Nehemias 1
1 Ang mga pulong ni Nehemias anak nga lalaki ni Hacalia: Niining tungora nahitabo kini sa bulan sa Kislev, sa ika-20 ka tuig, samtang anaa ako sa portico sa Susa,
The words of Nehemias the son of Helchias. And it came to pass in the month of Casleu, in the twentieth year, as I was in the castle of Susa,
2 usa sa akong igsoon nga lalaki, si Hanani, ang miabot kuyog ang pipila ka mga tawo sa Juda, ug nangutana ako kanila mahitungod sa mga Judio nga nakaikyas, ug sa nahabilin nga mga Judio nga anaa didto, ug mahitungod sa Jerusalem.
That Hanani one of my brethren came, he and some men of Juda; and I asked them concerning the Jews, that remained and were left of the captivity, and concerning Jerusalem.
3 Miingon sila kanako, “Katong anaa sa probinsya nga nahibilin sa pagkabihag kanila anaa sa dakong kagubot ug kaulawan tungod kay ang paril sa Jerusalem nangalumpag ug nasunog ang mga ganghaan niini.”
And they said to me: They that have remained, and are left of the captivity there in the province, are in great affliction, and reproach: and the wall of Jerusalem is broken down, and the gates thereof are burnt with fire.
4 Sa nadungog ko kining mga pulong, Milingkod ako ug mihilak, ug sa pila ka adlaw nagpadayon ako sa pagbangotan ug pagpuasa ug nag-ampo atubangan sa Dios sa langit.
And when I had heard these words, I sat down, and wept, and mourned for many days: and I fasted, and prayed before the face of the God of heaven.
5 Unya miingon ako, “Ikaw si Yahweh, ang Dios sa langit, ang Dios nga bantogan ug kahibulongan, nga nagtipig sa kasabotan ug nagpabilin nga nahigugma uban niadtong nahigugma kanimo ug nagtuman sa imong mga sugo.
And I said: I beseech thee, O Lord God of heaven, strong, great, and terrible, who keepest covenant and mercy with those that love thee, and keep thy commandments:
6 Paminaw sa akong mga pag-ampo ug ablihi ang imong mga mata, aron madungog nimo ang pag-ampo sa imong alagad nga nag-ampo ako kanimo adlaw ug gabii alang sa katawhan sa Israel nga imong mga sulugoon. Isugid ko kanimo ang mga sala sa katawhan sa Israel, nga nakasala kami batok kanimo. Nakasala ako ug ang panimalay sa akong amahan.
Let thy ears be attentive, and thy eyes open, to hear the prayer of thy servant, which I pray before thee now, night and day, for the children of Israel thy servants: and I confess the sins of the children of Israel, by which they have sinned against thee: I and my father’s house have sinned.
7 Nagpakadaotan kami pag-ayo, ug wala namo gituman ang imong mga sugo, mga balaod, ug ang tulumanon nga imong gimando sa imong alagad nga si Moises.
We have been seduced by vanity, and have not kept thy commandments, and ceremonies and judgments, which thou hast commanded thy servant Moses.
8 Palihog hinumdomi ang pulong nga imong gimando sa imong alagad nga si Moises, 'Kung dili kamo magmatinumanon, patibulaagon ko kamo sa ubang mga nasod,
Remember the word that thou commandedst to Moses thy servant, saying: If you shall transgress, I will scatter you abroad among the nations:
9 apan kung mobalik kamo kanako ug sundon ninyo ang akong mga sugo ug tumanon kini, bisan magkatibulaag ang imong katawhan sa halayo nga dapit, tigomon ko kamo pag-usab gikan didto ug dalhon ko kamo sa dapit nga akong gipili aron magpabilin ang akong ngalan.'
But if you return to me, and keep my commandments, and do them, though you should be led away to the uttermost parts of the world, I will gather you from thence, and bring you back to the place which I have chosen for my name to dwell there.
10 Karon imoha silang mga sulugoon ug imong katawhan, sa diin imong giluwas pinaagi sa imong dakong gahom ug sa kusgang kamot.
And these are thy servants, and thy people: whom thou hast redeemed by thy great strength, and by thy mighty hand.
11 Nagpakilooy ako kanimo, Yahweh, paminawa karon ang pag-ampo sa imong alagad ug sa pag-ampo sa imong mga alagad nga nagpasidungog sa imong ngalan. Karon hatagi ang imong alagad ug kalamposan, ug ihatag kaniya ang kalooy sa atubangan niining tawhana.” Nag-alagad ako ingon nga tigtagay ngadto sa hari.
I beseech thee, O Lord, let thy ear be attentive to the prayer of thy servant, and to the prayer of thy servants who desire to fear thy name: and direct thy servant this day, and give him mercy before this man. For I was the king’s cupbearer.
