Lamentations 5
1 Rántí, Olúwa, ohun tí ó ṣẹlẹ̀ sí wa; wò ó, kí o sì rí ìtìjú wa.
Kom i hu, Herre, det som har hendt oss, sku og se hvor vi blir hånet!
2 Àwọn ohun ìní wa ti di ti àlejò, ilé wa ti di ti àjèjì.
Vår arv er gått over til fremmede, våre hus til utlendinger.
3 Àwa ti di aláìní òbí àti aláìní baba, àwọn ìyá wa ti di opó.
Vi er blitt farløse, har ingen far; våre mødre er som enker.
4 A gbọdọ̀ ra omi tí à ń mu; igi wa di títà fún wa.
Vi må kjøpe det vann vi drikker, vår ved må vi betale.
5 Àwọn tí ó ń lé wa súnmọ́ wa; àárẹ̀ mú wa àwa kò sì rí ìsinmi.
Våre forfølgere er på nakken av oss; vi er trette, vi får ingen hvile.
6 Àwa jọ̀wọ́ ara wa fún Ejibiti àti Asiria láti rí oúnjẹ tó tó jẹ.
Til Egypten har vi overgitt oss, og til Assyria, for å bli mettet med brød.
7 Àwọn baba wa ti ṣẹ̀, wọn kò sì ṣí mọ́, àwa sì ń ru ìjìyà ẹ̀ṣẹ̀ wọn.
Våre fedre har syndet, de er ikke mere; vi bærer deres misgjerninger.
8 Àwọn ẹrú ń jẹ ọba lórí wa, kò sì ṣí ẹni tí yóò gbà wá lọ́wọ́ wọn.
Træler hersker over oss; ingen river oss ut av deres hånd.
9 Àwa ń rí oúnjẹ wa nínú ewu ẹ̀mí wa nítorí idà tí ó wà ní aginjù.
Med fare for vårt liv henter vi vårt brød, truet av ørkenens sverd.
10 Ẹran-ara wa gbóná bí ààrò, ebi sì yó wa bí àárẹ̀.
Vår hud brenner som en ovn av hungerens luer.
11 Wọ́n ti fipá bá àwọn obìnrin wa lòpọ̀ ní Sioni, àti àwọn wúńdíá ti o wa ní ìlú Juda.
Kvinner har de krenket i Sion, jomfruer i Judas byer.
12 Àwọn ọmọ ọbakùnrin ti di síso sókè ní ọwọ́ wọn; kò sí ìbọ̀wọ̀ fún àgbàgbà mọ́.
Fyrster har de hengt, de gamles åsyn har de ikke hedret.
13 Àwọn ọ̀dọ́mọkùnrin wa ru òkúta; àwọn ọmọkùnrin sì ń ṣàárẹ̀ lábẹ́ ẹrù igi.
Unge menn bar kvernen, og gutter segnet under vedbøren.
14 Àwọn àgbàgbà ti lọ kúrò ní ẹnu-bodè ìlú; àwọn ọ̀dọ́mọkùnrin sì dákẹ́ orin wọn.
De gamle sitter ikke mere i porten, de unge menn ikke mere ved sin strengelek.
15 Ayọ̀ ti ṣáko ní ọkàn wa; ọ̀fọ̀ sì ti dúró bí ijó fún wa.
Med vårt hjertes glede er det forbi, vår dans er omskiftet til sorg.
16 Adé ti ṣí kúrò ní orí wa ègbé ni fún wa, nítorí a ti ṣẹ̀.
Kronen er falt av vårt hode; ve oss, vi har syndet.
17 Nítorí èyí, àárẹ̀ mú ọkàn wa, nítorí èyí, ojú wa sì ṣú.
Derfor er vårt hjerte sykt, derfor er våre øine blitt dimme,
18 Fún òkè Sioni tí ó ti di ahoro lórí rẹ̀ àwọn kọ̀lọ̀kọ̀lọ̀ sì ń rìn kiri.
for Sions bergs skyld, som er øde; rever løper om på det.
19 Ìwọ, Olúwa, jẹ ọba títí láé; ìjọba rẹ dúró láti ìran kan dé ìran mìíràn.
Du, Herre, troner til evig tid, din trone blir fra slekt til slekt.
20 Kí ló dé tí o ń gbàgbé wa ní gbogbo ìgbà? Kí ló dé tí o fi kọ̀ wá sílẹ̀ fún ọjọ́ pípẹ́?
Hvorfor skulde du glemme oss evig, forlate oss for så lang en tid?
21 Mú wa padà sí ọ̀dọ̀ rẹ, Olúwa, kí àwa kí ó le padà; mú ọjọ́ wa di tuntun bí ìgbàanì,
Herre, før oss atter til dig, så vi kan komme tilbake! Forny våre dager, så de blir som i fordums tid!
22 àyàfi tí o bá ti kọ̀ wá sílẹ̀ pátápátá tí ìbínú rẹ sí wa sì kọjá ìwọ̀n.
For skulde du rent ha forkastet oss? Skulde du være så storlig vred på oss?
