< 2 Kings 10 >

1 Nísinsin yìí, Ahabu ṣì ní àádọ́rin ọmọkùnrin ní ìdílé rẹ̀ ní Samaria. Bẹ́ẹ̀ ni, Jehu kọ lẹ́tà, ó sì fi wọ́n ránṣẹ́ sí Samaria: sí àwọn oníṣẹ́ Jesreeli, sí àwọn àgbàgbà àti sí àwọn olùtọ́jú àwọn ọmọ Ahabu. Ó wí pé,
Now Ahab tinha setenta filhos em Samaria. Jehu escreveu cartas e as enviou a Samaria, aos governantes de Jezreel, até mesmo aos mais velhos, e àqueles que criaram os filhos de Ahab, dizendo:
2 “Ní kété tí lẹ́tà bá ti dé ọ̀dọ̀ rẹ̀, níwọ̀n ìgbà tí àwọn ọmọ ọ̀gá rẹ wà pẹ̀lú rẹ, ìwọ sì ní àwọn kẹ̀kẹ́ àti àwọn ẹṣin, ìlú olódi kan pẹ̀lú ohun ìjà,
“Agora, assim que esta carta chegar a você, já que os filhos de seu mestre estão com você, e você tem carros e cavalos, uma cidade fortificada também, e armadura,
3 yan èyí tí ó dára àti èyí tí ó níye jùlọ nínú àwọn ọmọkùnrin ọ̀gá à rẹ, kí o sì gbé e lé orí ìtẹ́ baba a rẹ̀. Nígbà náà, kí o sì jà fún ilé ọ̀gá à rẹ.”
selecione o melhor e mais apto dos filhos de seu mestre, coloque-o no trono de seu pai, e lute pela casa de seu mestre”.
4 Ṣùgbọ́n ẹ̀rù bà wọ́n, wọ́n sì wí pé, “Tí ọba méjì kò bá le kojú ìjà sí i, báwo ni a ṣẹ le è ṣe é?”
Mas eles tiveram muito medo e disseram: “Eis que os dois reis não estavam diante dele! Como então devemos ficar de pé”?
5 Bẹ́ẹ̀ ẹni tí ń ṣe olórí ilé, ẹni tí ń ṣe olórí ìlú ńlá, àwọn àgbàgbà àti àwọn olùtọ́jú náà rán iṣẹ́ yìí sí Jehu, pé, “Ìránṣẹ́ rẹ ni àwa jẹ́ pẹ̀lú, àwa yóò ṣe ohunkóhun tí o bá sọ. Àwa kì yóò yan ẹnikẹ́ni gẹ́gẹ́ bí ọba; ìwọ ṣe ohunkóhun tí o rò pé ó dára jù lójú rẹ.”
Aquele que estava sobre a casa, e aquele que estava sobre a cidade, os anciãos também, e aqueles que criaram as crianças, enviou a Jehu, dizendo: “Nós somos seus servos, e faremos tudo o que nos pedirem”. Não faremos nenhum homem rei”. Vocês fazem o que é bom aos seus olhos”.
6 Nígbà náà ni Jehu kọ lẹ́tà kejì sí wọn, wí pé, “Tí ìwọ bá wà ní ìhà tèmi, tí o sì pa ọ̀rọ̀ mi mọ́, mú orí àwọn ọmọkùnrin ọ̀gá à rẹ wá sí ọ̀dọ̀ mi ní Jesreeli ní ìwòyí ọ̀la.” Nísinsin yìí, àwọn ọmọ-aládé àádọ́rin ọkùnrin, ń bẹ pẹ̀lú àwọn ènìyàn ńlá ìlú náà tí ń tọ́ wọn.
Então ele escreveu uma carta na segunda vez para eles, dizendo: “Se vocês estão do meu lado, e se vão ouvir minha voz, pegue a cabeça dos homens que são filhos de seu mestre, e venha até mim a Jezreel até amanhã desta vez”. Agora os filhos do rei, sendo setenta pessoas, estavam com os grandes homens da cidade, que os criaram.
