Job 39
1 Nasayod ka ba kung kanus-a manganak sa ilang mga nati ang mga ilahas nga kanding sa kabukiran? Nakakita ka ba sa dihang ang mga binaw nakabaton sa ilang mga nati?
Knowest thou the time when the wild goats of the rock bring forth? dost thou mark the calving of the hinds?
2 Makaihap ka ba sa mga bulan nga nanamkon sila? Nasayod ka ba sa panahon nga nakabaton sila sa ilang mga nati?
Dost thou number the months that they fulfil? and knowest thou the time when they bring forth?
3 Naglubog sila ug gianak ang ilang nati, ug unya natapos na ang kasakit sa ilang pagpanganak.
They bow themselves, they give birth to their young ones, they cast out their pains;
4 Nahimong kusgan ang ilang mga nati ug mitubo diha sa kaumahan; manggawas sila ug dili na mamalik pag-sab.
Their young ones become strong, they grow up in the open field, they go forth, and return not unto them.
5 Kinsa may nagpalingkawas sa ihalas nga asno? Kinsa man ang nagbadbad sa hikot sa paspas nga asno,
Who hath sent out the wild ass free? and who hath loosed the bands of the onager,
6 kansang puloy-anan akong gihimo sa Arabah, iyang balay sa parat nga yuta?
Whose house I made the wilderness, and the salt plain his dwellings?
7 Mikatawa siya sa pagtamay sa mga kasaba sa siyudad; wala niya nadunggan ang singgit sa nagmaneho.
He laugheth at the tumult of the city, and heareth not the shouts of the driver;
8 Naglatagaw siya sa kabukiran isip iyang sibsibanan; didto nangita siya sa tanang lunhaw nga tanom aron kaonon.
The range of the mountains is his pasture, and he searcheth after every green thing.
9 Malipayon bang moalagad kanimo ang ihalas nga torong baka? Magtugot ba siya nga magpabilin sa imong pasongan?
Will the buffalo be willing to serve thee, or will he lodge by thy crib?
10 Pinaagi sa pisi, madumalahan ba nimo ang ihalas nga torong baka aron darohon ang mga tudling? Darohon ba niya ang walog alang kanimo?
Canst thou bind the buffalo with his cord in the furrow? or will he harrow the valleys after thee?
11 Saligan ba nimo siya tungod kay kusgan kaayo siya? Biyaan ba nimo ang imong bulohaton ngadto kaniya?
Wilt thou put confidence in him, because his strength is great? and wilt thou leave thy labour to him?
12 Magsalig ka ba nga dad-on niya ang imong lugas sa balay, aron tigomon ang lugas sa imong giokanan?
Wilt thou trust him to bring home thy seed, and gather it into thy threshing-floor?
13 Magarbohon ang ostrits nga mibukhad sa mga pako, apan tag-as ba ug nalukop ang ilang balahibo sa gugma?
The wing of the ostrich beats joyously — But is it the stork's pinion and plumage?
14 Kay biyaan niya ang iyang mga itlog diha sa yuta, ug gipainitan niya sila diha sa abog;
For she leaveth her eggs to the earth, and warmeth them in the dust,
15 nalimot siya nga mahimong matamakan sila o nga madugmok sila sa usa ka mapintas nga mananap.
And forgetteth that the foot may crush them, or that the beast of the field may trample them.
16 Dili maayo ang iyang pagtagad sa iyang mga piso nga daw dili kini iya; wala siya nahadlok nga mahimong kawang ang iyang paghago,
She is hardened against her young ones, as though they were not hers; her labour is in vain, without her concern.
17 tungod kay gihikawan siya sa Dios sa kaalam ug wala siya gihatagan ug panabot.
For God hath deprived her of wisdom, and hath not furnished her with understanding.
18 Sa dihang paspas siyang modagan, magkatawa siya nga magtamay sa kabayo ug sa nagsakay niini.
What time she lasheth herself on high, she scorneth the horse and his rider.
19 Gihatagan mo ba ang kabayo sa iyang kusog? Gibistihan mo ba ang iyang liog sa iyang daw nag-awas nga buhok sa ulo?
Hast thou given strength to the horse? hast thou clothed his neck with the quivering mane?
20 Napalukso na ba nimo siya sama sa dulon? Gikahadlokan pag-ayo ang kahalangdon sa iyang pagpangusmo.
Dost thou make him to leap as a locust? His majestic snorting is terrible.
21 Nagpanikad siya sa tibuok niyang kusog ug nagmalipayon sa iyang kusog; nagdali siya sa pagsugat sa mga hinagiban.
He paweth in the valley, and rejoiceth in [his] strength; he goeth forth to meet the armed host.
22 Gitamay niya ang kahadlok ug wala naluya; dili siya motalikod sa espada.
He laugheth at fear, and is not affrighted; neither turneth he back from before the sword.
23 Ang sakoban nag-uyog diha sa iyang kiliran, uban sa nagpangidlap nga bangkaw.
The quiver rattleth upon him, the glittering spear and the javelin.
24 Gilamoy niya ang yuta sa kabangis ug hilabihang kasuko; sa tingog sa budyong, dili siya magpabilin ug barog sa usa lamang ka dapit.
He swalloweth the ground with fierceness and rage, and cannot contain himself at the sound of the trumpet:
25 Sa tanang higayon nga motingog na ang budyong, moingon siya, 'Aha!' Nasimahoan na niya ang gubat sa layo pa lamang— ang daw dalugdog nga panagsinggit sa mga nagdumala sa kasundalohan ug sa mga singgit panahon sa gubat.
At the noise of the trumpets he saith, Aha! and he smelleth the battle afar off, the thunder of the captains, and the shouting.
26 Pinaagi ba sa imong kaalam nga habog nga milupad ang banog, nga iyang gibukhad ang iyang mga pako alang sa habagatan?
Doth the hawk fly by thine intelligence, [and] stretch his wings toward the south?
27 Pinaagi ba sa imong mga mando nga ang agila mipataas ug nagbuhat ug salag ngadto sa habog nga dapit?
Doth the eagle mount up at thy command, and make his nest on high?
28 Nagpuyo siya sa mga pangpang ug lig-on nga naghimo sa iyang panimalay sa kinatumyan sa pangpang.
He inhabiteth the rock and maketh his dwelling on the point of the cliff, and the fastness:
29 Gikan didto nangita siya sa iyang mga dagitonon; nakita sila sa iyang mga mata gikan sa layo kaayo nga dapit.
From thence he spieth out the prey, his eyes look into the distance;
30 Ang iyang mga piso usab moinom ug dugo; kung diin ang mga patay nga tawo, atua usab siya.”
And his young ones suck up blood; and where the slain are, there is he.
