Küylǝrning küyi 4
1 «Mana, sǝn güzǝl, sɵyümlüküm! Mana, sǝn güzǝl! Qümpǝrdǝng kǝynidǝ kɵzliring pahtǝklǝrdǝk ikǝn, Qaqliring Gilead teƣi baƣrida yatⱪan bir top ɵqkilǝrdǝktur.
«Å, kor du er fager, min hugnad, kor du er fager! Dine augo er duvor, glytter fram attum slør. Ditt hår er ein geiteflokk likt, ned Gilead renn.
2 Qixliring yengila yuyuluxtin qiⱪⱪan ⱪirⱪilƣan bir top ⱪoylardǝk; Ularning ⱨǝmmisi ⱪoxkezǝk tuƣⱪanlardin, Ular arisida ⱨeqbiri kǝm ǝmǝstur.
Dine tenner som nyklypte sauer, nett komne frå laug. Tvillingar alle dei hev, og utan lamb er ingen.
3 Lǝwliring pǝrǝng tal yiptǝk, Gǝpliring yeⱪimliⱪtur; Qümbiling kǝynidǝ qekiliring parqǝ anardur.
Dine lippor ei purpursnor er, og so ljuv er din munn. Som eit granateple-brot er din tinning glytter fram attum slør.
4 Boynung bolsa, Ⱪoralhana boluxⱪa tǝyyarliƣan Dawutning munaridǝktur, Uning üstigǝ ming ⱪalⱪan esiⱪliⱪtur; Ularning ⱨǝmmisi palwanlarning siparliridur.
Som Davids-tårnet din hals, for stridsfolk bygt; tusund skjoldar på det heng, alle skjoldar åt kjemporne.
5 Ikki kɵksüng huddi ikki maraldur, Nilupǝr arisida ozuⱪliniwatⱪan jǝrǝnning ⱪoxkezǝkliridǝktur;
Eit killingpar barmen, tvillingar til ei gasella som beiter millom liljor.
6 Tang atⱪuqǝ, Kɵlǝnggilǝr ⱪeqip yoⱪiƣuqǝ, Mǝn ɵzümni murmǝkkǝ teƣiƣa, Mǝstiki dɵngigǝ elip ketimǝn.
Til dess dagen vert sval, og skuggarne flyr, til Myrra-berg skrid eg min veg og til røykjelse-haugen.
7 Sǝn pütünlǝy güzǝl, i sɵyümlüküm, Sǝndǝ ⱨeq daƣ yoⱪtur».
Alt ved deg er fagert, min hugnad, du lytelaus er.»
8 «Liwandin mǝn bilǝn kǝlgin, i jɵrǝm, Mǝn bilǝn Liwandin kǝlgin — Amanaⱨ qoⱪⱪisidin ⱪara, Senir ⱨǝm Ⱨǝrmon qoⱪⱪiliridin, Yǝni xirlar uwiliridin, Yilpizlarning taƣliridin ⱪara!»
«Med meg frå Libanon, brur, med meg frå Libanon kom! Stig fram frå Amanas tind, frå Senir og Hermons topp, frå løveheimar og panterfjell.
9 «Sǝn kɵnglümni alamǝt sɵyündürdüng, i singlim, i jɵrǝm, Kɵzüngning bir lǝp ⱪilip ⱪarixi bilǝn, Boynungdiki marjanning bir tal ⱨalⱪisi bilǝn, Kɵnglümni sɵyündürdüng.
Du hev trylt meg, mi syster, mi brur, du trylt meg med eit einaste augnekast, med ei einaste lekk i din halsring.
10 Sening muⱨǝbbiting nemidegǝn güzǝl, I singlim, i jɵrǝm! Sening muⱨǝbbǝtliring xarabtin xunqǝ xerin! Sening ǝtirliringning puriⱪi ⱨǝrⱪandaⱪ tetitⱪudin pǝyzidur!
Kor fager er din elskhug, mi syster, mi brur, kor tjuvleg din elskhug framum vin, kor dei angar dine salvar framum balsam all.
11 Lǝwliring, i jɵrǝm, ⱨǝrǝ kɵnikidǝk temitidu, Tiling astida bal wǝ süt bar; Kiyim-keqǝkliringning puriⱪi Liwanning puriⱪidur;
Av honning dryp dine lippor, mi brur, tunga di gøymer honning og mjølk, dine klæde hev ein dåm som frå Libanon sjølv.
12 Sǝn peqǝtlǝngǝn bir baƣdursǝn, i singlim, i jɵrǝm! Etiklik bir bulaⱪ, yepiⱪliⱪ bir fontandursǝn.
Ein avstengd hage er mi syster, mi brur, ei avstengd olla, ei attsigla kjelda,
13 Xahliring bolsa bir anarliⱪ «Erǝn baƣqisi»dur; Uningda ⱪimmǝtlik mewilǝr, Henǝ sumbul ɵsümlükliri bilǝn,
som ein granattre-park skyt du upp med gildaste frukt, med cyper og nardeblom,
14 Sumbullar wǝ iparlar, Kalamus wǝ ⱪowzaⱪdarqin, Ⱨǝrhil mǝstiki dǝrǝhliri, Murmǝkkǝ, muǝttǝr bilǝn ⱨǝmmǝ esil tetitⱪular bar.
med narde, safran, kalmus, kanel og dåmurt av alle slag, myrra og aloe og dei beste av alle slag kryddor,
15 Baƣlarda bir fontan sǝn, Ⱨayatliⱪ sulirini beridiƣan, Liwandin aⱪidiƣan bir bulaⱪsǝn».
som ei hagekjelda, ein brunn med rennande vatn, med tilsig frå Libanon.»
16 «Oyƣan, ximaldiki xamal; Kǝlgin, i jǝnubtiki xamal! Mening beƣim üstidin uqup ɵtkǝy; Xuning bilǝn tetitⱪuliri sirtⱪa puraⱪ qaqidu! Sɵyümlüküm ɵz beƣiƣa kirsun! Ɵzining ⱪimmǝtlik mewilirini yesun!»
«Vakna, nordanvind, kom, du sunnanvind, gjenom hagen min blås, so angen fær strøyma, og venen til hagen sin kjem og et si kostelege frukt!»
