लूका 9
1 यीशुए अपने 12 चेले एप्पू कां कुजाए ते तैन शक्ति ते अधिकार दित्तो कि सैरी भूतन कढन ते बिमैरी दूर केरन।
| ثُمَّ جَمَعَ يَسُوعُ الاِثْنَيْ عَشَرَ، وَمَنَحَهُمْ قُدْرَةً وَسُلْطَةً عَلَى جَمِيعِ الشَّيَاطِينِ وَعَلَى الأَمْرَاضِ لِشِفَائِهَا، | ١ |
2 ते यीशुए तैना परमेशरेरे राज़्ज़ेरो प्रचार केरनेरे लेइ ते बिमार बज़्झ़ानेरे लेइ भेज़े।
| وَأَرْسَلَهُمْ لِيُبَشِّرُوا بِمَلَكُوتِ اللهِ وَيَشْفُوا. | ٢ |
3 तैनी तैन सेइं ज़ोवं, “बत्तां जो किछ न नेइयथ, न सोटी न झोलो न रोट्टी न पेंइसे ते न दुइयोवं लिगड़ां।
| وَقَالَ لَهُمْ: «لا تَحْمِلُوا لِلطَّرِيقِ شَيْئاً: لَا عَصاً، وَلا زَاداً، وَلا خُبْزاً، وَلا مَالاً، وَلا يَحْمِلِ الْوَاحِدُ ثَوْبَيْنِ. | ٣ |
4 ज़ैस घरे मां गाथ त तैड़ी बिश्शी रेइयथ ज़ां तगर तुस तैस नगरे मरां न गाथ।
| وَأَيَّ بَيْتٍ دَخَلْتُمْ فَهُنَاكَ أَقِيمُوا وَمِنْ هُنَاكَ ارْحَلُوا. | ٤ |
5 ते ज़ैस नगरेरे लोक तुसन कबूल न केरन त तैस नगर मरां गांते बार अपने पांवां केरि धूड़ ठुड़कथ, ताके तैन पुड़ गवाही भोए।”
| وَإِنْ كَانَ أَحَدٌ لَا يَقْبَلُكُمْ فِي مَدِينَةٍ مَا، فَاخْرُجُوا مِنْ هُنَاكَ، وَانْفُضُوا الْغُبَارَ عَنْ أَقْدَامِكُمْ، شَهَادَةً عَلَيْهِمْ». | ٥ |
6 बस्सा, तैना च़ले जे, ते ड्लोव्वें-ड्लोव्वें गेइतां परमेशरेरी खुशखबरी शुनाते, ते लोकन बिमैरन करां बज़्झ़ाते च़ले जे।
| فَانْطَلَقُوا يَجْتَازُونَ فِي الْقُرَى وَهُمْ يُبَشِّرُونَ وَيَشْفُونَ فِي كُلِّ مَكَانٍ. | ٦ |
7 मुलखेरो च़ेवरोवं हिस्से पुड़ हेरोदेस राज़ो राज़ केरतो थियो, तै एन सब शुन्तां डेरि जेव। किजोकि किछ ज़ोते थिये यूहन्ना मुड़दन मरां ज़ींतो भोरोए।
| وَسَمِعَ هِيرُودُسُ حَاكِمُ الرُّبْعِ بِكُلِّ مَا كَانَ يَجْرِي، فَتحَيَّرَ، لأَنَّ بَعْضاً كَانُوا يَقُولُونَ: «إِنَّ يُوحَنَّا قَامَ مِنْ بَيْنِ الأَمْوَاتِ!» | ٧ |
8 ते किछ ज़ोते थिये एलिय्याह लेइहोरोए, ते किछ ज़ोते थिये नेबन मरां कोई ज़ींतो भोरोए।
| وَبَعْضاً يَقُولُونَ: «إِنَّ إِيلِيَّا ظَهَرَ!» وَآخَرِينَ: «إِنَّ وَاحِداً مِنَ الأَنْبِيَاءِ الْقُدَامَى قَامَ!» | ٨ |
9 पन हेरोदेसे ज़ोवं, “यूहन्नारी क्रोड़ी त मीं कट्टेव्री थी, पन ए कौन आए, ज़ेसेरे बारे मां एरी ज़ेरि गल्लां शुन्ने मां एजने लोरिन?” ते हेरोदेस यीशु हेरनेरी इच्छा की।
| فَقَالَ هِيرُودُسُ: «يُوحَنَّا، أَنَا قَطَعْتُ رَأْسَهُ، وَلكِنْ مَنْ هُوَ هَذَا الَّذِي أَسْمَعُ عَنْهُ مِثْلَ هذِهِ الأُمُورِ؟» وَكَانَ يَرْغَبُ فِي أَنْ يَرَاهُ. | ٩ |
