أعمال 9
| أَمَّا شَاوُلُ فَكَانَ يَفُورُ بِالتَّهْدِيدِ وَالْقَتْلِ عَلَى تَلامِيذِ الرَّبِّ. فَذَهَبَ إِلَى رَئِيسِ الْكَهَنَةِ، | ١ 1 |
තත්කාලපර්ය්යනතං ශෞලඃ ප්රභෝඃ ශිෂ්යාණාං ප්රාතිකූල්යේන තාඩනාබධයෝඃ කථාං නිඃසාරයන් මහායාජකස්ය සන්නිධිං ගත්වා
| وَطَلَبَ مِنْهُ رَسَائِلَ إِلَى مَجَامِعِ الْيَهُودِ فِي دِمَشْقَ لِتَسْهِيلِ الْقَبْضِ عَلَى أَتْبَاعِ هَذَا الطَّرِيقِ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ، حَيْثُمَا يَجِدُهُمْ، لِيَسُوقَهُمْ مُقَيَّدِينَ إِلَى أُورُشَلِيمَ. | ٢ 2 |
ස්ත්රියං පුරුෂඤ්ච තන්මතග්රාහිණං යං කඤ්චිත් පශ්යති තාන් ධෘත්වා බද්ධ්වා යිරූශාලමම් ආනයතීත්යාශයේන දම්මේෂක්නගරීයං ධර්ම්මසමාජාන් ප්රති පත්රං යාචිතවාන්|
| وَفِيمَا هُوَ مُنْطَلِقٌ إِلَى دِمَشْقَ، وَقَدِ اقْتَرَبَ مِنْهَا، لَمَعَ حَوْلَهُ فَجْأَةً نُورٌ مِنَ السَّمَاءِ، | ٣ 3 |
ගච්ඡන් තු දම්මේෂක්නගරනිකට උපස්ථිතවාන්; තතෝ(අ)කස්මාද් ආකාශාත් තස්ය චතුර්දික්ෂු තේජසඃ ප්රකාශනාත් ස භූමාවපතත්|
| فَوَقَعَ إِلَى الأَرْضِ وَسَمِعَ صَوْتاً يَقُولُ لَهُ: «شَاوُلُ! شَاوُلُ! لِمَاذَا تَضْطَهِدُنِي؟» | ٤ 4 |
පශ්චාත් හේ ශෞල හේ ශෞල කුතෝ මාං තාඩයසි? ස්වං ප්රති ප්රෝක්තම් ඒතං ශබ්දං ශ්රුත්වා
| فَسَأَلَ: «مَنْ أَنْتَ يَا سَيِّدُ؟» فَجَاءَهُ الْجَوَابُ: «أَنَا يَسُوعُ الَّذِي أَنْتَ تَضْطَهِدُهُ، صَعْبٌ عَلَيْكَ أَنْ تَرْفُسَ الْمَنَاخِسَ». | ٥ 5 |
ස පෘෂ්ටවාන්, හේ ප්රභෝ භවාන් කඃ? තදා ප්රභුරකථයත් යං යීශුං ත්වං තාඩයසි ස ඒවාහං; කණ්ටකස්ය මුඛේ පදාඝාතකරණං තව කෂ්ටම්|
| فَقَالَ وَهُوَ مُرْتَعِدٌ وَمُتَحَيِّرٌ: «يَا رَبُّ مَاذَا تُرِيدُ أَنْ أَفْعَلَ؟» فَقَالَ لَهُ الرَّبُّ: «قُمْ، وَادْخُلِ الْمَدِينَةَ فَيُقَالَ لَكَ مَا يَجِبُ أَنْ تَفْعَلَهُ». | ٦ 6 |
තදා කම්පමානෝ විස්මයාපන්නශ්ච සෝවදත් හේ ප්රභෝ මයා කිං කර්ත්තව්යං? භවත ඉච්ඡා කා? තතඃ ප්රභුරාඥාපයද් උත්ථාය නගරං ගච්ඡ තත්ර ත්වයා යත් කර්ත්තව්යං තද් වදිෂ්යතේ|
