Lamentations 3

1 Èmi ni ọkùnrin tí ó rí ìpọ́njú pẹ̀lú ọ̀pá ìbínú rẹ.

من کسی هستم که از خشم و غضب خدا مصیبتها دیده‌ام.

2 Ó ti lé mi jáde ó sì mú mi rìn nínú òkùnkùn ju ti ìmọ́lẹ̀.

خدا مرا به اعماق تاریکی کشانده است.

3 Nítòótọ́, ó ti yí ọwọ́ rẹ̀ padà sí mi síwájú àti síwájú sí i ní gbogbo ọjọ́.

او بر ضد من برخاسته و دستش تمام روز بر من بلند است.

4 Ó jẹ́ kí àwọ̀ mi àti ẹran-ara mi gbó ó sì tún ṣẹ́ egungun mi.

او گوشت و پوست بدنم را فرسوده و استخوانهایم را شکسته است.

5 Ó ti fi mí sí ìgbèkùn, ó sì ti yí mi ká pẹ̀lú ìkorò àti làálàá.

جان مرا با تلخی و مشقت پوشانده است.

6 Ó mú mi gbé nínú òkùnkùn, bí ti àwọn tó ti kú fún ìgbà pípẹ́.

مرا مانند کسی که سالهاست مرده، در تاریکی نشانده است.

7 Ó ti tì mí mọ́ ilé, nítorí náà n kò le è sálọ; ó ti fi ẹ̀wọ̀n mú mi mọ́lẹ̀.

با زنجیرهای سنگین مرا بسته و دورم را حصار کشیده است تا نتوانم فرار کنم.

8 Pàápàá nígbà tí mo ké fún ìrànlọ́wọ́, ó kọ àdúrà mi.

فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم، ولی او به دادم نمی‌رسد.

9 Ó fi ògiri òkúta dí ọ̀nà mi; ó sì mú ọ̀nà mi wọ́.

با دیوارهای سنگی راه مرا بسته است و طریق مرا پر پیچ و خم نموده است.

10 Bí i beari tí ó dùbúlẹ̀, bí i kìnnìún tí ó sá pamọ́.

او همچون خرسی در کمین من نشست و مانند شیر بر من هجوم آورد؛

11 Ó wọ́ mi kúrò ní ọ̀nà, ó tẹ̀ mí mọ́lẹ̀ ó fi mi sílẹ̀ láìsí ìrànlọ́wọ́.

مرا از راهم بیرون کشیده، پاره‌پاره‌ام کرد و تنها و بی‌کس رهایم ساخت.

12 Ó fa ọfà rẹ̀ yọ ó sì fi mí ṣe ohun ìtafàsí.

او کمانش را کشید و مرا هدف قرار داد،

13 Ó fa ọkàn mí ya pẹ̀lú ọfà nínú àkọ̀ rẹ̀.

و تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت.

14 Mo di ẹni yẹ̀yẹ́ láàrín àwọn ènìyàn mi; wọn yẹ̀yẹ́ mi pẹ̀lú orin ní gbogbo ọjọ́.

مردم تمام روز به من می‌خندند و مرا مسخره می‌کنند.

15 Ó ti kún mi pẹ̀lú ewé kíkorò àti ìdààmú bí omi.

او زندگی را به کامم تلخ کرده است.

16 Ó ti fi òkúta kán eyín mi; ó ti tẹ̀ mí mọ́lẹ̀ nínú eruku.

صورتم را به خاک مالیده است و دهانم را از سنگریزه پر کرده و دندانهایم را شکسته است.

17 Mo ti jìnnà sí àlàáfíà; mo ti gbàgbé ohun tí àṣeyege ń ṣe.

آسایش و سعادت از من رخت بربسته است.

18 Nítorí náà mo wí pé, “Ògo mi ti lọ àti ìrètí mi nínú Olúwa.”

رمق و امیدی برایم نمانده، زیرا خداوند مرا ترک گفته است.

19 Mo ṣe ìrántí ìpọ́njú àti ìdààmú mi, ìkorò àti ìbànújẹ́.

وقتی مصیبت و سرگردانی خود را به یاد می‌آورم، جانم تلخ می‌گردد.

20 Mo ṣèrántí wọn, ọkàn mi sì gbọgbẹ́ nínú mi.

بله، آنها را دائم به یاد می‌آورم و وجودم پریشان می‌شود.

21 Síbẹ̀, èyí ni mo ní ní ọkàn àti nítorí náà ní mo nírètí.

اما نور امیدی بر قلبم می‌تابد، وقتی به یاد می‌آورم که

22 Nítorí ìfẹ́ Olúwa tí ó lágbára ni àwa kò fi ṣègbé, nítorí ti àánú rẹ kì í kùnà.

محبت خداوند بی‌انتهاست و رحمت او بی‌زوال.

23 Wọ́n jẹ́ ọ̀tún ní àárọ̀; títóbi ni òdodo rẹ̀.

وفاداری خدا عظیم است و رحمت او هر بامداد از نو آغاز می‌شود.