10 फिरी प्रेरितेईं वापस एइतां ज़ैन किछ कियेरू थियूं, यीशु सेइं शुनावं, ते यीशु तैन अलग नेइतां बैतसैदा नव्वेंरे नगर मां च़लो जेव।
| وَبَعْدَمَا رَجَعَ الرُّسُلُ، أَخْبَرُوهُ بِجَمِيعِ مَا فَعَلُوا، فَأَخَذَهُمْ وَذَهَبَ بِهِمْ عَلَى انْفِرَادٍ إِلَى مَدِينَةٍ اسْمُهَا بَيْتُ صَيْدَا. | ١٠ |
11 ते बड़े लोक तैस पत्ती च़ले, ते यीशु बड़े खुशी सेइं तैन सेइं मिलो। ते तैन सेइं परमेशरेरे राज़्ज़ेरी गल्लां केरने लगो, ते ज़ैना बिमार ठीक भोनू चाते थिये, तैनी तैना बज़्झ़ाए।
| وَلكِنَّ الْجُمُوعَ عَلِمُوا بِذَلِكَ فَلَحِقُوا بِهِ، فَاسْتَقْبَلَهُمْ وَحَدَّثَهُمْ عَنْ مَلَكُوتِ اللهِ، وَشَفَى مِنْهُمْ مَنْ كَانُوا مُحْتَاجِينَ إِلَى الشِّفَاءِ. | ١١ |
12 ज़ैखन दिहाड़ी डुबने लगी त तैन 12 चेलेईं यीशु सेइं ज़ोवं, “एन लोकन भेज़ी छ़ड एना कोस्कोई ड्लोंव्वन मां गेइतां बिशन ते रोट्टारो इंतज़ाम केरन। किजोकि असां गैर आबाद ठैरी आम।”
| وَلَمَّا كَادَ النَّهَارُ يَنْقَضِي، تَقَدَّمَ إِلَيْهِ الاثْنَا عَشَرَ وَقَالُوا لَهُ: «اصْرِفِ الْجَمْعَ لِيَذْهَبُوا إِلَى الْقُرَى الْمُجَاوِرَةِ، وَإِلَى الْمَزَارِعِ، فَيَبِيتُوا هُنَاكَ وَيَجِدُوا طَعَاماً، لأَنَّنَا هُنَا فِي مَكَانٍ مُقْفِرٍ!» | ١٢ |
13 तैनी तैन सेइं ज़ोवं, “तुस्से एन किछ खाने जो देथ।” तैनेईं ज़ोवं, “असन कां पंच़ रोट्टी ते दूई मेछ़लीन करां जादे किछ भी नईं, पन असां गेइतां एन जेई रोट्टी मुल्ले घिन्तां आनतम, त इन भोइ बटते।”
| فَقَالَ لَهُمْ: «أَعْطُوهُمْ أَنْتُمْ لِيَأْكُلُوا!» أَجَابُوا: «لَيْسَ عِنْدَنَا أَكْثَرُ مِنْ خَمْسَةِ أَرْغِفَةٍ وَسَمَكَتَيْنِ إِلّا إِذَا ذَهَبْنَا وَاشْتَرَيْنَا طَعَاماً لِهَذَا الشَّعْبِ كُلِّهِ». | ١٣ |
14 (किजोकि तैन लगभग 5000 मड़द थिये।) यीशुए अपने चेलन सेइं ज़ोवं, “एन लोकन 50-50 मैन्हु केरि हुन्डी मां बिशाला।”
| فَقَدْ كَانُوا نَحْوَ خَمْسَةِ آلافِ رَجُلٍ. ثُمَّ قَالَ لِتَلامِيذِهِ: «أَجْلِسُوهُمْ فِي جَمَاعَاتٍ تَتَأَلَّفُ كُلٌّ مِنْهَا مِنْ خَمْسِينَ». | ١٤ |
15 ते चेलेईं तैन्ने कियूं ते तैना तेन्च़रे बिशाले।
| فَفَعَلُوا، وَأَجْلَسُوا الْجَمِيعَ. | ١٥ |
16 तैखन तैनी तैना पंच़ रोट्टी ते दूई मेछ़ली नी, ते अम्बरेरां तेकतां शुक्र कियूं, फिरी तैनी तैना रोट्टी ट्लोड़ी ते चेलन कां दित्ती, कि तैन बिशालोरे लोकन खांने जो देन।
| فَأَخَذَ الأَرْغِفَةَ الْخَمْسَةَ وَالسَّمَكَتَيْنِ، وَرَفَعَ عَيْنَيْهِ نَحْوَ السَّمَاءِ، ثُمَّ بَارَكَهَا وَكَسَّرَهَا وَأَعْطَى التَّلامِيذَ لِيُقَدِّمُوا إِلَى الْجَمْعِ. | ١٦ |
