Lamentations 5
1 Rántí, Olúwa, ohun tí ó ṣẹlẹ̀ sí wa; wò ó, kí o sì rí ìtìjú wa.
Kom i hug, Herre, kor det er med oss! Skoda etter og sjå, kor me er svivyrde!
2 Àwọn ohun ìní wa ti di ti àlejò, ilé wa ti di ti àjèjì.
Vår arv er komen åt framande, våre hus åt utlendske menner.
3 Àwa ti di aláìní òbí àti aláìní baba, àwọn ìyá wa ti di opó.
Farlause er me vortne, hev ikkje far. Møderne våre er som enkjor.
4 A gbọdọ̀ ra omi tí à ń mu; igi wa di títà fún wa.
Me lyt kjøpa det vatnet me drikk, vår ved lyt me betala.
5 Àwọn tí ó ń lé wa súnmọ́ wa; àárẹ̀ mú wa àwa kò sì rí ìsinmi.
Våre forfylgjarar hev me på halsen; me er trøytte, fær ikkje kvild.
6 Àwa jọ̀wọ́ ara wa fún Ejibiti àti Asiria láti rí oúnjẹ tó tó jẹ.
Til Egyptarland rette me hand, til Assyria, vilde mettast med brød.
7 Àwọn baba wa ti ṣẹ̀, wọn kò sì ṣí mọ́, àwa sì ń ru ìjìyà ẹ̀ṣẹ̀ wọn.
Våre feder synda, dei er burte, me lyt bera deira misgjerningar.
8 Àwọn ẹrú ń jẹ ọba lórí wa, kò sì ṣí ẹni tí yóò gbà wá lọ́wọ́ wọn.
Trælar er våre herrar, og ingen riv oss ut or deira hand.
9 Àwa ń rí oúnjẹ wa nínú ewu ẹ̀mí wa nítorí idà tí ó wà ní aginjù.
Me søkjer vårt brød med livsens fåre for sverdet i øydemark.
10 Ẹran-ara wa gbóná bí ààrò, ebi sì yó wa bí àárẹ̀.
Vår hud er glodheit som omnen, for svolten som gneg og brenn.
11 Wọ́n ti fipá bá àwọn obìnrin wa lòpọ̀ ní Sioni, àti àwọn wúńdíá ti o wa ní ìlú Juda.
Kvende hev i Sion dei skjemt, møyar i byarne i Juda.
12 Àwọn ọmọ ọbakùnrin ti di síso sókè ní ọwọ́ wọn; kò sí ìbọ̀wọ̀ fún àgbàgbà mọ́.
Hovdingar hengde dei med si hand, gamle viste dei ikkje vyrdnad.
13 Àwọn ọ̀dọ́mọkùnrin wa ru òkúta; àwọn ọmọkùnrin sì ń ṣàárẹ̀ lábẹ́ ẹrù igi.
Ungmenne laut bera kverni, og gutar seig ned med vedbyrdi på.
14 Àwọn àgbàgbà ti lọ kúrò ní ẹnu-bodè ìlú; àwọn ọ̀dọ́mọkùnrin sì dákẹ́ orin wọn.
Dei gamle sit ikkje lenger i porten, dei unge ikkje meir med sitt strengespel.
15 Ayọ̀ ti ṣáko ní ọkàn wa; ọ̀fọ̀ sì ti dúró bí ijó fún wa.
Det er slutt med vår hjartans gleda, vår dans er umsnudd til sorg.
16 Adé ti ṣí kúrò ní orí wa ègbé ni fún wa, nítorí a ti ṣẹ̀.
Kransen er fallen av vårt hovud; usæle me, at me hev synda!
17 Nítorí èyí, àárẹ̀ mú ọkàn wa, nítorí èyí, ojú wa sì ṣú.
Difor er hjarta vårt sjukt, di so er augo våre dimme -
18 Fún òkè Sioni tí ó ti di ahoro lórí rẹ̀ àwọn kọ̀lọ̀kọ̀lọ̀ sì ń rìn kiri.
for Sions fjell som ligg audt, der renner no revar ikring.
19 Ìwọ, Olúwa, jẹ ọba títí láé; ìjọba rẹ dúró láti ìran kan dé ìran mìíràn.
Du, Herre, sit æveleg konge, frå ætt til ætt stend din kongsstol.
20 Kí ló dé tí o ń gbàgbé wa ní gbogbo ìgbà? Kí ló dé tí o fi kọ̀ wá sílẹ̀ fún ọjọ́ pípẹ́?
Kvi vil du oss æveleg gløyma, ganga frå oss dagarne lange?
21 Mú wa padà sí ọ̀dọ̀ rẹ, Olúwa, kí àwa kí ó le padà; mú ọjọ́ wa di tuntun bí ìgbàanì,
Vend oss, Herre, til deg, so kjem me; nya upp att våre dagar frå gamalt!
22 àyàfi tí o bá ti kọ̀ wá sílẹ̀ pátápátá tí ìbínú rẹ sí wa sì kọjá ìwọ̀n.
For du kann vel ikkje reint ha støytt oss burt, vera so ovleg harm på oss.
