στοιχ-έω,
to be drawn up in a line or
row, οὐδ᾽ ἐγκαταλείψω τὸν παραστάτην, ὅτῳ ἂν στοιχήσω
beside whom
I stand in battle,—from the oath of Athenian citizens, cited in [
Refs 2nd c.AD+];
move in line, [
Refs 5th c.BC+];
to be in rows, of leaves or joints, [
Refs 4th c.BC+]; κατὰ τὸ στοιχοῦν
in sequence, [
Refs 4th c.BC+]
2)
correspond, ὅπως ἀεὶ ἡ ἡμέρα στοιχῇ καθ᾽ ἑκάστην πόλιν [
Refs 1st c.BC+]
3)
to be satisfactory to one, στοιχεῖ μοι πάντα τὰ προγεγραμμένα [
Refs 5th c.AD+]
II) with
dative,
fit, [καταστρωτῆρα] στοιχοῦντα τοῖς κειμένοις [
Refs 2nd c.BC+]:
metaphorically,
to be in line with, walk by, agree with, submit to, τῇ τῆς συγκλήτου προθέσει [
Refs 2nd c.BC+]; τῇ πρός τινα εὐνοίᾳ [
Refs 1st c.BC+]; ταῖς πλείοσι γνώμαις [
Refs 1st c.BC+]; τοῖς προειρημένοις φιλοσόφοις[
NT]; στοίχεις (
Aeolic dialect present participle) τοῖς προϋπαργμένοισι [
Refs 1st c.BC+]; ἠθέλησεν στοιχοῦσαν τοῖς προπεπραγμένοις παρέχεσθαι τοῖς πολίταις τὴν αὑτοῦ διάληψιν [
Refs 2nd c.BC+]; μιᾷ σ.
to be contented with one wife, [
Refs 5th c.BC+]; στοιχεῖς τὸν νόμον φυλάσσων observest it
regularly, [
NT]