17 सारे मैन्हु खेइतां रेज़्ज़ी जे। तैल्ला पत्ती, यीशुएरे चेलेईं बच़ोरे टुक्ड़न सेइं 12 टोकरी भेरि।
| فَأَكَلَ الْجَمِيعُ وَشَبِعُوا. ثُمَّ رُفِعَ مِنَ الْكِسَرِ الْفَاضِلَةِ عَنْهُمُ اثْنَتَا عَشْرَةَ قُفَّةً. | ١٧ |
18 एक्की बार यीशु अकैल्लो प्रार्थना केरने लोरे थियो, ते चेले भी तैस सेइं थिये। यीशुए तैन पुच़्छ़ू, “कि लोक मींजो कुन ज़ोतन?”
| وَفِيمَا كَانَ يُصَلِّي عَلَى انْفِرَادٍ وَالتَّلامِيذُ مَعَهُ، سأَلَهُمْ: «مَنْ يَقُولُ الْجُمُوعُ إِنِّي أَنَا؟» | ١٨ |
19 चेलेईं जुवाब दित्तो, “किछ ज़ोतन यूहन्ना बपतिस्मो देनेबालो, ते किछ ज़ोतन एलिय्याह, ते किछ ज़ोतन नेबन मरां कोई अक ज़ींतो भोरोए।”
| فَأَجَابُوهُ: «يَقُولُ بَعْضُهُمْ إِنَّكَ يُوحَنَّا الْمَعْمَدَانُ، وَآخَرُونَ إِنَّكَ إِيِليَّا، وَآخَرُونَ إِنَّكَ وَاحِدٌ مِنَ الأَنْبِيَاءِ الْقُدَامَى وَقَدْ قَامَ!» | ١٩ |
20 तैखन यीशुए चेलन पुच़्छ़ू, “पन तुस मेरे बारे मां कुन सोचतथ कि अवं कौन आईं?” पतरसे जुवाब दित्तो, “तू परमेशरेरो मसीह आस।”
| فَسَأَلَهُمْ: «وَأَنْتُمْ، مَنْ تَقُولُونَ إِنِّي أَنَا؟» فَأَجَابَهُ بُطْرُسُ: «أَنْتَ مَسِيحُ اللهِ!». | ٢٠ |
21 तैखन तैनी तैन खबरदार केरतां ज़ोवं, “कि ए गल केन्ची सेइं न ज़ोइयथ।”
| وَلكِنَّهُ حَذَّرَهُمْ، مُوْصِياً أَلّا يُخْبِرُوا أَحَداً بِذَلِكَ. | ٢١ |
22 यीशुए ज़ोवं, “मैनेरे मट्ठेरे लेइ ज़रूरी आए, कि तै बड़ो दुःख झ़ैल्ले, यहूदी लोकां केरे बुज़ुर्गन, प्रधान याजकन, ते शास्त्री तैस घटिया सेमझ़तां मारेले, ते तै ट्लेइयोवं दिहाड़े फिरी ज़ींतो भोलो।”
| وَقَالَ: «لابُدَّ أَنْ يَتَأَلَّمَ ابْنُ الإِنْسَانِ كَثِيراً وَيَرْفُضَهُ الشُّيُوخُ وَرُؤَسَاءُ الْكَهَنَةِ وَالْكَتَبَةُ، وَيُقْتَلَ، وَفِي الْيَوْمِ الثَّالِثِ يُقَامَ». | ٢٢ |
23 फिरी यीशुए तैन सेब्भन ज़ोवं, “अगर कोई मीं पत्ती एजनो चाए, त अपने आपेरो इन्कार केरे, ते रोज़ अपनू क्रूस छ़ूए ते मीं पत्ती च़ले।
| ثُمَّ قَالَ لِلْجَمِيعِ: «إِنْ أَرَادَ أَحَدٌ أَنْ يَسِيرَ وَرَائِي، فَلْيُنْكِرْ نَفْسَهُ وَيَحْمِلْ صَلِيبهُ كُلَّ يَوْمِ وَيَتْبَعْنِي. | ٢٣ |
24 किजोकि ज़ै कोई अपनि जान बच़ांनी चाते तै तैस गुवालो, पन ज़ै मेरे लेइ अपनि जान गुवालो त तै तैस बच़ालो।
| فَأَيُّ مَنْ أَرَادَ أَنْ يُخَلِّصَ نَفْسَهُ، يَخْسَرُهَا؛ وَلكِنَّ مَنْ يَخْسَرُ نَفْسَهُ مَنْ أَجْلِي، فَهُوَ يُخَلِّصُهَا. | ٢٤ |
25 मैन्हु अगर सारी दुनिया हासिल केरे, ते अपनि जानरो नुकसान केरे, या अपनो आप गुवाए, त तैस कुन फैइदो?
