लूका 11
1 फिरी यीशु एक्की ठैरी प्रार्थना लोरे थियो केरने। ते ज़ैखन तैनी प्रार्थना की, त तैसेरे चेलन मरां एक्के ज़ोवं, “हे प्रभु, ज़ेन्च़रे यूहन्ना अपने चेलन प्रार्थना केरनि शिखालोरिये तेन्च़रे तू भी असन शिखाल।”
| وَكَانَ يُصَلِّي فِي أَحَدِ الأَمَاكِنِ، فَلَمَّا انْتَهَى، قَالَ لَهُ أَحَدُ تَلامِيذِهِ: «يَا رَبُّ، عَلِّمْنَا أَنْ نُصَلِّيَ كَمَا عَلَّمَ يُوحَنَّا تَلامِيذَهُ». | ١ |
2 यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “ज़ैखन तुस प्रार्थना केरथ, त एन ज़ोइयथ, ‘हे बाजी, लोक तेरी आदर केरन किजोकि तू पवित्र परमेशर आस। ते तेरू राज़ एज्जे।’
| فَقَالَ لَهُمْ: «عِنْدَمَا تُصَلُّونَ، قُولُوا: أَبَانَا الَّذِي فِي السَّمَاوَاتِ! لِيَتَقَدَّسِ اسْمُكَ، لِيَأْتِ مَلَكُوتُكَ. لِتَكُنْ مَشِيئَتُكَ كَمَا فِي السَّمَاءِ كَذلِكَ عَلَى الأَرْضِ. | ٢ |
3 ‘इश्शी रोज़ेरी रोट्टी असन दे।
| خُبْزَنَا كَفَافَنَا أَعْطِنَا كُلَّ يَوْمٍ؛ | ٣ |
4 इश्शे पाप माफ़ केर, किजोकि अस भी ज़ैना इश्शे खलाफ बुराई केरतन, तैन माफ़ केरतम। अज़मैइशेरे ज़िरिये असन पाप केरने न दे।’”
| وَاغْفِرْ لَنَا خَطَايَانَا، لأَنَّنَا نَحْنُ أَيْضاً نَغْفِرُ لِكُلِّ مَنْ يُذْنِبُ إِلَيْنَا؛ وَلا تُدْخِلْنَا فِي تَجْرِبَةٍ لكِنْ نَجِّنَا مِنَ الشِّرِّيرِ!» | ٤ |
5 फिरी यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “फर्ज़ केरा तुसन मरां केन्चेरो अक दोस्त एध्धी राती अपने दोस्ते ज़ोए, ‘तू मीं ट्लाई रोट्टी दे।
| ثُمَّ قَالَ لَهُمْ: «مَنْ مِنْكُمْ يَكُونُ لَهُ صَدِيقٌ، فَيَذْهَبُ إِلَيْهِ فِي مُنْتَصَفِ اللَّيْلِ وَيَقُولُ لَهُ: يَا صَدِيقِي، أَقْرِضْنِي ثَلاثَةَ أَرْغِفَةٍ، | ٥ |
6 किजोकि मेरो अक दोस्त बड़े दूरेरां हंठतो मेरे कां ओरोए, ते मेरे कां रोट्टी नईं, कि अवं तैस रोट्टी देइ सेखी।’
| فَقَدْ جَاءَنِي صَدِيقٌ مِنْ سَفَرٍ، وَلَيْسَ عِنْدِي مَا أُقَدِّمُ لَهُ! | ٦ |
7 ते तै तैसेरो दोस्त अत्रां जुवाब दे, मीं दुःख ने दे, हुनी त दार बंदे, मीं कां मेरे बच्चे झ़ुलोरेन, ते अवं तीं रोट्टी न देइ सेखी।