7 Nígbà tí ìwé náà dé ọ̀dọ̀ wọn, àwọn ọkùnrin wọ̀nyí mú gbogbo àwọn ọmọ ọba tí gbogbo wọ́n jẹ́ àádọ́rin wọ́n sì pa gbogbo wọn. Wọ́n gbé orí wọn sí inú apẹ̀rẹ̀, wọ́n fi ránṣẹ́ sí Jehu ní Jesreeli.
Quando a carta chegou a eles, eles pegaram os filhos do rei e os mataram, mesmo setenta pessoas, e colocaram suas cabeças em cestas, e os enviaram a Jezreel.
8 Nígbà tí ìránṣẹ́ náà dé, ó sọ fún Jehu, “Wọ́n ti gbé orí àwọn ọmọ ọba náà wá.” Nígbà náà Jehu pàṣẹ, “Ẹ tò wọ́n ní òkìtì méjì ní àtiwọ ẹnu ibodè ìlú ńlá títí di òwúrọ̀.”
Um mensageiro veio e lhe disse: “Eles trouxeram as cabeças dos filhos do rei”. Ele disse: “Coloque-os em dois montões na entrada do portão até a manhã seguinte”.
9 Ní òwúrọ̀ ọjọ́ kejì, Jehu jáde lọ. Ó dúró níwájú gbogbo àwọn ènìyàn, ó sì wí pé, “Ẹ̀yin jẹ́ aláìjẹ̀bi. Èmi ni mo dìtẹ̀ sí ọ̀gá mi, tí mo sì pa á, ṣùgbọ́n ta ni ó pa gbogbo àwọn wọ̀nyí?
Pela manhã, ele saiu e se levantou, e disse a todo o povo: “Vocês são justos”. Eis que eu conspirei contra meu amo e o matei, mas quem matou todos esses?
10 Nígbà yìí, kò sí ọ̀rọ̀ kan tí Olúwa ti sọ sí ilé Ahabu tí yóò kùnà. Olúwa ti ṣe ohun tí ó ṣèlérí nípasẹ̀ ìránṣẹ́ rẹ̀ Elijah.”
Saiba agora que nada cairá na terra da palavra de Javé, que Javé falou a respeito da casa de Ahab. Pois Javé fez o que falou por seu servo Elias”.
11 Bẹ́ẹ̀ ni Jehu pa gbogbo ẹni tí ó kù Jesreeli ní ilé Ahabu, pẹ̀lúpẹ̀lú gbogbo àwọn ọkùnrin ìjòyè rẹ̀, àwọn ọ̀rẹ́ rẹ̀ tímọ́tímọ́ àti àwọn àlùfáà rẹ̀, láì ku ẹni tí ó yọ nínú ewu fún un.
Então Jehu atingiu tudo o que restava da casa de Ahab em Jezreel, com todos os seus grandes homens, seus amigos familiares e seus padres, até que não deixou mais ninguém para ele.
12 Jehu jáde lọ, ó sì lọ sí ọ̀kánkán Samaria. Ní Beti-Ekedi tí àwọn olùṣọ́-àgùntàn.
Ele levantou-se e partiu, e foi para Samaria. Quando estava na casa de tosquia dos pastores no caminho,
13 Jehu pàdé díẹ̀ lára àwọn ìbátan Ahasiah ọba Juda, ó sì béèrè, “Ta ni ẹ̀yin ń ṣe?” Wọ́n wí pé, “Àwa jẹ́ ìbátan Ahasiah, àwa sì ti wá láti kí ìdílé ọba àti ti màmá ayaba.”
Jehu encontrou-se com os irmãos de Acazias, rei de Judá, e disse: “Quem é você? Eles responderam: “Nós somos os irmãos de Acazias. Vamos descer para saudar os filhos do rei e os filhos da rainha”.
14 “Mú wọn láààyè!” ó pàṣẹ. Bẹ́ẹ̀ ni wọ́n mú wọn láààyè, wọ́n sì pa wọ́n ní ẹ̀bá kọ̀nga Beti-Ekedi, ọkùnrin méjìlélógójì. Kò sì fi ẹnìkan sílẹ̀ láìkù.