| فَمَاذَا يَنْتَفِعُ الإِنْسَانُ لَوْ رَبِحَ الْعَالَمَ كُلَّهُ وَخَسِرَ نَفْسَهُ أَوْ أَهْلَكَهَا؟ | ٢٥ |
26 किजोकि अगर कोई मैन्हु मीं करां त कने मेरी गल्लन करां शरमाते, त मैनेरू मट्ठू यानी अवं भी तैस केरां शरमालो। ज़ेइस अवं अपने बाजी केरि महिमा सेइं साथी त कने पवित्र स्वर्गदूतन सेइं साथी वापस एज्जलो, त तेइस अवं तैस केरां भी शरमालो।”
| فَإِنَّ مَنْ يَسْتَحِي بِي وَبِكَلامِي، فَبِهِ يَسْتَحِي ابْنُ الإِنْسَانِ لَدَى عَوْدَتِهِ فِي مَجْدِهِ وَمَجْدِ الآبِ وَالْمَلائِكَةِ الْمُقَدَّسِينَ. | ٢٦ |
27 “अवं तुसन सेइं सच़ ज़ोतईं कि ज़ैना इड़ी खड़े आन, तैन मरां किछ मैन्हु एरे आन कि ज़ांतगर तैना परमेशरेरे राज़्ज़ेरी शक्ति न हेरेले, तांतगर तैना न मरेले।”
| وَلكِنِّي أَقُولُ لَكُمْ بِحَقٍّ إِنَّ بَيْنَ الْوَاقِفِينَ هُنَا بَعْضاً لَنْ يَذُوقُوا الْمَوْتَ حَتَّى يَرَوْا مَلَكوتَ اللهِ». | ٢٧ |
28 एन गल्लां केरे लगभग अठ दिहाड़ना बाद पतरस, ते यूहन्ना ते याकूब साथी नेइतां एक्की पहाड़े पुड़ प्रार्थना केरने च़ले जे।
| وَحَدَثَ بَعْدَ هَذَا الْكَلامِ بِثَمَانِيَةِ أَيَّامٍ تَقْرِيباً أَنْ أَخَذَ يَسُوعُ بُطْرُسَ وَيُوحَنَّا وَيَعْقُوبَ، وَصَعِدَ إِلَى جَبَلٍ لِيُصَلِّيَ. | ٢٨ |
29 ते ज़ैखन यीशु प्रार्थना लोरो थियो केरने, त तैसेरी शकल बेदलोई जेई, ते तैसेरां लिगड़ां लोअरां ज़ेरां चमकने लगो।
| وَبَيْنَمَا هُوَ يُصَلِّي، تَجَلَّتْ هَيْئَةُ وَجْهِهِ وَصَارَتْ ثِيَابُهُ بَيْضَاءَ لَمَّاعَةً. | ٢٩ |
30 ते हेरा, मूसा, ते एलिय्याह, इन्ना दूई मड़द तैस सेइं गल्लां केरने लग्गे।
| وَإذَا رَجُلانِ يَتَحَدَّثَانِ مَعَهُ، هُمَا مُوسَى وَإِيلِيَّا، | ٣٠ |
31 इन्ना महिमा सेइं साथी लेइहोए, ते तैसेरे मरनेरी गलबात केरने लोरे थिये, ज़ैन किछ यरूशलेम नगरे मां भोनेबालू थियूं।
| وَقَدْ ظَهَرَا بِمَجْدٍ وَتَكَلَّمَا عَنْ رَحِيلِهِ الَّذِي كَانَ عَلَى وَشْكِ إِتْمَامِهِ فِي أُورُشَلِيمَ. | ٣١ |
32 पन पतरस ते तैसेरे सैथी केरि एछ़्छ़ी निड्ली सेइं गिरकी भोरी थी, ज़ैखन तैना बींझ़े, त तैनेईं तैसेरी महिमा ते तैना दूई मड़द भी लाए, ज़ैना तैस सेइं साथी खड़े थिये।
