Nehemiah 4
1 Toe kaicae mah tapang ka thungh o let boeh, tiah Sanballat mah thaih naah, palungphui hmai baktiah amngaeh pae moe, Judahnawk to pahnuithuih.
Då no Sanballat høyrde gjete at me dreiv på og bygde på muren, vart han brennande harm og fælt sinna. Han spotta jødarne,
2 Anih mah angmacae ampuinawk hoi Samaria misatuh kaminawk hmaa ah, Thacak ai Judah kaminawk loe timaw sak atim o? Angmacae abuephaih tapang to a sak o moe, angbawnhaih sak han a thuih o maw? Nihcae mah nito thungah tapang to pacoeng o thai tih maw? Hmai mah kangh ih anghnoeng baktiah angpop sut thlung hoiah maw nihcae mah tapang to sah o tih? tiah thuih.
og tala soleis til brørne sine og til stridsfolket i Samaria: «Kva er det desse visne jødarne driv på med? Skal dei hava lov til sovore? Skal dei få ofra? Kann henda dei vil få arbeidet ferdigt i dag! Kann henda dei vil blåsa liv i steinarne frå dei forbrende røysarne!»
3 Anih taengah kaom Ammon kami Tobiah mah, Nihcae mah sak ih tapang loe tasui mah mataeng doeh a nui hoiah cawh nahaeloe, amtim rup tih takhae, tiah a naa.
Ammoniten Tobia, som stod jamsides med honom, sagde: «Lat deim byggja so mykje dei vil. Berre ein rev hoppar uppå, kjem han til å riva ned heile steinmuren!»
4 Toe Aw kaicae ih Sithaw, tahngai ah; minawk mah hnaphnaehaih ka tongh o boeh: nichae mah padaeng ih lok loe angmacae lu nuiah krah nasoe; nihcae misong ah naehhaih to om nasoe:
«Høyr, vår Gud, kor me er til spott og spe! Lat hædingi deira koma attende på deira eige hovud og gjev deim til plundring i eit land der dei lyt vera fangar!
5 nihcae mah tapang sah kaminawk to khet patoek o pongah, a sak o ih zaehaihnawk to pakaa pae hmah; nihcae zaehaih to na hmaa hoiah takhoe pae ving hmah, tiah lawk ka thuih.
Løyn ikkje misgjerningi deira! Lat ikkje syndi deira verta utstroki for di åsyn, av di dei hev krenkt deg medan byggjarane høyrde på det!»
6 Toe tapang to ka sak o; kaminawk loe toksakhaih bangah palung ang paek o pongah, tapang ahap khoek to sak pacoeng o.
Me bygde på muren, og heile muren vart gjort ferdig upp til halve høgdi. Og folket hadde godt mod på arbeidet.
7 Toe Jerusalem tapang to pathoep o moe, akhawnawk doeh pading o let boeh, tiah Saballat, Tobiah, Arab kaminawk, Ammon kaminawk hoi Ashod kaminawk mah thaih o naah, paroeai palungphui o,
Men då Sanballat og Tobia og arabararne og ammonitarne og asdoditarne høyrde at murarne i Jerusalem heldt på å heilna og rivnorne tok til å teppast, då vart dei brennande harme.
8 nihcae loe Jerusalem to tuk moe, raihaih paek hanah, amkhueng moe, lok aram o.
Dei lagde seg i hop alle saman um å koma og strida mot Jerusalem og gjera ugreida for folket.
9 Toe kaicae loe kaimacae Sithaw khaeah lawk ka thuih o moe, nihcae pongah, aqum athun misa ka toep o.
Då bad me til vår Gud. Og me sette vaktpostar natt og dag til vern mot deim.
10 To naah thoemto Judah kaminawk hoi toksah kaminawk loe thazok o, kamro thlung to pop hmoek pongah, tapang to ka sah o thai ai boeh, tiah a thuih o.
Men jødarne sagde: «Magti tryt hjå arbeidsfolket, og grushaugane er for store; me orkar ikkje byggja på muren!»
11 Ka misanawk mah, Judah kaminawk mah hnuk o han ai, panoek o han ai ah, nihcae salakah akun si loe, nihcae to hum si, to tiah a sak o ih tok to pakaa pae si, tiah a thuih o.
Og fiendarne våre sagde: «Inkje skal dei gå og inkje skal dei sjå fyrr me kjem midt uppi flokken og høgg deim ned og soleis gjer ende på arbeidet.»
12 To naah nihcae taengah kaom Judahnawk to angzoh o moe, misa mah ahmuen kruek hoiah nangcae tuk hanah amsak o, tiah vai hato ang thuih o.
