Əyyub 10
1 Canım həyatımdan bezib. Şikayətimə məhdudiyyət qoymayacağam, Acı həyatımdan danışacağam.
¡Mi alma está hastiada de mi vida! Daré rienda suelta a mi queja. Hablaré con la amargura de mi alma.
2 Qoy Allaha deyim: “Məni günahlandırma, Bir mənə söylə, niyə mənimlə çəkişirsən?
Diré a ʼElohim: ¡No me condenes! Hazme saber por qué contiendes conmigo.
3 Məni incitmək, Əllərinin işini xor görmək, Pislərin niyyətlərinə işıq vermək Sənə xoşdurmu?
¿En verdad, es justo para Ti oprimir, desechar la obra de tus manos y favorecer el designio de los perversos?
4 Səndə insan gözümü var? İnsan necə görürsə, Sən də elə görürsənmi?
¿Tienes ojos humanos y miras como mira el hombre?
5 Günlərin insan ömrü kimidirmi? İllərin insanın yaşadığı illər kimidirmi?
¿Son tus días como los días del hombre o tus años como los años del hombre,
6 Çünki məndə təqsir axtarırsan, Günahlarımı araşdırırsan.
para que indagues mi iniquidad e investigues mi pecado?
7 Özün də bilirsən mən şər adam deyiləm, Məni Sənin əlindən qurtaran yoxdur.
Tú sabes que no soy culpable, y que no hay quien libre de tu mano.
8 Əllərin mənə quruluş verdi, məni yaratdı. İndi dönüb məni yox edəcəksənmi?
Tus manos me hicieron y me formaron. ¿Y ahora me destruyes?
9 Məni palçıqdan düzəltdin, bunu xatırla. Yenidən məni torpağa çevirəcəksənmi?
Recuerda, te ruego, que del barro me moldeaste. ¿Y al polvo me harás volver?
10 Məni süd kimi tökmədinmi, Pendir kimi bərkitmədinmi?
¿No me vertiste como leche y me cuajaste como queso?
11 Ət və dərini əynimə geyindirdin, Məni sümük və vətərlərlə hördün,
Me cubriste de piel y de carne, con huesos y tendones me tejiste.
12 Mənə həyat verdin, sevgi göstərdin, Qayğıma qalmağınla ruhumu hifz etdin.
Me otorgaste vida y misericordia, y tu cuidado preservó mi espíritu.
13 Amma bunları qəlbində gizlətdin. Mən isə bilirəm, fikrində bu şeylər var:
Tenías estas cosas ocultas en tu corazón. Yo sé que esto estaba contigo.
14 Günah işlətsəydim, mənə nəzarət edərdin, Təqsirlərimi cəzasız qoymazdın.
Si peco, Tú me observas, y no me tendrás como limpio de mi culpa.
15 Əgər günahkar olsaydım, vay halıma! Günahsız olsam belə, yenə başımı qaldıra bilmərəm, Çünki xəcalət içindəyəm, necə də biçarəyəm.
Si soy malo, ¡ay de mí! Y si soy justo, no levantaré mi cabeza. Estoy hastiado de la afrenta y de ver mi aflicción.
16 Əgər başımı qaldırsam, məni aslan kimi ovlarsan, Yenə heyrətamiz qüvvəni mənə göstərərsən.
Si mi cabeza se levanta, me cazas como a león y vuelves a mostrar tus proezas en mí.
17 Əleyhimə yeni şahidlər çıxararsan, Mənə qarşı qəzəbini artırarsan, Orduların üstümə dayanmadan hücum çəkər.
Renuevas tus testigos contra mí y aumentas contra mí tu furor como tropas de relevo.
18 Niyə məni doğulmağa qoydun? Kimsənin gözü məni görmədən kaş öləydim.
¿Por qué entonces me sacaste de la matriz? ¡Hubiera yo expirado sin que ningún ojo me viera!
19 Kaş ki heç yaranmayaydım, Bətndən məzara düşəydim.
Sería como si nunca hubiera existido, llevado del vientre a la tumba.
20 Məgər ömrümə bir neçə gün qalmayıbmı? Mənə bir qədər sərbəstlik ver ki, bir az ürəyim açılsın
¿No son pocos mis días? Cesa pues, y déjame, para que me consuele un poco
21 Gedər-gəlməz yerə, Zülmət və ölüm kölgəsi diyarına,
antes que me vaya a la región tenebrosa de la muerte para no volver,
22 Qatı qaranlıq diyarına, Ölüm kölgəsi, qarışıqlıq diyarına, İşığı qaranlıq olan diyara getməzdən əvvəl”».
tierra de oscuridad, lóbrega, lugar de sombra de muerte, sin orden, donde la luz es como densa oscuridad.