| وَمَعَ أَنَّ بُطْرُسَ وَرَفِيقَيْهِ قَدْ غَالَبَهُمُ النَّوْمُ، فَإِنَّهُمْ حِينَ اسْتَيْقَظُوا تَمَاماً، شَاهَدُوا مَجْدَهُ وَالرَّجُلَيْنِ الْوَاقِفَيْنِ مَعَهُ. | ٣٢ |
33 ज़ैखन तैना तैस करां च़ले, त पतरसे यीशु सेइं ज़ोवं, “हे गुरू, इश्शू इड़ी रानू रोड़ोए, कि असां ट्लाई डेरे बनाम, अक तेरे लेइ, ते अक मूसेरे लेइ, ते एलिय्याहरे लेइ।” तैस पतो न थियो, कि तै कुन लोरोए ज़ोने।
| وَفِيمَا كَانَا يُفَارِقَانِهِ، قَالَ بُطْرُسُ لِيَسُوعَ: «يَا مُعَلِّمُ، مَا أَحْسَنَ أَنْ نَبْقَى هُنَا! فَلْنَنْصُبْ ثَلاثَ خِيَامٍ: وَاحِدَةً لَكَ، وَوَاحِدَةً لِمُوسَى، وَوَاحِدَةً لإِيلِيَّا» وَهُوَ لَا يَدْرِي مَا يَقُولُ. | ٣٣ |
34 तै इन ज़ोई राओरो थियो, तैन पुड़ बिदलार घिरी जेई, ते ज़ैखन तैन केरे च़ेव्रे पासन बिदलारी घिरी त तैना डेरि जे।
| وَلكِنَّهُ فِيمَا كَانَ يَقُولُ ذلِكَ، جَاءَتْ سَحَابَةٌ فَخَيَّمَتْ عَلَيْهِمْ، فَخَافَ التَّلامِيذُ عِنْدَمَا طَوَّقَتْهُمُ السَّحَابَةُ، | ٣٤ |
35 तैखन तैस बिदलारी मरां अक आवाज़ अई, “एन मेरू ट्लारू मट्ठू आए। ध्याने सेइं एसेरी गल शुना!”
| وَانْطَلَقَ صَوْتٌ مِنَ السَّحَابَةِ يَقُولُ: «هَذَا هُوَ ابْنِي الَّذِي اخْتَرْتُهُ. لَهُ اسْمَعُوا!» | ٣٥ |
36 ते तैस आवाज़ी सेइं साथी तैनेईं यीशु अकैल्लो लाव, ते तैना च़ुप राए ते ज़ैन किछ लाहेरू थियूं, तैन केन्ची सेइं न ज़ोवं।
| وَفِيمَا انْطَلَقَ الصَّوْتُ، وُجِدَ يَسُوعُ وَحْدَهُ. وَقَدْ كَتَمُوا الْخَبَرَ فَلَمْ يُخْبِرُوا أَحَداً فِي تِلْكَ الأَيَّامِ بِأَيِّ شَيْءٍ مِمَّا رَأَوْهُ. | ٣٦ |
37 होरसां एरू भोवं कि ज़ैखन तैना पहाड़े पुड़ेरां उन्ढे ओरे थिये, त बड़े मैन्हु केरि भीड़ तैन कां आई।
| وَفِي الْيَوْمِ التَّالِي، لَمَّا نَزَلُوا مِنَ الْجَبَلِ، لاقَاهُ جَمْعٌ عَظِيمٌ. | ٣٧ |
38 ते हेरा, एक्की मैने तैन लोकन मरां बड़े ज़ोरे सेइं हक देइतां ज़ोवं, “ए गुरू अवं तीं कां ज़ोवले हथ केरतां कि मेरे मट्ठे पुड़ दया केर; तैन मेरू अक्के मट्ठूए।
| وَإذَا فِي الْجَمْعِ رَجُلٌ نَادَى قَائِلاً: «يَا مُعَلِّمُ، أَتَوَسَّلُ إِلَيْكَ أَنْ تَنْظُرَ إِلَى ابْنِي، فَإِنَّهُ وَلَدِي الْوَحِيدُ. | ٣٨ |
