Zəbur 2

1 Nə üçün millətlər belə vurnuxmaya düşür, Ümmətlər boş şeylər düşünür?

Was toben denn die Heiden und schmieden eitle Pläne Nationen?

2 Dünya şahları yığışır, Hökmdarlar Rəbbə və Onun məsh etdiyinə qarşı birləşir.

Der Erde Könige verbünden sich, und Fürsten pflegen Rat, dem Herrn und dem, den er gesalbt, zum Trotz:

3 Deyirlər: «Gəlin onların buxovlarını qoparaq, Üstümüzdəki zəncirlərini ataq».

"Auf! Laßt uns ihre Fesseln sprengen, ihr Joch abschütteln!"

4 Göylərin sakini gülür, Xudavənd onlara istehza edir.

Der in dem Himmel thront, lacht ihrer; der Herr verspottet sie.

5 Sonra onlara hiddəti ilə xəbərdarlıq edəcək, Qəzəbi ilə onları dəhşətə gətirəcək.

Doch schließlich redet er in seinem Zorn mit ihnen; mit seinem Grimme schreckt er sie.

6 O deyir: «Mən padşahımı Müqəddəs dağım Sionda əyləşdirmişəm».

"Ich selber habe meinen König eingesetzt zu Sion über meinen heiligen Berg." -

7 Rəbbin fərmanını elan edəcəyəm. Rəbb mənə dedi: «Sən Mənim oğlumsan, Mən bu gün sənə Ata oldum.

Des Herrn Entschließung will ich künden; er sprach zu mir: "Du bist mein Sohn; ich habe heute dich gezeugt.

8 Məndən istə, onda irs olaraq millətləri, Mülk olaraq yer üzünün qurtaracağınadək hər yeri Sənə verərəm.

So fordere von mir! Ich gebe Heidenvölker zum Besitze dir, der Erde Grenzen dir zum Eigentum.

9 Onları dəmir əsa ilə qıracaqsan, Saxsı qab kimi çilik-çilik edəcəksən».

Zerschelle sie mit einem Eisenstocke, zerschmettere sie gleich irdenem Gefäß."

10 İndi, ey şahlar, müdrik olun! Ey dünya hakimləri, ibrət alın!

Nun, Könige! Bedenkt es wohl! Erdenrichter, laßt euch warnen!

11 Rəbdən qorxub Ona xidmət edin, Həm titrəyin, həm sevinin.

In Ehrfurcht dient dem Herrn, und werft euch zitternd nieder!

12 Oğulu öpün ki, qəzəblənməsin, Yoxsa tutduğunuz yolda məhv olarsınız. Çünki qəzəbi tezliklə alovlanar. Ona pənah gətirənlərin hamısı nə bəxtiyardır!

Und huldigt ohne Falsch, daß er nicht zürne und ihr auf irrem Weg verderbet! Ein kleines nur, und schon entbrannt sein Zorn. Heil allen, die bei ihm sich bergen!