Job 16:6
“Though I speak, my grief is not subsided. Though I forbear, what am I eased?
| «إِنْ تَكَلَّمْتُ لَمْ تَمْتَنِعْ كَآبَتِي، وَإِنْ سَكَتُّ فَمَاذَا يَذْهَبُ عَنِّي؟ |
| إِنْ تَكَلَّمْتُ لَا تُمْحَى كَآبَتِي، وَإِنْ صَمَتُّ، فَمَاذَا يُخَفِّفُ الصَّمْتُ عَنِّي؟ |
মই কথা কলেও মোৰ ক্লেশৰ উপশম নহয়, আৰু নিমাতে থাকিলে কি মোৰ দুখ গুচিব?
Danışmağımla dərdim azalmır, Susuram, nə dəyişir?
Be na sia: be amoga nina: hame fidisa amola ouiya: le esalebe amoga na se nabasu da hame gumisa.
যদি আমি কথা বলি, আমার কষ্ট কমবে না; যদি আমি কথা বলা বন্ধ রাখি, আমার কি উপকার হয়?
“তবুও আমি যদি কথা বলি, আমার ব্যথার উপশম হয় না; ও আমি যদি নীরব থাকি, তাও তা যায় না।
Ако говоря, болката ми не олеква; И ако мълча, до колко съм по-на покой?
Kung mosulti ako, ang akong pagsubo dili mokunhod; kung magpadayon ako sa pagsulti, sa unsang paagi ako matabangan?
Bisan ako nagasulti, ang akong kasakit wala mahupay; Bisan akong gipasagdan, unsa may nakapalinaw kanako?
“Koma ine ndikati ndiyankhule ululu wanga sukuchepa; ndipo ndikati ndikhale chete, ululu wanga sukuchokabe.
Lok ka thuih cadoeh, ka nathaih hoihkhang ai; lokthui ai ah ka pauep cadoeh, hoih kuehaih om ai.
Ka thui akhaw ka thakkhoeihnah a rhoei moenih. Ka paa koinih kai lamloh metlam a caeh eh?
Ka thui akhaw ka thakkhoeihnah a rhoei moenih. Ka paa koinih kai lamloh metlam a caeh eh?
Hiche ho khel hin kathoh gimna in kei le kei kaki vengbit in chule thusei ding kada jongleh kathoh natna alhom chom deh poi.
Lawk ka dei nakunghai ka lungmathoenae roum sak thai hoeh. Duem ka o nakunghai bang alânae awm hoeh.
我虽说话，忧愁仍不得消解； 我虽停住不说，忧愁就离开我吗？
我雖說話，憂愁仍不得消解； 我雖停住不說，憂愁就離開我嗎？
我若講話，痛苦並不停止；我若閉口不言，難道痛苦就離開我﹖
Al' ako govorim, patnja se ne blaži, ako li zašutim, zar će me minuti?
Buď že mluvím, neumenšuje se bolesti mé, buď že tak nechám, neodchází ode mne.
Buď že mluvím, neumenšuje se bolesti mé, buď že tak nechám, neodchází ode mne.
Taler jeg, mildnes min Smerte ikke og om jeg tier, hvad Lindring får jeg?
Vilde jeg tale, saa lindres min Smerte ikke; og vilde jeg lade være, hvad Lettelse finder jeg?
Taler jeg, mildnes min Smerte ikke og om jeg tier, hvad Lindring faar jeg?
“To kata awuo manade, to rem ma an-go medore ameda; to kata ka aweyo wuoyo to bende ok orum.
Zo ik spreek, mijn smart wordt niet ingehouden; en houd ik op, wat gaat er van mij weg?
Als ik spreek, wordt mijn leed er niet door verminderd; Maar wat komt er van mij, als ik zwijg?
Zo ik spreek, mijn smart wordt niet ingehouden; en houd ik op, wat gaat er van mij weg?
Though I speak, my grief is not assuaged, and though I forbear, what am I eased?
