যোব 32
Forsothe these thre men leften of to answere Joob, for he semyde a iust man to hem.
2 ২ এতিয়া ৰামৰ গোষ্ঠীৰ বূজীয়া বৰখেলৰ পুত্ৰ ইলীহুৰ ক্ৰোধ জ্বলি উঠিল; ইয়োবে ঈশ্বৰক ধাৰ্মিক নাপাতি নিজকে পতাত্হে তেওঁৰ ওপৰত ইলীহুৰ ক্ৰোধ জ্বলি উঠিল।
And Helyu, the sone of Barachel Buzites, of the kynrede of Ram, was wrooth, and hadde indignacioun; forsothe he was wrooth ayens Joob, for he seide hym silf to be iust bifor God.
3 ৩ আৰু বন্ধু তিনি জনে ইয়োবক উত্তৰ দিব নোৱাৰিও তেওঁক দোষী কৰাত, তেওঁলাকলৈকো ইলীহুৰ ক্ৰোধ জ্বলি উঠিল।
Sotheli Helyu hadde indignacioun ayens the thre frendis of hym, for thei hadden not founde resonable answere, but oneli hadde condempned Joob.
Therfor Helyu abood Joob spekynge, for thei, that spaken, weren eldere men.
But whanne he hadde seyn, that thre men myyten not answere, he was wrooth greetly.
6 ৬ তাতে বূজীয়া বৰখেলৰ পুত্ৰ ইলীহুৱে উত্তৰ কৰি কলে, মই ডেকা, তোমালোক বুঢ়া; এই নিমিত্তে, মই তোমালোকৰ আগত মোৰ মত জনাবলৈ, ভয় কৰি কোঁচ খাই আছিলোঁ।
And Helyu, the sone of Barachel Buzites, answeride, and seyde, Y am yongere in tyme, sotheli ye ben eldere; therfor with heed holdun doun Y dredde to schewe to you my sentence.
For Y hopide that lengere age schulde speke, and that the multitude of yeeris schulden teche wisdom.
But as Y se, spirit is in men, and the enspiryng `ether reuelacioun, of Almyyti God yyueth vndurstondyng.
Men of long lijf ben not wise, and elde men vndurstonden not doom.
Therfor Y schal seie, Here ye me, and Y also schal schewe my kunnyng to you.
11 ১১ চোৱা, যেতিয়ালৈকে তোমালোকে কথা বিচাৰিছিলা, তেতিয়ালৈকে মই তোমালোকৰ বাক্যলৈ বাট চাইছিলোঁ, তোমালোকৰ হেতুবাদলৈ কাণ পাতিছিলোঁ।
For Y abood youre wordis, Y herde youre prudence, as long as ye dispuytiden in youre wordis.
12 ১২ মই তোমালোকলৈ মন দি আছিলোঁ, কিন্তু চোৱা, ইয়োবক ঘটুৱাব পৰা, বা তেওঁৰ উত্তৰ কাটিব পৰা, তোমালোকৰ মাজত কোনো নাছিল।
And as long as Y gesside you to seie ony thing, Y bihelde; but as Y se, `noon is of you, that may repreue Joob, and answere to hise wordis;
13 ১৩ সাৱধান, তোমালোকে নকবা যে, “তেওঁত আমি জ্ঞান পালোঁ; তেওঁক পৰাজয় কৰা ঈশ্বৰৰহে সাধ্য, মানুহৰ অসাধ্য;”
lest perauenture ye seien, We han founde wisdom; God, and not man, hath cast hym awei.
Joob spak no thing to me, and Y not bi youre wordis schal answere hym.
Thei dredden, and answeriden no more, and token awei speche fro hem silf.
Therfor for Y abood, and thei spaken not, thei stoden, and answeriden no more; also Y schal answere my part,
and Y schal schewe my kunnyng.
For Y am ful of wordis, and the spirit of my wombe, `that is, mynde, constreyneth me.
Lo! my wombe is as must with out `spigot, ether a ventyng, that brekith newe vessels.
Y schal speke, and brethe ayen a litil; Y schal opene my lippis, and Y schal answere.
Y schal not take the persoone of man, and Y schal not make God euene to man.
For Y woot not hou long Y schal abide, and if my Makere take me awei `after a litil tyme.