Ele disse: “Pegue-os vivos”! Eles os pegaram vivos, e os mataram no poço da casa de tosquia, mesmo quarenta e dois homens. Ele não deixou nenhum deles.
15 Nígbà tí a sì jáde níbẹ̀, ó rí Jehonadabu ọmọ Rekabu ń bọ̀ wá pàdé rẹ̀, ó sì súre fún un, ó sì wí fún pé, “Ọkàn rẹ ha ṣe déédé bí ọkàn mi ti rí sí ọkàn rẹ?” Jehonadabu dáhùn wí pé, “Èmi wà.” Jehu wí pé, “Bí ó bá jẹ́ bẹ́ẹ̀, fún mi ní ọwọ́ ọ̀ rẹ.” Bẹ́ẹ̀ ni ó ṣe pẹ̀lú, Jehu sì fà á lọ́wọ́ sókè sọ́dọ̀ rẹ̀ nínú kẹ̀kẹ́.
Quando ele partiu de lá, encontrou Jehonadab, o filho de Rechab, vindo ao seu encontro. Ele o cumprimentou e lhe disse: “Seu coração está certo, como meu coração está com seu coração”? Jehonadab respondeu: “E é”. “Se for, dê-me sua mão”. Ele lhe deu sua mão; e o levou para dentro da carruagem.
16 Jehu wí pé, “Wá pẹ̀lú mi, kí o sì rí ìtara mi fún Olúwa.” Nígbà náà ó jẹ́ kí ó gun kẹ̀kẹ́ rẹ̀.
Ele disse: “Venha comigo, e veja meu zelo por Javé”. Então eles o obrigaram a montar em sua carruagem.
17 Nígbà tí Jehu wá sí Samaria, ó pa gbogbo àwọn tí a fi kalẹ̀ ní ìdílé Ahabu; ó pa wọ́n run, gẹ́gẹ́ bí ọ̀rọ̀ Olúwa tí a sọ sí Elijah.
Quando ele chegou a Samaria, ele bateu em todos os que ficaram para Ahab em Samaria, até que os destruiu, de acordo com a palavra de Iavé que ele falou com Elias.
18 Nígbà náà, Jehu kó gbogbo àwọn ènìyàn jọ, ó sì wí fún wọn pé, “Ahabu sin Baali díẹ̀; ṣùgbọ́n Jehu yóò sìn ín púpọ̀.
Jehu reuniu todo o povo e disse a eles: “Ahab serviu um pouco a Baal, mas Jehu o servirá muito”.
19 Nísinsin yìí, ẹ pe gbogbo àwọn wòlíì Baali jọ fún mi, gbogbo àwọn ìránṣẹ́ rẹ̀ àti gbogbo àlùfáà rẹ̀, má ṣe jẹ́ kí ọ̀kan kí ó kù, nítorí èmí yóò rú ẹbọ ńlá sí Baali. Ẹnikẹ́ni tí ó bá kọ̀ láti wá, kò ní wà láààyè mọ́.” Ṣùgbọ́n Jehu fi ẹ̀tàn ṣe é, kí ó lè pa àwọn òjíṣẹ́ Baali run.
Agora, portanto, chame-me todos os profetas de Baal, todos os seus adoradores e todos os seus sacerdotes”. Que ninguém esteja ausente, pois eu tenho um grande sacrifício para Baal. Quem quer que esteja ausente, não viverá”. Mas Jehu o fez enganosamente, com a intenção de destruir os adoradores de Baal.
20 Jehu wí pé, “ẹ pe àpéjọ ní ìwòyí ọ̀la fún Baali.” Bẹ́ẹ̀ ni wọ́n kéde rẹ.
Jehu disse: “Santificar uma assembléia solene para Baal”! Então eles o proclamaram.