| وَأَمَّا مُرَافِقُو شَاوُلَ فَوَقَفُوا مَذْهُولِينَ لَا يَنْطِقُونَ، فَقَدْ سَمِعُوا الصَّوْتَ وَلَكِنَّهُمْ لَمْ يَرَوْا أَحَداً. | ٧ 7 |
තස්ය සඞ්ගිනෝ ලෝකා අපි තං ශබ්දං ශ්රුතවන්තඃ කින්තු කමපි න දෘෂ්ට්වා ස්තබ්ධාඃ සන්තඃ ස්ථිතවන්තඃ|
| وَعِنْدَمَا نَهَضَ شَاوُلُ عَنِ الأَرْضِ، فَتَحَ عَيْنَيْهِ فَوَجَدَ أَنَّهُ لَا يُبْصِرُ، فَاقْتَادُوهُ بِيَدِهِ وَأَدْخَلُوهُ إِلَى دِمَشْقَ، | ٨ 8 |
අනන්තරං ශෞලෝ භූමිත උත්ථාය චක්ෂුෂී උන්මීල්ය කමපි න දෘෂ්ටවාන්| තදා ලෝකාස්තස්ය හස්තෞ ධෘත්වා දම්මේෂක්නගරම් ආනයන්|
| حَيْثُ بَقِيَ ثَلاثَةَ أَيَّامٍ لَا يُبْصِرُ وَلا يَأْكُلُ وَلا يَشْرَبُ. | ٩ 9 |
තතඃ ස දිනත්රයං යාවද් අන්ධෝ භූත්වා න භුක්තවාන් පීතවාංශ්ච|
| وَكَانَ فِي دِمَشْقَ تِلْمِيذٌ لِلرَّبِّ اسْمُهُ حَنَانِيَّا، نَادَاهُ الرَّبُّ فِي رُؤْيَا: «يَا حَنَانِيَّا!» فَقَالَ: «لَبَّيْكَ يَا رَبُّ!» | ١٠ 10 |
තදනන්තරං ප්රභුස්තද්දම්මේෂක්නගරවාසින ඒකස්මෛ ශිෂ්යාය දර්ශනං දත්වා ආහූතවාන් හේ අනනිය| තතඃ ස ප්රත්යවාදීත්, හේ ප්රභෝ පශ්ය ශෘණෝමි|
| فَقَالَ لَهُ الرَّبُّ: «اذْهَبْ إِلَى الشَّارِعِ الْمَعْرُوفِ بِالْمُسْتَقِيمِ وَاسْأَلْ فِي بَيْتِ يَهُوذَا، عَنْ رَجُلٍ مِنْ طَرْسُوسَ اسْمُهُ شَاوُلُ. إِنَّهُ يُصَلِّي هُنَاكَ الآنَ. | ١١ 11 |
තදා ප්රභුස්තමාඥාපයත් ත්වමුත්ථාය සරලනාමානං මාර්ගං ගත්වා යිහූදානිවේශනේ තාර්ෂනගරීයං ශෞලනාමානං ජනං ගවේෂයන් පෘච්ඡ;
| وَقَدْ رَأَى فِي رُؤْيَا رَجُلاً اسْمُهُ حَنَانِيَّا يَدْخُلُ إِلَيْهِ وَيَضَعُ يَدَهُ عَلَيْهِ، فَيُبْصِرُ». | ١٢ 12 |
පශ්ය ස ප්රාර්ථයතේ, තථා අනනියනාමක ඒකෝ ජනස්තස්ය සමීපම් ආගත්ය තස්ය ගාත්රේ හස්තාර්පණං කෘත්වා දෘෂ්ටිං දදාතීත්ථං ස්වප්නේ දෘෂ්ටවාන්|
| فَقَالَ حَنَانِيَّا لِلرَّبِّ: «وَلَكِنِّي، يَا رَبُّ، قَدْ سَمِعْتُ مِنْ كَثِيرِينَ بِالْفَظَائِعِ الَّتِي ارْتَكَبَهَا هَذَا الرَّجُلُ بِقِدِّيسِيكَ فِي أُورُشَلِيمَ، | ١٣ 13 |
