مَتَّى 8
| وَلَمَّا نَزَلَ مِنَ ٱلْجَبَلِ تَبِعَتْهُ جُمُوعٌ كَثِيرَةٌ. | ١ 1 |
ଯଦା ସ ପର୍ୱ୍ୱତାଦ୍ ଅୱାରୋହତ୍ ତଦା ବହୱୋ ମାନୱାସ୍ତତ୍ପଶ୍ଚାଦ୍ ୱୱ୍ରଜୁଃ|
| وَإِذَا أَبْرَصُ قَدْ جَاءَ وَسَجَدَ لَهُ قَائِلًا: «يَا سَيِّدُ، إِنْ أَرَدْتَ تَقْدِرْ أَنْ تُطَهِّرَنِي». | ٢ 2 |
ଏକଃ କୁଷ୍ଠୱାନ୍ ଆଗତ୍ୟ ତଂ ପ୍ରଣମ୍ୟ ବଭାଷେ, ହେ ପ୍ରଭୋ, ଯଦି ଭୱାନ୍ ସଂମନ୍ୟତେ, ତର୍ହି ମାଂ ନିରାମଯଂ କର୍ତ୍ତୁଂ ଶକ୍ନୋତି|
| فَمَدَّ يَسُوعُ يَدَهُ وَلَمَسَهُ قَائِلًا: «أُرِيدُ، فَٱطْهُرْ!». وَلِلْوَقْتِ طَهُرَ بَرَصُهُ. | ٣ 3 |
ତତୋ ଯୀଶୁଃ କରଂ ପ୍ରସାର୍ୟ୍ୟ ତସ୍ୟାଙ୍ଗଂ ସ୍ପୃଶନ୍ ୱ୍ୟାଜହାର, ସମ୍ମନ୍ୟେଽହଂ ତ୍ୱଂ ନିରାମଯୋ ଭୱ; ତେନ ସ ତତ୍କ୍ଷଣାତ୍ କୁଷ୍ଠେନାମୋଚି|
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «ٱنْظُرْ أَنْ لَا تَقُولَ لِأَحَدٍ. بَلِ ٱذْهَبْ أَرِ نَفْسَكَ لِلْكَاهِنِ، وَقَدِّمِ ٱلْقُرْبَانَ ٱلَّذِي أَمَرَ بِهِ مُوسَى شَهَادَةً لَهُمْ». | ٤ 4 |
ତତୋ ଯୀଶୁସ୍ତଂ ଜଗାଦ, ଅୱଧେହି କଥାମେତାଂ କଶ୍ଚିଦପି ମା ବ୍ରୂହି, କିନ୍ତୁ ଯାଜକସ୍ୟ ସନ୍ନିଧିଂ ଗତ୍ୱା ସ୍ୱାତ୍ମାନଂ ଦର୍ଶଯ ମନୁଜେଭ୍ୟୋ ନିଜନିରାମଯତ୍ୱଂ ପ୍ରମାଣଯିତୁଂ ମୂସାନିରୂପିତଂ ଦ୍ରୱ୍ୟମ୍ ଉତ୍ସୃଜ ଚ|
| وَلَمَّا دَخَلَ يَسُوعُ كَفْرَنَاحُومَ، جَاءَ إِلَيْهِ قَائِدُ مِئَةٍ يَطْلُبُ إِلَيْهِ | ٥ 5 |
ତଦନନ୍ତରଂ ଯୀଶୁନା କଫର୍ନାହୂମ୍ନାମନି ନଗରେ ପ୍ରୱିଷ୍ଟେ କଶ୍ଚିତ୍ ଶତସେନାପତିସ୍ତତ୍ସମୀପମ୍ ଆଗତ୍ୟ ୱିନୀଯ ବଭାଷେ,
| وَيَقُولُ: «يَا سَيِّدُ، غُلَامِي مَطْرُوحٌ فِي ٱلْبَيْتِ مَفْلُوجًا مُتَعَذِّبًا جِدًّا». | ٦ 6 |
ହେ ପ୍ରଭୋ, ମଦୀଯ ଏକୋ ଦାସଃ ପକ୍ଷାଘାତୱ୍ୟାଧିନା ଭୃଶଂ ୱ୍ୟଥିତଃ, ସତୁ ଶଯନୀଯ ଆସ୍ତେ|
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «أَنَا آتِي وَأَشْفِيهِ». | ٧ 7 |
ତଦାନୀଂ ଯୀଶୁସ୍ତସ୍ମୈ କଥିତୱାନ୍, ଅହଂ ଗତ୍ୱା ତଂ ନିରାମଯଂ କରିଷ୍ୟାମି|