21 Nígbà náà, Jehu rán ọ̀rọ̀ káàkiri Israẹli, gbogbo àwọn òjíṣẹ́ Baali sì wá: kò sí ẹnìkan tí ó dúró lẹ́yìn. Wọ́n kún ilé tí a kọ́ fún òrìṣà títí tí ó fi kún láti ìkangun èkínní títí dé èkejì.
Jehu enviou através de todo Israel; e todos os adoradores de Baal vieram, para que não restasse um homem que não tivesse vindo. Eles entraram na casa de Baal; e a casa de Baal foi enchida de uma ponta a outra.
22 Jehu sì sọ fún olùṣọ́ pé, “Kí ó mú aṣọ ìgúnwà wá fún gbogbo àwọn òjíṣẹ́ Baali.” Bẹ́ẹ̀ ni ó mú aṣọ ìgúnwà jáde wá fún wọn.
Ele disse a ele que guardava o guarda-roupa: “Tragam vestes para todos os adoradores de Baal”! Por isso, ele trouxe mantos para eles.
23 Nígbà náà, Jehu àti Jehonadabu ọmọ Rekabu lọ sí inú ilé tí a kọ́ fún òrìṣà Baali. Jehu sì wí fún àwọn òjíṣẹ́ Baali pé, “Wò ó yíká, kí o sì rí i pé kò sí ìránṣẹ́ Olúwa kankan pẹ̀lú yín níbí—kìkì òjíṣẹ́ Baali.”
Jehu foi com Jehonadab o filho de Rechab para a casa de Baal. Então ele disse aos adoradores de Baal: “Procurem, e vejam que nenhum dos servos de Javé está aqui com vocês, mas apenas os adoradores de Baal”.
24 Bẹ́ẹ̀ ni wọ́n wọ inú ilé lọ láti lọ rú ẹbọ àti ẹbọ sísun. Nísinsin yìí Jehu ti rán ọgọ́rin ọkùnrin sí ìta pẹ̀lú ìkìlọ̀ yìí: “Tí ẹnikẹ́ni nínú yín bá jẹ́ kí ẹnikẹ́ni nínú àwọn ọkùnrin tí mo ń gbé sí ọwọ́ yín ó sálọ, yóò jẹ́ ẹ̀mí yín fún ẹ̀mí rẹ.”
Então eles entraram para oferecer sacrifícios e holocaustos. Agora Jehu havia nomeado para si oitenta homens lá fora, e disse: “Se algum dos homens que eu trouxer em suas mãos escapar, aquele que o deixar ir, sua vida será para a vida dele”.
25 Ní kété tí Jehu ti parí ṣíṣe ẹbọ sísun, ó pàṣẹ fún àwọn olùṣọ́ àti àwọn ìjòyè: “Wọlé lọ, kí o sì pa wọ́n, má ṣe jẹ́ kí ẹnikẹ́ni kí ó sálọ.” Bẹ́ẹ̀ ni wọ́n gé wọn lulẹ̀ pẹ̀lú idà. Àwọn olùṣọ́ àti ìjòyè ju ara wọn síta, wọ́n sì wọ inú ojúbọ ti ilé tí a kọ́ fún òrìṣà Baali.
Assim que terminou de oferecer o holocausto, Jehu disse ao guarda e aos capitães: “Entrem e matem-nos! Não deixem ninguém escapar”. Então, eles os atingiram com o fio da espada. O guarda e os capitães jogaram os corpos para fora e foram para o santuário interno da casa de Baal.
26 Wọ́n gbé òkúta bíbọ náà jáde láti inú ilé tí a kọ́ fún òrìṣà Baali, wọ́n sì jó o.
Eles tiraram os pilares que estavam na casa de Baal e os queimaram.
27 Wọ́n fọ́ òkúta bíbọ ti Baali náà túútúú, wọ́n sì ya ilé òrìṣà Baali bolẹ̀. Àwọn ènìyàn sì ń lò ó fún ilé ìgbẹ́ títí di ọjọ́ òní.
Eles derrubaram o pilar de Baal, e derrubaram a casa de Baal, e fizeram dela uma latrina, até os dias de hoje.