| لكِنَّ صَدِيقَهُ يُجِيبُهُ مِنَ الدَّاخِلِ: لَا تُزْعِجْنِي! فَقَدْ أَقْفَلْتُ الْبَابَ، وَهَا أَنَا وَأَوْلادِي فِي الْفِرَاشِ. لَا أَقْدِرُ أَنْ أَقُومَ وَأُعْطِيَكَ! | ٧ |
8 अवं तुसन सेइं ज़ोताईं कि, अगर तै तैसेरो दोस्ते ते तैस रोट्टी न दे, त तैसेरो दोस्तेरे बार-बार मिनत केरने सेइं ज़रूर तैस रोट्टी देलो ते ज़ेत्री रोट्टी केरि तैस ज़रूरत भोली देलो।
| أَقُولُ لَكُمْ: إِنْ كَانَ لَا يَقُومُ وَيُعْطِيهِ لأَنَّهُ صَدِيقُهُ، فَلابُدَّ أَنْ يَقُومَ وَيُعْطِيَهُ قَدْرَ مَا يَحْتَاجُ إِلَيْهِ، لأَنَّهُ أَلَحَّ فِي الطَّلَبِ. | ٨ |
9 ते अवं तुसन सेइं ज़ोताईं, मग्गा त तुसन दित्तू गालू। ते तोप्पा, त तुसन मैल्ली गालू। ते दार गुड़काथ, त तुश्शे लेइ खोल्लू गालू।
| فَإِنِّي أَقُولُ لَكُمْ: اسْأَلُوا، تُعْطَوْا؛ اطْلُبُوا، تَجِدُوا؛ اقْرَعُوا، يُفْتَحْ لَكُمْ: | ٩ |
10 किजोकि ज़ै कोई मगते तै हासिल केरते, ते ज़ै कोई तोपते तैस मैल्ली गाते, ते ज़ै कोई दार गुड़काते त तैसेरेलेइ खोल्लू गाते।
| فَإِنَّ كُلَّ مَنْ يَسْأَلْ يَنَلْ، وَمَنْ يَسْعَ يَجِدْ، وَمَنْ يَقْرَعْ يُفْتَحْ لَهُ. | ١٠ |
11 तुसन मरां कौन ज़ेरो बाजी एरो भोए, कि ज़ैखन तैसेरू मट्ठू रोट्टी मग्गे त तैस घोड़ दे? या मछ़ली मग्गे, ते तै सप दे?
| فَأَيُّ أَبٍ مِنْكُمْ يَطْلُبُ مِنْهُ ابْنُهُ خُبْزاً فَيُعْطِيهِ حَجَراً؟ أَوْ يَطْلُبُ سَمَكَةً فَيُعْطِيهِ بَدَلَ السَّمَكَةِ حَيَّةً؟ | ١١ |
12 या ठूल मग्गे त तैस बिच्च़ू दे?
| أَوْ يَطْلُبُ بَيْضَةً، فَيُعْطِيهِ عَقْرَباً؟ | ١٢ |
13 ते तुस बुरे भोनेरे बावजूद भी अपने मट्ठन रोड़ी चीज़ां देनी ज़ानतथ त तुश्शो स्वर्गेरो बाजी तैन, ज़ैना तैस करां मगतन पवित्र आत्मा किना देलो।”
| فَإِنْ كُنْتُمْ، أَنْتُمُ الأَشْرَارُ، تَعْرِفُونَ أَنْ تُعْطُوا أَوْلادَكُمْ عَطَايَا جَيِّدَةً، فَكَمْ بِالأَحْرَى الآبُ، الَّذِي مِنَ السَّمَاءِ يَهَبُ الرُّوحَ الْقُدُسَ لِمَنْ يَسْأَلُونَهُ؟» | ١٣ |