තස්මාද් අනනියඃ ප්රත්යවදත් හේ ප්රභෝ යිරූශාලමි පවිත්රලෝකාන් ප්රති සෝ(අ)නේකහිංසාං කෘතවාන්;
| وَقَدْ كَلَّفَهُ رُؤَسَاءُ الْكَهَنَةِ السُّلْطَةَ لِيُلْقِيَ الْقَبْضَ عَلَى كُلِّ مَنْ يَدْعُو بِاسْمِكَ». | ١٤ 14 |
අත්ර ස්ථානේ ච යේ ලෝකාස්තව නාම්නි ප්රාර්ථයන්ති තානපි බද්ධුං ස ප්රධානයාජකේභ්යඃ ශක්තිං ප්රාප්තවාන්, ඉමාං කථාම් අහම් අනේකේෂාං මුඛේභ්යඃ ශ්රුතවාන්|
| فَأَمَرَهُ الرَّبُّ: «اذْهَبْ! فَقَدِ اخْتَرْتُ هَذَا الرَّجُلَ لِيَكُونَ إِنَاءً يَحْمِلُ اسْمِي إِلَى الأُمَمِ وَالْمُلُوكِ وَبَنِي إِسْرَائِيلَ. | ١٥ 15 |
කින්තු ප්රභුරකථයත්, යාහි භින්නදේශීයලෝකානාං භූපතීනාම් ඉස්රායේල්ලෝකානාඤ්ච නිකටේ මම නාම ප්රචාරයිතුං ස ජනෝ මම මනෝනීතපාත්රමාස්තේ|
| وَسَأُرِيهِ كَمْ يَنْبَغِي أَنْ يَتَأَلَّمَ مِنْ أَجْلِ اسْمِي!» | ١٦ 16 |
මම නාමනිමිත්තඤ්ච තේන කියාන් මහාන් ක්ලේශෝ භෝක්තව්ය ඒතත් තං දර්ශයිෂ්යාමි|
| فَذَهَبَ حَنَانِيَّا وَدَخَلَ بَيْتَ يَهُوذَا، وَوَضَعَ يَدَيْهِ عَلَى شَاوُلَ وَقَالَ: «أَيُّهَا الأَخُ شَاوُلُ، إِنَّ الرَّبَّ يَسُوعَ، الَّذِي ظَهَرَ لَكَ فِي الطَّرِيقِ الَّتِي جِئْتَ فِيهَا، أَرْسَلَنِي إِلَيْكَ لِكَيْ تُبْصِرَ وَتَمْتَلِئَ مِنَ الرُّوحِ الْقُدُسِ». | ١٧ 17 |
තතෝ (අ)නනියෝ ගත්වා ගෘහං ප්රවිශ්ය තස්ය ගාත්රේ හස්තාර්ප්රණං කෘත්වා කථිතවාන්, හේ භ්රාතඃ ශෞල ත්වං යථා දෘෂ්ටිං ප්රාප්නෝෂි පවිත්රේණාත්මනා පරිපූර්ණෝ භවසි ච, තදර්ථං තවාගමනකාලේ යඃ ප්රභුයීශුස්තුභ්යං දර්ශනම් අදදාත් ස මාං ප්රේෂිතවාන්|
| وَفِي الْحَالِ تَسَاقَطَ مِنْ عَيْنَيْ شَاوُلَ مَا يُشْبِهُ الْقُشُورَ، فَأَبْصَرَ، ثُمَّ قَامَ وَتَعَمَّدَ. | ١٨ 18 |
ඉත්යුක්තමාත්රේ තස්ය චක්ෂුර්භ්යාම් මීනශල්කවද් වස්තුනි නිර්ගතේ තත්ක්ෂණාත් ස ප්රසන්නචක්ෂු ර්භූත්වා ප්රෝත්ථාය මජ්ජිතෝ(අ)භවත් භුක්ත්වා පීත්වා සබලෝභවච්ච|
| وَتَنَاوَلَ طَعَاماً فَاسْتَعَادَ قُوَّتَهُ وَبَقِيَ بِضْعَةَ أَيَّامٍ مَعَ التَّلامِيذِ فِي دِمَشْقَ. | ١٩ 19 |
