मत्ती 21
1 ज़ैखन यीशु ते कने तैसेरे चेले यरूशलेम नगरेरे नेड़े पुज़े, त यीशुए ज़ैतून पहाड़े पुड़ बैतफगे मरां अपने दूई चेले एन ज़ोइतां अग्रोवं भेज़े।
| وَلَمَّا اقْتَرَبُوا مِنْ أُورُشَلِيمَ، وَوَصَلُوا إِلَى قَرْيَةِ بَيْتِ فَاجِي عِنْدَ جَبَلِ الزَّيْتُونِ، أَرْسَلَ يَسُوعُ اثْنَيْنِ مِنْ تَلامِيذِهِ، | ١ |
2 “अपने सामने उस ड्लव्वें मां गाथ, ते तैड़ी पुज़ेले, त तुसन अक गधी बंधोरी मैलनिये, ते तैस साथी तैसेरो बच्चो भी भोनोए, तैस खोलतां इड़ी मीं कां आनां।”
| قَائِلاً لَهُمَا: «ادْخُلا الْقَرْيَةَ الْمُقَابِلَةَ لَكُمَا، تَجِدَا فِي الْحَالِ أَتَاناً مَرْبُوطَةً وَمَعَهَا جَحْشٌ، فَحُلّا رِبَاطَهُمَا وَأَحْضِرَاهُمَا إِلَيَّ. | ٢ |
3 अगर तुसन कोई पुच़्छ़े, त तुस ज़ोइयथ, कि प्रभुए एसेरी ज़रूरत आए, ते तै लूशी तैस वापस भेज़ेलो।
| فَإِنِ اعْتَرَضَكُمَا أَحَدٌ، قُولا: الرَّبُّ بِحَاجَةٍ إِلَيْهِمَا. وَفِي الْحَالِ يُرْسِلُهُمَا». | ٣ |
4 इन सब किछ एल्हेरेलेइ भोवं, कि नेबे ज़ैन वचन ज़ोरू थियूं, तैन पूरू भोवं,
| وَقَدْ حَدَثَ هَذَا لِيَتِمَّ مَا قِيلَ بِلِسَانِ النَّبِيِّ الْقَائِلِ: | ٤ |
5 “सिय्योनेरे कुइये सेइं ज़ोथ, कि तेरो राज़ो तीं कां ओरोए, ते तै बड़ो हलीमी ते तै गैधी पुड़ च़ेढ़तां ओरोए, बल्के गधेरे बच्चे पुड़।”
| «بَشِّرُوا ابْنَةَ صِهْيَوْنَ: هَا هُوَ مَلِكُكِ قَادِمٌ إِلَيْكِ وَدِيعاً يَرْكَبُ عَلَى أَتَانٍ وَجَحْشٍ ابْنِ أَتَانٍ!» | ٥ |
6 चेले च़ले जे ते ज़ेन्च़रे यीशुए ज़ोरू थियूं, तैनेईं तेन्च़रे कियूं।
| فَذَهَبَ التِّلْمِيذَانِ، وَفَعَلا مَا أَمَرَهُمَا بِهِ يَسُوعُ، | ٦ |
7 तैनेईं तै गधी ते तैसारो बच्चो आनो, ते तैन पुड़ अपना लिगड़ां छ़डां, ते यीशु तैस पुड़ च़ेढ़तां च़लो।
| فَأَحْضَرَا الأَتَانَ وَالْجَحْشَ، وَوَضَعَا عَلَيْهِمَا ثِيَابَهُمَا، فَرَكِبَ. | ٧ |
8 बड़े लोकेईं अपना लिगड़ां बत्ती मां बिछ़ां, ते किछेईं बुट्टा केरे डाल केटतां बत्ती मांमेइं छ़डोरे थिये।
| وَأَخَذَ جَمْعٌ كَبِيرٌ جِدّاً يَفْرُشُونَ الطَّرِيقَ بِثِيَابِهِمْ، وَأَخَذَ آخَرُونَ يَقْطَعُونَ أَغْصَانَ الشَّجَرِ وَيَفْرُشُونَ بِها الطَّرِيقَ. | ٨ |
9 ते तैना लोक ज़ैना यीशु सेइं साथी अग्री-अग्री ते पत्ती-पत्ती च़लोरे थिये, तैना नहरे देते थिये, “दाऊदेरे मट्ठेरी होशाना (तारीफ़), धने तै, ज़ै प्रभुएरे नंव्वे सेइं एइते, स्वर्गे मां होशाना।”