14 फिरी तैनी एक्की लट्टे मरां भूतेरो सैयो कढो, ज़ैखन भूतेरो सैयो निस्सो, त तै लट्टो गल्लां लगो केरने, ते लोक हैरान रेइजे।
| وَكَانَ يَطْرُدُ شَيْطَاناً (مِن رَجُلٍ) كَانَ ذلِكَ الشَّيْطَانُ قَدْ أَخْرَسَهُ. فَلَمَّا طُرِدَ الشَّيْطَانُ، نَطَقَ الأَخْرَسُ. فَتَعَجَّبَتِ الجُمُوعُ. | ١٤ |
15 पन तैन मरां किछ मैनेईं ज़ोवं, “ए त भूतां केरे गुरू शैतानेरे मद्दती सेइं भूतां कढते।”
| وَلكِنَّ بَعْضاً مِنْهُمْ قَالُوا: «إِنَّمَا يَطْرُدُ الشَّيَاطِينَ بِبَعْلَزَبُولَ رَئِيسِ الشَّيَاطِينِ». | ١٥ |
16 ते किछेईं अज़मानेरे लेइ तैस करां कोई अक अम्बरेरो निशान मग्गो।
| وَطَلَبَ مِنْهُ آخَرُونَ، لِيُجَرِّبُوهُ، مُعْجِزَةً مِنَ السَّمَاءِ. | ١٦ |
17 पन यीशुए तैन केरे मन्नां केरे खियाल ज़ैनतां तैन सेइं ज़ोवं, “ज़ैस-ज़ैस राज़्ज़े मां फूट पेचे, तैन राज़ बनोरू न राए, ते ज़ैस खानदाने मां फूट पेचे, तैन भी बनोरू न राए।
| وَلكِنَّهُ عَلِمَ أَفْكَارَهُمْ وَقَالَ لَهُمْ: «كُلُّ مَمْلَكَةٍ تَنْقَسِمُ عَلَى ذَاتِهَا تَخْرَبُ، وَكُلُّ بَيْتٍ (يَنْقَسِمُ) عَلَى بَيْتٍ يَسْقُطُ. | ١٧ |
18 अगर शैतान अपनि खलाफत एप्पू केरे, त फिरी तैसेरू राज़ केन्च़रे रेइ सकते? फिरी तुस केन्च़रे ज़ोतथ कि अवं शैतानेरे मद्दती सेइं भूतां कढताईं।
| فَإِنْ كَانَ الشَّيْطَانُ كَذلِكَ قَدِ انْقَسَمَ عَلَى ذَاتِهِ، فَكَيْفَ تَصْمُدُ مَمْلَكَتُهُ؟ فَقَدْ قُلْتُمْ إِنِّي أَطْرُدُ الشَّيَاطِينَ بِبَعْلَزَبُولَ. | ١٨ |
19 अगर अवं शैतानेरी मद्दती सेइं भूतां कढताईं त तुश्शी औलाद कसेरे मद्दती सेइं कढती? तैन्ना तुश्शो फैसलो केरनेबाले हाकिम भोले।
| وَلكِنْ، إِنْ كُنْتُ أَنَا أَطْرُدُ الشَّيَاطِينَ بِبَعْلَزَبُولَ، فَأَبْنَاؤُكُمْ بِمَنْ يَطْرُدُونَهُمْ؟ لِذلِكَ هُمْ يَحْكُمُونَ عَلَيْكُمْ. | ١٩ |
20 पन अगर अवं परमेशरेरे शेक्ति सेइं भूतां कढताईं त परमेशरेरू राज़ तुश्शे नेड़े पुज़ोरूए।
| أَمَّا إِذَا كُنْتُ أَطْرُدُ الشَّيَاطِينَ بِإِصْبَعِ اللهِ، فَقَدْ أَقْبَلَ عَلَيْكُمْ مَلَكُوتُ اللهِ. | ٢٠ |
