Əyyub 11

1 Naamatlı Sofar belə cavab verdi:

Så tog Na'amatiten Zofar til Orde og sagde:

2 «Bu qədər söz cavabsız qalsınmı? Çox danışan haqlı sayılsınmı?

"Skal en Ordgyder ej have Svar, skal en Mundheld vel have Ret?

3 İnsanlar boşboğazlıqlarının qarşısında sussunmu? Sən rişxənd edəndə səni saxlamasınlar?

Skal Mænd vel tie til din Skvalder, skal du spotte og ikke få Skam?

4 Allaha deyirsən: “İmanda safam, Gözün görür ki, pakam”.

Du siger: "Min Færd er lydeløs, og jeg er ren i hans Øjne!"

5 Kaş ki Allah danışaydı, Sənə qarşı ağzını açaydı.

Men vilde dog Gud kun tale, oplade sine Læber imod dig,

6 Səni hikmətin sirlərindən agah etsəydi, Hikmətin çox şaxələri üzə çıxardı. Bil ki, Allah günahlarının neçəsindən keçib.

kundgøre dig Visdommens Løndom, thi underfuld er den i Væsen; da vilde du vide, at Gud har glemt dig en Del af din Skyld!

7 Allahın dərin sirlərini dərk edə bilərsənmi? Külli-İxtiyarın sərhədlərinə çata bilərsənmi?

Har du loddet Bunden i Gud og nået den Almægtiges Grænse?

8 Onlar göylər qədər ucadır, axı nə edə bilərsən? Ölülər diyarından dərindir, nəyi dərk edə bilərsən? (Sheol h7585)

Højere er den end Himlen hvad kan du? Dybere end Dødsriget - hvad ved du? (Sheol h7585)

9 Meyarı aləmdən uzundur, Dənizlərdən genişdir.

Den overgår Jorden i Vidde, er mere vidtstrakt end Havet.

10 Əgər gəlib səni zindana salarsa, məhkum edərsə, Kim Onun qarşısını ala bilər?

Farer han frem og fængsler, stævner til Doms, hvem hindrer ham?

11 O, yalançıları tanıyır, Pisliyi görəndə onu dərk edir.

Han kender jo Løgnens Mænd, Uret ser han og agter derpå,

12 Vəhşi eşşək insan olaraq doğulanda Axmaq da ağla gələr.

så tomhjernet Mand får Vid, og Vildæsel fødes til Menneske.

13 Əgər ürəyini təqdis etsən, Əllərini Ona tərəf uzatsan,

Hvis du får Skik på dit Hjerte og breder dine Hænder imod ham,

14 Günahın varsa, ondan əl çək, Qoyma pislik çadırında sakin olsun.

hvis Uret er fjern fra din Hånd, og Brøde ej bor i dit Telt,

15 Onda başını utanmadan dik tutarsan, Sağ-salamat, qorxusuz yaşayarsan.

ja, da kan du lydefri løfte dit Åsyn og uden at frygte stå fast,

16 Sən dar gününü unudub Onu axıb-qurtaran bir su kimi yad edərsən.

ja, da skal du glemme din Kvide, mindes den kun som Vand, der flød bort;

17 Həyatın gündüzün günəşindən də parlaq olar, Qaranlığın səhər kimi işıqlanar.

dit Liv skal overstråle Middagssolen, Mørket vorde som lyse Morgen.

18 Çünki ümidin var, sən arxayınsan, Mühafizə olunaraq rahat yatarsan.

Tryg skal du være, fordi du har Håb; du ser dig om og går trygt til Hvile,

19 Yatanda belə, səni qorxudan olmaz, Sənin lütfünü çoxları arzular.

du ligger uden at skræmmes op. Til din Yndest vil mange bejle.

20 Amma pis adamların gözlərinin nuru sönəcək, Onların pənah yeri olmayacaq, Yeganə ümidləri son nəfəslərini vermək olacaq».

Men de gudløses Øjne vansmægter; ude er det med deres Tilflugt, deres Håb er blot at udånde Sjælen!