| وَكَانَتِ الْجُمُوعُ الَّتِي تَقَدَّمَتْ يَسُوعَ وَالَّتِي مَشَتْ خَلْفَهُ تَهْتِفُ قَائِلَةً: «أُوصَنَّا لاِبْنِ دَاوُدَ! مُبَارَكٌ الآتِي بِاسْمِ الرَّبِّ! أُوصَنَّا فِي الأَعَالِي!» | ٩ |
10 ज़ैखन यीशु यरूशलेम नगरे मां पुज़ो, त सारे नगर मां हलचल मेच़ि जेई, ते लोक ज़ोने लग्गे, “ए कौने?”
| وَلَمَّا دَخَلَ يَسُوعُ أُورُشَلِيمَ، ضَجَّتِ الْمَدِينَةُ كُلُّهَا، وَتَسَاءَلَ أَهْلُهَا: «مَنْ هُوَ هَذَا؟» | ١٠ |
11 लोकेईं ज़ोवं, “ई गलीलेरे नासरत नगरेरो नबी यीशुए।”
| فَأَجَابَتِ الْجُمُوعُ: «هَذَا هُوَ يَسُوعُ النَّبِيُّ الَّذِي مِنَ النَّاصِرَةِ بِالْجَلِيلِ». | ١١ |
12 यीशुए परमेशरेरे मन्दरेरे अंगने मां गेइतां, ज़ैना बुपारी बुपार केरते थिये सब तैट्ठां कढे, तैनी सुनारां केरि दुकान ते कबूतर बेच़ने बालां केरि ठारां ट्लोड़ी।
| ثُمَّ دَخَلَ يَسُوعُ الْهَيْكَلَ، وَطَرَدَ مِنْ سَاحَتِهِ جَمِيعَ الَّذِينَ كَانُوا يَبِيعُونَ وَيَشْتَرُونَ؛ وَقَلَبَ مَوَائِدَ الصَّيَارِفَةِ وَمَقَاعِدَ بَاعَةِ الْحَمَامِ. | ١٢ |
13 ते तैनी ज़ोवं, “लिखोरूए कि मेरे मन्दरे जो प्रार्थना केरनेरू घर ज़ोले, पन तुसेईं त ए डैकू केरो अड्डो बनेवरोए।”
| وَقَالَ لَهُمْ: «مَكْتُوبٌ: إِنَّ بَيْتِي بَيْتاً لِلصَّلاةِ يُدْعَى. أَمَّا أَنْتُمْ فَجَعَلْتُمُوهُ مَغَارَةَ لُصُوصٍ!» | ١٣ |
14 तैखन काने ते टोंटे मन्दरे मां यीशु कां आए, ते तैनी तैना सब बज़्झ़ाए।
| وَبَيْنَمَا هُوَ فِي الْهَيْكَلِ، تَقَدَّمَ إِلَيْهِ عُمْيٌ وَعُرْجٌ، فَشَفَاهُمْ. | ١٤ |
15 पन ज़ैखन मन्दरेरे प्रधान याजक ते शास्त्री लोक एना कम्मां ज़ैना तैनी कियां, ते मट्ठन मन्दरे मां दाऊदेरी औलादरी होशाना (तारीफ़) ज़ोते लाए, तैन बड्डी सरक आई।
| فَتَضَايَقَ رُؤَسَاءُ الْكَهَنَةِ، وَالْكَتَبَةُ، عِنْدَمَا رَأَوْا الْعَجَائِبَ الَّتِي أَجْرَاهَا، وَالأَوْلادَ فِي الْهَيْكَلِ يَهْتِفُونَ: «أُوْصَنَّا لاِبْنِ دَاوُدَ!» | ١٥ |
16 ते तैस सेइं ज़ोने लग्गे, “तू शुन्ने लोरोस कि एना कुन ज़ोने लोरेन?” यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “हाँ अवं शुन्ने लोरोईं, तुसेईं कधे नईं पढ़ेरू कि, ‘तीं मट्ठन ते दुद्ध पीते बच्चन करां भी तीं अपनि पूरी तारीफ़ कमाई?’”
