Psalms 120

1 Orin fún ìgòkè. Èmi ké pe Olúwa nínú ìpọ́njú mi, ó sì dá mi lóhùn.

En vallfartssång. Jag ropar till HERREN i min nöd, och han svarar mig.

2 Gbà mí, Olúwa, kúrò lọ́wọ́ ètè èké àti lọ́wọ́ ahọ́n ẹ̀tàn.

HERRE, rädda min själ från lögnaktiga läppar, från en falsk tunga.

3 Kí ni kí a fi fún ọ? Àti kí ni kí a túnṣe fún ọ, ìwọ ahọ́n ẹ̀tàn?

Varmed bliver du lönad, både nu och allt framgent, du falska tunga?

4 Òun yóò bá ọ wí pẹ̀lú ọfà mímú ológun, pẹ̀lú ẹ̀yín iná igi ìgbálẹ̀.

Jo, med en våldsverkares skarpa pilar och med glödande ginstkol.

5 Ègbé ni fún mi tí èmi ṣe àtìpó ní Meṣeki, nítorí èmi gbé nínú àgọ́ ìlú Kedari!

Ve mig, att jag måste dväljas i Meseks land och bo ibland Kedars hyddor!

6 Ó ti pẹ́ tí èmi ti ń gbé láàrín àwọn tí ó kórìíra àlàáfíà.

Länge nog har min själ måst bo ibland dem som hata friden.

7 Ènìyàn àlàáfíà ni mí; ṣùgbọ́n nígbà tí mo bá sọ̀rọ̀, ogun ni dúró fun wọn.

Jag själv håller frid, men säger jag blott ett ord, äro de redo till strid.