Псалми 74
1 Асафово поучение. Боже, защо си ни отхвърлил за винаги? Защо дими гневът Ти против овците на пасбището Ти?
Asaf'ın Maskili Ey Tanrı, neden bizi sonsuza dek reddettin? Niçin otlağının koyunlarına karşı öfken tütmekte?
2 Спомни си за събранието Си, което си придобил от древността, Което си изкусил да бъде племето, което ще имаш за наследство; Спомни си и за хълма Сион, в който си обитавал.
Anımsa geçmişte sahiplendiğin topluluğu, Kendi halkın olsun diye kurtardığın oymağı Ve üzerine konut kurduğun Siyon Dağı'nı.
3 Отправи стъпките Си горе към постоянните запустявания, Към всичкото зло, което неприятелят е извършил в светилището.
Yönelt adımlarını şu onarılmaz yıkıntılara doğru, Düşman kutsal yerdeki her şeyi yıktı.
4 Противниците Ти реват всред местосъбранието Ти; Поставиха своите знамена за знамения.
Düşmanların bizimle buluştuğun yerde kükredi, Zafer simgesi olarak kendi bayraklarını dikti.
5 Познати станаха като човеци, които дигат брадва Върху гъсти дървета;
Gür bir ormana Baltayla dalar gibiydiler.
6 И сега всичките му ваяни изделия Те събарят изведнъж с брадви и чукове.
Baltayla, balyozla kırdılar, Bütün oymaları.
7 Предадоха на огън светилището Ти; Оскверниха обиталището на името Ти като го повалиха на земята.
Ateşe verdiler tapınağını, Yerle bir edip kutsallığını bozdular Adının yaşadığı konutun.
8 Рекоха в сърцето си: Нека ги изтребим съвсем; Изгориха всичките богослужебни домове по земята.
İçlerinden, “Hepsini ezelim!” dediler. Ülkede Tanrı'yla buluşma yerlerinin tümünü yaktılar.
9 Знамения да се извършат за нас не виждаме; няма вече пророк, Нито има вече между нас някой да знае до кога ще се продължава това.
Artık kutsal simgelerimizi görmüyoruz, Peygamberler de yok oldu, İçimizden kimse bilmiyor ne zamana dek...
10 До кога, Боже, противникът ще укорява? До века ли врагът ще хули името Ти?
Ey Tanrı, ne zamana dek düşman sana sövecek, Hasmın senin adını hor görecek?
11 Защо теглиш назад ръката Си, да! десницата Ти? Изтегли я изсред пазухата Си и погуби ги.
Niçin geri çekiyorsun elini? Çıkar sağ elini bağrından, yok et onları!
12 А Бог е от древността Цар мой, Който изработва избавления всред земята.
Ama geçmişten bu yana kralım sensin, ey Tanrı, Yeryüzünde kurtuluş sağladın.
13 Ти си раздвоил морето със силата Си; Ти си смазал главите на морските чудовища.
Gücünle denizi yardın, Canavarların kafasını sularda parçaladın.
14 Ти си строшил главите на Левиатана, Дал си го за ястие на людете намиращи се в пустинята.
Livyatan'ın başlarını ezdin, Çölde yaşayanlara onu yem ettin.
15 Ти си разцепил канари, за да изтичат извори и потоци; Пресушил си реки не пресъхвали.
Kaynaklar, dereler fışkırttın, Sürekli akan ırmakları kuruttun.
16 Твой е денят, Твоя е нощта; Ти си приготвил светлината и слънцето.
Gün senindir, gece de senin, Ay ve güneşi sen yerleştirdin,
17 Ти си поставил всичките предели по земята; Ти си направил лятото и зимата.
Yeryüzünün bütün sınırlarını sen saptadın, Yazı da kışı da yaratan sensin.
18 Помни това, че врагът е укорил Господа, И че безумни люде са похулили Твоето име.
Anımsa, ya RAB, düşmanın sana nasıl sövdüğünü, Akılsız bir halkın, adını nasıl hor gördüğünü.
19 Не предавай на зверовете душата на гургулицата Си; Не забравяй за винаги живота на Твоите немотни.
Canavara teslim etme kumrunun canını, Asla unutma düşkün kullarının yaşamını.
20 Зачети завета Си, Защото тъмните места на земята са пълни с жилища на насилие.
Yaptığın antlaşmayı gözönüne al, Çünkü ülkenin her karanlık köşesi Zorbaların inleriyle dolmuş.
21 Угнетеният да се не върне назад посрамен; Сиромахът и немотният да хвалят името Ти.
Düşkünler boynu bükük geri çevrilmesin, Mazlumlar, yoksullar adına övgüler dizsin.
22 Стани, Боже, защити Своето дело; Помни как всеки ден безумният Те укорява.
Kalk, ey Tanrı, davanı savun! Anımsa akılsızların gün boyu sana nasıl sövdüğünü!
23 Не забравяй гласа на противниците Си; Размирството на ония, които се повдигат против Тебе, постоянно се умножава.
Unutma hasımlarının yaygarasını, Sana başkaldıranların durmadan yükselen patırtısını!