“Though I speak, my grief is not subsided. Though I forbear, what am I eased?
Though I speak, my grief is not assuaged; And though I forbear, what am I eased?
Even if I speak, my pain is not relieved, and if I hold back, how will it go away?
If I say what is in my mind, my pain becomes no less: and if I keep quiet, how much of it goes from me?
For if I should speak, I shall not feel the pain of my wound: and if I should be silent, how shall I be wounded the less?
For if I should speak, I shall not feel the pain of my wound: and if I should be silent, how shall I be wounded the less?
But what can I do? When I am speaking, my grief will not be quiet; and if I am quiet, it will not withdraw from me.
If I speak, my pain is not assuaged; and if I forbear, what am I eased?
But what shall I do? If I speak, my pain will not rest: and if I hold my peace, it will not depart from me.
For me, if I speak it doesn't ease my pain, and if I don't speak the pain is still there.
Though I speake, my sorow can not be asswaged: though I cease, what release haue I?
Though I speak, my pain is not assuaged; and though I forbear, what am I eased?
Though I speak, my grief is not asswaged: and [though] I forbear, what am I eased?
Though I speak, my grief is not assuaged: and though I forbear, what am I eased?
Though I speak, my grief is not asswaged: and though I forbear, what am I eased?
Though I speak, my grief is not asswaged: and though I forbear, what am I eased?
Though I speak, my grief is not asswaged: and though I forbear, what am I eased?
Though I speak, my grief is not subsided: and though I forbear, what am I eased?
For if I should speak, I shall not feel the pain of my wound: and if I should be silent, how shall I be wounded the less?
Though I were to speak, my pain would not be restrained; and though I should forbear, what will go away from me?
If I speak, my pain is not restrained, And I cease—what goes from me?
"Though I speak, my grief is not subsided. Though I forbear, what am I eased?
"Though I speak, my grief is not subsided. Though I forbear, what am I eased?
"Though I speak, my grief is not subsided. Though I forbear, what am I eased?
"Though I speak, my grief is not subsided. Though I forbear, what am I eased?
"Though I speak, my grief is not subsided. Though I forbear, what am I eased?
"Though I speak, my grief is not subsided. Though I forbear, what am I eased?
If I speak, my grief is not assuaged; And if I forbear, it doth not leave me.
Though I speak, my grief is not assuaged: and though I forbear, what am I eased?
Though I do speak, unassuaged is my stinging pain, —And, if I forbear, of what am I relieved?
If I will speak not it will be restrained pain my and I will cease what? from me will it go.
if to speak: speak not to withhold pain my and to cease what? from me to go: went
“But now, if I talk, my pain does not decrease, and if I am silent, my pain still certainly does not [RHQ] go away.
If I speak, my grief is not lessened; if I keep from speaking, how am I helped?
Though I speak, my grief is not assuaged: and [though] I forbear, what am I eased?
Though I speak, my grief is not relieved: and though I forbear, what am I eased?
“Though I speak, my grief is not subsided. Though I forbear, what am I eased?
“Though I speak, my grief is not subsided. Though I forbear, what am I eased?
“Though I speak, my grief is not subsided. Though I forbear, what am I eased?
“Though I speak, my grief is not subsided. Though I forbear, what am I eased?
“Though I speak, my grief is not subsided. Though I forbear, what am I eased?
“Though I speak, my grief is not subsided. Though I forbear, what am I eased?
But what schal Y do? If Y speke, my sorewe restith not; and if Y am stille, it goith not awei fro me.
If I speak, my pain is not restrained, And I cease — what goeth from me?
Se mi parolos, mia doloro ne kvietiĝos; Se mi ĉesos, kio foriros de mi?
“Gake ne meƒo nu la, nye vevesesewo dzi maka ɖe kpɔtɔ o eye ne medzudzɔ hã la, veveseseawo medzona o.
