de storm?
19 Pathen loh a ca rhoek ham a khoem coeng. A boethae te amah taengah thuung saeh lamtah ming saeh.
Gij zegt: God wreekt zijn misdaad op zijn kinderen, En zal hem zo zijn wraak laten voelen!
20 A sitlohthamlam te a mik, a mik ah tueng saeh lamtah tlungthang kah kosi te mam sak saeh.
Maar zijn eigen ogen moesten zijn rampspoed aanschouwen, Zelf moest hij de toorn van den Almachtige drinken!
21 A hnukah a imkhui ham a kongaih te balae? A hla kah a tarhing khaw bawt coeng.
Want wat bekommert hij zich om zijn gezin na zijn dood, Wanneer het getal zijner maanden ten einde is?
22 Pathen te mingnah a tukkil a? Amah he pomsang tih lai a tloek.
Zou men soms God de les willen lezen, Hij, die de hemelingen richt?
23 A cungkuem dongah bidipbisok tih thayoeituipan la amah kah thincaknah rhuhrhong neh aka duek he,
En de een gaat dood, geheel voldaan, Volkomen gelukkig en rustig,
24 A rhangsuk khaw suktui buem tih a rhuh hliing khaw sulpuem.
Zijn lenden vol vet, Het merg in zijn beenderen nog fris.
25 Hinglu khahing la duek tih hnothen aka ca pawt he khaw,
De ander sterft met een verbitterd gemoed, Zonder ooit het geluk te hebben gesmaakt!
26 laipi khuiah rhenten yalh tih a rhit loh a soah a yol.
Tezamen liggen ze neer in het stof, Door de wormen bedekt!
27 Nangmih kah kopoek ka ming phoeiah tangkhuepnah neh kai soah nan hul ni te.
Zeker, ik ken uw gedachten, En de bedenkingen, die gij tegen mij aanvoert;
28 “Hlangcong im te menim? Halang tolhmuen kah dap te menim?” na ti uh.
Gij zegt: "Waar is het huis van den tyran, Waar de tent, waar de bozen in wonen?"
29 Longpuei aka poeng rhoek te na dawt uh pawt tih amih kah miknoek khaw na hmat uh pawt nim?
Hebt gij de reizigers dan nooit ondervraagd, Of aanvaardt gij hun getuigenis niet:
30 Rhainah khohnin lamloh boethae te a tuem tih thinpom khohnin lamloh a khuen te ta.
"De boze blijft gespaard op de dag van verderf, En ontsnapt op de dag van de gramschap!"
31 A khoboe te a mikhmuh ah aka phoe pah te unim? A saii bangla a taengah aka thuung te unim?
Wie houdt hem zijn wandel voor ogen, Wie zet hem betaald wat hij deed?
32 Anih khaw phuel la a khuen vaengah laivuei ni a hak thil.
Hij wordt ten grave gedragen, En een tombe houdt er de wacht.
33 Anih ham soklong kah dikmuh khaw tui. Anih hnuk te hlang boeih loh a thoelh tih anih hmai kah hlangmi tae lek pawh.
Zacht ligt hij neer Op de kluiten in het dal; Heel de wereld trekt achter hem aan, Talloos velen lopen uit voor zijn stoet.
34 Te dongah balae tih a honghi la kai he nan hloep uh? Nangmih kah taikhaih khaw boekoeknah la cul coeng,” a ti.
Wat is uw vertroosting dus schraal, Uw antwoord anders dan leugens!
