< Süleymanin Məsəlləri 6 >

1 Oğlum, qonşuna zamin durub, Yadlarla əlbir olub,
My son! if thou hast been surety for thy friend, Hast stricken for a stranger thy hand,
2 Ağzından çıxan sözlərlə tələyə düşmüsənsə, Ağzından çıxan sözlərlə ələ keçmisənsə,
Hast been snared with sayings of thy mouth, Hast been captured with sayings of thy mouth,
3 Demək bu qonşunun əlinə düşmüsən. Oğlum, çalış, özünü qurtar: Get onun ayağına düş, yalvar-yaxar.
Do this now, my son, and be delivered, For thou hast come into the hand of thy friend. Go, trample on thyself, and strengthen thy friend,
4 Qoy gözünə yuxu getməsin, Kirpiklərin ağırlaşmasın.
Give not sleep to thine eyes, And slumber to thine eyelids,
5 Özünü ovçunun əlindən ceyran kimi, Quşbazın əlindən quş kimi qurtar.
Be delivered as a roe from the hand, And as a bird from the hand of a fowler.
6 Ey tənbəl, qarışqalara diqqət yetir, Onların həyatından ibrət götür.
Go unto the ant, O slothful one, See her ways and be wise;
7 Onların nə başçıları var, Nə nəzarətçiləri, nə də hökmdarları.
Which hath not captain, overseer, and ruler,
8 Yayda azuqələrini yığar, Biçin vaxtı özlərinə yem toplayarlar.
She doth prepare in summer her bread, She hath gathered in harvest her food.
9 Ey tənbəl, nə qədər yatacaqsan? Nə vaxt yuxudan oyanacaqsan?
Till when, O slothful one, dost thou lie? When dost thou arise from thy sleep?
10 Bir az da uzanıb yuxuya dalsan, Əl-qolunu uzadaraq yatsan,
A little sleep, a little slumber, A little clasping of the hands to rest,
11 Yoxsulluq soyğunçu kimi üstünə gələr, Ehtiyac quldur kimi sənə hücum çəkər.
And thy poverty hath come as a traveller, And thy want as an armed man.
12 Yaramaz adam – şər insan Əyri danışaraq dolanar,
A man of worthlessness, a man of iniquity, Walking [with] perverseness of mouth,
13 Göz vurar, ayaqları ilə işarə edər, Barmaqları ilə göstərər.
Winking with his eyes, speaking with his feet, Directing with his fingers,
14 Qəlbinin məkrli niyyəti var, Həmişə şər qurar, nifaq salar.
Frowardness [is] in his heart, devising evil at all times, Contentions he sendeth forth.
15 Ona görə başına qəfildən bəla gələr, Birdən yıxılıb çarəsiz qalar.
Therefore suddenly cometh his calamity, Instantly he is broken — and no healing.
16 Rəbbin zəhləsi altı şeydən gedir, Yeddi şey var, ondan ikrah edir:
These six hath Jehovah hated, Yea, seven [are] abominations to His soul.
17 Təkəbbürlə baxan gözlər; Yalan danışan dil; Nahaq qan tökən əllər;
Eyes high — tongues false — And hands shedding innocent blood —
18 Məqsədi şər olan ürək; Şərə çatmaq üçün qaçan ayaqlar;
A heart devising thoughts of vanity — Feet hasting to run to evil —
19 Nəfəsini yalanla çıxaran yalançı şahid; Qardaşlar arasında nifaq salan şəxs.
A false witness [who] doth breathe out lies — And one sending forth contentions between brethren.
20 Oğlum, atanın əmrini yerinə yetir, Ananın öyrətdiklərini atma.
Keep, my son, the command of thy father, And leave not the law of thy mother.
21 Onları qəlbinin başına yapışdır, Həmişə onları boynuna bağla.
Bind them on thy heart continually, Tie them on thy neck.
22 Gəzəndə onlar sənə yol göstərər, Yatanda səni hifz edər, Oyananda sənə məsləhət verər.
In thy going up and down, it leadeth thee, In thy lying down, it watcheth over thee, And thou hast awaked — it talketh [with] thee.
23 Bu əmr çıraqdır, bu təlim nurdur, Tərbiyə üçün edilən məzəmmət həyat yoludur.
For a lamp [is] the command, And the law a light, And a way of life [are] reproofs of instruction,
24 Bunlar səni pozğun qadından, Şirindilli yad arvaddan qoruyar.
To preserve thee from an evil woman, From the flattery of the tongue of a strange woman.
25 Onun gözəlliyinə aşiq olma, Onun kirpiklərinin əsiri olma.
Desire not her beauty in thy heart, And let her not take thee with her eyelids.
26 Fahişənin üzündən insan bir tikə çörəyə möhtac qalar, Kiminsə zinakar arvadı insanın qiymətli canını ovlar.
For a harlot consumeth unto a cake of bread, And an adulteress the precious soul hunteth.
27 Bir kişi qoynuna od alanda Əyin-başı yanmazmı?
Doth a man take fire into his bosom, And are his garments not burnt?
28 Köz üzərində gəzənin Ayaqları bişməzmi?
Doth a man walk on the hot coals, And are his feet not scorched?
29 Qonşusunun arvadının yanına girənin də halı belədir, O qadına toxunan cəzasını çəkər.
So [is] he who hath gone in unto the wife of his neighbour, None who doth touch her is innocent.
30 Qarnını doydurmaq üçün ac oğru oğurlarsa, Kimsə onu qınamaz.
They do not despise the thief, When he stealeth to fill his soul when he is hungry,
31 Amma onu tutsalar, yeddi qat ödəməlidir, Evinin var-yoxunu verməlidir.
And being found he repayeth sevenfold, All the substance of his house he giveth.
32 Qadınla zina edən qanmazdır, Özünü məhv etmək istəyən belə edər.
He who committeth adultery [with] a woman lacketh heart, He is destroying his soul who doth it.
33 Bu kişinin nəsibi kötək, şərəfsizlikdir, Biabırçılığı üzərindən silinməz.
A stroke and shame he doth find, And his reproach is not wiped away,
34 Çünki ərini qeyrət coşdurar, Ondan amansızcasına qisas alar.
For jealousy [is] the fury of a man, And he doth not spare in a day of vengeance.
35 Heç nə ilə ərinin qarşısını almaq olmaz, Nə verilsə belə, o razılaşmaz.
He accepteth not the appearance of any atonement, Yea, he doth not consent, Though thou dost multiply bribes!

< Süleymanin Məsəlləri 6 >