24 Mo wí fún ara mi, ìpín mi ni Olúwa; nítorí náà èmi yóò dúró dè ọ́.

به خود می‌گویم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او امید خواهم بست.»

25 Dídára ni Olúwa fún àwọn tí ó ní ìrètí nínú rẹ̀, sí àwọn tí ó ń wá a.

خداوند برای کسانی که به او توکل دارند و او را می‌طلبند نیکوست.

26 Ó dára kí a ní sùúrù fún ìgbàlà Olúwa.

پس خوبست که چشم امیدمان به او باشد و با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد.

27 Ó dára fún ènìyàn láti gbé àjàgà nígbà tí ó wà ní èwe.

خوب است انسان در جوانی بیاموزد که سختیها را تحمل کند.

28 Jẹ́ kí ó jókòó ní ìdákẹ́ jẹ́ẹ́, nítorí Olúwa ti fi fún un.

هنگامی که او دچار مصیبت می‌گردد بهتر آنست که در سکوت و تنهایی بنشیند

29 Jẹ́ kí ó bo ojú rẹ̀ sínú eruku— ìrètí sì lè wà.

و در برابر خداوند سر تعظیم فرود آورد، زیرا ممکن است امیدی باشد.

30 Jẹ́ kí ó fi ẹ̀rẹ̀kẹ́ fún àwọn tí yóò gbá a, sì jẹ́ kí ó wà ní ìdójútì.

وقتی او را می‌زنند و اهانت می‌کنند خوب است آنها را تحمل کند،

31 Ènìyàn kò di ìtanù lọ́dọ̀ Olúwa títí láé.

زیرا خداوند تا ابد او را ترک نخواهد کرد.

32 Lóòtítọ́ ó mú ìbànújẹ́ wá, yóò fi àánú hàn, nítorí títóbi ni ìfẹ́ rẹ̀.

هر چند خدا کسی را اندوهگین کند، اما رحمتش شامل حال او خواهد شد، زیرا محبت او عظیم است.

33 Nítorí kò mọ̀ ọ́n mọ̀ mú ìpọ́njú wá tàbí ìrora wá fún ọmọ ènìyàn.

او از آزردن و غمگین ساختن انسان خشنود نمی‌گردد.

34 Láti tẹ mọ́lẹ̀ lábẹ́ ẹsẹ̀ gbogbo àwọn ẹlẹ́wọ̀n ní ilẹ̀ náà.

هنگامی که ستمدیدگان جهان زیر پا له می‌شوند،

35 Láti ṣẹ́ ọmọ ènìyàn fún ẹ̀tọ́ rẹ̀ níwájú Ọ̀gá-ògo jùlọ,

و زمانی که حق انسانی که خدای متعال آن را به وی داده است، پایمال می‌گردد،

36 láti yí ìdájọ́ ènìyàn padà, ǹjẹ́ Olúwa kò rí ohun bẹ́ẹ̀.

و هنگامی که مظلومی در دادگاه محکوم می‌شود، آیا خداوند اینها را نمی‌بیند؟

37 Ta ni yóò sọ̀rọ̀ tí yóò rí bẹ́ẹ̀ tí Olúwa kò bá fi àṣẹ sí i.

کیست که بتواند بدون اجازهٔ خداوند چیزی بگوید و واقع شود؟

38 Ǹjẹ́ kì í ṣe láti ẹnu Ọ̀gá-ògo jùlọ ni rere àti búburú tí ń wá?

آیا هم مصیبت و هم برکت از جانب خدای متعال نازل نمی‌شود؟

39 Kí ló dé tí ẹ̀dá alààyè ṣe ń kùn nígbà tí ó bá ń jìyà ẹ̀ṣẹ̀ rẹ̀?

پس چرا وقتی ما انسانهای فانی به سبب گناهانمان تنبیه می‌شویم، گله و شکایت می‌کنیم؟

40 Ẹ jẹ́ kí a yẹ ọ̀nà wa, kí a sì dán an wò, kí a sì tọ Olúwa lọ.

به جای گله و شکایت بیایید کردار خود را بسنجیم و بیازماییم و به سوی خداوند بازگردیم.

41 Ẹ jẹ́ kí a gbé ọkàn àti ọwọ́ wa sókè sí Ọlọ́run ní ọ̀run, kí a wí pé,

بیایید قلبهای خود را برای خدایی که در آسمان است بگشاییم و دستهای خود را به سوی او برافرازیم و بگوییم:

42 “Àwa ti ṣẹ̀ a sì ti ṣọ̀tẹ̀ ìwọ kò sì fi ẹ̀ṣẹ̀ wa jì wá.

«ما گناه کرده‌ایم و سرکش شده‌ایم، و تو ما را نیامرزیده‌ای.

43 “Ìwọ fi ìbínú bo ara rẹ ìwọ sì ń lépa wa; ìwọ ń parun láìsí àánú.

«به هنگام خشم خود ما را تعقیب نموده و هلاک کرده‌ای و رحم ننموده‌ای.

