Psalms 120

1 Orin fún ìgòkè. Èmi ké pe Olúwa nínú ìpọ́njú mi, ó sì dá mi lóhùn.

Ein song til høgtidsferderne. Til Herren ropa eg i mi naud, og han svara meg.

2 Gbà mí, Olúwa, kúrò lọ́wọ́ ètè èké àti lọ́wọ́ ahọ́n ẹ̀tàn.

Herre, frels mi sjæl frå ljugarlippa, frå den falske tunga!

3 Kí ni kí a fi fún ọ? Àti kí ni kí a túnṣe fún ọ, ìwọ ahọ́n ẹ̀tàn?

Kva skal han gjeva deg, og kva meir skal han gjeva deg, du falske tunga?

4 Òun yóò bá ọ wí pẹ̀lú ọfà mímú ológun, pẹ̀lú ẹ̀yín iná igi ìgbálẹ̀.

Kveste piler til ei kjempa og gløder av einebuska.

5 Ègbé ni fún mi tí èmi ṣe àtìpó ní Meṣeki, nítorí èmi gbé nínú àgọ́ ìlú Kedari!

Usæl eg, som framand er imillom Mesek, og bur ved Kedars tjeld!

6 Ó ti pẹ́ tí èmi ti ń gbé láàrín àwọn tí ó kórìíra àlàáfíà.

Lenge nok hev sjæli mi butt hjå deim som hatar fred.

7 Ènìyàn àlàáfíà ni mí; ṣùgbọ́n nígbà tí mo bá sọ̀rọ̀, ogun ni dúró fun wọn.

Eg er berre fred, men når eg talar, er dei ferdige til strid.