තතඃ පරං ශෞලඃ ශිෂ්යෛඃ සහ කතිපයදිවසාන් තස්මින් දම්මේෂකනගරේ ස්ථිත්වා(අ)විලම්බං
| وَفِي الْحَالِ بَدَأَ يُبَشِّرُ فِي الْمَجَامِعِ بِأَنَّ يَسُوعَ هُوَ ابْنُ اللهِ. | ٢٠ 20 |
සර්ව්වභජනභවනානි ගත්වා යීශුරීශ්වරස්ය පුත්ර ඉමාං කථාං ප්රාචාරයත්|
| وَأَثَارَ كَلامُهُ دَهْشَةَ السَّامِعِينَ، فَتَسَاءَلُوا: «أَلَيْسَ هَذَا هُوَ الَّذِي كَانَ يُبِيدُ جَمِيعَ الدَّاعِينَ بِهَذَا الاِسْمِ فِي أُورُشَليمَ؟ أَمَا جَاءَ إِلَى هُنَا لِيُلْقِيَ الْقَبْضَ عَلَيْهِمْ وَيَسُوقَهُمْ مُقَيَّدِينَ إِلَى رُؤَسَاءِ الْكَهَنَةِ؟» | ٢١ 21 |
තස්මාත් සර්ව්වේ ශ්රෝතාරශ්චමත්කෘත්ය කථිතවන්තෝ යෝ යිරූශාලම්නගර ඒතන්නාම්නා ප්රාර්ථයිතෘලෝකාන් විනාශිතවාන් ඒවම් ඒතාදෘශලෝකාන් බද්ධ්වා ප්රධානයාජකනිකටං නයතීත්යාශයා ඒතත්ස්ථානමප්යාගච්ඡත් සඒව කිමයං න භවති?
| وَأَمَّا شَاوُلُ فَقَدْ صَارَ أَكْثَرَ حَمَاسَةً فِي وَعْظِهِ، فَكَانَ يُفْحِمُ الْيَهُودَ السَّاكِنِينَ فِي دِمَشْقَ بِبَرَاهِينِهِ الَّتيِ كَانَ يُبَيِّنُ بِها أَنَّ يَسُوعَ هُوَ الْمَسِيحُ. | ٢٢ 22 |
කින්තු ශෞලඃ ක්රමශ උත්සාහවාන් භූත්වා යීශුරීශ්වරේණාභිෂික්තෝ ජන ඒතස්මින් ප්රමාණං දත්වා දම්මේෂක්-නිවාසියිහූදීයලෝකාන් නිරුත්තරාන් අකරෝත්|
| وَبَعْدَ عِدَّةِ أَيَّامٍ، حَاكَ الْيَهُودُ فِي دِمَشْقَ مُؤَامَرَةً لِقَتْلِ شَاوُلَ، | ٢٣ 23 |
ඉත්ථං බහුතිථේ කාලේ ගතේ යිහූදීයලෝකාස්තං හන්තුං මන්ත්රයාමාසුඃ
| فَعَلِمَ بِها. وَكَانُوا يُرَاقِبُونَ أَبْوَابَ الْمَدِينَةِ نَهَاراً وَلَيْلاً لِيَقْتُلُوهُ وَهُوَ يَخْرُجُ مِنْهَا. | ٢٤ 24 |
කින්තු ශෞලස්තේෂාමේතස්යා මන්ත්රණායා වාර්ත්තාං ප්රාප්තවාන්| තේ තං හන්තුං තු දිවානිශං ගුප්තාඃ සන්තෝ නගරස්ය ද්වාරේ(අ)තිෂ්ඨන්;
| فَأَخَذَهُ بَعْضُ التَّلامِيذِ لَيْلاً وَوَضَعُوهُ فِي سَلٍّ، وَأَنْزَلُوهُ بِالْحِبَالِ مِنْ عَلَى سُورِ الْمَدِينَةِ. | ٢٥ 25 |