Mutta ehkä minä puhuisin, niin ei kuitenkaan minun vaivani lakkaa: jos minä vaikenen, niin ei se kuitenkaan mene minusta pois.
Jos puhun, ei tuskani helpota, ja jos lakkaan, lähteekö se sillä?
Si je parle, ma douleur n'est pas adoucie; si je me tais, en est-elle soulagée?
« J'ai beau parler, mon chagrin ne s'apaise pas. Même si je m'abstiens, qu'est-ce qui me soulage?
Si je parle, ma douleur n’est pas allégée; et si je me tais, s’éloignera-t-elle de moi?
Si je parle, ma douleur n'en sera point soulagée; et si je me tais, qu'en aurai-je moins?
Or que ferai-je? Si je parle, ma douleur ne s’apaisera pas; et, si je me tais, elle ne s’éloignera pas de moi.
Si je parle, mes souffrances ne seront point calmées, Si je me tais, en quoi seront-elles moindres?
Si je parle, ma douleur n’est pas adoucie; si je me tais, en est-elle soulagée?
Si je parle, ma douleur ne sera point soulagée. Si je me tais, en sera-t-elle diminuée?
[Mais!.] parler, ne calmera pas ma peine, et me taire, ne l'éloignera pas de moi.
Car si je parle ma plaie n'en sera pas plus douloureuse; et si je me tais, en souffrirai-je moins?
Maintenant; si je parle, ma douleur n’en sera pas adoucie; si je m’abstiens, me lâchera-t-elle pour cela?
Wenn aber ich jetzt rede, so wird mein Schmerz doch nicht gelindert. Und unterlaß ich es, was nur verliere ich?
Wenn ich rede, so wird mein Schmerz nicht gehemmt; und unterlasse ich es, nicht weicht er von mir. [Eig. was weicht von mir]
Wenn ich rede, so wird mein Schmerz nicht gehemmt; und unterlasse ich es, nicht weicht er von mir.
Mag ich reden - mein Schmerz wird nicht gelindert, und unterlasse ich's - was wird dann von mir weichen?
Aber wenn ich schon rede, so schonet mein der Schmerz nicht; lasse ich's anstehen, so gehet er nicht von mir.
Aber wenn ich schon rede, so schont mein der Schmerz nicht; lasse ich's anstehen so geht er nicht von mir.
»Wenn ich rede, wird mein Schmerz nicht gelindert, und wenn ich’s unterlasse – um was werde ich erleichtert?
Wenn ich rede, so wird mein Schmerz nicht gelindert, unterlasse ich es aber, was geht mir dann ab?
“No o na ndaaria-rĩ, ruo rwakwa rũtirathira; o na ndegirĩrĩria kwaria-rĩ, rũtiranjeherera.
Αν λαλώ, ο πόνος μου δεν ανακουφίζεται· και αν σιωπώ, ποία ελάττωσις γίνεται εις εμέ;
ἐὰν γὰρ λαλήσω οὐκ ἀλγήσω τὸ τραῦμα ἐὰν δὲ καὶ σιωπήσω τί ἔλαττον τρωθήσομαι
જો કે હું બોલું તો પણ મારું દુ: ખ દૂર થવાનું નથી; અને જો હું ચૂપ રહું તો મને કેવી રીતે આરામ મળે?
Men, lè mwen pale, doulè a la pi rèd pou mwen. Lè mwen pa pale, se pa sa k'ap fè l' ban m' yon ti louga.
Mem si mwen pale sa pa redwi doulè m; si mwen ralanti nan pale, se kisa ki kite mwen?
“Duk da haka in na yi magana, ba na samun sauƙi; in ma na yi shiru zafin ba ya tafiya.