21 ज़ैखन कोई ज़ोरेबाले मैन्हु अपने घरेरो पैरहो केरते, त तैसेरू सब किछ बंच़ेरू रहते।
| عِنْدَمَا يَحْرُسُ الْقَوِيُّ بَيْتَهُ وَهُوَ بِكَامِلِ سِلاحِهِ، تَكُونُ أَمْتِعَتُهُ فِي مَأْمَنٍ. | ٢١ |
22 पन ज़ैखन तैस करां कोई निगर मैन्हु तैस पुड़ हमलो केरते त तैस अपने कब्ज़े मां केरतां तैसेरे सारे हथियार घिंनी गाते ज़ैस पुड़ तैसेरो भरोसो थियो, ते तैसेरी सारी जेइदाद लुटी गाते।
| وَلكِنْ عِنْدَمَا يَغْزُوهُ مَنْ هُوَ أَقْوَى مِنْهُ فَيَغْلِبُهُ، فَإِنَّهُ يُجَرِّدُهُ مِنْ كَامِلِ سِلاحِهِ الَّذِي اعْتَمَدَ عَلَيْهِ، ثُمَّ يُوَزِّعُ غَنَائِمَهُ. | ٢٢ |
23 ज़ै मीं सेइं साथी नईं तै मेरे मुखालफे, ते ज़ै मीं सेइं साथी अकोट्ठू न केरे ते तै खिलारते।
| مَنْ لَيْسَ مَعِي، فَهُوَ ضِدِّي؛ وَمَنْ لَا يَجْمَعُ مَعِي، فَهُوَ يُفَرِّقُ. | ٢٣ |
24 “ज़ैखन केन्ची मैन्हु मरां भूत निसते त तैन शुक्कोरो ठैरन मां आराम तोपते ते ज़ैखन तैस तै आराम न मैल्ले त ज़ोते कि अवं वापस तैस्से घरे मां गालो ज़ैट्ठां अवं निसोरोईं।
| بَعْدَ أَنْ يَخْرُجَ الرُّوحُ النَّجِسُ مِنَ الإِنْسَانِ، يَهِيمُ فِي الأَمَاكِنِ الْقَاحِلَةِ طَلَباً لِلرَّاحَةِ، وَإِذْ لَا يَجِدُ، يَقُولُ: سَأَرْجِعُ إِلَى بَيْتِي الَّذِي غَادَرْتُهُ! | ٢٤ |
25 ते तैखन तैन भूत वापस एइतां तैन घर साफ सुथरु रोड़ू लाते।
| وَعِنْدَمَا يَأْتِي، يَجِدُهُ مَكْنُوساً مُزَيَّناً. | ٢٥ |
26 तैखन तै एप्पू सेइं साथी सत होरां भूतां साथी घिन्तां तैस मां अन्तर गेइतां बिश्शतन, ते तैस मैनेरो हाल पेइले हाले करां जादे बुरो भोते।”
| فَيَذْهَبُ وَيَصْطَحِبُ سَبْعَةَ أَرْوَاحٍ أُخَرَ أَرْدَأَ مِنْهُ، فَتَدْخُلُ ذلِكَ الإِنْسَانَ وَتَسْكُنُهُ، فَتَصِيرُ الْحَالَةُ الأَخِيرَةُ لِذلِكَ الإِنْسَانِ أَرْدَأَ مِنَ الأُولَى!» | ٢٦ |
27 ज़ैखन यीशु इना गल्लां ज़ोने लग्गोरो थियो, त भीड़ी मरां अक कुआन्श जोरे सेइं ज़ोने लगी, “धने तै कुआन्श ज़ैसां तीं ज़र्म दित्तू ते तू पालो।”
| وَبَيْنَمَا هُوَ يَتَكَلَّمُ بِهَذَا، رَفَعَتِ امْرَأَةٌ مِنْ بَيْنِ الْجَمْعِ صَوْتَهَا قَائِلَةً لَهُ: «طُوبَى لِلْبَطْنِ الَّذِي حَمَلَكَ، وَالثَّدْيَيْنِ اللَّذَيْنِ رَضَعْتَهُمَا!» | ٢٧ |
