लूका 19
1 यीशु यरीहो नगरे मांमेइं निस्तां च़लोरे थियो।
| ثُمَّ دَخَلَ أَرِيحَا وَاجْتَازَ فِيهَا. | ١ |
2 तैड़ी अक मैन्हु थियो, ज़ेसेरू नवं जक्कई थियूं, तै धड़त घिन्ने बालां केरो अफसर थियो, तै बड़ो अमीर थियो।
| وَإذَا هُنَاكَ رَجُلٌ اسْمُهُ زَكَّا، رَئِيسٌ لِجُبَاةِ الضَّرَائِبِ، وَكَانَ غَنِيًّا. | ٢ |
3 तैस यीशु हेरनेरो चाऊ थियो, पन तैसेरू कद छोटू थियूं, तांए तै हछे मैनन् मरां लेई न थियो बटतो।
| وَقَدْ سَعَى أَنْ يَرَى مَنْ هُوَ يَسُوعُ، فَلَمْ يَقْدِرْ بِسَبَبِ الزَّحَامِ، لأَنَّهُ كَانَ قَصيِرَ الْقَامَةِ. | ٣ |
4 एल्हेरेलेइ तै देवड़तां अगर जेव ते फ़ेगेरे बुट्टे उबरो गुस्सो किजोकि ज़ैखन यीशु एज्जे त तै तैस रोड़ेच़ारे लेई सके।
| فَتَقَدَّمَ رَاكِضاً وَتَسَلَّقَ شَجَرَةَ جُمَّيْزٍ لَعَلَّهُ يَرَى يَسُوعَ، فَقَدْ كَانَ سَيَمُرُّ مِنْ هُنَاكَ. | ٤ |
5 ज़ैखन यीशु तैस ठैरी पुज़ो त तैनी उबरू तेकतां ज़ोवं, “जक्कई लूशी उन्ढो ओस, किजोकि अज़ मीं तेरे घरे ट्लाहन च़ारेई एजनूए।”
| فَلَمَّا وَصَلَ يَسُوعَ إِلَى ذَلِكَ الْمَكَانِ، رَفَعَ نَظَرَهُ وَرَآهُ، فَقَالَ لَهُ: «يَا زَكَّا، أَسْرِعْ وَانْزِلْ، لأَنَّهُ لابُدَّ أَنْ أُقِيمَ الْيَوْمَ فِي بَيْتِكَ!» | ٥ |
6 जक्कई तैखने उन्ढो ओस्सो ते यीशु बेड़ि खुशी सेइं अपने घरे नीयो।
| فَأَسْرَعَ وَنَزَلَ وَاسْتَقْبَلَهُ بِفَرَحٍ. | ٦ |
7 एन हेरतां सब लोक शकैइत केरतां ज़ोने लाए, “कि यीशु त एक्की पैपी मैनेरो मेहमान बनोरोए।”
| فَلَمَّا رَأى الْجَمِيعُ ذَلِكَ، تَذَمَّرُوا قَائِلِينَ: «قَدْ دَخَلَ لِيَبيتَ عِنْدَ رَجُلٍ خَاطِئٍ!» | ٧ |
8 जक्कई रोट्टी खांते बारे खड़ो भोइतां प्रभु सेइं ज़ोने लगो, “हे प्रभु यीशु तक अवं अपनि अध्धी जेइदात कंगालन देताईं, अगर केन्चेरू किछ खोरू भोलू त तैस च़ेव्रे हिस्से वापस देइलो।”
| وَلكِنَّ زَكَّا وَقَفَ وَقَالَ لِلرَّبِّ: «يَا رَبُّ، هَا أَنَا أُعْطِي نِصْفَ أَمْوَالِي لِلْفُقَرَاءِ. وَإِنْ كُنْتُ قَدِ اغْتَصَبْتُ شَيْئاً مِنْ أَحَدٍ، أَرُدُّ لَهُ أَرْبَعَةَ أَضْعَافٍ!» | ٨ |
9 तैखन यीशुए तैस सेइं ज़ोवं, “अज़ इस घरे मां मुक्ति ओरिए, एल्हेरेलेइ इन भी पूर्वज अब्राहमेरू अक मट्ठूए।
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «الْيَوْمَ تَمَّ الْخَلاصُ لِهَذَا الْبَيْتِ، إِذْ هُوَ أَيْضاً ابْنُ إِبْرَاهِيمَ. | ٩ |
