Lamentations 3
1 Èmi ni ọkùnrin tí ó rí ìpọ́njú pẹ̀lú ọ̀pá ìbínú rẹ.
Teg er den Mand, som saa Elendighed ved hans Vredes Ris.
2 Ó ti lé mi jáde ó sì mú mi rìn nínú òkùnkùn ju ti ìmọ́lẹ̀.
Mig ledede og førte han ind i Mørke og ikke til Lys.
3 Nítòótọ́, ó ti yí ọwọ́ rẹ̀ padà sí mi síwájú àti síwájú sí i ní gbogbo ọjọ́.
Kun imod mig vendte han atter og atter sin Haand den ganske Dag.
4 Ó jẹ́ kí àwọ̀ mi àti ẹran-ara mi gbó ó sì tún ṣẹ́ egungun mi.
Han gjorde mit Kød og min Hud gammel; han sønderbrød mine Ben.
5 Ó ti fi mí sí ìgbèkùn, ó sì ti yí mi ká pẹ̀lú ìkorò àti làálàá.
Han byggede imod mig og omgav mig med Galde og Møje.
6 Ó mú mi gbé nínú òkùnkùn, bí ti àwọn tó ti kú fún ìgbà pípẹ́.
Han lod mig bo i de mørke Steder som dem, der ere døde i al Evighed.
7 Ó ti tì mí mọ́ ilé, nítorí náà n kò le è sálọ; ó ti fi ẹ̀wọ̀n mú mi mọ́lẹ̀.
Han tilmurede for mig, og jeg kan ikke komme ud, han gjorde min Lænke svar.
8 Pàápàá nígbà tí mo ké fún ìrànlọ́wọ́, ó kọ àdúrà mi.
Naar jeg end skriger og raaber, lukker han til for min Bøn.
9 Ó fi ògiri òkúta dí ọ̀nà mi; ó sì mú ọ̀nà mi wọ́.
Han har tilmuret mine Veje med hugne Stene, han har gjort mine Stier krogede.
10 Bí i beari tí ó dùbúlẹ̀, bí i kìnnìún tí ó sá pamọ́.
Han er bleven mig som en Bjørn, der ligger paa Lur, som en Løve i Skjul.
11 Ó wọ́ mi kúrò ní ọ̀nà, ó tẹ̀ mí mọ́lẹ̀ ó fi mi sílẹ̀ láìsí ìrànlọ́wọ́.
Han lod mine Veje bøje af, og saa sønderrev han mig; han lagde mig øde.
12 Ó fa ọfà rẹ̀ yọ ó sì fi mí ṣe ohun ìtafàsí.
Han spændte sin Bue og stillede mig som Maalet for Pilen.
13 Ó fa ọkàn mí ya pẹ̀lú ọfà nínú àkọ̀ rẹ̀.
Han lod Pile af sit Kogger trænge ind i mine Nyrer.
14 Mo di ẹni yẹ̀yẹ́ láàrín àwọn ènìyàn mi; wọn yẹ̀yẹ́ mi pẹ̀lú orin ní gbogbo ọjọ́.
Jeg er bleven alt mit Folk til Latter, deres Spottesang den ganske Dag.
15 Ó ti kún mi pẹ̀lú ewé kíkorò àti ìdààmú bí omi.
Han mættede mig med beske Urter, „han gav mig rigelig Malurt at drikke
16 Ó ti fi òkúta kán eyín mi; ó ti tẹ̀ mí mọ́lẹ̀ nínú eruku.
og lod mine Tænder bide i Grus, han nedtrykte mig i Aske.
17 Mo ti jìnnà sí àlàáfíà; mo ti gbàgbé ohun tí àṣeyege ń ṣe.
Og du bortstødte min Sjæl fra Fred, jeg har glemt det gode.
18 Nítorí náà mo wí pé, “Ògo mi ti lọ àti ìrètí mi nínú Olúwa.”
Og jeg sagde: Borte er min Kraft, og hvad jeg forventede fra Herren.
19 Mo ṣe ìrántí ìpọ́njú àti ìdààmú mi, ìkorò àti ìbànújẹ́.
Kom min Elendighed og min Landflygtighed i Hu: Malurt og Galde!
20 Mo ṣèrántí wọn, ọkàn mi sì gbọgbẹ́ nínú mi.
Min Sjæl kommer det ret i Hu og er nedbøjet i mit Indre.
21 Síbẹ̀, èyí ni mo ní ní ọkàn àti nítorí náà ní mo nírètí.
Dette vil jeg tage mig til Hjerte, derfor vil jeg haabe:
22 Nítorí ìfẹ́ Olúwa tí ó lágbára ni àwa kò fi ṣègbé, nítorí ti àánú rẹ kì í kùnà.
Det er Herrens Miskundhed, at vi ikke ere fortærede; thi hans Barmhjertighed har ingen Ende.