| فَأَجَابَ قَائِدُ ٱلْمِئَةِ وَقَالَ: «يَا سَيِّدُ، لَسْتُ مُسْتَحِقًّا أَنْ تَدْخُلَ تَحْتَ سَقْفِي، لَكِنْ قُلْ كَلِمَةً فَقَطْ فَيَبْرَأَ غُلَامِي. | ٨ 8 |
ତତଃ ସ ଶତସେନାପତିଃ ପ୍ରତ୍ୟୱଦତ୍, ହେ ପ୍ରଭୋ, ଭୱାନ୍ ଯତ୍ ମମ ଗେହମଧ୍ୟଂ ଯାତି ତଦ୍ୟୋଗ୍ୟଭାଜନଂ ନାହମସ୍ମି; ୱାଙ୍ମାତ୍ରମ୍ ଆଦିଶତୁ, ତେନୈୱ ମମ ଦାସୋ ନିରାମଯୋ ଭୱିଷ୍ୟତି|
| لِأَنِّي أَنَا أَيْضًا إِنْسَانٌ تَحْتَ سُلْطَانٍ. لِي جُنْدٌ تَحْتَ يَدِي. أَقُولُ لِهَذَا: ٱذْهَبْ! فَيَذْهَبُ، وَلِآخَرَ: ٱئْتِ! فَيَأْتِي، وَلِعَبْدِيَ: ٱفْعَلْ هَذَا! فَيَفْعَلُ». | ٩ 9 |
ଯତୋ ମଯି ପରନିଧ୍ନେଽପି ମମ ନିଦେଶୱଶ୍ୟାଃ କତି କତି ସେନାଃ ସନ୍ତି, ତତ ଏକସ୍ମିନ୍ ଯାହୀତ୍ୟୁକ୍ତେ ସ ଯାତି, ତଦନ୍ୟସ୍ମିନ୍ ଏହୀତ୍ୟୁକ୍ତେ ସ ଆଯାତି, ତଥା ମମ ନିଜଦାସେ କର୍ମ୍ମୈତତ୍ କୁର୍ୱ୍ୱିତ୍ୟୁକ୍ତେ ସ ତତ୍ କରୋତି|
| فَلَمَّا سَمِعَ يَسُوعُ تَعَجَّبَ، وَقَالَ لِلَّذِينَ يَتْبَعُونَ: «اَلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: لَمْ أَجِدْ وَلَا فِي إِسْرَائِيلَ إِيمَانًا بِمِقْدَارِ هَذَا! | ١٠ 10 |
ତଦାନୀଂ ଯୀଶୁସ୍ତସ୍ୟୈତତ୍ ୱଚୋ ନିଶମ୍ୟ ୱିସ୍ମଯାପନ୍ନୋଽଭୂତ୍; ନିଜପଶ୍ଚାଦ୍ଗାମିନୋ ମାନୱାନ୍ ଅୱୋଚ୍ଚ, ଯୁଷ୍ମାନ୍ ତଥ୍ୟଂ ୱଚ୍ମି, ଇସ୍ରାଯେଲୀଯଲୋକାନାଂ ମଧ୍ୟେଽପି ନୈତାଦୃଶୋ ୱିଶ୍ୱାସୋ ମଯା ପ୍ରାପ୍ତଃ|
| وَأَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ كَثِيرِينَ سَيَأْتُونَ مِنَ ٱلْمَشَارِقِ وَٱلْمَغَارِبِ وَيَتَّكِئُونَ مَعَ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ فِي مَلَكُوتِ ٱلسَّمَاوَاتِ، | ١١ 11 |
ଅନ୍ୟଚ୍ଚାହଂ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ୱଦାମି, ବହୱଃ ପୂର୍ୱ୍ୱସ୍ୟାଃ ପଶ୍ଚିମାଯାଶ୍ଚ ଦିଶ ଆଗତ୍ୟ ଇବ୍ରାହୀମା ଇସ୍ହାକା ଯାକୂବା ଚ ସାକମ୍ ମିଲିତ୍ୱା ସମୁପୱେକ୍ଷ୍ୟନ୍ତି;