28 पन यीशुए ज़ोवं, “हाँ, पन धन आन तैना लोक ज़ैना परमेशरेरू वचन शुन्तन ते तैस पुड़ अमल केरतन।”
| إِلّا أَنَّهُ قَالَ: «بَلْ طُوبَى لِلَّذِينَ يَسْمَعُونَ كَلِمَةَ اللهِ وَيَعْمَلُونَ بِها». | ٢٨ |
29 ज़ैखन हछे लोक भोने लगे त यीशु ज़ोवं, “इस ज़मानेरे लोक बुरेन, तैना निशान तोपतन, पन योनेरे निशानेरे अलावा एन होरो कोई निशान न दित्तो गालो।
| وَإِذْ كَانَتِ الْجُمُوعُ تَزْدَحِمُ عَلَيْهِ، أَخَذَ يَقُولُ: «هَذَا الْجِيلُ جِيلٌ شِرِّيرٌ، يَطْلُبُ مُعْجِزَةً وَلَنْ يُعْطَى مُعْجِزَةً إِلّا مُعْجِزَةَ يُونَانَ. | ٢٩ |
30 किजोकि ज़ेन्च़रे योना नबी नीनवेरे लोकन जो निशान बनो तेन्च़रे मैनेरू मट्ठू भी इस ज़मानेरे लोकां केरे लेइ निशान बनेलू।
| فَإِنَّهُ كَمَا كَانَ يُونَانُ آيَةً لأَهْلِ نِينَوَى، فَهكَذَا أَيْضاً يَكُونُ ابْنُ الإِنْسَانِ لِهَذَا الْجِيلِ. | ٣٠ |
31 पन दक्षिणेरी रानी आदालतरे दिहाड़े इस ज़मानेरे लोकन दोषी बनाली, किजोकि तै बड़े दूरेरां सुलैमानेरे ज्ञानेरे बारे मां शुन्तां ओरी थी। ते इड़ी हेरा सुलैमाने करां भी बड्डोए।
| إِنَّ مَلِكَةَ الْجَنُوبِ سَتَقُومُ فِي الدَّيْنُونَةِ مَعَ هَذَا الْجِيلِ وَتَدِينُهُ لأَنَّهَا جَاءَتْ مِنْ أَقَاصِي الأَرْضِ لِتَسْمَعَ حِكْمَةَ سُلَيْمَانَ. وَهَا هُنَا أَعْظَمُ مِنْ سُلَيْمَانَ! | ٣١ |
32 नीनवेरे लोक आदालतरे दिहाड़े इस ज़मानेरे लोकन सेइं साथी खड़े भोइतां मुर्ज़म बनाले। किजोकि तैनेईं योनारे प्रचारे सेइं पापन करां मनफिरावरो थियो, पन इड़ी हेरा तै आए, ज़ै योना करां भी बड्डोए।
| وَأَهْلُ نِينَوَى سَيَقِفُونَ فِي الدَّيْنُونَةِ مَعَ هَذَا الْجِيلِ وَيَدِينُونَهُ: لأَنَّهُمْ تَابُوا لَدَى وَعْظِ يُونَانَ لَهُمْ. وَهَا هُنَا أَعْظَمُ مِنْ يُونَانَ. | ٣٢ |
33 “कोई मैन्हु दीयो बैलतां भांडे हैठ या ओड़कतां न छ़डे, बल्के उच्ची ठैरी रखतन ताके अन्तर एजने बालन लौ भोए।