Ina e olelo aku au, aole e oluolu kuu eha; Ina e noho malie hoi au, pehea ia e haalele ai ia'u?
| אם-אדברה לא-יחשך כאבי ואחדלה מה-מני יהלך |
| אִֽם־אֲ֭דַבְּרָה לֹא־יֵחָשֵׂ֣ךְ כְּאֵבִ֑י וְ֝אַחְדְּלָ֗ה מַה־מִנִּ֥י יַהֲלֹֽךְ׃ |
| אִֽם־אֲ֭דַבְּרָה לֹא־יֵחָשֵׂ֣ךְ כְּאֵבִ֑י וְ֝אַחְדְּלָ֗ה מַה־מִנִּ֥י יַהֲלֹֽךְ׃ |
| אִֽם־אֲדַבְּרָה לֹא־יֵחָשֵׂךְ כְּאֵבִי וְאַחְדְּלָה מַה־מִּנִּי יַהֲלֹֽךְ׃ |
| אם אדברה לא יחשך כאבי ואחדלה מה מני יהלך׃ |
| אִֽם־אֲדַבְּרָה לֹא־יֵחָשֵׂךְ כְּאֵבִי וְאַחְדְּלָה מַה־מִנִּי יַהֲלֹֽךְ׃ |
| אִֽם־אֲ֭דַבְּרָה לֹא־יֵחָשֵׂ֣ךְ כְּאֵבִ֑י וְ֝אַחְדְּלָ֗ה מַה־מִנִּ֥י יַהֲלֹֽךְ׃ |
“चाहे मैं बोलूँ तो भी मेरा शोक न घटेगा, चाहे मैं चुप रहूँ, तो भी मेरा दुःख कुछ कम न होगा।
“यदि मैं कुछ कह भी दूं, तब भी मेरी वेदना कम न होगी; यदि मैं चुप रहूं, इससे भी मुझे कोई लाभ न होगा.
Ha szólnék is, nem kevesbbednék a keserűségem; ha veszteglek is: micsoda távozik el tőlem?
Ha beszélnék, nem enyhű fájdalmam; s ha abbahagynám, mi tűnik el tőlem?
“Ma ọ bụrụ na m ekwuo, adịghị egbochi ihe mgbu m, ọ bụrụ na m ahapụ ikwu okwu, ọdịghị esi nʼahụ m pụọ?
No agsaoak, saan a mabang-aran ti ladingitko; no isardengko ti agsasao, kasano a matulonganak?
Kalau aku bicara, deritaku tidak reda; jika aku berdiam diri, apa pula gunanya?
Tetapi bila aku berbicara, penderitaanku tidak menjadi ringan, dan bila aku berdiam diri, apakah yang hilang dari padaku?
Se io parlo, il mio dolore non però si rallenta; E se io resto [di parlare], quanto se ne partirà egli da me?
Ma se parlo, non viene impedito il mio dolore; se taccio, che cosa lo allontana da me?
Se parlo, il mio dolore non ne sarà lenito; e se cesso di parlare, che sollievo ne avrò?
たとひ我言を出すとも我憂愁は解ず 默するとても何ぞ我身の安くなること有んや
たといわたしは語っても、わたしの苦しみは和らげられない。たといわたしは忍んでも、どれほどそれがわたしを去るであろうか。
たとひ我言を出すとも我憂愁は解ず 默するとても何ぞ我身の安くなること有んや
Hianagi nagra'ama naguvazi kazigati kema huampi, kema osu'ma manuampi, ana avamenteke knazanimo'a vagaore meno nevie.
“ನಾನು ಮಾತನಾಡಿದರೂ ನನ್ನ ನೋವಿಗೆ ಉಪಶಮನವಾಗುವುದಿಲ್ಲ; ನಾನು ಮೌನವಾಗಿದ್ದರೂ, ನನ್ನ ನೋವು ನಿವಾರಣೆಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ನಾನು ಮಾತನಾಡಿದರೂ, ನನ್ನ ಮನೋವ್ಯಥೆಯು ಶಾಂತವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಸುಮ್ಮನಾದರೂ, ಕಷ್ಟ ನಿವಾರಣೆಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
내가 말하여도 내 근심이 풀리지 아니하나니 잠잠한들 어찌 평안하랴
내가 말하여도 내 근심이 풀리지 아니하나니 잠잠한들 어찌 평안하랴
“Tusruktu kas nga fahk uh tiana kasreyu, Ac nga fin mutana tia kas, ac tia pacna aksrikyela mwaiok luk uh.