| فَسَأَلُوهُ: «أَتَسْمَعُ مَا يَقُولُهُ هؤُلاءِ؟» فَأَجَابَهُمْ يَسُوعُ: «نَعَمْ! أَلَمْ تَقْرَأُوا قَطُّ: مِنْ أَفْوَاهِ الأَطْفَالِ وَالرُّضَّعِ أَعْدَدْتَ تَسْبِيحاً؟» | ١٦ |
17 तैखन तै तैन शैरतां नगरे बेइरोवं च़लो जेव, ते बैतनिय्याह नगरे मां जेव ते तैड़ी रात गुज़ारी।
| ثُمَّ فَارَقَهُمْ وَانْطَلَقَ خَارِجاً مِنَ الْمَدِينَةِ إِلَى قَرْيَةِ بَيْتَ عَنْيَا، وَبَاتَ فِيهَا. | ١٧ |
18 झ़ेझ़ां ज़ैखन यीशु नगरे मांजो वापस ओरो थियो, त तैस ढ्लुख लग्गी।
| وَفِي صَبَاحِ الْيَوْمِ التَّالِي، وَهُوَ رَاجِعٌ إِلَى الْمَدِينَةِ، جَاعَ. | ١٨ |
19 बत्तारे ड्लेखी अक फ़ेगेरो बूट लाव ते तैस कां जेव, ते पट्लां केरे अलावा तैस पुड़ किछ न लाव, तैनेईं तैस जो ज़ोवं, “कधे भी तीं पुड़ फल न लग्गेलो ते तैखने तै बुट शुक्की जेव।” (aiōn g165)
| وَإِذْ رَأَى شَجَرَةَ تِينٍ عَلَى جَانِبِ الطَّرِيقِ اتَّجَهَ إِلَيْهَا، وَلَكِنَّهُ لَمْ يَجِدْ عَلَيْهَا إِلّا الْوَرَقَ، فَقَالَ لَهَا: «لا يَكُنْ مِنْكِ ثَمَرٌ بَعْدُ إِلَى الأَبَدِ!» فَيَبِسَتِ التِّينَةُ فِي الْحَالِ. (aiōn g165) | ١٩ |
20 एन हेरतां चेले हैरान भोइतां पुच्छ़ने लग्गे, “ई फ़ेगेरो बुट अकदम केन्च़रे शुक्की जोरोए?”
| فَلَمَّا رَأَى التَّلامِيذُ ذَلِكَ، دُهِشُوا وَقَالُوا: «مَا أَسْرَعَ مَا يَبِسَتِ التِّينَةُ!» | ٢٠ |
21 यीशुए जुवाब दित्तो, “अवं तुसन सेइं सच़ ज़ोताईं कि अगर तुस विश्वास रखथ, ते शक न केरथ, ज़ैन फ़ेगेरे बुटे सेइं भोवं तैन तुस भी केरि सकतथ, बल्के उस पहाड़े जो ज़ोले कि इट्ठां उखड़तां समुन्द्रे मां गा, त तैन्ने भोलू।”
| فَأَجَابَهُمْ: «الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنْ كَانَ لَكُمْ إِيمَانٌ وَلا تَشُكُّونَ، فَإِنَّكُمْ تَعْمَلُونَ لَا مِثْلَ مَا عَمِلْتُ بِالتِّينَةِ وَحَسْبُ، بَلْ إِنْ كُنْتُمْ تَقُولُونَ لِهَذَا الْجَبَلِ: انْقَلِعْ وَانْطَرِحْ فِي الْبَحْرِ، فَإِنَّ ذَلِكَ يَحْدُثُ. | ٢١ |
22 अगर तुश्शो विश्वास पक्कोए त ज़ैन किछ तुस प्रार्थनाई मां मग्गेले, तैन तुसन मैल्ली गालू?