| وَأَمَّا بَنُو ٱلْمَلَكُوتِ فَيُطْرَحُونَ إِلَى ٱلظُّلْمَةِ ٱلْخَارِجِيَّةِ. هُنَاكَ يَكُونُ ٱلْبُكَاءُ وَصَرِيرُ ٱلْأَسْنَانِ». | ١٢ 12 |
କିନ୍ତୁ ଯତ୍ର ସ୍ଥାନେ ରୋଦନଦନ୍ତଘର୍ଷଣେ ଭୱତସ୍ତସ୍ମିନ୍ ବହିର୍ଭୂତତମିସ୍ରେ ରାଜ୍ୟସ୍ୟ ସନ୍ତାନା ନିକ୍ଷେସ୍ୟନ୍ତେ|
| ثُمَّ قَالَ يَسُوعُ لِقَائِدِ ٱلْمِئَةِ: «ٱذْهَبْ، وَكَمَا آمَنْتَ لِيَكُنْ لَكَ». فَبَرَأَ غُلَامُهُ فِي تِلْكَ ٱلسَّاعَةِ. | ١٣ 13 |
ତତଃ ପରଂ ଯୀଶୁସ୍ତଂ ଶତସେନାପତିଂ ଜଗାଦ, ଯାହି, ତୱ ପ୍ରତୀତ୍ୟନୁସାରତୋ ମଙ୍ଗଲଂ ଭୂଯାତ୍; ତଦା ତସ୍ମିନ୍ନେୱ ଦଣ୍ଡେ ତଦୀଯଦାସୋ ନିରାମଯୋ ବଭୂୱ|
| وَلَمَّا جَاءَ يَسُوعُ إِلَى بَيْتِ بُطْرُسَ، رَأَى حَمَاتَهُ مَطْرُوحَةً وَمَحْمُومَةً، | ١٤ 14 |
ଅନନ୍ତରଂ ଯୀଶୁଃ ପିତରସ୍ୟ ଗେହମୁପସ୍ଥାଯ ଜ୍ୱରେଣ ପୀଡିତାଂ ଶଯନୀଯସ୍ଥିତାଂ ତସ୍ୟ ଶ୍ୱଶ୍ରୂଂ ୱୀକ୍ଷାଞ୍ଚକ୍ରେ|
| فَلَمَسَ يَدَهَا فَتَرَكَتْهَا ٱلْحُمَّى، فَقَامَتْ وَخَدَمَتْهُمْ. | ١٥ 15 |
ତତସ୍ତେନ ତସ୍ୟାଃ କରସ୍ୟ ସ୍ପୃଷ୍ଟତୱାତ୍ ଜ୍ୱରସ୍ତାଂ ତତ୍ୟାଜ, ତଦା ସା ସମୁତ୍ଥାଯ ତାନ୍ ସିଷେୱେ|
| وَلَمَّا صَارَ ٱلْمَسَاءُ قَدَّمُوا إِلَيْهِ مَجَانِينَ كَثِيرِينَ، فَأَخْرَجَ ٱلْأَرْوَاحَ بِكَلِمَةٍ، وَجَمِيعَ ٱلْمَرْضَى شَفَاهُمْ، | ١٦ 16 |
ଅନନ୍ତରଂ ସନ୍ଧ୍ୟାଯାଂ ସତ୍ୟାଂ ବହୁଶୋ ଭୂତଗ୍ରସ୍ତମନୁଜାନ୍ ତସ୍ୟ ସମୀପମ୍ ଆନିନ୍ୟୁଃ ସ ଚ ୱାକ୍ୟେନ ଭୂତାନ୍ ତ୍ୟାଜଯାମାସ, ସର୍ୱ୍ୱପ୍ରକାରପୀଡିତଜନାଂଶ୍ଚ ନିରାମଯାନ୍ ଚକାର;
| لِكَيْ يَتِمَّ مَا قِيلَ بِإِشَعْيَاءَ ٱلنَّبِيِّ ٱلْقَائِلِ: «هُوَ أَخَذَ أَسْقَامَنَا وَحَمَلَ أَمْرَاضَنَا». | ١٧ 17 |
ତସ୍ମାତ୍, ସର୍ୱ୍ୱା ଦୁର୍ବ୍ବଲତାସ୍ମାକଂ ତେନୈୱ ପରିଧାରିତା| ଅସ୍ମାକଂ ସକଲଂ ୱ୍ୟାଧିଂ ସଏୱ ସଂଗୃହୀତୱାନ୍| ଯଦେତଦ୍ୱଚନଂ ଯିଶଯିଯଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନୋକ୍ତମାସୀତ୍, ତତ୍ତଦା ସଫଲମଭୱତ୍|