Og jødarne som budde nær deim, kom frå alle kantar og sagde med oss vel ti gonger: «De lyt koma attende til oss.»
13 To pongah tapang hnuk bang ih ahmuen kahnaem hoi hmuensang ah sumsen, tayae hoi kalii sin kaminawk to angmacae imthung takoh kaminawk hoi nawnto ka ohsak.
Då fylkte eg folket i lægderne bak muren, på dei opne plassarne; fylkte deim kvar ættgrein for seg med sine sverd og med spjot og med bogar.
14 Hmuennawk ka khet pacoengah, angraengnawk hoi ukkungnawk, kanghmat kaminawk to ka kawk moe, Misanawk to zii o hmah, Lensawk zitthok, Angraeng to panoek oh, nam nawkamyanawk, na capanawk, na canunawk, na zunawk hoi na imthung takohnawk hanah misa to tuh oh, tiah ka thuih pae.
Eg mynstra deim, gjekk so fram og tala til dei adelborne og formennerne og til hitt folket: «Ver ikkje rædde deim! Tenk på Herren, den store og skræmelege, og strid for brørne dykkar, for sønerne og døtterne dykkar, for konorne dykkar og for heimarne dykkar.»
15 Nihcae mah pacaeng ih hmuen to kaicae mah panoek boeh, tiah misanawk mah panoek o naah, Nihcae amsakhaih to Sithaw mah amrosak, to naah tapang sakhaih ahmuen ah kam laem o, kami boih angmacae toksakhaih ahmuen ah caeh o let.
Då fiendarne våre fekk spurt at me hadde full greida på det, og at Gud soleis hadde gjort rådi deira um inkje, so kunde me alle ganga attende til muren kvar til sitt arbeid.
16 To pacoeng hoi kamtong, ka tamna ahap kaminawk toksak o naah, ahap kaminawk mah maiphaw maica, tayae, angvaenghaih aphaw, kalii hoiah misa to toep o; ukkungnawk mah Judahnawk to abomh.
Men frå den dagen dreiv berre helvti av drengjarne mine på med arbeidet; andre helvti stod væpna med spjot, med skjoldar, bogar og brynjor. Hovdingarne stod attanfor heile Judas hus.
17 Tapang sah kaminawk loe ban maeto hoiah tok to a sak o moe, ban maeto hoiah maiphawmaica to sinh o.
Dei som bygde på muren og dei som leste på seg og bar byrdor, med eine handi gjorde dei arbeidet, med hi heldt dei verja.
18 Tapang sah kaminawk loe sumsen avak hoiah tapang to a sak o. Toe mongkah ueng kami loe ka taengah oh.
Kvar byggjar spente sverd um seg, og dei bygde medan hornblåsaren stod jamsides med meg.
19 To naah kai mah, angraengnawk, ukkugnnawk hoi to ah kaom anghmat kaminawk khaeah, Toksakhaih ahmuen paroeai kawk pongah, tapang nuiah toksah kaminawk loe maeto hoi maeto kangthla ah ni na oh o.
Og eg sagde til dei adelborne og formennerne og til hitt folket: «Arbeidet er stort og vidsveimt; og me er spreidde på muren langt frå kvarandre.
20 Naa ih ahmuen hoiah doeh mongkah lok to na thaih o nahaeloe, kaicae khaeah angcuu oh, aicae ih Sithaw mah aicae hanah misa na tuh pae tih, tiah ka naa.
Der de høyrer hornet ljoda, dit skal de samla dykk til oss. Vår Gud vil strida for oss.»
21 To tiah tok ka sak o; thoemto kaminawk loe akhawnbang hoi cakaeh amtueng khoek to tayae sinh hoiah tok to a sak o.
So dreiv me då på med arbeidet, medan helvti av folket heldt spjoti, frå morgonroden rann til stjernorne synte seg.
22 To naah kaminawk khaeah, Kami boih aqum ah angmah ih tamna hoiah nawnto iip o nasoe, to tiah ni tamnanawk loe athun ah thoksah o ueloe, aqum ah aicae hanah misa toep o tih, tiah ka thuih pae.
Samstundes baud eg folket: «Kvar og ein med sin dreng skal vera med natti inne i Jerusalem, so me kann hava deim til vakt um natti og til arbeid um dagen.»
23 Tui amhluk nathuem khue ai ah loe, kai doeh, kam nawkamyanawk, ka tamnanawk hoi ka hnukbang kaminawk doeh, khukbuen kang khring o ai.
Korkje eg eller frendarne mine eller drengjerne eller vaktmennerne mine, kom or klædi. Våpni var for kvar og ein likso umissande som vatn.