39 ते हेर, अक भूत तैस अपने कब्ज़े मां केरते, ते तैन अकदम चिन्डां मारते, ते कम्बने लगते, ते तैसेरे ऐशेरां शैमफ निसचे, ते भूत तैस बड़े बुरे तरीके सेइं ज़ख्मी केरतां शारते।
| وَهَا إِنَّ رُوحاً يَتَمَلَّكُهُ، فَيَصْرُخُ فَجْأَةً، وَيَصْرَعُهُ الرُّوحُ فَيُزْبِدُ، وَبِالْجَهْدِ يُفَارِقُهُ بَعْدَ أَنْ يُرَضِّضَهُ. | ٣٩ |
40 ते मीं तेरे चेलन कां बिनती कियोरी थी, कि तैस कढन, पन तैना न केढी सके।”
| وَقَدِ الْتَمَسْتُ مِنْ تَلامِيذِكَ أَنْ يَطْرُدُوهُ، فَلَمْ يَقْدِرُوا». | ٤٠ |
41 यीशुए जुवाब दित्तो, “हे विश्वास न केरने बालाव ते ढीठ लोकव, अवं केइस तगर तुसन सेइं साथी रेइलो ते तुश्शी झ़ैल्लेलो? अपने मट्ठे इड़ी आन।”
| فَأَجَابَ يَسُوعُ قَائِلاً: «أَيُّهَا الْجِيلُ غَيْرُ الْمُؤْمِنِ وَالْمُنْحَرِفُ! إِلَى مَتَى أَبْقَى مَعَكُمْ وَأَحْتَمِلُكُمْ؟» (وَقَالَ لِلرَّجُلِ): «أَحْضِرِ ابْنَكَ إِلَى هُنَا!» | ٤١ |
42 तै मसां ओरो थियो, त भूते तैन मट्ठू मुरोड़तां शारू, पन यीशुए भूत झ़िड़कतां कढ़ू, ते तैन मट्ठू बज़्झ़ेइतां तैसेरे बाजेरे हवाले कियूं।
| وَفِيمَا الْوَلَدُ آتٍ، صَرَعَهُ الشَّيْطَانُ وَخَبَطَهُ بِعُنْفٍ. فَزَجَرَ يَسُوعُ الرُّوحَ النَّجِسَ، وَشَفَى الْوَلَدَ وَسَلَّمَهُ إِلَى أَبِيهِ. | ٤٢ |
43 ते सब लोक परमेशरेरी बेड़ि कुदरती हेरतां हैरान रेइजे, ते ज़ैखन सब लोक तैन कम्मां ज़ैन यीशु केरतो थियो हैरान रहते थिये। त तैनी अपने चेलन सेइं ज़ोवं।
| فَذُهِلَ الْجَمِيعُ مِنْ عَظَمَةِ اللهِ. وَبَيْنَمَا كَانَ الْجَمِيعُ يَتَعَجَّبُونَ مِنْ كُلِّ مَا عَمِلَهُ يَسُوعُ، قَالَ لِتَلامِيذِهِ: | ٤٣ |
44 “मेरी इन गल्लां रोड़ेच़ारे शुना किजोकि मैनेरू मट्ठू मैन्हु केरे हवाले भोने बालूए।”
| «لِتَدْخُلْ هذِهِ الْكَلِمَاتُ آذَانَكُمْ: إِنَّ ابْنَ الإِنْسَانِ عَلَى وَشْكِ أَنْ يُسَلَّمَ إِلَى أَيْدِي النَّاسِ!» | ٤٤ |
45 पन यीशुएरी ए गल चेलां केरि समझ़ी मां न आई, किजोकि तैन करां ए गल छ़पोरी थी। कि तैन न समझ़न, ते चेले एस बारे मां यीशु पुच्छ़ने करां डरते भी थिये।
| إِلّا أَنَّهُمْ لَمْ يَفْهَمُوا هَذَا الْقَوْلَ، وَقَدْ أُغْلِقَ عَلَيْهِمْ فَلَمْ يُدْرِكُوهُ، وَخَافُوا أَنْ يَسْأَلُوهُ عَنْهُ. | ٤٥ |
46 फिरी चेलन एप्पू मांमेइं बड़ी बेंस भोइ, कि असन मां बड्डो कौन आए?