| وَكُلُّ مَا تَطْلُبُونَهُ فِي الصَّلاةِ بِإِيمَانٍ، تَنَالُونَهُ». | ٢٢ |
23 यीशु मन्दरे मां शिक्षा देने लोरो थियो, त प्रधान याजक, ते लोकां केरे बुज़ुर्गेईं तैस पुच़्छ़ू, तू एन कम कसेरे अधिकारे सेइं केरतस? ते तीं एन कम कैनी दित्तोरोए?
| وَلَمَّا وصَلَ إِلَى الْهَيْكَلِ وَأَخَذَ يُعَلِّمُ، تَقَدَّمَ إِلَيْهِ رُؤَسَاءُ الْكَهَنَةِ وَشُيُوخُ الشَّعْبِ، وَسَأَلُوهُ: «بِأَيَّةِ سُلْطَةٍ تَفْعَلُ مَا تَفْعَلُهُ؟ وَمَنْ مَنَحَكَ هَذِهِ السُّلْطَةَ؟» | ٢٣ |
24 यीशुए तैन जुवाब दित्तो, “अवं भी तुसन अक गल पुछ़तईं, अगर तुस तैसेरो जुवाब देले, त अवं भी ज़ोइलो कि अवं एन कम कसेरे अधिकारे सेइं केरताईं।
| فَأَجَابَهُمْ يَسُوعُ قَائِلاً: «وَأَنَا أَيْضاً أَسْأَلُكُمْ أَمْراً وَاحِداً، فَإِنْ أَجَبْتُمُونِي، أَقُولُ لَكُمْ أَنَا أَيْضَاً بِأَيَّةِ سُلْطَةٍ أَفْعَلُ مَا أَفْعَلُهُ: | ٢٤ |
25 यूहन्नारो बपतिस्मो कोट्ठां थियो? स्वर्गेरे तरफां थियो, या की इन्सानेरी तरफां थियो? तैना एप्पू मांमेइं गलबात केरने लग्गे, कि अगर अस ज़ोतम कि, स्वर्गेरे तरफां थियो, त फिरी तैनी ज़ोनूए कि फिरी तुसेईं तैसेरू याकीन की नईं कियेरू?
| مِنْ أَيْنَ كَانَتْ مَعْمُودِيَّةُ يُوحَنَّا؟ مِنَ السَّمَاءِ أَمْ مِنَ النَّاسِ؟» فَتَشَاوَرُوا فِيمَا بَيْنَهُمْ قَائِلِينَ: «إِنْ قُلْنَا لَهُ إِنَّهَا مِنَ السَّمَاءِ، يَقُولُ لَنَا: فَلِمَاذَا لَمْ تُصَدِّقُوهُ؟ | ٢٥ |
26 पन अगर अस ज़ोतम कि, ‘इन्सानेरी तरफां थियो,’ त लोकां केरो भी डरे किजोकि लोक यूहन्ना नबी मन्ते थिये।”
| وَإِنْ قُلْنَا: مِنَ النَّاسِ، نَخْشَى أَنْ يَثُورَ عَلَيْنَا جُمْهُورُ الشَّعْبِ، لأَنَّهُمْ كُلَّهُمْ يَعْتَبِرُونَ يُوحَنَّا نَبِيًّا». | ٢٦ |
27 एल्हेरेलेइ, तैनेईं यीशुए जुवाब दित्तो, “अस किछ न ज़ानम।” तैनी भी तैन सेइं ज़ोवं, “अवं भी तुसन सेइं न ज़ोईं कि अवं इन कम्मां कसेरे अधिकारे सेइं केरताईं।”
| فَأَجَابُوهُ: «لا نَدْرِي!» فَرَدَّ قَائِلاً: «وَلا أَنَا أَقُولُ لَكُمْ بأَيَّةِ سُلْطَةٍ أَفْعَلُ مَا أَفْعَلُهُ». | ٢٧ |