10 किजोकि मैनेरू मट्ठू यानी अवं होरि लोकन हमेशारी सज़ाई करां मुक्ति देने एवरोईं।”
| فَإِنَّ ابْنَ الإِنْسَانِ قَدْ جَاءَ لِيَبْحَثَ عَنِ الْهَالِكِينَ وَيُخَلِّصَهُمْ». | ١٠ |
11 ज़ैखन लोक यीशुएरी गल्लां शुन्ने लग्गोरो थिये त तैनी तैन अक मिसाल देइतां ज़ोवं, किजोकि तैना यरूशलेम नगरेरे नेड़े पुज़ोरे थिये ते लोकां केरो खियाल थियो परमेशरेरू राज़ लूशी एजनू आए।
| وَبَيْنَمَا هُمْ يَسْتَمِعُونَ إِلَى هَذَا الْكَلامِ، عَادَ فَضَرَبَ مَثلاً، لأَنَّهُ كَانَ قَدِ اقْتَرَبَ مِنْ أُورُشَلِيمَ وَكَانُوا يَظُنُّونَ أَنَّ مَلَكُوتَ اللهِ عَلَى وَشْكِ أَنْ يُعْلَنَ حَالاً، | ١١ |
12 तैनी तैन ज़ोवं, “अक बड़ो अमीर मैन्हु होरि मुलखे मां च़लो, ताके तैस मुलखेरो मेंत्रेरो ओदो घिन्तां वापस एज्जे।
| فَقَالَ: «ذَهَبَ إِنْسَانٌ نَبِيلٌ إِلَى بَلَدٍ بَعِيدٍ لِيَتَسَلَّمَ لَهُ مُلْكاً ثُمَّ يَعُودُ. | ١٢ |
13 तैनी अपने सेवादारन मरां दश ज़न्हे कुजाए, ते तैन दश मोहरां देइतां ज़ोवं, ‘मेरे वापस एजने तगर इस पेंइसे सेइं कारोबार केरथ।’
| فَاسْتَدْعَى عَبِيدَهُ الْعَشَرَةَ، وَأَوْدَعَهُمْ عَشْرَ وَزَنَاتٍ، وَقَالَ لَهُمْ: تَاجِرُوا إِلَى أَنْ أَعُودَ. | ١٣ |
14 पन तैस ठैरी लोक तैस सेइं नफरत केरते थिये, तैनेईं किछ लोक भेज़तां तैस जो बिस्तार भेज़ो, कि अस न चाम ए मैन्हु असन पुड़ राज़ केरे।”
| وَلكِنَّ أَهْلَ بَلَدِهِ كَانُوا يُبْغِضُونَهُ، فَأَرْسَلُوا وَرَاءَهُ وَفْداً، قَائِلِينَ: لَا نُرِيدُ أَنْ يَمْلِكَ هَذَا عَلَيْنَا! | ١٤ |
15 “ज़ैखन तै हुकुमतरो ओदो हासिल केरतां वापस अव त तैनी अपने सेवादारे जो समाद भेज़ो। ज़ैना तैनी कारोबारेरे लेइ पेंइसे दित्तोरे थिये ताके सेब्भी केरो पतो केरे कि केनि केत्रू कियेरू आए।
| وَلَدَى عَوْدَتِهِ بَعْدَمَا تَسَلَّمَ الْمُلْكَ، أَمَرَ أَنْ يُدْعَى إِلَيْهِ هؤُلاءِ الْعَبِيدُ الَّذِينَ أَوْدَعَهُمُ الْمَالَ، لِيَعْرِفَ مَا رَبِحَهُ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ بِتِجَارَتِهِ. | ١٥ |
16 पेइले मैने एइतां ज़ोवं, ‘हे मालिक मीं तेरी दश अश्रेफेइं सेइं दश होरि कमैई।’
| فَتَقَدَّمَ الأَوَّلُ قَائِلاً: يَا سَيِّدُ، إِنَّ وَزْنَتَكَ رَبِحَتْ عَشْرَ وَزْنَاتٍ! | ١٦ |