28 Bẹ́ẹ̀ ni Jehu pa sí sin Baali run ní Israẹli.
Thus Jehu destruiu Baal fora de Israel.
29 Bí ó ti wù kí ó rí, Jehu kò yípadà kúrò nínú ẹ̀ṣẹ̀ Jeroboamu ọmọ Nebati, tí ó ṣokùnfà Israẹli láti dá—ti sí sin ẹgbọrọ màlúù wúrà ní Beteli àti Dani.
Entretanto, Jehu não se afastou dos pecados de Jeroboão, filho de Nebat, com os quais ele fez Israel pecar - os bezerros de ouro que estavam em Betel e que estavam em Dan.
30 Olúwa sì sọ fún Jehu pé, “Nítorí ìwọ ti ṣe dáradára ní ṣíṣe èyí tí ó tọ́ ní ojú mi, tí o sì ti ṣe sí ilé Ahabu gẹ́gẹ́ bí gbogbo èyí tí ó wà ní ọkàn mi, àwọn ọmọ ọ̀ rẹ yóò jókòó lórí ìtẹ́ Israẹli títí dé ìran kẹrin.”
Yahweh disse a Jehu: “Porque você fez bem em executar o que é certo aos meus olhos, e fez à casa de Ahab de acordo com tudo o que estava no meu coração, seus descendentes sentar-se-ão no trono de Israel até a quarta geração”.
31 Síbẹ̀ Jehu kò ṣe pẹ̀lẹ́ láti pa òfin Olúwa, Ọlọ́run Israẹli mọ́ pẹ̀lú tọkàntọkàn. Òun kò yípadà kúrò nínú ẹ̀ṣẹ̀ Jeroboamu èyí tí ó ṣokùnfà Israẹli láti dá.
Mas Jeú não teve cuidado em andar na lei de Iavé, o Deus de Israel, com todo o seu coração. Ele não se afastou dos pecados de Jeroboão, com os quais ele fez Israel pecar.
32 Ní ọjọ́ wọ̀n-ọn-nì, Olúwa ti bẹ̀rẹ̀ sí ní dín iye Israẹli kù. Hasaeli fi agbára jẹ ọba lórí àwọn ọmọ Israẹli ní gbogbo agbègbè wọn.
Naqueles dias Yahweh começou a cortar partes de Israel; e Hazael atingiu-os em todas as fronteiras de Israel
33 Ìlà-oòrùn ti Jordani ni gbogbo ilẹ̀ ti Gileadi (ẹ̀kún ilẹ̀ ti ará Gadi, Reubeni, àti Manase) láti Aroeri, tí ó wà létí kòtò Arnoni láti ìhà Gileadi sí Baṣani.
da Jordânia para o leste, toda a terra de Gilead, os gaditas, e os rubenitas, e os manassitas, de Aroer, que fica junto ao vale do Arnon, até mesmo Gilead e Bashan.
34 Fún ti òmíràn ti iṣẹ́ ìjọba Jehu, gbogbo ohun tí ó ṣe, gbogbo àṣeyọrí rẹ̀, ṣé a kò kọ wọ́n sí inú ìwé ìtàn ayé àwọn ọba Israẹli?
Agora o resto dos atos de Jehu, e tudo o que ele fez, e todas as suas forças, não estão escritos no livro das crônicas dos reis de Israel?
35 Jehu sinmi pẹ̀lú baba a rẹ̀, a sì sin ín sí Samaria Jehoahasi ọmọ rẹ̀ sì rọ́pò rẹ̀ gẹ́gẹ́ bí ọba.
Jehu dormiu com seus pais; e eles o enterraram em Samaria. Jehoahaz, seu filho, reinou em seu lugar.
36 Àkókò tí Jehu fi jẹ ọba lórí Israẹli ní Samaria jẹ́ ọdún méjìdínlọ́gbọ̀n.
O tempo em que Jehu reinou sobre Israel em Samaria foi de vinte e oito anos.

< 2 Kings 10 >