| «ئەگەر قسە بکەم لە خەمۆکیەکەم کەم نابێتەوە، ئەگەر بێدەنگیش بم لێم دوور ناکەوێتەوە. |
Sed quid agam? Si locutus fuero, non quiescet dolor meus, et si tacuero, non recedet a me.
Sed quid agam? Si locutus fuero, non quiescet dolor meus: et si tacuero, non recedet a me.
Sed quid agam? Si locutus fuero, non quiescet dolor meus: et si tacuero, non recedet a me.
Sed quid agam? Si locutus fuero, non quiescet dolor meus, et si tacuero, non recedet a me.
sed quid agam si locutus fuero non quiescet dolor meus et si tacuero non recedet a me
Sed quid agam? Si locutus fuero, non quiescet dolor meus: et si tacuero, non recedet a me.
Kad es runāju, tad manas sāpes nerimst, un kad es klusu ciešu, vai tad tās nostājās?
Nzokande, soki nalobi, pasi na ngai ekosila te; bongo soki nakangi monoko nde pasi yango elongwe na bomoi na ngai?
“Ate bwe njogera, obulumi bwange tebuwona, bwe nsirika era busigalawo.
Na dia miteny aza aho, dia tsy mitsahatra ny alaheloko; Ary na dia mangìna aza aho, dia tsy misy mihena izany.
Fe ndra te mivolan-draho, tsy mikepake ty hasotriako, hahamaivañ’ ahy hao te mifoneñe.
ഞാൻ സംസാരിച്ചാലും എന്റെ വേദന ശമിക്കുന്നില്ല; ഞാൻ അടങ്ങിയിരുന്നാലും എനിക്കെന്ത് ആശ്വാസമുള്ളു?
ഞാൻ സംസാരിച്ചാലും എന്റെ വേദന ശമിക്കുന്നില്ല; ഞാൻ അടങ്ങിയിരുന്നാലും എനിക്കെന്തു ആശ്വാസമുള്ളു?
ഞാൻ സംസാരിച്ചാലും എന്റെ വേദന ശമിക്കുന്നില്ല; ഞാൻ അടങ്ങിയിരുന്നാലും എനിക്കെന്തു ആശ്വാസമുള്ളു?
“ഞാൻ സംസാരിച്ചിട്ടും എന്റെ വേദനയ്ക്കു ശമനം വരുന്നില്ല; ഞാൻ മിണ്ടാതിരുന്നാലും അത് എന്നെ ഒഴിഞ്ഞുപോകുന്നില്ല.
परंतु मी काहीही बोललो तरी माझ्या यातना कमी होत नाहीत. पण मी बोललो नाहीतर माझ्या यातना कमी कशा होणार?
ယခုမှာငါသည် ပြောသော်လည်းမသက်သာ၊ မပြောဘဲနေလျှင်လည်း ခြားနားခြင်းမရှိ။
ယခုမှာငါသည် ပြောသော်လည်းမသက်သာ၊ မပြောဘဲနေလျှင်လည်း ခြားနားခြင်းမရှိ။
ယခုမှာငါသည် ပြော သော်လည်း မ သက်သာ ၊ မပြောဘဲနေလျှင်လည်း ခြားနားခြင်းမရှိ။
Ahakoa korero ahau, kahore toku pouri e iti iho; ki te mutu taku, ko tehea wahi o toku mamae ka taharahara iho.
Kodwa nxa ngikhuluma, ubuhlungu obukimi kabudedi; loba ngingaze ngithule, kabupheli.