| لَا أَحَدَ يُشْعِلُ مِصْبَاحاً وَيَضَعُهُ فِي مَكَانٍ مَخْفِيٍّ أَوْ تَحْتَ الْمِكْيَالِ، بَلْ يَرْفَعُهُ عَلَى الْمَنَارَةِ لِيَرَى الدَّاخِلُونَ النُّورَ. | ٣٣ |
34 अछ़ जानेरे लेइ दीयेरी ज़ेरि आए, अगर तेरी अछ़ रोड़ीए, त तेरी जानी मां भी लौए, ते अगर तेरी अछ़्छ़े बुरीए त तेरी जान भी आंधरीए।
| عَيْنُكَ هِيَ مِصْبَاحُ الْجَسَدِ: إِذَا كَانَتْ عَيْنُكَ سَلِيمَةً، يَكُونُ جَسَدُكَ كُلُّهُ مُنَوَّراً؛ أَمَّا إِذَا كَانَتْ عَيْنُكَ شِرِّيرَةً، فَيَكُونُ جَسَدُكَ أَيْضاً مُظْلِماً. | ٣٤ |
35 एल्हेरेलेइ खबरदार रेइयां, कोस्कोई एरू न भोए कि ज़ै लौ तीं मां आए तै आंधरू न भोए।
| فَتَنَبَّهْ إِذَنْ لِئَلّا يَكُونَ النُّورُ الَّذِي فِيكَ ظَلاماً. | ٣٥ |
36 अगर तेरी जानी मां लौए, त तैसेरो कोई भी हिस्सो आंधरो न भोए, त सब एरू भोलू, ज़ैखन दीयो चमकतां लौ देते।”
| إِذَنْ، إِنْ كَانَ جَسَدُكَ كُلُّهُ مُنَوَّراً وَلَيْسَ فِيهِ جَانِبٌ مُظْلِمٌ، فَإِنَّهُ يَكُونُ مُنَوَّراً بِكَامِلِهِ، كَأَنَّمَا أَنَارَ لَكَ الْمِصْبَاحُ بِإِشْعَاعِهِ!» | ٣٦ |
37 ज़ैखन तै एना गल्लां ज़ोने लोरो थियो, त केन्चे फरीसे यीशु कां मिनत की, कि मीं सेइं साथी रोट्टी खा, ते यीशु तैसेरे घरे जेव ते तैसेरे कां गेइतां रोट्टी खाने बिश्शो।
| وَبَيْنَمَا هُوَ يَتَكَلَّمُ، طَلَبَ إِلَيْهِ أَحَدُ الْفَرِّيسِيِّينَ أَنْ يَتَغَدَّى عِنْدَهُ. فَدَخَلَ (بَيْتَهُ) وَاتَّكَأَ. | ٣٧ |
38 फरीसी लोक एन हेरतां हैरान भोव, कि ए बगैर हथ-पाव धोने रोट्टी खांने बिश्शी जेव।
| وَلكِنَّ الْفَرِّيسِيَّ تَعَجَّبَ لَمَّا رَأَى أَنَّهُ لَمْ يَغْتَسِلْ قَبْلَ الْغَدَاءِ. | ٣٨ |
39 पन प्रभुए फरीसी सेइं ज़ोवं, “हे फरीसाव तुस कटोरो, ते थाली बेइरमेईं त बड़ी साफ केरतथ, पन तुश्शे अन्तर ज़ुलम ते लालच़ भेरतांए।
| فَقَالَ لَهُ الرَّبُّ: «أَنْتُمُ الْفَرِّيسِيِّينَ تُنَظِّفُونَ الْكَأْسَ وَالصَّحْفَةَ مِنَ الْخَارِجِ، وَلكِنَّكُمْ مِنَ الدَّاخِلِ مَمْلُوؤُونَ نَهْباً وَخُبْثاً. | ٣٩ |
40 हे बेअक्लाव, ज़ैनी बेरीयोवं हिस्सो बनावरोए, तैनी आंट्लेइयों हिस्सो नईं बनेरो?