| وَحَدَثَ بَيْنَهُمْ جِدَالٌ حَوْلَ مَنْ هُوَ الأَعْظَمُ فِيهِمْ. | ٤٦ |
47 यीशु तैन केरि दिलेरी गल्लां बुझ़तां निकड़ो बच्चो आनो ते तै एप्पू कां खड़ू कियूं।
| فَإِذْ عَلِمَ يَسُوعُ نِيَّاتِ قُلُوبِهِمْ، أَخَذَ وَلَداً صَغِيراً وَأَوْقَفَهُ بِجَانِبِهِ، | ٤٧ |
48 ते अपने चेलन सेइं ज़ोवं, “ज़ै इस बच्चे मेरे नंव्वे सेइं कबूल केरते, तै मीं कबूल केरते, ते ज़ै मीं कबूल केरते, तै मेरे भेज़ने बाले कबूल केरते। किजोकि ज़ै तुसन मां निकड़े करां निकड़ोए तै सेब्भन करां बड्डोए।”
| وَقَالَ لَهُمْ: «أَيُّ مَنْ قَبِلَ بِاسْمِي هَذَا الْوَلَدَ الصَّغِيرَ، فَقَدْ قَبِلَنِي؛ وَمَنْ قَبِلَنِي، يَقْبَلُ الَّذِي أَرْسَلَنِي. فَإِنَّ مَنْ كَانَ الأَصْغَرَ بَيْنَكُمْ جَمِيعاً، فَهُوَ الْعَظِيمُ». | ٤٨ |
49 तैखन यूहन्ना यीशु सेइं ज़ोवं, “ए गुरू, असेईं अक मैन्हु तेरे नंव्वे सेइं भूतां केरो सैयो कढतो लाव, ते असेईं तैस ठाकू किजोकि तै असन सेइं साथी मिलतां तीं पत्ती न च़ले।”
| وَتَكَلَّمَ يُوحَنَّا فَقَالَ: «يَا سَيِّدُ، رَأَيْنَا وَاحِداً يَطْرُدُ الشَّيَاطِينَ بِاسْمِكَ، فَمَنَعْنَاهُ لأَنَّهُ لَا يَتْبَعُكَ مَعَنَا». | ٤٩ |
50 पन यीशुए जुवाब दित्तो, “तैस न ठाका, किजोकि ज़ै तुश्शे खलाफ नईं तै तुश्शो पासे।”
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «لا تَمْنَعُوهُ: لأَنَّ مَنْ لَيْسَ ضِدَّكُمْ، فَهُوَ مَعَكُمْ!» | ٥٠ |
51 ज़ैखन यीशुएरे उबरे नेनेरे दिहाड़े पूरे भोने पुड़ थी त तैनी पक्के च़ारे यरूशलेम नगरेरे पासे गानेरो खियाल कियो।
| وَلَمَّا تَمَّتِ الأَيَّامُ لارْتِفَاعِهِ، صَمَّمَ بِعَزْمٍ عَلَى الْمُضِيِّ إِلَى أُورُشَلِيمَ. | ٥١ |
52 ते एप्पू करां अग्री-अग्री किछ बिस्तार देनेबाले लोक भेज़े। ते लोक सामरी लोकां केरे एक्की ड्लोव्वें मां जे ताके यीशुएरे एजनेरी ठार तियारी केरन।
| فَأَرْسَلَ قُدَّامَهُ بَعْضَ الرُّسُلِ. فَذَهَبُوا وَدَخَلُوا قَرْيَةً لِلسَّامِرِيِّينَ، لِيُعِدُّوا لَهُ (مَنْزِلاً فِيهَا). | ٥٢ |
53 पन लोकेईं तै एजने न दित्तो, किजोकि तै यरूशलेम नगरे जो च़लोरो थियो।
| وَلكِنَّهُمْ رَفَضُوا اسْتِقْبَالَهُ لأَنَّهُ كَانَ مُتَّجِهاً صَوْبَ أُورُشَلِيمَ. | ٥٣ |
54 एन हेरतां तैसेरे चेले याकूब ते यूहन्ना ज़ोने लगे, “हे प्रभु, कुन तू चातस, कि अस हुक्म देम, अम्बरेरां अग बखेनतां एन लोकन भस्म केरे?”