17 तैनी तैस सेइं ज़ोवं, ‘तीं दश अश्रेफेइं सेइं इमानदेरी सेइं कम कियूं गा तीं दश नगरन पुड़ अधिकार दित्तो गाते।’
| فَقَالَ لَهُ: حَسَناً فَعَلْتَ أَيُّهَا الْعَبْدُ الصَّالِحُ. فَلأَنَّكَ كُنْتَ أَمِيناً فِي مَا هُوَ قَلِيلٌ، فَكُنْ وَالِياً عَلَى عَشْرِ مُدُنٍ! | ١٧ |
18 दुइयोवं मैने एइतां ज़ोवं, ‘हे मालिक मीं तेरी पंच़ अश्रेफेइं सेइं पंच़ होरि कमैई।’
| وَتَقَدَّمَ الثَّانِي قَائِلاً: يَا سَيِّدُ، إِنَّ وَزْنَتَكَ رَبِحَتْ خَمْسَ وَزْنَاتٍ! | ١٨ |
19 तैनी तैस सेइं भी ज़ोवं, ‘तीं भी पंच़ नगरन पुड़ अधिकार दित्तो गाते।’
| فَقَالَ لِهَذَا أَيْضاً: وَكُنْ أَنْتَ وَالِياً عَلَى خَمْسِ مُدُنٍ! | ١٩ |
20 तैखन एक्की मैने एइतां ज़ोवं, ‘हे मालिक इना रेइ तेरी अश्रेफी मीं एन रूमाले मां बेंधतां रखोरि थी।’
| ثُمَّ تَقَدَّمَ عَبْدٌ آخَرُ قَائِلاً: يَا سَيِّدُ، هَا هِيَ وَزْنَتُكَ الَّتِي حَفِظْتُهَا مَطْوِيَّةً فِي مِنْدِيلٍ. | ٢٠ |
21 किजोकि तू सखत मैनूस ते अवं तीं करां डरतो थियो। किजोकि तू तै चीज़ ज़ै तीं न भोए रखोरि तू तैस भी नेतस ते ज़ैन न भोए बेवरू तू तैन भी लुनतस।
| فَقَدْ كُنْتُ أَخَافُ مِنْكَ لأَنَّكَ إِنْسَانٌ قَاسٍ، تَسْتَوْفِي مَا لَمْ تَسْتَوْدِعْهُ، وَتَحْصُدُ مَا لَمْ تَزْرَعْهُ! | ٢١ |
22 तैनी तैस सेइं ज़ोवं, ‘हे दुष्ट नौकरा अवं तेरी गल्लेईं सेइं तींए मुर्ज़म बनताइं। ज़द तीं पतो थियो, कि अवं बड़ो सखत मैन्हु आईं, ते ज़ै चीज़ मीं नईं रखोरि अवं तैस भी सल्हतां ते ज़ैन नईं बेवरू अवं तैन भी लुनतां।
| فَقَالَ لَهُ: مِنْ فَمِكَ سَأَحْكُمُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْعَبْدُ الشِّرِّيرُ: عَرَفْتَ أَنِّي إِنْسَانٌ قَاسٍ، أَسْتَوْفِي مَا لَمْ أَسْتَوْدِعْهُ، وَأَحْصُدُ مَا لَمْ أَزْرَعْهُ. | ٢٢ |
23 फिरी तीं मेरे रुपैइये केन्ची कां किजो नईं रखोरे ताके अवं वापस एइतां तैस करां सूते समेत उसुल केरेथो?’
| فَلِمَاذَا لَمْ تُودِعْ مَالِي فِي الْمَصْرِفِ، فَكُنْتُ أَسْتَوْفِيهِ مَعَ الْفَائِدَةِ عِنْدَ عَوْدَتِي؟ | ٢٣ |
24 तैखन तैनी तैन सेइं ज़ोवं, ‘ज़ैन तैड़ी खड़खड़े थिये एस करां एन अश्रेफी एन्तां उस देथ ज़ैस कां दश अश्रेफीन।’
| ثُمَّ قَالَ لِلْوَاقِفِينَ هُنَاكَ: خُذُوا مِنْهُ الْوَزْنَةَ وَأَعْطُوهَا لِصَاحِبِ الْوَزْنَاتِ الْعَشْرِ. | ٢٤ |
25 तैना ज़ोने लगे हे मालिक एस कां पेइली दश अश्रेफीन!