Uba ngikhuluma, ubuhlungu bami kabudedi; uba ngiyekela, kuyini okusuka kimi?
मैले बोल्दा त मेरो शोक कम हुँदैन । मैले बोल्न छाडें भने मलाई कसरी मदत हुन्छ?
Om jeg taler, stilles ikke min smerte, og lar jeg det være, hvad lindring får jeg da?
Men tale lindrar ei min verk, og ikkje kverv han um eg tegjer.
ମୁଁ କଥା କହିଲେ ହେଁ ମୋʼ ଦୁଃଖର ଉପଶମ ହେଉ ନାହିଁ; ମୁଁ ନୀରବ ହେଲେ ହେଁ ମୋହର ଆରାମ ହୁଏ ନାହିଁ।
“Yoo ani dubbadhe dhukkubni koo natti hin wayyaaʼu; cal jedhus na hin dhiisu.
“ਜੇ ਮੈਂ ਬੋਲਾਂ ਤਾਂ ਵੀ ਮੈਨੂੰ ਤਸੱਲੀ ਨਹੀਂ, ਅਤੇ ਜੇ ਮੈਂ ਚੁੱਪ ਰਹਾਂ, ਤਾਂ ਵੀ ਮੈਨੂੰ ਅਰਾਮ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ।
| «اگر من سخن گویم، غم من رفع نمی گردد؛ واگر ساکت شوم مرا چه راحت حاصل میشود؟ |
| هر چه سخن میگویم ناراحتی و غصهام کاهش نمییابد. اگر هم سکوت کنم و هیچ حرف نزنم، این نیز درد مرا دوا نخواهد کرد. |
Ale jeźli będę mówił, przecież się nie ukoi boleść moja; a jeźli też przestanę, izaż odejdzie odemnie?
[Ale] jeśli będę mówił, mojemu bólowi to nie ulży, a jeśli przestanę, czyż opuści mnie?
Ainda que eu fale, minha dor não cessa; e se eu me calar, em que me alivio?
Se eu fallar, a minha dôr não cessa, e, calando-me eu, que mal me deixa?
Se eu falar, a minha dor não cessa, e, calando-me eu, que mal me deixa?
“Embora eu fale, meu luto não diminuiu. Apesar de eu me abster, o que me alivia?
Дакэ ворбеск, дуреря ну ми с-алинэ, яр дакэ так, ку че се микшорязэ?
Deși vorbesc, mâhnirea mea nu se retrage, iar dacă mă feresc cu ce sunt ușurat?
Говорю ли я, не утоляется скорбь моя; перестаю ли, что отходит от меня?
Ако говорим, неће одахнути бол мој; ако ли престанем, хоће ли отићи од мене?
Ako govorim, neæe odahnuti bol moj; ako li prestanem, hoæe li otiæi od mene?
“Asi kana ndikataura, kurwadziwa kwangu hakuperi; uye kana ndikanyarara, iko hakubvi.
Аще бо возглаголю, не возболю ли язвою? Аще же и умолчу, чим менше уязвен буду?
Čeprav govorim, moja žalost ni zmanjšana in čeprav potrpim, koliko sem olajšan?
Anigu haddaan hadlo xanuunkaygu igama yaraado, Oo haddaan iska aamusona miyaan in ka yar xanuunsadaa?
Mas si hablo, mi dolor no cesa; y si dejo de hablar, no se aparta de mí.
Para mí, si hablo no se alivia mi dolor, y si no hablo el dolor sigue ahí.
“Aunque hablo, mi dolor no se calma. Aunque me abstenga, ¿qué me alivia?
Si hablo, no cesa mi dolor. Si me abstengo, ¿se aleja de mí?
Mas ahora, aunque hablo, no se mitiga mi dolor, y si callo, ¿acaso por eso se aleja de mí?
Mas si hablo, mi dolor no cesa; y si dejo de hablar, no se aparta de mí.