44 Ìwọ ti fi àwọsánmọ̀ bo ara rẹ pé kí àdúrà wa má ba à dé ọ̀dọ̀ rẹ.

خود را با ابر پوشانیده‌ای تا دعاهای ما به حضور تو نرسد.

45 Ó ti sọ wá di èérí àti ààtàn láàrín orílẹ̀-èdè gbogbo.

ما را مثل خاکروبه و زباله به میان قومها انداخته‌ای.

46 “Gbogbo àwọn ọ̀tá wa ti la ẹnu wọn gbòòrò sí wa.

تمام دشمنانمان به ما توهین می‌کنند.

47 Àwa ti jìyà àti ìparun, nínú ìbẹ̀rù àti ewu.”

خرابی و نابودی دامنگیر ما شده و در ترس و خطر زندگی می‌کنیم.»

48 Omijé ń sàn ní ojú mi bí odò nítorí a pa àwọn ènìyàn mi run.

به سبب نابودی قومم، روز و شب سیل اشک از چشمانم جاریست. آنقدر خواهم گریست

49 Ojú mi kò dá fún omijé, láì sinmi,

50 títí ìgbà tí Olúwa yóò síjú wolẹ̀ láti òkè ọ̀run tí yóò sì rí i.

تا خداوند از آسمان نظر کند و پاسخ دهد!

51 Ohun tí mo rí mú ìbẹ̀rù wá ọkàn mi nítorí gbogbo àwọn obìnrin ìlú mi.

هنگامی که می‌بینم چه بر سر مردم اورشلیم آمده است، دلم از اندوه پر می‌شود.

52 Àwọn tí ó jẹ́ ọ̀tá mi láìnídìí dẹ mí bí ẹyẹ.

کسانی که هرگز آزارشان نداده بودم، دشمن من شدند و مرا همچون پرنده‌ای به دام انداختند.

53 Wọ́n gbìyànjú láti mú òpin dé bá ayé mi nínú ihò wọ́n sì ju òkúta lù mí.

آنها مرا در چاه افکندند و سر چاه را با سنگ پوشاندند.

54 Orí mi kún fún omi, mo sì rò pé ìgbẹ̀yìn dé.

آب از سرم گذشت و فکر کردم مرگم حتمی است.

55 Mo pe orúkọ rẹ, Olúwa, láti ọ̀gbun ìsàlẹ̀ ihò.

اما ای خداوند، وقتی از عمق چاه نام تو را خواندم

56 Ìwọ gbọ́ ẹ̀bẹ̀ mi, “Má ṣe di etí rẹ sí igbe ẹ̀bẹ̀ mi fún ìtura.”

صدایم را شنیدی و به ناله‌هایم توجه کردی.

57 O wá tòsí nígbà tí mo ké pè ọ́, o sì wí pé, “Má ṣe bẹ̀rù.”

آری، هنگامی که تو را خواندم به کمکم آمدی و گفتی: «نترس!»

58 Olúwa, ìwọ gba ẹjọ́ mi rò, o ra ẹ̀mí mi padà.

ای خداوند، تو به دادم رسیدی و جانم را از مرگ رهایی بخشیدی.

59 O ti rí i, Olúwa, búburú tí a ṣe sí mi. Gba ẹjọ́ mi ró!

ای خداوند، تو ظلمی را که به من کرده‌اند دیده‌ای، پس داوری کن و داد مرا بستان.

60 Ìwọ ti rí ọ̀gbun ẹ̀san wọn, gbogbo ìmọ̀ wọn sí mi.

دیده‌ای که چگونه ایشان دشمن من شده و توطئه‌ها بر ضد من چیده‌اند.

61 Olúwa ìwọ ti gbọ́ ẹ̀gàn wọn àti ìmọ̀ búburú wọn sí mi,

ای خداوند، تو شنیده‌ای که چگونه به من اهانت کرده و علیه من نقشه کشیده‌اند.

62 ohun tí àwọn ọ̀tá mi ń sọ sí mi ní gbogbo ọjọ́.

تو از تمام آنچه که مخالفانم هر روز درباره من می‌گویند و نقشه‌هایی که می‌کشند باخبری.

63 Wò wọ́n! Ní jíjòkòó tàbí ní dídìde, wọ́n ń ṣẹlẹ́yà mi nínú orin wọn.

ببین چگونه می‌خندند و شب و روز مرا مسخره می‌کنند.

64 Olúwa san wọ́n lẹ́san ohun tí ó tọ́ sí wọn fún ohun tí ọwọ́ wọn ti ṣe.

ای خداوند، ایشان را به سزای اعمالشان برسان.

65 Fi ìbòjú bò wọ́n ní ọkàn, kí o sì fi wọ́n ré.

ایشان را لعنت کن تا غم و تاریکی وجودشان را فرا گیرد.

66 Ni wọ́n lára kí o sì pa wọ́n run pẹ̀lú ìbínú, lábẹ́ ọ̀run Olúwa.

با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین محو و نابود گردان.