| وَلَمَّا رَأَى يَسُوعُ جُمُوعًا كَثِيرَةً حَوْلَهُ، أَمَرَ بِٱلذَّهَابِ إِلَى ٱلْعَبْرِ. | ١٨ 18 |
ଅନନ୍ତରଂ ଯୀଶୁଶ୍ଚତୁର୍ଦିକ୍ଷୁ ଜନନିୱହଂ ୱିଲୋକ୍ୟ ତଟିନ୍ୟାଃ ପାରଂ ଯାତୁଂ ଶିଷ୍ୟାନ୍ ଆଦିଦେଶ|
| فَتَقَدَّمَ كَاتِبٌ وَقَالَ لَهُ: «يَا مُعَلِّمُ، أَتْبَعُكَ أَيْنَمَا تَمْضِي». | ١٩ 19 |
ତଦାନୀମ୍ ଏକ ଉପାଧ୍ୟାଯ ଆଗତ୍ୟ କଥିତୱାନ୍, ହେ ଗୁରୋ, ଭୱାନ୍ ଯତ୍ର ଯାସ୍ୟତି ତତ୍ରାହମପି ଭୱତଃ ପଶ୍ଚାଦ୍ ଯାସ୍ୟାମି|
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «لِلثَّعَالِبِ أَوْجِرَةٌ وَلِطُيُورِ ٱلسَّمَاءِ أَوْكَارٌ، وَأَمَّا ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ فَلَيْسَ لَهُ أَيْنَ يُسْنِدُ رَأْسَهُ». | ٢٠ 20 |
ତତୋ ଯୀଶୁ ର୍ଜଗାଦ, କ୍ରୋଷ୍ଟୁଃ ସ୍ଥାତୁଂ ସ୍ଥାନଂ ୱିଦ୍ୟତେ, ୱିହାଯସୋ ୱିହଙ୍ଗମାନାଂ ନୀଡାନି ଚ ସନ୍ତି; କିନ୍ତୁ ମନୁଷ୍ୟପୁତ୍ରସ୍ୟ ଶିରଃ ସ୍ଥାପଯିତୁଂ ସ୍ଥାନଂ ନ ୱିଦ୍ୟତେ|
| وَقَالَ لَهُ آخَرُ مِنْ تَلَامِيذِهِ: «يَا سَيِّدُ، ٱئْذَنْ لِي أَنْ أَمْضِيَ أَوَّلًا وَأَدْفِنَ أَبِي». | ٢١ 21 |
ଅନନ୍ତରମ୍ ଅପର ଏକଃ ଶିଷ୍ୟସ୍ତଂ ବଭାଷେ, ହେ ପ୍ରଭୋ, ପ୍ରଥମତୋ ମମ ପିତରଂ ଶ୍ମଶାନେ ନିଧାତୁଂ ଗମନାର୍ଥଂ ମାମ୍ ଅନୁମନ୍ୟସ୍ୱ|
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «ٱتْبَعْنِي، وَدَعِ ٱلْمَوْتَى يَدْفِنُونَ مَوْتَاهُمْ». | ٢٢ 22 |
ତତୋ ଯୀଶୁରୁକ୍ତୱାନ୍ ମୃତା ମୃତାନ୍ ଶ୍ମଶାନେ ନିଦଧତୁ, ତ୍ୱଂ ମମ ପଶ୍ଚାଦ୍ ଆଗଚ୍ଛ|
| وَلَمَّا دَخَلَ ٱلسَّفِينَةَ تَبِعَهُ تَلَامِيذُهُ. | ٢٣ 23 |
ଅନନ୍ତରଂ ତସ୍ମିନ୍ ନାୱମାରୂଢେ ତସ୍ୟ ଶିଷ୍ୟାସ୍ତତ୍ପଶ୍ଚାତ୍ ଜଗ୍ମୁଃ|
| وَإِذَا ٱضْطِرَابٌ عَظِيمٌ قَدْ حَدَثَ فِي ٱلْبَحْرِ حَتَّى غَطَّتِ ٱلْأَمْوَاجُ ٱلسَّفِينَةَ، وَكَانَ هُوَ نَائِمًا. | ٢٤ 24 |
ପଶ୍ଚାତ୍ ସାଗରସ୍ୟ ମଧ୍ୟଂ ତେଷୁ ଗତେଷୁ ତାଦୃଶଃ ପ୍ରବଲୋ ଝଞ୍ଭ୍ଶନିଲ ଉଦତିଷ୍ଠତ୍, ଯେନ ମହାତରଙ୍ଗ ଉତ୍ଥାଯ ତରଣିଂ ଛାଦିତୱାନ୍, କିନ୍ତୁ ସ ନିଦ୍ରିତ ଆସୀତ୍|