23 Wọ́n jẹ́ ọ̀tún ní àárọ̀; títóbi ni òdodo rẹ̀.
Den er ny hver Morgen, din Trofasthed er stor.
24 Mo wí fún ara mi, ìpín mi ni Olúwa; nítorí náà èmi yóò dúró dè ọ́.
Herren er min Del, siger min Sjæl, derfor vil jeg haabe til ham.
25 Dídára ni Olúwa fún àwọn tí ó ní ìrètí nínú rẹ̀, sí àwọn tí ó ń wá a.
Herren er god imod dem, som bie efter ham, imod den Sjæl, som spørger efter ham.
26 Ó dára kí a ní sùúrù fún ìgbàlà Olúwa.
Det er godt, at man haaber og er stille til Herrens Frelse.
27 Ó dára fún ènìyàn láti gbé àjàgà nígbà tí ó wà ní èwe.
Det er en Mand godt, at han bærer Aag i sin Ungdom.
28 Jẹ́ kí ó jókòó ní ìdákẹ́ jẹ́ẹ́, nítorí Olúwa ti fi fún un.
Han vil sidde ene og tie; thi han lægger det paa ham.
29 Jẹ́ kí ó bo ojú rẹ̀ sínú eruku— ìrètí sì lè wà.
Han vil trykke sin Mund imod Støvet, om der maaske kunde være Forhaabning.
30 Jẹ́ kí ó fi ẹ̀rẹ̀kẹ́ fún àwọn tí yóò gbá a, sì jẹ́ kí ó wà ní ìdójútì.
Han vil vende Kinden imod den, som slaar ham, han vil mættes med Forhaanelse.
31 Ènìyàn kò di ìtanù lọ́dọ̀ Olúwa títí láé.
Thi Herren skal ikke forkaste evindelig.
32 Lóòtítọ́ ó mú ìbànújẹ́ wá, yóò fi àánú hàn, nítorí títóbi ni ìfẹ́ rẹ̀.
Thi dersom han bedrøver, da skal han dog forbarme sig efter sin store Miskundhed.
33 Nítorí kò mọ̀ ọ́n mọ̀ mú ìpọ́njú wá tàbí ìrora wá fún ọmọ ènìyàn.
Thi det er ikke af sit Hjerte, at han plager og bedrøver Menneskens Børn.
34 Láti tẹ mọ́lẹ̀ lábẹ́ ẹsẹ̀ gbogbo àwọn ẹlẹ́wọ̀n ní ilẹ̀ náà.
For at knuse alle de bundne paa Jorden under sine Fødder,
35 Láti ṣẹ́ ọmọ ènìyàn fún ẹ̀tọ́ rẹ̀ níwájú Ọ̀gá-ògo jùlọ,
for at bøje en Mands Ret for den Højestes Ansigt,
36 láti yí ìdájọ́ ènìyàn padà, ǹjẹ́ Olúwa kò rí ohun bẹ́ẹ̀.
for at forvende et Menneskes Retssag — skuer Herren ikke ned.
37 Ta ni yóò sọ̀rọ̀ tí yóò rí bẹ́ẹ̀ tí Olúwa kò bá fi àṣẹ sí i.
Hvo er den, som har sagt noget, saa at det skete, uden at Herren befaler det?
38 Ǹjẹ́ kì í ṣe láti ẹnu Ọ̀gá-ògo jùlọ ni rere àti búburú tí ń wá?
Mon Lykke og Ulykke ikke udgaa af den Højestes Mund?
39 Kí ló dé tí ẹ̀dá alààyè ṣe ń kùn nígbà tí ó bá ń jìyà ẹ̀ṣẹ̀ rẹ̀?
Hvorfor klager et Menneske som lever? — enhver for sine Synder!
40 Ẹ jẹ́ kí a yẹ ọ̀nà wa, kí a sì dán an wò, kí a sì tọ Olúwa lọ.
Lader os ransage vore Veje og efterspore dem og vende om til Herren!
41 Ẹ jẹ́ kí a gbé ọkàn àti ọwọ́ wa sókè sí Ọlọ́run ní ọ̀run, kí a wí pé,
Lader os opløfte vort Hjerte tillige med vore Hænder til Gud i Himmelen!
42 “Àwa ti ṣẹ̀ a sì ti ṣọ̀tẹ̀ ìwọ kò sì fi ẹ̀ṣẹ̀ wa jì wá.
Vi, vi have syndet og været genstridige, du tilgav ikke.
43 “Ìwọ fi ìbínú bo ara rẹ ìwọ sì ń lépa wa; ìwọ ń parun láìsí àánú.