Si hablo, mi dolor no cesa; y si dejo [de hablar], no se aparta de mí.
Si digo lo que tengo en mente, mi dolor no se reduce: y si me callo, ¿cuánto de eso va a salir de mí?
Ikiwa Mimi ninazungumza, kuomboleza kwangu hakujasikilizwa; Ikiwa nikiendelea katika kuzungumza, jinsi gani mimi ninaidiwa?
“Lakini kama nikisema, maumivu yangu bado hayatulizwi; nami kama nikijizuia, wala hayaondoki.
Om jag nu talar, så lindras därav ej min plåga; och tiger jag, icke släpper den mig ändå.
Men om jag än talar, så skonar min svede mig dock intet; låter jag ock blifvat, så går han dock intet ifrå mig.
Om jag nu talar, så lindras därav ej min plåga; och tiger jag, icke släpper den mig ändå.
Bagaman ako'y nagsasalita, ang aking hirap ay hindi naglilikat: at bagaman ako'y tumatahimik, anong ikinalalayo sa akin?
Kung magsasalita ako, ang aking pighati ay hindi mababawasan; kung hindi ako magsasalita, paano ako matutulungan?
நான் பேசினாலும் என் துக்கம் ஆறாது; நான் பேசாமலிருந்தாலும் எனக்கு என்ன ஆறுதல்?
“நான் பேசினாலும் என் துயரம் என்னைவிட்டு நீங்காது; பேசாவிட்டால் அது அகன்று போவதுமில்லை.
ఇప్పుడు నేను ఎన్ని మాటలు మాట్లాడినా దుఃఖం తీరదు, అలాగని మౌనంగా ఉన్నా నాకెలాంటి ఉపశమనం కలగదు.
“Neongo ʻeku lea, ʻoku ʻikai fakasiʻisiʻi ʻeku mamahi: pea kapau te u taʻofi, ko e hā ʻeku fiemālie ai?
“Konuşsam bile acım dinmez, Sussam ne değişir?
“Nanso sɛ mekasa a ɔyaw a mete no remmrɛ ase; na sɛ mankasa nso a, ɛrennyae.
“Nanso sɛ mekasa a, ɔyea a mete no remmoto; na sɛ mankasa nso a, ɛrennyae.
Якщо я говоритиму, біль мій не стри́мається, а якщо перестану, що віді́йде від мене?
“अगर्चे मैं बोलता हूँ लेकिन मुझ को तसल्ली नहीं होती, और मैं चुप भी हो जाता हूँ, लेकिन मुझे क्या राहत होती है।
| لېكىن مېنىڭ سۆزلىشىم بىلەن ئازابىم ئازايمايدۇ؛ ياكى گېپىمنى ئىچىمگە يۇتۇۋالىساممۇ، ماڭا نېمە ئارامچىلىق بولسۇن؟ |
Лекин мениң сөзлишим билән азавим азаймайду; Яки гепимни ичимгә жутувалисамму, маңа немә арамчилиқ болсун?
Lékin méning sözlishim bilen azabim azaymaydu; Yaki gépimni ichimge yutuwalisammu, manga néme aramchiliq bolsun?
Lekin mening sɵzlixim bilǝn azabim azaymaydu; Yaki gepimni iqimgǝ yutuwalisammu, manga nemǝ aramqiliⱪ bolsun?
Dầu ta nói, đau đớn ta không được bớt; Tuy ta nín lặng, nó lìa khỏi ta đâu?
Dẫu ta nói, đau đớn ta không được bớt; Tuy ta nín lặng, nó lìa khỏi ta đâu?
Dù lên tiếng, khổ đau tôi nào thuyên giảm, nếu nín thinh cũng chẳng bớt sầu cay.
“Bí èmi tilẹ̀ sọ̀rọ̀, ìbìnújẹ́ mi kò lọ; bí mo sì tilẹ̀ dákẹ́, níbo ni ìtùnú mí ko kúrò?
Verse Count = 211