| أَيُّهَا الأَغْبِيَاءُ، أَلَيْسَ الَّذِي صَنَعَ الْخَارِجَ قَدْ صَنَعَ الدَّاخِلَ أَيْضاً؟ | ٤٠ |
41 बस्सा एन्त्री चीज़ दान केरा, त हेरा, सब किछ तुश्शे लेइ साफ भोइ गालू।
| أَحْرَى بِكُمْ أَنْ تَتَصَدَّقُوا بِمَا عِنْدَكُمْ، فَيَكُونُ كُلُّ شَيْءٍ طَاهِراً لَكُمْ. | ٤١ |
42 पन हे फरीसाव, तुसन पुड़ अफ़सोस! तुस पुतनेरो ते ज़ीरेरो ते कने सेब्ज़ारो दशोवं हिस्सो देतथ, पन तुस इन्साफ केरने करां त परमेशरेरे प्यारे करां दूर रातथ, लोड़तू थियूं कि दशोवं हेसे सेइं साथी इन भी केरेथे।
| وَلكِنِ الْوَيْلُ لَكُمْ أَيُّهَا الْفَرِّيسِيُّونَ فَإِنَّكُمْ تَدْفَعُونَ عُشْرَ النَّعْنَعِ وَالسَّذَّابِ وَالْبُقُولِ الأُخْرَى، وَتَتَجَاوَزُونَ عَنِ الْعَدْلِ وَمَحَبَّةِ اللهِ: كَانَ يَجِبُ أَنْ تَعْمَلُوا هَذَا وَلا تُهْمِلُوا ذَاكَ! | ٤٢ |
43 हे फरीसाव, तुसन पुड़ अफ़सोस! तुस लोक चातथ कि प्रार्थना घरन मां तुसन एग्री कुर्सन पुड़ बिशालन ते बज़ारन मां लोक तुसन कां झुकतां नमस्कार केरन।
| الْوَيْلُ لَكُمْ أَيُّهَا الْفَرِّيسِيُّونَ، فَإِنَّكُمْ تُحِبُّونَ تَصَدُّرَ الْمَقَاعِدِ الأُولَى فِي الْمَجَامِعِ وَتَلَقِّي التَّحِيَّاتِ فِي السَّاحَاتِ الْعَامَّةِ! | ٤٣ |
44 पन हे फरीसाव तुसन पुड़ अफ़सोस! तुस तैन छ़ेपोरी कब्रां केरे ज़ेरेथ, ज़ैन पुड़ लोक च़लतन, पन तैन पतो न भोए।”
| الْوَيْلُ لَكُمْ، فَإِنَّكُمْ تُشْبِهُونَ الْقُبُورَ الْمَخْفِيَّةَ، يَمْشِي النَّاسُ عَلَيْهَا وَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ!» | ٤٤ |
45 तैखन शास्त्री मरां एक्के तैस जुवाब दित्तो, “हे गुरू एना गल्लां ज़ोइतां तू इश्शी तुहीन लोरोस केरने।”
| وَتَكَلَّمَ أَحَدُ عُلَمَاءِ الشَّرِيعَةِ، قَائِلاً لَهُ: «يَا مُعَلِّمُ، إِنَّكَ بِقَوْلِكَ هَذَا تُهِينُنَا نَحْنُ أَيْضاً». | ٤٥ |
46 यीशुए ज़ोवं, “हे शास्त्री लोकव, तुसन पुड़ अफ़सोस! तुस मैनन् पुड़ त एत्रो भारो लदतथ ज़ै छ़ूनो असुखतो भोते ते पन एप्पू अपने कानूने मन्नेरी कोशिश भी न केरन।
| فَقَالَ: «وَالْوَيْلُ أَيْضاً لَكُمْ يَا عُلَمَاءَ الشَّرِيعَةِ، فَإِنَّكُمْ تُحَمِّلُونَ النَّاسَ أَحْمَالاً مُرْهِقَةً، وَأَنْتُمْ لَا تَمَسُّونَهَا بِإِصْبَعٍ مِنْ أَصَابِعِكُمْ! | ٤٦ |
47 तुसन पुड़ अफ़सोस! तुस नेबी केरि कब्रां बनतथ ते तुश्शे दादे-पड़दादेईं तैना मारोरे थिये।
