Zəbur 107
1 Rəbbə şükür edin, ona görə ki yaxşıdır, Çünki məhəbbəti əbədidir!
Brengt Jahweh dank, want Hij is goed, En zijn genade duurt eeuwig!
2 Qoy belə söyləsin Rəbbin xilas etdikləri, Düşmən əlindən qurtardıqları,
Zo moeten getuigen, die door Jahweh verlost zijn, En door Hem uit de nood zijn gered;
3 Şərqdən, qərbdən, şimaldan və cənubdan – Ölkələrdən topladıqları.
Die Hij van alle kant hierheen heeft gebracht, Van oost en west, van noord en zuid.
4 Bəziləri səhrada, çöllükdə sərgərdan dolanırdılar, Yaşamaq üçün heç bir şəhər tapmırdılar.
Sommigen doolden in woestijn en wildernis rond, Zonder de weg naar hun woonplaats te vinden;
5 Aclıqdan, susuzluqdan Canlarının taqəti getmişdi.
Ze leden honger en dorst, En hun leven verkwijnde.
6 Onlar dara düşəndə Rəbbə fəryad etdilər, Rəbb onları dərdlərindən qurtardı.
Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
7 Yaşamaq üçün onlar bir şəhərə çatanadək Onları düz yolla apardı.
Hij bracht ze weer op de veilige weg, Zodat ze hun woonplaats bereikten.
8 Rəbbə şükür etsinlər məhəbbətinə görə, Bəşər övladlarına göstərdiyi xariqələrinə görə!
Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
9 Çünki O, susuzlara doyunca su verər, Acları bol nemətlərlə bəslər.
Want den dorstige heeft Hij gelaafd, Den hongerige heeft Hij verzadigd!
10 Bəziləri əsir düşüb zülmətdə yaşayırdı, Zəncirlənib qaranlıqda, əziyyətdə qalırdı.
Anderen zaten in duister en donker, In ellende en boeien gekluisterd;
11 Çünki Allahın sözlərinə qarşı çıxmışdılar, Haqq-Taalanın məsləhətinə xor baxmışdılar.
Want ze hadden zich tegen Gods geboden verzet, En de vermaning van den Allerhoogste veracht;
12 Ona görə ağır işlə onların ürəklərinə əzab verdi, Yıxılanda heç kim onlara kömək etmədi.
Zo was door rampspoed de moed hun ontzonken, En reddeloos stortten ze neer.
13 Onlar dara düşəndə Rəbbə fəryad etdilər, Rəbb onları dərdlərindən qurtardı.
Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
14 Onların buxovlarını qopardı, Zülmətdən, qaranlıqdan çıxardı.
Hij haalde ze uit het duister en donker, En verbrak hun boeien.
15 Qoy şükür etsinlər Rəbbə məhəbbətinə görə, Bəşər övladlarına göstərdiyi xariqələrinə görə!
Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
16 Çünki O, tunc qapıları qırar, Dəmir cəftələri qoparar.
Want metalen poorten heeft Hij verbrijzeld, Ijzeren grendels in stukken geslagen!
17 Bəzilərinin ağlı çaşıb üsyankar oldu, Təqsirləri onları zülmə saldı.
Anderen werden ziek door hun zondige wandel, Hadden smarten te lijden om hun schuld;
18 Hər yeməkdən iyrəndilər, Ölüm qapılarına yaxın gəldilər.
Alle voedsel begon hun te walgen, En ze stonden al dicht bij de poorten des doods.
19 Dara düşərkən Rəbbə fəryad qopardılar, Rəbb onları dərdlərindən qurtardı.
Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten.
20 Kəlamını göndərib onlara şəfa verdi, Məzara düşməkdən onları xilas etdi.
Hij sprak: en ze werden genezen, En Hij ontrukte hen weer aan het graf.
21 Rəbbə şükür etsinlər məhəbbətinə görə, Bəşər övladlarına göstərdiyi xariqələrinə görə!
Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
22 Qoy şükür qurbanlarını təqdim etsinlər, Əməllərinə mədh oxuyub bəyan etsinlər!
Laat ze dankoffers brengen, En jubelend zijn werken vermelden!