Du tildækkede os med Vrede og forfulgte os, ihjelslog, sparede ikke,
44 Ìwọ ti fi àwọsánmọ̀ bo ara rẹ pé kí àdúrà wa má ba à dé ọ̀dọ̀ rẹ.
Du skjulte dig med en Sky, at ingen Bøn kunde trænge igennem.
45 Ó ti sọ wá di èérí àti ààtàn láàrín orílẹ̀-èdè gbogbo.
Du gjorde os til Skarn og Udskud midt iblandt Folkene.
46 “Gbogbo àwọn ọ̀tá wa ti la ẹnu wọn gbòòrò sí wa.
Alle vore Fjender opspilede deres Mund imod os.
47 Àwa ti jìyà àti ìparun, nínú ìbẹ̀rù àti ewu.”
Der var Forfærdelse og Gru for os, Ødelæggelse og Undergang.
48 Omijé ń sàn ní ojú mi bí odò nítorí a pa àwọn ènìyàn mi run.
Mit Øje rinder med Vandbække over mit Folks Datters Undergang.
49 Ojú mi kò dá fún omijé, láì sinmi,
Mit Øje strømmer og bliver ikke stille, der er ingen Afladelse,
50 títí ìgbà tí Olúwa yóò síjú wolẹ̀ láti òkè ọ̀run tí yóò sì rí i.
indtil Herren skuer ned og ser til fra Himmelen.
51 Ohun tí mo rí mú ìbẹ̀rù wá ọkàn mi nítorí gbogbo àwọn obìnrin ìlú mi.
Mit Øje voldte min Sjæl Smerte over alle min Stads Døtre.
52 Àwọn tí ó jẹ́ ọ̀tá mi láìnídìí dẹ mí bí ẹyẹ.
Hart jagede mig som en Fugl de, der vare mine Fjender uden Grund.
53 Wọ́n gbìyànjú láti mú òpin dé bá ayé mi nínú ihò wọ́n sì ju òkúta lù mí.
De bragte mit Liv til at vorde stille i Graven og kastede en Sten over mig.
54 Orí mi kún fún omi, mo sì rò pé ìgbẹ̀yìn dé.
Der strømmede Vand ned over mit Hoved, jeg sagde: Det er forbi med mig.
55 Mo pe orúkọ rẹ, Olúwa, láti ọ̀gbun ìsàlẹ̀ ihò.
Jeg kaldte paa dit Navn, Herre! fra Graven, i det dybe.
56 Ìwọ gbọ́ ẹ̀bẹ̀ mi, “Má ṣe di etí rẹ sí igbe ẹ̀bẹ̀ mi fún ìtura.”
Du har hørt min Røst; tilluk ej dit Øre for mit Suk, for mit Raab!
57 O wá tòsí nígbà tí mo ké pè ọ́, o sì wí pé, “Má ṣe bẹ̀rù.”
Du holdt dig nær den Dag, jeg kaldte paa dig, du sagde: Frygt ikke!
58 Olúwa, ìwọ gba ẹjọ́ mi rò, o ra ẹ̀mí mi padà.
Herre! du har udført min Sjæls Sag, du har udløst mit Liv.
59 O ti rí i, Olúwa, búburú tí a ṣe sí mi. Gba ẹjọ́ mi ró!
Herre! du har set den Uret, som sker mig, døm i min Sag!
60 Ìwọ ti rí ọ̀gbun ẹ̀san wọn, gbogbo ìmọ̀ wọn sí mi.
Du har set al deres Hævn, alle deres Tanker imod mig.
61 Olúwa ìwọ ti gbọ́ ẹ̀gàn wọn àti ìmọ̀ búburú wọn sí mi,
Herre! du har hørt deres haanende Tale, alle deres Tanker imod mig,
62 ohun tí àwọn ọ̀tá mi ń sọ sí mi ní gbogbo ọjọ́.
mine Modstanderes Ord og deres Anslag imod mig den ganske Dag.
63 Wò wọ́n! Ní jíjòkòó tàbí ní dídìde, wọ́n ń ṣẹlẹ́yà mi nínú orin wọn.
Sku, hvorledes de sidde, og hvorledes de staa op; jeg er deres Spottesang.
64 Olúwa san wọ́n lẹ́san ohun tí ó tọ́ sí wọn fún ohun tí ọwọ́ wọn ti ṣe.
Du skal gengælde dem, Herre! efter deres Hænders Gerning.
65 Fi ìbòjú bò wọ́n ní ọkàn, kí o sì fi wọ́n ré.
Du skal give dem et Dække over Hjertet, din Forbandelse hører dem til.
66 Ni wọ́n lára kí o sì pa wọ́n run pẹ̀lú ìbínú, lábẹ́ ọ̀run Olúwa.
Du skal forfølge dem i Vrede, og ødelægge dem, at de ikke ere under Herrens Himmel.