| الْوَيْلُ لَكُمْ، فَإِنَّكُمْ تَبْنُونَ قُبُورَ الأَنْبِيَاءِ وَآبَاؤُكُمْ قَتَلُوهُمْ. | ٤٧ |
48 बस्सा, तुस शहातथ कि तुस अपने दादे-पड़दादां केरे कम्मां केरि पूरी तैइद केरतथ, किजोकि तैनेईं त नबी कत्ल कमाए ते तुस तैन नेबी केरि कब्रां बनातथ।
| فَأَنْتُمْ إِذَنْ تَشْهَدُونَ مُوَافِقِينَ عَلَى أَعْمَالِ آبَائِكُمْ: فَهُمْ قَتَلُوا الأَنْبِيَاءَ، وَأَنْتُمْ تَبْنُونَ قُبُورَهُمْ. | ٤٨ |
49 एल्हेरेलेइ प्रभु परमेशरेरी अक्लां ज़ोवं, नबी त प्रेरित तैन कां भेज़नेन तैना तैन मरां किछ कत्ल केरेले ते किछन सताले।
| لِهَذَا السَّبَبِ أَيْضاً قَالَتْ حِكْمَةُ اللهِ: سَأُرْسِلُ إِلَيْهِمْ أَنْبِيَاءَ وَرُسُلاً، فَيَقْتُلُونَ مِنْهُمْ وَيَضْطَهِدُونَ، | ٤٩ |
50 बस्सा ई कौम सारे नेबी केरे खूनेरे ज़ै दुनियारे शुरू करां देंतो बगेवरोए ज़िमेवार भोली।
| حَتَّى إِنَّ دِمَاءَ جَمِيعِ الأَنْبِيَاءِ الْمَسْفُوكَةَ مُنْذُ تَأْسِيسِ الْعَالَمِ، يُطَالَبُ بِها هَذَا الْجِيلُ، | ٥٠ |
51 हाबिलेरे खूने करां देंतो ते जकर्याहरे कत्ले तगर ज़ै तुसेईं मन्दरेरे ते बलिदान केरनेरे ठारारे मझ़ाटे मन्दरेरे अंगने मां कत्ल कियोरो थियो। अवं ज़ोताईं कि ए कौम तैन केरे खूनेरी ज़िमेवार भोली।
| مِنْ دَمِ هَابِيلَ إِلَى دَمِ زَكَرِيَّا الَّذِي قُتِلَ بَيْنَ الْمَذْبَحِ وَالْقُدْسِ! أَقُولُ لَكُمْ: نَعَمْ، إِنَّ تِلْكَ الدِّمَاءَ يُطَالَبُ بِها هَذَا الْجِيلُ. | ٥١ |
52 पन हे फरीसाव तुसन पुड़ अफ़सोस! तुसेईं शास्त्री लोकेईं चाबी त अपने कब्ज़े मां रख्खी, पन तुस एप्पू भी दाखल न भोए ते ज़ैना दाखल भोनू चाते थिये तैना भी रोके।”
| الْوَيْلُ لَكُمْ يَا عُلَمَاءَ الشَّرِيعَةِ، فَإِنَّكُمْ خَطِفْتُمْ مِفْتَاحَ الْمَعْرِفَةِ، فَلا أَنْتُمْ دَخَلْتُمْ وَلا تَرَكْتُمُ الدَّاخِلِينَ يَدْخُلُونَ!» | ٥٢ |
53 ज़ैखन यीशु तैट्ठां निस्सी जेव त शास्त्री ते फरीसी लोकेईं तै घेरो ते सरकरे मारे च़ेव्रे पासना बड़े असुखते सवाल पुच्छ़ने लगे।
| وَفيِمَا هُوَ خَارِجٌ مِنْ هُنَاكَ، بَدَأَ الْكَتَبَةُ وَالْفَرِّيسِيُّونَ يُضَيِّقُونَ عَلَيْهِ كَثِيراً، وَأَخَذُوا يَسْتَدْرِجُونَهُ إِلَى الْكَلامِ فِي أُمُورٍ كَثِيرَةٍ، | ٥٣ |
54 ताके यीशुएरे ज़बा एरी गल निस्से ज़ैस सेइं लोक तैस पुड़ गलती लांन।
| وَهُمْ يُرَاقِبُونَهُ سَعْياً إِلَى اصْطِيَادِهِ بِكَلامٍ يَقُولُهُ. | ٥٤ |