තස්මාත් ශිෂ්යාස්තං නීත්වා රාත්රෞ පිටකේ නිධාය ප්රාචීරේණාවාරෝහයන්|
| وَلَمَّا وَصَلَ شَاوُلُ إِلَى أُورُشَلِيمَ، حَاوَلَ أَنْ يَنْضَمَّ إِلَى التَّلامِيذِ هُنَاكَ، فَخَافُوا مِنْهُ، إِذْ لَمْ يُصَدِّقُوا أَنَّهُ صَارَ تِلْمِيذاً لِلرَّبِّ. | ٢٦ 26 |
තතඃ පරං ශෞලෝ යිරූශාලමං ගත්වා ශිෂ්යගණේන සාර්ද්ධං ස්ථාතුම් ඓහත්, කින්තු සර්ව්වේ තස්මාදබිභයුඃ ස ශිෂ්ය ඉති ච න ප්රත්යයන්|
| فَتَوَلَّى بَرْنَابَا أَمْرَهُ وَأَحْضَرَهُ إِلَى الرُّسُلِ، وَحَدَّثَهُمْ كَيْفَ ظَهَرَ الرَّبُّ لَهُ فِي الطَّرِيقِ وَكَلَّمَهُ، وَكَيْفَ بَشَّرَ بِجُرْأَةٍ بِاسْمِ يَسُوعَ فِي دِمَشْقَ. | ٢٧ 27 |
ඒතස්මාද් බර්ණබ්බාස්තං ගෘහීත්වා ප්රේරිතානාං සමීපමානීය මාර්ගමධ්යේ ප්රභුඃ කථං තස්මෛ දර්ශනං දත්තවාන් යාඃ කථාශ්ච කථිතවාන් ස ච යථාක්ෂෝභඃ සන් දම්මේෂක්නගරේ යීශෝ ර්නාම ප්රාචාරයත් ඒතාන් සර්ව්වවෘත්තාන්තාන් තාන් ඥාපිතවාන්|
| فَأَخَذَ يَذْهَبُ وَيَجِيءُ مَعَهُمْ فِي أُورُشَلِيمَ، مُبَشِّراً بِاسْمِ الرَّبِّ بِجُرْأَةٍ. | ٢٨ 28 |
තතඃ ශෞලස්තෛඃ සහ යිරූශාලමි කාලං යාපයන් නිර්භයං ප්රභෝ ර්යීශෝ ර්නාම ප්රාචාරයත්|
| وَكَانَ يُخَاطِبُ الْيَهُودَ الْيُونَانِيِّينَ وَيُجَادِلُهُمْ، فَحَاوَلُوا أَنْ يَقْتُلُوهُ. | ٢٩ 29 |
තස්මාද් අන්යදේශීයලෝකෛඃ සාර්ද්ධං විවාදස්යෝපස්ථිතත්වාත් තේ තං හන්තුම් අචේෂ්ටන්ත|
| فَلَمَّا عَلِمَ الإِخْوَةُ بِذَلِكَ أَنْزَلُوهُ إِلَى مِينَاءِ قَيْصَرِيَّةَ. وَمِنْ هُنَاكَ أَرْسَلُوهُ إِلَى طَرْسُوسَ. | ٣٠ 30 |
කින්තු භ්රාතෘගණස්තජ්ඥාත්වා තං කෛසරියානගරං නීත්වා තාර්ෂනගරං ප්රේෂිතවාන්|
| فِي أَثْنَاءِ ذَلِكَ كَانَتِ الْكَنِيسَةُ فِي مَنَاطِقِ الْيَهُودِيَّةِ وَالْجَلِيلِ وَالسَّامِرَةِ تَتَمَتَّعُ بِالسَّلامِ. وَكَانَتْ تَنْمُو وَتَسِيرُ فِي تَقْوَى الرَّبِّ، بِمُسَانَدَةِ الرُّوحِ الْقُدُسِ. | ٣١ 31 |
ඉත්ථං සති යිහූදියාගාලීල්ශෝමිරෝණදේශීයාඃ සර්ව්වා මණ්ඩල්යෝ විශ්රාමං ප්රාප්තාස්තතස්තාසාං නිෂ්ඨාභවත් ප්රභෝ ර්භියා පවිත්රස්යාත්මනඃ සාන්ත්වනයා ච කාලං ක්ෂේපයිත්වා බහුසංඛ්යා අභවන්|