23 Bəziləri gəmilərlə dənizlərdə üzdülər, Dəryalarda böyük işlər gördülər.
Anderen staken op schepen in zee, Om handel te drijven op de onmetelijke wateren.
24 Orada Rəbbin əməllərinə, Dərin sularda etdiyi xariqələrinə şahid oldular.
Ook zij hebben Jahweh’s werken aanschouwd, In de kolken zijn wonderen.
25 Çünki Onun əmri ilə qasırğa qopdu, Dənizin dalğaları qalxdı.
Hij sprak: en er stak een stormwind op, Die zwiepte de golven omhoog;
26 Gəmiçilər göyə qalxıb dərinə enirdi, Qorxudan canları əldən gedirdi.
Ze vlogen op naar de hemel, ploften neer in de diepten, En vergingen van angst;
27 Onlar sərxoş kimi yırğalanıb-səndələyirdi, Ağıllarına heç bir çarə gəlmirdi.
Ze rolden en tuimelden, als waren ze dronken, En al hun zeemanschap was tevergeefs.
28 Onlar dara düşəndə Rəbbə fəryad etdilər, Rəbb onları dərdlərindən qurtardı.
Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
29 Qasırğanı yatırdı, sükut gətirdi, Dalğaları sakit etdi.
Hij bedaarde de storm tot een bries, En de golven legden zich neer;
30 Sakitlik yarananda onlar çox sevindilər, Rəbb də onları istədikləri limana çatdırdı.
Wat waren ze blij, toen het kalm was geworden, En Hij hen naar de verbeide haven geleidde!
31 Rəbbə məhəbbətinə görə, Bəşər övladlarına göstərdiyi xariqələrinə görə şükür etsinlər!
Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
32 Qoy Onu xalqın toplantısında ucaltsınlar, Ona ağsaqqallar məclisində həmd etsinlər!
Hem in de volksgemeente roemen, Hem in de raad der oudsten prijzen!
33 O, çayları qurudub səhra edər, Bulaqlar olan yeri quraq çölə döndərər,
Rivieren maakt Hij tot steppe, Waterbronnen tot dorstige grond;
34 Orada yaşayanların pisliyinə görə Münbit torpağı şoranlığa çevirər.
Vruchtbaar land tot zilte bodem, Om de boosheid van zijn bewoners.
35 Səhranı gölməçəyə döndərər, Quraq torpaqdan bulaqlar çıxardar.
Maar van de steppe maakt Hij een vijver, Waterbronnen van het dorre land;
36 Oranı verər ki, aclar məskən salsınlar, Yaşamaq üçün özlərinə şəhər qursunlar,
Daar zet Hij de hongerigen neer, Om er zich een woonplaats te stichten.
37 Tarlanı əksinlər, üzümlüklər salsınlar. Bol məhsul götürsünlər.
Ze bezaaien hun akkers, beplanten hun gaarden, En oogsten hun vruchten.
38 Onun xeyir-duası ilə törəyib artırlar, Heyvanlarının sayı azalmır.
Hij zegent hen: ze worden zeer talrijk, En Hij vermeerdert hun vee.
39 Sonra əzabdan, darlıqdan, bəlalardan Onlar azalıb alçaldılan an
En nemen ze af in getal, en gaan ze ten onder Door verdrukking, ellende en jammer:
40 Rəbb əsilzadələrin üstünə həqarət yağdırar, Onları sonsuz çöldə sərgərdan dolandırar.
Dan geeft Hij de tyrannen prijs aan de schande, En laat ze door de wildernis dolen.
41 Amma fəqiri zülm altından qaldırar, Övladlarını sürü kimi çoxaldar.
Maar den arme heft Hij uit de ellende weer op, En maakt zijn geslacht weer talrijk als kudden:
42 Bunu görən əməlisalehlər şad olar, Fitnə söyləyən ağızlarsa yumular.
De vromen zien het, en juichen; Maar wat boos is, zwijgt stil.
43 Kimin ağlı varsa, qoy buna fikir versin, Qoy Rəbbin məhəbbətini dərk etsin!
Wie wijs is, neemt het ter harte, En beseft de goedheid van Jahweh!