| فَقَالُوا لَهُ: يَا سَيِّدُ، إِنَّ عِنْدَهُ عَشْرَ وَزْنَاتٍ! فَقَالَ: | ٢٥ |
26 तैनी तैन जुवाब दित्तो, अवं तुसन सेइं ज़ोताईं कि, ‘ज़ैस कां परमेशरेरी मर्ज़ी समझ़नेरी खुवाइश आए, तैस परमेशर जादे समझ़ देलो। पन ज़ैस कां परमेशरेरी मर्ज़ी समझ़नेरी खुवाइश नईं, तैस केरां, थोड़ी ज़ेरि समझ़ ज़ै तैस कां आए, तै भी नी गाली।’
| إِنِّي أَقُولُ لَكُمْ إِنَّ كُلَّ مَنْ عِنْدَهُ يُعْطَى الْمَزِيدَ؛ وَأَمَّا مَنْ لَيْسَ عِنْدَهُ، فَحَتَّى الَّذِي عِنْدَهُ يُنْتَزَعُ مِنْهُ. | ٢٦ |
27 पन मेरे इन दुश्मन ज़ैन मीं न थिये सुखाते कि, ए असन पुड़ राज़ केरे एन इरां आनां ते मेरे सामने एन मैरी छ़ड्डा।”
| وَأَمَّا أَعْدَائِي أُولئِكَ الَّذِينَ لَمْ يُرِيدُوا أَنْ أَمْلِكَ عَلَيْهِمْ، فَأَحْضِرُوهُمْ إِلَى هُنَا وَاذْبَحُوهُمْ قُدَّامِي!» | ٢٧ |
28 एना गल्लां ज़ोइतां यीशु अपने चेलन सेइं साथी अग्रोवं जेव कि यरूशलेम नगरे मां गाए।
| وَبَعْدَمَا قَالَ هَذَا الْكَلامَ، تَقَدَّمَ صَاعِداً إِلَى أُورُشَلِيمَ. | ٢٨ |
29 ज़ैखन तैना ज़ैतूनेरे पहाड़े बैतफगे ते बैतनिय्याह मां पुज़े त यीशुए दूई चेले एन ज़ोइतां अग्रोवं भेज़े।
| وَلَمَّا اقْتَرَبَ مِنْ بَيْتِ فَاجِي وَبَيْتِ عَنْيَا، عِنْدَ الْجَبَلِ الْمَعْرُوفِ بِجَبَلِ الزَّيْتُونِ، أَرْسَلَ اثْنَيْنِ مِنْ تَلامِيذِهِ، قَائِلاً: | ٢٩ |
30 “तुस सामने उस ड्लव्वें मां गाथ ते तैड़ी तुसन अक गधेरो बच्चो बन्धोरो मैलनोए। ज़ैस पुड़ अज़ तगर कोई नईं च़ढ़ोरो तैस खोलतां इड़ी मीं कां आनां।
| «اذْهَبَا إِلَى الْقَرْيَةِ الْمُقَابِلَةِ لَكُمَا، وَعِنْدَمَا تَدْخُلانِهَا تَجِدَانِ جَحْشاً مَرْبُوطاً لَمْ يَرْكَبْ عَلَيْهِ أَحَدٌ مِنَ النَّاسِ قَطُّ، فَحُلّا رِبَاطَهُ، وَأَحْضِرَاهُ إِلَى هُنَا. | ٣٠ |
31 ते अगर तुसन कोई पुच़्छ़े, कि तुस एस किजो लोरेथ खोलने त तुस ज़ोइयथ, कि प्रभुए एसेरी ज़रूरत आए।”
| وَإِنْ سَأَلَكُمَا أَحَدٌ: لِمَاذَا تَحُلّانِ رِبَاطَهُ؟ فَقُولا لَهُ هكَذَا: لأَنَّ الرَّبَّ بِحَاجَةٍ إِلَيْهِ!» | ٣١ |
32 अग्रोवं गानेबाले चेलेईं तैन्ने कियूं ज़ैन यीशुए ज़ोरू थियूं।
| فَذَهَبَ التِّلْمِيذَانِ اللَّذَانِ أُرْسِلا فِي طَرِيقِهِمَا وَوَجَدَا كَمَا قَالَ الرَّبُّ لَهُمَا. | ٣٢ |
33 ज़ैखन तैना गधेरो बच्चे खोलने लग्गोरो थिये त तैसेरो मालिक तैन पुच्छ़ने लगो, “तुस एस बच्चे किजो लोरेथ खोलने?”