28 पन तुस इस मिसालरे बारे मां कुन सोचतथ? केन्ची मैनेरां दूई मट्ठां थियां, तैनी बड्डे मट्ठे कां गेइतां ज़ोवं, “अज़ दाछ़री बागी मां गा ते कम केर।”
| «مَا رَأْيُكُمْ؟ كَانَ لإِنْسَانٍ وَلَدَانِ. فَقَصَدَ أَوَّلَهُمَا وَقَالَ لَهُ: يَا وَلَدِي، اذْهَبِ الْيَوْمَ وَاعْمَلْ فِي كَرْمِي! | ٢٨ |
29 तैनी जुवाब दित्तो, “अवं न गेईं।” पन बादे मां पशतेइतां च़लो जेव।
| فَأَجَابَ: لَا أُرِيدُ. وَلَكِنَّهُ بَعْدَ ذَلِكَ نَدِمَ وَذَهَبَ. | ٢٩ |
30 फिरी बाजे होरि मट्ठे कां भी गेइतां एन्ने ज़ोवं, तैनी जुवाब दित्तो, “अच्छा खरी गाताईं।” पन जेव नन्ना।
| ثُمَّ قَصَدَ الرَّجُلُ وَلَدَهُ الثَّانِي وَقَالَ لَهُ مَا قَالَهُ لِلأَوَّلِ. فَأَجَابَ: لَبَّيْكَ يَا سَيِّدِي! وَلَكِنَّهُ لَمْ يَذْهَبْ. | ٣٠ |
31 “एन दुइने मरां केनि अपने बाजेरो हुक्म मन्नो?” तैनेईं जुवाब दित्तो बड्डे हुक्म मन्नो, यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, कि अवं तुसन सेइं सच़ ज़ोताईं, कि चुंगी घिन्ने बाले ते बदचलन कुआन्शां तुसन करां पेइले परमेशरेरे राज़ मां दाखल भोली।
| فَأَيُّ الاِثْنَيْنِ عَمِلَ بِإِرَادَةِ الأَبِ؟» فَقَالُوا: «الأَوَّلُ!» فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ جُبَاةَ الضَّرَائِبِ وَالزَّانِيَاتِ سَيَسْبِقُونَكُمْ فِي الدُّخُولِ إِلَى مَلَكُوتِ اللهِ. | ٣١ |
32 अवं इन ज़ोताईं, यूहन्ना बपतिस्मो देनेबाले तुसन ज़ोवं, कि धार्मिकतारी ज़िन्दगी केन्च़रां ज़ींनीए पन तुसेईं तैसेरू विश्वास न कियो, पन चुंगी घिन्ने बाले ते बदचलन कुआन्शेईं तैसेरू विश्वास कियूं, एन हेरतां भी तुसेईं पापन करां मन न फिराव ते तैस पुड़ विश्वास न कियो।
| فَقَدْ جَاءَ يُوحَنَّا إِلَيْكُمْ سَالِكاً طَرِيقَ الْحَقِّ، فَلَمْ تُصَدِّقُوهُ. أَمَّا جُبَاةُ الضَّرَائِبِ وَالزَّانِيَاتُ فَصَدَّقُوهُ. وَلَمَّا رَأَيْتُمْ أَنْتُمْ هَذَا، لَمْ تَنْدَمُوا بَعْدَ ذَلِكَ لِتُصَدِّقُوهُ! | ٣٢ |