| فَتَقَدَّمَ تَلَامِيذُهُ وَأَيْقَظُوهُ قَائِلِينَ: «يَا سَيِّدُ، نَجِّنَا فَإِنَّنَا نَهْلِكُ!». | ٢٥ 25 |
ତଦା ଶିଷ୍ୟା ଆଗତ୍ୟ ତସ୍ୟ ନିଦ୍ରାଭଙ୍ଗଂ କୃତ୍ୱା କଥଯାମାସୁଃ, ହେ ପ୍ରଭୋ, ୱଯଂ ମ୍ରିଯାମହେ, ଭୱାନ୍ ଅସ୍ମାକଂ ପ୍ରାଣାନ୍ ରକ୍ଷତୁ|
| فَقَالَ لَهُمْ: «مَا بَالُكُمْ خَائِفِينَ يا قَلِيلِي ٱلْإِيمَانِ؟». ثُمَّ قَامَ وَٱنْتَهَرَ ٱلرِّيَاحَ وَٱلْبَحْرَ، فَصَارَ هُدُوٌّ عَظِيمٌ. | ٢٦ 26 |
ତଦା ସ ତାନ୍ ଉକ୍ତୱାନ୍, ହେ ଅଲ୍ପୱିଶ୍ୱାସିନୋ ଯୂଯଂ କୁତୋ ୱିଭୀଥ? ତତଃ ସ ଉତ୍ଥାଯ ୱାତଂ ସାଗରଞ୍ଚ ତର୍ଜଯାମାସ, ତତୋ ନିର୍ୱ୍ୱାତମଭୱତ୍|
| فَتَعَجَّبَ ٱلنَّاسُ قَائِلِينَ: «أَيُّ إِنْسَانٍ هَذَا؟ فَإِنَّ ٱلرِّيَاحَ وَٱلْبَحْرَ جَمِيعًا تُطِيعُهُ!». | ٢٧ 27 |
ଅପରଂ ମନୁଜା ୱିସ୍ମଯଂ ୱିଲୋକ୍ୟ କଥଯାମାସୁଃ, ଅହୋ ୱାତସରିତ୍ପତୀ ଅସ୍ୟ କିମାଜ୍ଞାଗ୍ରାହିଣୌ? କୀଦୃଶୋଽଯଂ ମାନୱଃ|
| وَلَمَّا جَاءَ إِلَى ٱلْعَبْرِ إِلَى كُورَةِ ٱلْجِرْجَسِيِّينَ، ٱسْتَقْبَلَهُ مَجْنُونَانِ خَارِجَانِ مِنَ ٱلْقُبُورِ هَائِجَانِ جِدًّا، حَتَّى لَمْ يَكُنْ أَحَدٌ يَقْدِرُ أَنْ يَجْتَازَ مِنْ تِلْكَ ٱلطَّرِيقِ. | ٢٨ 28 |
ଅନନ୍ତରଂ ସ ପାରଂ ଗତ୍ୱା ଗିଦେରୀଯଦେଶମ୍ ଉପସ୍ଥିତୱାନ୍; ତଦା ଦ୍ୱୌ ଭୂତଗ୍ରସ୍ତମନୁଜୌ ଶ୍ମଶାନସ୍ଥାନାଦ୍ ବହି ର୍ଭୂତ୍ୱା ତଂ ସାକ୍ଷାତ୍ କୃତୱନ୍ତୌ, ତାୱେତାଦୃଶୌ ପ୍ରଚଣ୍ଡାୱାସ୍ତାଂ ଯତ୍ ତେନ ସ୍ଥାନେନ କୋପି ଯାତୁଂ ନାଶକ୍ନୋତ୍|
| وَإِذَا هُمَا قَدْ صَرَخَا قَائِلَيْنِ: «مَا لَنَا وَلَكَ يا يَسُوعُ ٱبْنَ ٱللهِ؟ أَجِئْتَ إِلَى هُنَا قَبْلَ ٱلْوَقْتِ لِتُعَذِّبَنَا؟». | ٢٩ 29 |
ତାୱୁଚୈଃ କଥଯାମାସତୁଃ, ହେ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ସୂନୋ ଯୀଶୋ, ତ୍ୱଯା ସାକମ୍ ଆୱଯୋଃ କଃ ସମ୍ବନ୍ଧଃ? ନିରୂପିତକାଲାତ୍ ପ୍ରାଗେୱ କିମାୱାଭ୍ୟାଂ ଯାତନାଂ ଦାତୁମ୍ ଅତ୍ରାଗତୋସି?