| وَفِيمَا كَانَا يَحُلّانِ رِبَاطَ الْجَحْشِ، سَأَلَهُمَا أَصْحَابُهُ: «لِمَاذَا تَحُلّانِ رِبَاطَ الْجَحْشِ؟» | ٣٣ |
34 तैनेईं जुवाब दित्तो, “प्रभुए एसेरी ज़रूरते।”
| فَقَالا: «لأَنَّ الرَّبَّ بِحَاجَةٍ إِلَيْهِ!» | ٣٤ |
35 तैनेईं तै बच्चो खोलतां यीशु कां आनो, ते यीशुए तैस पुड़ अपना लिगड़ां छ़ेडतां तैस पुड़ च़ेढ़तां च़लो जेव।
| ثُمَّ أَحْضَرَاهُ إِلَى يَسُوعَ؛ وَوَضَعَا ثِيَابَهُمَا عَلَى الْجَحْشِ وَأَرْكَبَا يَسُوعَ. | ٣٥ |
36 ज़ैखन तैना च़लोरे थिये त लोकेईं अपना लिगड़ां बत्ती मां बिछ़ां।
| وَبَيْنَمَا هُوَ سَائِرٌ، أَخَذُوا يَفْرُشُونَ الطَّرِيقَ بِثِيَابِهِمْ. | ٣٦ |
37 ज़ैखन तैना यरूशलेम नगरे नेड़े पुज़े त ज़ैट्ठां बत ज़ैतून पहाड़े पुड़ेरां उन्ढी गातीए तैड़ी सारे चेलेईं एना चमत्कार हेरतां ते खुशी भोइतां परमेशरेरी तारीफ़ केरने लगे कि,
| وَلَمَّا اقْتَرَبَ (مِنْ أُورُشَلِيمَ) إِذْ وَصَلَ إِلَى مُنْحَدَرِ جَبَلِ الزَّيْتُونِ، أَخَذَ جَمَاعَةُ التَّلامِيذِ يَهْتِفُونَ جَمِيعاً بِفَرَحٍ مُسَبِّحِينَ اللهَ بِصَوْتٍ عَالٍ عَلَى جَمِيعِ الْمُعْجِزَاتِ الَّتِي شَاهَدُوهَا، | ٣٧ |
38 “धने तै राज़ो ज़ै परमेशरे नव्वें सेइं एइते! ते स्वर्गे मां महिमा ते अम्बरे मां शान्ति भोए।”
| فَيَقُولُونَ: «مُبَارَكٌ الْمَلِكُ الآتِي بِاسْمِ الرَّبِّ! سَلامٌ فِي السَّمَاءِ وَمَجْدٌ فِي الأَعَالِي!» | ٣٨ |
39 तैन मैनन् मां किछ फरीसी लोक भी थिये। तैना यीशु सेइं ज़ोने लगे, “हे गुरू अपने चेलन ज़ो कि च़ुप केरन।”
| وَلكِنَّ بَعْضَ الْفَرِّيسِيِّينَ مِنَ الْجَمْعِ قَالُوا لَهُ: «يَا مُعَلِّمُ، ازْجُرْ تَلامِيذَكَ!» | ٣٩ |
40 यीशुए तैन जुवाब दित्तो, “अवं तुसन ज़ोताईं, अगर एना लोक च़ुप केरन त इना घोड़ ज़ोरे सेइं परमेशरेरी तारीफ़ केरेले।”
| فَأَجَابَهُمْ قَائِلاً: «أَقُولُ لَكُمْ: إِنْ سَكَتَ هؤُلاءِ، هَتَفَتِ الْحِجَارَةُ!» | ٤٠ |
41 यरूशलेम नगरे मां पुज़तां यीशु यरूशलेम नगरेरो हाल हेरतां तैस लेरां छुटी।
| وَلَمَّا اقْتَرَبَ، وَرَأَى الْمَدِينَةَ، بَكَى عَلَيْهَا، | ٤١ |