33 अक होरि मिसाल शुना, एक्की ज़मीनदारे अक दाछ़री बाग लाई ते तैसेरे च़ेव्रे पासन बाड़ दित्तो, ते दाछ़ारो रस कढनेरे लेइ अक हौवज़ बनावं, ते तैस बागरी हेरगेश केरनेरे लेइ अक उच्ची कूड़ी बनाई ते फिरी तै काशत केरनेबालन ठेके पुड़ देइतां कोन्च दूर प्रदेशे जो च़लो जेव।
| اسْمَعُوا مَثَلاً آخَرَ: غَرَسَ إِنْسَانٌ رَبُّ بَيْتٍ كَرْماً، وَأَقَامَ حَوْلَهُ سُوراً، وَحَفَرَ فِيهِ مِعْصَرَةً، وَبَنَى فِيهِ بُرْجَ حِرَاسَةٍ. ثُمَّ سَلَّمَ الْكَرْمَ إِلَى مُزَارِعِينَ وَسَافَرَ. | ٣٣ |
34 ज़ैखन दाछ़ ट्लोड़नेरो मौको अव त तैनी अपनो हिस्सो नेनेरे लेइ अपने नौकर तैन ठेकेदारन कां भेज़े।
| وَلَمَّا حَانَ أَوَانُ الْحَصَادِ، أَرْسَلَ عَبِيدَهُ إِلَى الْمُزَارِعِينَ لِتَسَلُّمِ ثَمَرَ الْكَرْمِ. | ٣٤ |
35 ते ठेकेदारेइं तैसेरे नौकर कोई झ़ूसो कुटो कोई मारो ते केन्ची जेई घोड़ेईं दित्ती।
| فَقَبَضَ الْمُزَارِعُونَ عَلَى الْعَبِيدِ، فَضَرَبُوا أَحَدَهُمْ، وَقَتَلُوا غَيْرَهُ، وَرَجَمُوا الآخَرَ بِالْحِجَارَةِ. | ٣٥ |
36 फिरी तैनी होरे नौकर भेज़े ज़ैना पेइलन करां जादे थिये, पन ठेकेदारेइं तैन सेइं भी तेरहो ज़ेरो सलूख कियो।
| ثُمَّ أَرْسَلَ رَبُّ الْبَيْتِ ثَانِيَةً عَبِيداً آخَرِينَ أَكْثَرَ عَدَداً مِنَ الأَوَّلِينَ. فَفَعَلَ الْمُزَارِعُونَ بِهَؤُلاءِ مَا فَعَلُوهُ بِأُولئِكَ. | ٣٦ |
37 आखर्कार तैनी अपनू मट्ठू तैन कां भेज़ू, ते सोचू कि मेरे मट्ठेरो त लिहाज़ केरेले।
| وَأَخِيراً أَرْسَلَ إِلَيْهِمِ ابْنَهُ، قَائِلاً: سَيَهَابُونَ ابْنِي! | ٣٧ |
38 “पन ज़ैखन ठेकेदारेइं तैसेरू मट्ठू लाव, त तैना एप्पू मांमेइं मुशोरो केरने लग्गे, कि एज्जा एस सेवां मारम ते एसेरी बागी पुड़ कब्ज़ो केरम।”
| فَمَا إِنْ رَأَى الْمُزَارِعُونَ الاِبْنَ حَتَّى قَالَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ: هَذَا هُوَ الْوَرِيثُ! تَعَالَوْا نَقْتُلُهُ لِنَسْتَوْلِيَ عَلَى مِيرَاثِهِ. | ٣٨ |
39 “तैखन तैनेईं तैन मट्ठू ट्लाव ते बागारे बेइर शेरी छ़ड्डू।
| ثُمَّ قَبَضُوا عَلَيْهِ، وَطَرَحُوهُ خَارِجَ الْكَرْمِ، وَقَتَلُوهُ! | ٣٩ |
40 एल्हेरेलेइ ज़ैखन बागरो मालिक एप्पू एज्जेलो, त तैन ठेकेदारन सेइं केरो सलूख केरेलो?”
