Əyyub 16
1 Əyyub belə cavab verdi:
Then responded Job, and said: —
2 «Bu cür sözləri çox eşitmişəm, Hamınız adamincidən təsəlliçilərsiniz.
I have heard many such things, Wearisome comforters, are ye all!
3 Bu boş söhbətləriniz qurtaracaqmı? Sizi nə vadar edir, belə danışırsınız?
Is there to be an end to windy words? Or what so strongly exciteth thee, that thou must respond?
4 Siz mənim yerimdə olsaydınız, mən də belə deyərdim. Əleyhinizə yaxşı-yaxşı sözlər düzüb başımı yelləyərdim.
I also, like you, could speak, —If your soul were in the place of my soul, I could string together words against you, and could therewith shake over you my head.
5 Ağzım ürəkləndirici sözlər deyərdi, Dilimdən təsəlliverici sözlər çıxarardım, Mən sizi ovudardım.
I could make you determined, by my mouth, and then my lip-solace should restrain you.
6 Danışmağımla dərdim azalmır, Susuram, nə dəyişir?
Though I do speak, unassuaged is my stinging pain, —And, if I forbear, of what am I relieved?
7 Ay Allah, məni taqətdən saldın, Bütün külfətimi darmadağın etdin.
But, now, hath he wearied me, thou hast destroyed all my family;
8 Sıxılıb əzilməyim buna şahiddir, Taqətsizliyim əleyhimə çıxıb şahidlik edir.
And, having captured me, it hath served, as a witness; and so my wasting away hath risen up against me, in my face, it answereth.
9 Allah məni qəzəbi ilə parçalayır, Mənə nifrət edir, dişlərini qıcıdır, Düşmənim gözlərini mənə dikir.
His anger, hath torn and persecuted me, He hath gnashed upon me with his teeth, Mine adversary, hath sharpened his eyes for me.
10 Mənə qarşı insanlar dodaq büzür, Həqarətlə üzümə şillə vurur, Mənə qarşı əlbir olur.
They have gaped upon me with their mouth, With reproach, have they smitten my cheek, Together, against me, have they closed their ranks.
11 Allah məni haqsızlara təslim etdi, Pislərin əlinə verdi.
GOD doth abandon me to him that is perverse, and, into the hands of the lawless, he throweth me headlong.
12 Rahat yaşayırdım, Allah məni pərən-pərən saldı, Boynumdan tutub yerə vurdu, məni Özünə hədəf etdi.
At ease, was I when he shattered me, Yea he seized me by my neck, and dashed me in pieces, then set me up for himself as a mark:
13 Onun oxçuları ətrafımı aldı, Aman vermədən böyrəklərimi deşdilər, Ödümü yerə tökdülər.
His archers came round against me, He clave asunder my reins, and spared not, He poured out, on the earth, my gall:
14 Bədənimə yara üstündən yara vurulur, Cəngavər tək üzərimə yüyürürlər.
He made a breach in me, breach upon breach, He ran upon me, like a mighty man.
15 Əynimə çul tikmişəm, Qürurumu yerə atmışam.
Sackcloth, sewed I on my skin, and rolled—in the dust—my horn:
16 Ağlamaqdan üzüm qızardı, Kirpiklərimin altı-üstü kölgə saldı.
My face, is reddened from weeping, and, upon mine eyelashes, is the death-shade: —
17 Yenə də zalımlıq əlimdən gəlmir, Sənə səmimiyyətlə dua edirəm.
Though no violence was in my hands, and, my prayer, was pure.
18 Ey torpaq, qanımın üstünü örtmə, Qoy heç nə mənim naləmi saxlamasın.
O earth! do not cover my blood, and let there be no place for mine outcry.
19 Lap indidən şahidim göylərdədir, Himayədarım yüksəklərdədir.
Even now, lo! in the heavens, is my witness,
20 Dostlarım məni ələ salır, Gözlərim Allaha baxıb ağlayır.
And, he that voucheth for me is on high. My friends are, they who scorn me, Unto GOD, hath mine eye shed tears: —
21 Bəşər oğlu qonşusu üçün yalvardığı kimi Biri də mən insandan ötrü qoy Allaha yalvarsın.
That one might plead, for a man, with GOD, —Even a son of man, for his friend!
22 Çünki bir neçə il keçəndən sonra Gedər-gəlməz yola gedəcəyəm.
When, a few years, come, then, by a path by which I shall not return, shall I depart.