42 ते ज़ोने लगो, “अगर तुस सिर्फ इस दिहैड़रे बारे मां ज़ानते भोथे, ज़ै तुसन शैन्तरे पासे नेती! पन ई गल हुना तुश्शे एछ़्छ़न करां छ़पोरीए।
| قَائِلاً: «لَيْتَكِ أَنْتِ أَيْضاً، فِي يَوْمِكِ هَذَا، عَرَفْتِ مَا فِيهِ سَلامُكِ! وَلكِنَّ ذلِكَ مَحْجُوبٌ الآنَ عَنْ عَيْنَيْكِ. | ٤٢ |
43 तीं तैना दिहाड़े हेरने पेनेन ज़ेइस तेरे दुश्मन तेरे च़ेव्रे पासन मोरच़ो बेंधतां ते तीं घेरो देले, ते हर पासेरां तीं पुड़ हमलो केरेले।
| فَسَتَأْتِي عَلَيْكِ أَيَّامٌ يُحَاصِرُكِ فِيهَا أَعْدَاؤُكِ بِالْمَتَارِيسِ، وَيُطْبِقُونَ عَلَيْكِ، وَيُشَدِّدُونَ عَلَيْكِ الْحِصَارَ مِنْ كُلِّ جِهَةٍ، | ٤٣ |
44 तुश्शे दुश्मन तुसन नाश केरेले, ते सैरी लोकन मारेले, ते तीं पुड़ घोड़े पुड़ घोड़ बाकी न रालो। किजोकि ज़ेइस परमेशर तुसन बच़ानेरे लेइ ओरो थियो तुसेईं न पिशानो।”
| وَيَهْدِمُونَكِ عَلَى أَبْنَائِكِ الَّذِينَ فِيكِ، فَلا يَتْرُكُونَ فِيكِ حَجَراً فَوْقَ حَجَرٍ: لأَنَّكِ لَمْ تَعْرِفِي وَقْتَ افْتِقَادِ اللهِ لَكِ». | ٤٤ |
45 तैखन तै मन्दरे मां जेव ते तैड़ी तैने बुपारी ते गाक बेइरोवं कढने शुरू किये।
| وَلَدَى دُخُولِهِ الْهَيْكَلَ، أَخَذَ يَطْرُدُ الَّذِينَ كَانُوا يَبِيعُونَ فِيهِ وَيَشْتَرُونَ، | ٤٥ |
46 तैनी तैन सेइं ज़ोवं, “पवित्रशास्त्रे मां लिखोरूए ‘मेरू मन्दर प्रार्थनारू घर भोलू,’ पन तुसेईं त डैकू केरो अड्डो बनेइतां रख्खोरोए।”
| قَائِلاً لَهُمْ: «قَدْ كُتِبَ: إِنَّ بَيْتِي هُوَ بَيْتٌ لِلصَّلاةِ. أَمَّا أَنْتُمْ، فَقَدْ جَعَلْتُمُوهُ مَغَارَةَ لُصُوصٍ!» | ٤٦ |
47 ते तै तैस पवित्र दहैड़ी मन्दरे मां शिक्षा देतो थियो, पन प्रधान याजक ते शास्त्री लोकेईं यीशु मारनेरी कोशिश मां लग्गोरो थिये।
| وَكَانَ يُعَلِّمُ يَوْماً فَيَوْماً فِي الْهَيْكَلِ. وَسَعَى رُؤَسَاءُ الْكَهَنَةِ وَالْكَتَبَةُ وَوُجَهَاءُ الشَّعْبِ إِلَى قَتْلِهِ. | ٤٧ |
48 पन तैन एन केरनेरो मौको न थियो मैलतो, किजोकि सारे लोक यीशुएरी गल्लां शुन्नेरे लेइ च़ेव्रे पासन बिश्शोरे रहते थिये।
| وَلكِنَّهُمْ لَمْ يَهْتَدُوا إِلَى مَا يَفْعَلُونَ، لأَنَّ الشَّعْبَ كُلَّهُ كَانَ مُلْتَصِقاً بِهِ لِلاِسْتِمَاعِ إِلَيْهِ. | ٤٨ |