| فَعِنْدَمَا يَعُودُ رَبُّ الْكَرْمِ، مَاذَا يَفْعَلُ بِأُولئِكَ الْمُزَارِعِينَ؟» | ٤٠ |
41 तैनेईं जुवाब दित्तो, तै तैन बुरन, बुरे तरीके सेइं मैरतां बागरो ठेको होरि ठेकेदारन देलो, ज़ैना मौके पुड़ तैसेरो हिस्सो तैस देन।
| أَجَابُوهُ: «أُولئِكَ الأَشْرَارُ، يُهْلِكُهُمْ شَرَّ هَلاكٍ. ثُمَّ يُسَلِّمُ الْكَرْمَ إِلَى مُزَارِعِينَ آخَرِينَ يُؤَدُّونَ لَهُ الثَّمَرَ فِي أَوَانِهِ». | ٤١ |
42 यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “तुसेईं पवित्रशास्त्रे मां कधे नईं पढ़ेरू, ज़ै घोड़ मिस्त्रेईं रद्दी कियोरो थियो, तैए कूनेरो घोड़ भोलो, एन कम परमेशरे कियोरूए, ते इश्शी नज़री मां एन आजीब आए?”
| فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «أَلَمْ تَقْرَأُوا فِي الْكِتَابِ: الْحَجَرُ الَّذِي رَفَضَهُ الْبُنَاةُ، هُوَ نَفْسُهُ صَارَ حَجَرَ الزَّاوِيَةِ الأَسَاسَ. مِنَ الرَّبِّ كَانَ هَذَا، وَهُوَ عَجِيبٌ فِي أَنْظَارِنَا! | ٤٢ |
43 एल्हेरेलेइ अवं तुसन सेइं ज़ोताईं, कि परमेशरेरू राज़ तुसन करां निव गालू, ते एरी कौमी कां दित्तू गालू ज़ै वक्ते पुड़ तैस फल दे।
| لِذلِكَ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ مَلَكُوتَ اللهِ سَيُنْزَعُ مِنْ أَيْدِيكُمْ وَيُسَلَّمُ إِلَى شَعْبٍ يُؤَدِّي ثَمَرَهُ. | ٤٣ |
44 ते ज़ै कोई इस घोड़े पुड़ बिछ़ड़ेलो त तैसेरे टुक्ड़े-टुक्ड़े भोइ गाले, पन ज़ै एस उन्ढो बिछ़ड़ेलो त तैस पइतां छ़डेले।
| فَأَيُّ مَنْ يَقَعُ عَلَى هَذَا الْحَجَرِ يَتَكَسَّرُ، وَمَنْ يَقَعُ الْحَجَرُ عَلَيْهِ يَسْحَقُهُ سَحْقاً!» | ٤٤ |
45 प्रधान याजक ते फरीसी लोकेईं यीशुएरी ए मसाल शुन्तां सेमझ़ी जे, कि यीशु एन गल्लां इश्शे बारे मां ज़ोने लोरोए।
| وَلَمَّا سَمِعَ رُؤَسَاءُ الْكَهَنَةِ وَالْفَرِّيسِيُّونَ الْمَثَلَيْنِ اللَّذَيْنِ ضَرَبَهُمَا يَسُوعُ، أَدْرَكُوا أَنَّهُ كَانَ يَعْنِيهِمْ هُمْ. | ٤٥ |
46 तैनेईं यीशु ट्लानो चाव, पन लोकन करां डरते थिये किजोकि तैना यीशु नबी मन्ते थिये।
| وَمَعَ أَنَّهُمْ كَانُوا يَسْعَوْنَ إِلَى الْقَبْضِ عَلَيْهِ، فَقَدْ كَانُوا خَائِفِينَ مِنَ الْجُمُوعِ لأَنَّهُمْ كَانُوا يَعْتَبِرُونَهُ نَبِيًّا. | ٤٦ |
