Küylǝrning küyi 4
1 «Mana, sǝn güzǝl, sɵyümlüküm! Mana, sǝn güzǝl! Qümpǝrdǝng kǝynidǝ kɵzliring pahtǝklǝrdǝk ikǝn, Qaqliring Gilead teƣi baƣrida yatⱪan bir top ɵqkilǝrdǝktur.
Wat zijt ge verrukkelijk, mijn liefste: Uw ogen liggen als duiven achter uw sluier, Uw lokken zijn als een kudde geiten, Die neergolft van Gilads gebergte.
2 Qixliring yengila yuyuluxtin qiⱪⱪan ⱪirⱪilƣan bir top ⱪoylardǝk; Ularning ⱨǝmmisi ⱪoxkezǝk tuƣⱪanlardin, Ular arisida ⱨeqbiri kǝm ǝmǝstur.
Uw tanden als een kudde, die pas is geschoren, En zo uit het bad; Die allen tweelingen hebben, Waarvan er geen enkel ontbreekt.
3 Lǝwliring pǝrǝng tal yiptǝk, Gǝpliring yeⱪimliⱪtur; Qümbiling kǝynidǝ qekiliring parqǝ anardur.
Als een band van purper uw lippen, Aanminnig uw mond; Als granatenhelften blozen uw wangen Door uw sluier heen.
4 Boynung bolsa, Ⱪoralhana boluxⱪa tǝyyarliƣan Dawutning munaridǝktur, Uning üstigǝ ming ⱪalⱪan esiⱪliⱪtur; Ularning ⱨǝmmisi palwanlarning siparliridur.
Uw hals als de toren van David, Gebouwd met kantélen: Duizend schilden hangen er aan, Louter rondassen van helden.
5 Ikki kɵksüng huddi ikki maraldur, Nilupǝr arisida ozuⱪliniwatⱪan jǝrǝnning ⱪoxkezǝkliridǝktur;
Uw beide borsten twee welpen, Tweelingen van de gazel, die in de leliën weiden,
6 Tang atⱪuqǝ, Kɵlǝnggilǝr ⱪeqip yoⱪiƣuqǝ, Mǝn ɵzümni murmǝkkǝ teƣiƣa, Mǝstiki dɵngigǝ elip ketimǝn.
Totdat de dag is afgekoeld En de schaduwen vlieden. Ik wil naar de berg van mirre gaan En naar de heuvel van wierook;
7 Sǝn pütünlǝy güzǝl, i sɵyümlüküm, Sǝndǝ ⱨeq daƣ yoⱪtur».
Want alles is schoon aan u, liefste, Geen vlek op u! ….
8 «Liwandin mǝn bilǝn kǝlgin, i jɵrǝm, Mǝn bilǝn Liwandin kǝlgin — Amanaⱨ qoⱪⱪisidin ⱪara, Senir ⱨǝm Ⱨǝrmon qoⱪⱪiliridin, Yǝni xirlar uwiliridin, Yilpizlarning taƣliridin ⱪara!»
Van de Libanon, mijn bruid, Met mij zijt ge van de Libanon gekomen, Hebt ge Amana’s top verlaten, De top van Senir en de Hermon: De holen der leeuwen, De bergen der panters.
9 «Sǝn kɵnglümni alamǝt sɵyündürdüng, i singlim, i jɵrǝm, Kɵzüngning bir lǝp ⱪilip ⱪarixi bilǝn, Boynungdiki marjanning bir tal ⱨalⱪisi bilǝn, Kɵnglümni sɵyündürdüng.
Gij hebt mij betoverd, mijn zuster, bruid, Betoverd met één blik van uw ogen, Met één lijn van uw hals!
10 Sening muⱨǝbbiting nemidegǝn güzǝl, I singlim, i jɵrǝm! Sening muⱨǝbbǝtliring xarabtin xunqǝ xerin! Sening ǝtirliringning puriⱪi ⱨǝrⱪandaⱪ tetitⱪudin pǝyzidur!
Hoe schoon is uw liefde, mijn zuster, bruid, Hoe strelend uw minne meer dan de wijn, Hoe heerlijk uw geuren, lieflijker nog dan de balsem.
11 Lǝwliring, i jɵrǝm, ⱨǝrǝ kɵnikidǝk temitidu, Tiling astida bal wǝ süt bar; Kiyim-keqǝkliringning puriⱪi Liwanning puriⱪidur;
Van honingzoet druipen Uw lippen, o bruid; Honing en melk Zijn onder uw tong; De geur uwer kleren Is als Libanon-geur.
12 Sǝn peqǝtlǝngǝn bir baƣdursǝn, i singlim, i jɵrǝm! Etiklik bir bulaⱪ, yepiⱪliⱪ bir fontandursǝn.
Een gegrendelde hof is mijn zuster, bruid, Een gesloten wel, Een verzegelde bron:
13 Xahliring bolsa bir anarliⱪ «Erǝn baƣqisi»dur; Uningda ⱪimmǝtlik mewilǝr, Henǝ sumbul ɵsümlükliri bilǝn,
Uw lusthof is een paradijs van granaten, Met allerlei kostelijke vruchten, Met hennabloemen en nardusplanten,
14 Sumbullar wǝ iparlar, Kalamus wǝ ⱪowzaⱪdarqin, Ⱨǝrhil mǝstiki dǝrǝhliri, Murmǝkkǝ, muǝttǝr bilǝn ⱨǝmmǝ esil tetitⱪular bar.
Saffraan, kaneel en muskaat, Met wierookgewassen, mirre en aloë, En een keur van heerlijke balsem!
15 Baƣlarda bir fontan sǝn, Ⱨayatliⱪ sulirini beridiƣan, Liwandin aⱪidiƣan bir bulaⱪsǝn».
Een bron in de tuinen Een wel van levend water, Dat van de Libanon stroomt.
16 «Oyƣan, ximaldiki xamal; Kǝlgin, i jǝnubtiki xamal! Mening beƣim üstidin uqup ɵtkǝy; Xuning bilǝn tetitⱪuliri sirtⱪa puraⱪ qaqidu! Sɵyümlüküm ɵz beƣiƣa kirsun! Ɵzining ⱪimmǝtlik mewilirini yesun!»
Waak op, noordenwind, Zuidenwind, kom! Waai door mijn hof, Laat zijn balsemgeur stromen: Opdat mijn beminde in zijn lusthof kome, Er zijn kostelijke vruchten mag smaken.