| وَكَانَ بَعِيدًا مِنْهُمْ قَطِيعُ خَنَازِيرَ كَثِيرَةٍ تَرْعَى. | ٣٠ 30 |
ତଦାନୀଂ ତାଭ୍ୟାଂ କିଞ୍ଚିଦ୍ ଦୂରେ ୱରାହାଣାମ୍ ଏକୋ ମହାୱ୍ରଜୋଽଚରତ୍|
| فَٱلشَّيَاطِينُ طَلَبُوا إِلَيْهِ قَائِلِينَ: «إِنْ كُنْتَ تُخْرِجُنَا، فَأْذَنْ لَنَا أَنْ نَذْهَبَ إِلَى قَطِيعِ ٱلْخَنَازِيرِ». | ٣١ 31 |
ତତୋ ଭୂତୌ ତୌ ତସ୍ୟାନ୍ତିକେ ୱିନୀଯ କଥଯାମାସତୁଃ, ଯଦ୍ୟାୱାଂ ତ୍ୟାଜଯସି, ତର୍ହି ୱରାହାଣାଂ ମଧ୍ୟେୱ୍ରଜମ୍ ଆୱାଂ ପ୍ରେରଯ|
| فَقَالَ لَهُمُ: «ٱمْضُوا». فَخَرَجُوا وَمَضَوْا إِلَى قَطِيعِ ٱلْخَنَازِيرِ، وَإِذَا قَطِيعُ ٱلْخَنَازِيرِ كُلُّهُ قَدِ ٱنْدَفَعَ مِنْ عَلَى ٱلْجُرُفِ إِلَى ٱلْبَحْرِ، وَمَاتَ فِي ٱلْمِيَاهِ. | ٣٢ 32 |
ତଦା ଯୀଶୁରୱଦତ୍ ଯାତଂ, ଅନନ୍ତରଂ ତୌ ଯଦା ମନୁଜୌ ୱିହାଯ ୱରାହାନ୍ ଆଶ୍ରିତୱନ୍ତୌ, ତଦା ତେ ସର୍ୱ୍ୱେ ୱରାହା ଉଚ୍ଚସ୍ଥାନାତ୍ ମହାଜୱେନ ଧାୱନ୍ତଃ ସାଗରୀଯତୋଯେ ମଜ୍ଜନ୍ତୋ ମମ୍ରୁଃ|
| أَمَّا ٱلرُّعَاةُ فَهَرَبُوا وَمَضَوْا إِلَى ٱلْمَدِينَةِ، وَأَخْبَرُوا عَنْ كُلِّ شَيْءٍ، وَعَنْ أَمْرِ ٱلْمَجْنُونَيْنِ. | ٣٣ 33 |
ତତୋ ୱରାହରକ୍ଷକାଃ ପଲାଯମାନା ମଧ୍ୟେନଗରଂ ତୌ ଭୂତଗ୍ରସ୍ତୌ ପ୍ରତି ଯଦ୍ୟଦ୍ ଅଘଟତ, ତାଃ ସର୍ୱ୍ୱୱାର୍ତ୍ତା ଅୱଦନ୍|
| فَإِذَا كُلُّ ٱلْمَدِينَةِ قَدْ خَرَجَتْ لِمُلَاقَاةِ يَسُوعَ. وَلَمَّا أَبْصَرُوهُ طَلَبُوا أَنْ يَنْصَرِفَ عَنْ تُخُومِهِمْ. | ٣٤ 34 |
ତତୋ ନାଗରିକାଃ ସର୍ୱ୍ୱେ ମନୁଜା ଯୀଶୁଂ ସାକ୍ଷାତ୍ କର୍ତ୍ତୁଂ ବହିରାଯାତାଃ ତଞ୍ଚ ୱିଲୋକ୍ୟ ପ୍ରାର୍ଥଯାଞ୍ଚକ୍ରିରେ ଭୱାନ୍ ଅସ୍ମାକଂ ସୀମାତୋ ଯାତୁ|