| وَبَيْنَمَا كَانَ بُطْرُسُ يَنْتَقِلُ مِنْ مَكَانٍ إِلَى مَكَانٍ، زَارَ السَّاكِنِينَ فِي مَدِينَةِ لُدَّةَ، | ٣٢ 32 |
තතඃ පරං පිතරඃ ස්ථානේ ස්ථානේ භ්රමිත්වා ශේෂේ ලෝද්නගරනිවාසිපවිත්රලෝකානාං සමීපේ ස්ථිතවාන්|
| وَوَجَدَ هُنَاكَ مَشْلُولاً اسْمُهُ إِينِيَاسُ، مَضَتْ عَلَيْهِ ثَمَانِي سَنَوَاتٍ وَهُوَ طَرِيحُ الْفِرَاشِ. | ٣٣ 33 |
තදා තත්ර පක්ෂාඝාතව්යාධිනාෂ්ටෞ වත්සරාන් ශය්යාගතම් ඓනේයනාමානං මනුෂ්යං සාක්ෂත් ප්රාප්ය තමවදත්,
| فَقَالَ لَهُ: «يَا إِينِيَاسُ، شَفَاكَ يَسُوعُ الْمَسِيحُ. قُمْ وَرَتِّبْ سَرِيرَكَ بِنَفْسِكَ!» فَقَامَ فِي الْحَالِ. | ٣٤ 34 |
හේ ඓනේය යීශුඛ්රීෂ්ටස්ත්වාං ස්වස්ථම් අකාර්ෂීත්, ත්වමුත්ථාය ස්වශය්යාං නික්ෂිප, ඉත්යුක්තමාත්රේ ස උදතිෂ්ඨත්|
| وَرَآهُ سُكَّانُ لُدَّةَ وَشَارُونَ جَمِيعاً، فَرَجَعُوا إِلَى الرَّبِّ. | ٣٥ 35 |
ඒතාදෘශං දෘෂ්ට්වා ලෝද්ශාරෝණනිවාසිනෝ ලෝකාඃ ප්රභුං ප්රති පරාවර්ත්තන්ත|
| وَكَانَ فِي مَدِينَةِ يَافَا تِلْمِيذَةٌ اسْمُهَا طَابِيثَا، وَمَعْنَى اسْمِهَا: غَزَالَةُ، كَانَ يَشْغَلُهَا دَائِماً فِعْلُ الْخَيْرِ وَمُسَاعَدَةُ الْفُقَرَاءِ. | ٣٦ 36 |
අපරඤ්ච භික්ෂාදානාදිෂු නානක්රියාසු නිත්යං ප්රවෘත්තා යා යාඵෝනගරනිවාසිනී ටාබිථානාමා ශිෂ්යා යාං දර්ක්කාං අර්ථාද් හරිණීමයුක්ත්වා ආහ්වයන් සා නාරී
| وَحَدَثَ فِي ذَلِكَ الْوَقْتِ أَنَّهَا مَرِضَتْ وَمَاتَتْ، فَغَسَّلُوهَا وَوَضَعُوهَا فِي غُرْفَةٍ بِالطَّبَقَةِ الْعُلْيَا. | ٣٧ 37 |
තස්මින් සමයේ රුග්නා සතී ප්රාණාන් අත්යජත්, තතෝ ලෝකාස්තාං ප්රක්ෂාල්යෝපරිස්ථප්රකෝෂ්ඨේ ශායයිත්වාස්ථාපයන්|
| وَسَمِعَ التَّلامِيذُ فِي يَافَا أَنَّ بُطْرُسَ فِي لُدَّةَ. وَإِذْ كَانَتْ يَافَا قَرِيبَةً مِنْ لُدَّةَ، أَرْسَلُوا إِلَيْهِ رَجُلَيْنِ يَطْلُبَانِ إِلَيْهِ قَائِلَيْنِ: «تَعَالَ إِلَيْنَا وَلا تَتَأَخَّرْ!» | ٣٨ 38 |