| فَلَمَّا رَأَى ذلِكَ تِلْمِيذَاهُ يَعْقُوبُ وَيُوحَنَّا، قَالا: «يَا رَبُّ، أَتُرِيدُ أَنْ نَأْمُرَ بِأَنْ تَنْزِلَ النَّارُ مِنَ السَّمَاءِ وَتَلْتَهِمَهُمْ؟» | ٥٤ |
55 पन तैनी बेदलोइतां तक्कू, ते तैना झ़िड़के (ते ज़ोवं, “तुस न ज़ानथ कि तुस कौस आत्मारे आथ।
| فَالْتَفَتَ إِلَيْهِمَا وَوَبَّخَهُمَا قَائِلاً: «لا تَعْلَمَانِ مَنْ أَيِّ رُوحٍ أَنْتُمَا، | ٥٥ |
56 किजोकि मैनेरू मट्ठू लोकां केरे प्राणन नाश केरने लेइ नईं बल्के बच़ांने ओरोए)” तैखन तैना होरि ड्लोंव्वेरे पासे च़ले जे।
| لأَنَّ ابْنَ الإِنْسَانِ أَتَى لَا لِيُهْلِكَ نُفُوسَ الَّنَاسِ، بَلْ لِيُخَلِّصَهَا.» ثُمَّ ذَهَبُوا إِلَى قَرْيَةٍ أُخْرَى. | ٥٦ |
57 ज़ैखन तैना बत्तां च़लोरे थिये, त केन्चे तैस सेइं ज़ोवं, “तू ज़ैड़ी-ज़ैड़ी भी गालो, अवं तीं पत्ती च़लेलो।”
| وَبَيْنَمَا كَانُوا سَائِرِينَ فِي الطَّرِيقِ، قَالَ لَهُ أَحَدُ النَّاسِ: «يَا سَيِّدُ، سَأَتْبَعُكَ أَيْنَمَا تَذْهَبُ!» | ٥٧ |
58 यीशुए तैस सेइं ज़ोवं, “लौई केरि कूढां ते अम्बरेरे च़ुड़ोल्लू केरे आले भोतन, पन मैनेरे मट्ठे यानी मीं कां कोई ठार नईं ज़ैड़ी अवं झ़ुल्ली सेक्खी।”
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «لِلثَّعَالِبِ أَوْجَارٌ، وَلِطُيُورِ السَّمَاءِ أَوْكَارٌ؛ وَأَمَّا ابْنُ الإِنْسَانِ فَلَيْسَ لَهُ مَكَانٌ يُسْنِدُ إِلَيْهِ رَأْسَهُ». | ٥٨ |
59 फिरी यीशु एक्की होरि जो ज़ोवं, “मीं पत्ती च़ल,” पन तैनी मैने ज़ोवं, “हे प्रभु मीं घरे गानेरी अज़ाज़त दे, मेरे बाजेरे मरनेरां बाद अवं तैस देबतां एज्जेलो ते फिरी तीं पत्ती च़लेलो।”
| وَقَالَ لِغَيْرِهِ: «اتْبَعْنِي!» وَلكِنَّ هَذَا قَالَ: «يَا سَيِّدُ، اسْمَحْ لِي أَنْ أَذْهَبَ أَوَّلاً وَأَدْفِنَ أَبِي!» | ٥٩ |
60 यीशुए तैस जो ज़ोवं, “ज़ैना लोक आत्मिक तरीके सेइं मर्रेन तैन अपने मैन्हु मरने बलगने दे, पन तू गा ते परमेशरेरे राज़्ज़ेरे बारे मां लोकन मां प्रचार केर।”
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «دَعِ الْمَوْتَى يَدْفِنُونَ مَوْتَاهُمْ، وَأَمَّا أَنْتَ فَاذْهَبْ وَبَشِّرْ بِمَلَكُوتِ اللهِ». | ٦٠ |
61 एक्के होरे भी ज़ोवं, “ए प्रभु अवं तीं पत्ती च़लेलो, पन पेइले मीं भेज़ कि अवं अपने घरेबालन ज़ोईं।”
| وَقَالَ لَهُ آخَرُ: «يَا سَيِّدُ، سَأَتْبَعُكَ، وَلكِنِ اسْمَحْ لِي أَوَّلاً أَنْ أُوَدِّعَ أَهْلَ بَيْتِي!» | ٦١ |
62 यीशुए तैस सेइं ज़ोवं, “ज़ै कोई हल्ली पुड़ हथ रेखतां पत्रोवं फिरतां तकते, तै परमेशरेरे राज़्ज़ेरे काबल नईं।”
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «مَا مِنْ أَحَدٍ يَضَعُ يَدَهُ عَلَى الْمِحْرَاثِ وَيَلْتَفِتُ إِلَى الْوَرَاءِ، يَصْلُحُ لِمَلَكُوتِ اللهِ». | ٦٢ |
