Zəbur 127

1 Süleymanın ziyarət nəğməsi. Evi Rəbb tikməzsə, Bənnaların zəhməti boşa gedər. Şəhəri Rəbb qorumazsa, Keşikçilər boş yerə orada gözlər.

ソロモンがよめる京まうでのうた ヱホバ家をたてたまふにあらずば 建るものの勤労はむなしく ヱホバ城をまもりたまふにあらずば衛士のさめをるは徒労なり

2 Erkən qalxıb gec yatmağınız, Azuqə üçün özünüzü çox yormağınız faydasızdır. Rəbb sevdiklərinə yuxuda olanda belə, verər.

なんぢら早くおき遅くいねて辛苦の糧をくらふはむなしきなり 斯てヱホバその愛しみたまふものに寝をあたへたまふ

3 Övladlar Rəbbin verdiyi paydır, Bətnin bəhrəsi Onun mükafatıdır.

みよ子輩はヱホバのあたへたまふ嗣業にして 胎の實はその報のたまものなり

4 İnsanın gənc ikən övladları olarsa, Bir igidin əlindəki oxlara bənzər.

年壮きころほひの子はますらをの手にある矢のごとし

5 Oxdanı bu cür dolu olan nə bəxtiyardır! Darvazada əleyhdarları ilə çəkişən zaman Xəcalətli olmayacaq.

矢のみちたる箙をもつ人はさいはひなり かれら門にありて仇とものいふとき恥ることあらじ