ලෝද්නගරං යාඵෝනගරස්ය සමීපස්ථං තස්මාත්තත්ර පිතර ආස්තේ, ඉති වාර්ත්තාං ශ්රුත්වා තූර්ණං තස්යාගමනාර්ථං තස්මින් විනයමුක්ත්වා ශිෂ්යගණෝ ද්වෞ මනුජෞ ප්රේෂිතවාන්|
| فَقَامَ وَذَهَبَ. وَلَمَّا وَصَلَ قَادُوهُ إِلَى الطَّبَقَةِ الْعُلْيَا، فَتَقَدَّمَتْ إِلَيْهِ جَمِيعُ الأَرَامِلِ بَاكِيَاتٍ، يَعْرِضْنَ بَعْضَ الأَقْمِصَةِ وَالثِّيَابِ مِمَّا كَانَتْ غَزَالَةُ تَخِيطُهُ وَهِيَ مَعَهُنَّ. | ٣٩ 39 |
තස්මාත් පිතර උත්ථාය තාභ්යාං සාර්ද්ධම් ආගච්ඡත්, තත්ර තස්මින් උපස්ථිත උපරිස්ථප්රකෝෂ්ඨං සමානීතේ ච විධවාඃ ස්වාභිඃ සහ ස්ථිතිකාලේ දර්ක්කයා කෘතානි යාන්යුත්තරීයාණි පරිධේයානි ච තානි සර්ව්වාණි තං දර්ශයිත්වා රුදත්යශ්චතසෘෂු දික්ෂ්වතිෂ්ඨන්|
| فَطَلَبَ بُطْرُسُ إِلَى جَمِيعِ الْحَاضِرِينَ أَنْ يَخْرُجُوا مِنَ الْغُرْفَةِ، وَرَكَعَ وَصَلَّى، ثُمَّ الْتَفَتَ إِلَى الْجُثَّةِ وَقَالَ: «يَا طَابِيثَا، قُومِي!» فَفَتَحَتْ عَيْنَيْهَا. وَلَمَّا رَأَتْ بُطْرُسَ جَلَسَتْ، | ٤٠ 40 |
කින්තු පිතරස්තාඃ සර්ව්වා බහිඃ කෘත්වා ජානුනී පාතයිත්වා ප්රාර්ථිතවාන්; පශ්චාත් ශවං ප්රති දෘෂ්ටිං කෘත්වා කථිතවාන්, හේ ටාබීථේ ත්වමුත්තිෂ්ඨ, ඉති වාක්ය උක්තේ සා ස්ත්රී චක්ෂුෂී ප්රෝන්මීල්ය පිතරම් අවලෝක්යෝත්ථායෝපාවිශත්|
| فَمَدَّ يَدَهُ إِلَيْهَا وَسَاعَدَهَا عَلَى النُّهُوضِ، ثُمَّ دَعَا الْقِدِّيسِينَ وَالأَرَامِلَ، وَرَدَّهَا إِلَيْهِمْ حَيَّةً. | ٤١ 41 |
තතඃ පිතරස්තස්යාඃ කරෞ ධෘත්වා උත්තෝල්ය පවිත්රලෝකාන් විධවාශ්චාහූය තේෂාං නිකටේ සජීවාං තාං සමාර්පයත්|
| وَانْتَشَرَ خَبَرُ هَذِهِ الْمُعْجِزَةِ فِي يَافَا كُلِّهَا، فَآمَنَ بِالرَّبِّ كَثِيرُونَ. | ٤٢ 42 |
ඒෂා කථා සමස්තයාඵෝනගරං ව්යාප්තා තස්මාද් අනේකේ ලෝකාඃ ප්රභෞ ව්යශ්වසන්|
| وَبَقِيَ بُطْرُسُ فِي يَافَا عِدَّةَ أَيَّامٍ عِنْدَ دَبَّاغٍ اسْمُهُ سِمْعَانُ. | ٤٣ 43 |
අපරඤ්ච පිතරස්තද්යාඵෝනගරීයස්ය කස්යචිත් ශිමෝන්නාම්නශ්චර්ම්මකාරස්ය ගෘහේ බහුදිනානි න්යවසත්|
