Wǝⱨiy 19
1 Bu ixlardin keyin, ǝrxtǝ zor bir top adǝmlǝrning warⱪiraxliridǝk bir awazni anglidim. Ular: — — Ⱨǝmdusana! Nijat, xan-xǝrǝp wǝ ⱪudrǝt Hudayimizƣa mǝnsuptur!
Eftir þetta heyrði ég mikinn fjölda á himnum hrópa og segja: „Hallelúja! Dýrð sé Guði! Hjálpin kemur frá Guði. Hans er mátturinn og dýrðin,
2 Qünki Uning ⱨɵkümliri ⱨǝⱪ wǝ adildur; U yǝr yüzini ɵz buzuⱪluⱪi bilǝn buzƣan qong paⱨixining üstidin ⱨɵküm qiⱪirip, Ɵz ⱪul-hizmǝtkarlirining ⱪenining intiⱪamini uningdin aldi, — deyixǝtti.
því að dómar hans eru réttlátir og sannir. Hann refsaði skækjunni miklu, sem spillti jörðinni með syndum sínum, og hann hefur hefnt fyrir morðin á þjónum sínum.“
3 Ular ikkinqi ⱪetim: — «Ⱨǝmdusana!» deyixti. Uningdin qiⱪⱪan is-tütǝklǝr ǝbǝdil’ǝbǝdgiqǝ purⱪiraydu! (aiōn g165)
Aftur og aftur var endurtekið: „Dýrð sé Guði! Reykurinn frá rústum hennar mun stíga upp um alla eilífð!“ (aiōn g165)
4 Yigirmǝ tɵt aⱪsaⱪal wǝ tɵt ⱨayat mǝhluⱪ yǝrgǝ yiⱪilip: — «Amin! Ⱨǝmdusana!» dǝp, tǝhttǝ olturƣan Hudaƣa sǝjdǝ ⱪilixti.
Öldungarnir tuttugu og fjórir og verurnar fjórar féllu fram og tilbáðu Guð, sem sat í hásætinu, og sögðu: „Amen! Hallelúja! Dýrð sé Guði!“
5 Andin tǝhttin kɵtürülgǝn bir awaz mundaⱪ dedi: — «Əy uning barliⱪ ⱪul-hizmǝtkarliri, Uningdin ⱪorⱪidiƣan kattilar bolsun, tɵwǝnlǝr bolsun, Ⱨǝmminglar Hudayimizni mǝdⱨiyilǝnglar!»
Þá sagði rödd, sem kom frá hásætinu: „Lofið Guð allir þjónar hans, stórir og smáir, allir þið, sem óttist hann.“
6 Andin zor bir top adǝmlǝrning awaziƣa, nurƣun sularning xarⱪirixiƣa, ⱪattiⱪ güldürmamilarning güldürlixigǝ ohxax bir awazning mundaⱪ degǝnlikini anglidim: — «Ⱨǝmdusana! Ⱨǝmmigǝ Ⱪadir Pǝrwǝrdigar Hudaymiz sǝltǝnǝt ⱪildi!
Síðan heyrði ég undursamlegan hljóm, eins og söng frá miklum mannfjölda, líkastan brimgný við klettótta strönd eða þrumugný: „Lofið Drottin! Nú hefur Drottinn Guð hinn almáttki tekið völdin.
7 Xadlinayli, tǝntǝnǝ ⱪilayli wǝ uni mǝdⱨiyilǝp uluƣlayli! Qünki Ⱪozining toy-mǝrikǝ küni yetip kǝldi, Ⱪiz ɵzini tǝyyar ⱪildi!»
Gleðjumst, fögnum og tignum hann, því að nú er brúðkaupsveisla lambsins að hefjast og brúðurin hefur búið sig.
8 Ⱪizƣa kiyix üqün pakiz, parⱪirap turidiƣan nǝpis libas berildi (nǝpis libas bolsa muⱪǝddǝs bǝndilǝrning ⱨǝⱪⱪaniy ǝmǝlliridur).
Hún á rétt á að klæðast því hreinasta, hvítasta og dýrasta líni sem til er.“Dýra línið táknar góðverkin sem börn Guðs hafa unnið.
9 Andin, [pǝrixtǝ] manga: — Munu sɵzlǝrni hatiriliwal: — «Ⱪozining toy ziyapitigǝ qaⱪirilƣanlar bǝhtliktur!» — dedi. U manga yǝnǝ: — Bular Hudaning ⱨǝⱪiⱪiy sɵzliridur, — dedi.
Engillinn bað mig nú að skrifa eftirfarandi setningu: „Sælir eru þeir, sem boðnir eru í brúðkaupsveislu lambsins.“Síðan sagði hann: „Þetta eru orð Guðs sjálfs.“
10 Mǝn uningƣa sǝjdǝ ⱪilƣili ayiƣiƣa yiⱪildim. Lekin u: — Ⱨǝrgiz undaⱪ ⱪilma! Mǝnmu Hudaning sǝn wǝ Əysaƣa guwaⱨliⱪ bǝrgüqi ⱪerindaxliring bilǝn ohxax ⱪul-hizmǝtkarmǝn. Hudaƣila ibadǝt ⱪil! Qünki wǝⱨiy-bexarǝtning roⱨ-maⱨiyiti bolsa Əysa ⱨǝⱪⱪidǝ guwaⱨliⱪ berixtur, — dedi.
Þá féll ég til fóta honum til þess að tilbiðja hann, en hann sagði: „Nei! Gerðu þetta ekki! Ég er þjónn Guðs, rétt eins og þú og hinir kristnu meðbræður þínir sem vitna um trú sína á Krist. Tilbið Guð einan, því að tilgangur spádómanna og alls þess, sem ég hef sýnt þér, er sá að benda á Jesú.“
11 Andin kɵrdümki, asman eqildi wǝ mana, bir aⱪ at turatti; üstigǝ mingüqining bolsa nami «Sadiⱪ» wǝ «Ⱨǝⱪiⱪiy» bolup, U ⱨǝⱪⱪaniyliⱪ bilǝn ⱨɵküm qiⱪiridu wǝ jǝng ⱪilidu.
Síðan sá ég himininn opinn og hvítan hest standa þar. Sá sem á hestinum sat heitir „trúr og sannur“og hann berst og refsar með réttvísi.
12 Uning kɵzliri ot yalⱪuniƣa ohxaytti, bexida nurƣun taji bolup, tenidǝ Ɵzidin baxⱪa ⱨeqkim bilmǝydiƣan bir nam pütüklük idi.
Augu hans eru sem eldslogar og á höfðinu ber hann margar kórónur. Nafn er á enni hans, en hann einn veit merkingu þess.
13 U uqisiƣa ⱪanƣa milǝngǝn bir ton kiygǝnidi, Uning nami «Hudaning Kalami» dǝp atilidu.
Föt hans eru blóði drifin og hann er nefndur „orð Guðs“.
14 Uning kǝynidin ǝgixip keliwatⱪan ǝrxtiki ⱪoxunlar bolsa, aⱪ atlarƣa mingǝn, ap’aⱪ, pak nǝpis kanap libas bilǝn kiydürülgǝnidi.
Hersveitir himnanna fylgdu honum á hvítum hestum, en þær voru klæddar dýru líni, hvítu og hreinu.
15 Uning aƣzidin ɵtkür bir ⱪiliq qiⱪip turatti; U buning bilǝn barliⱪ ǝllǝrni uridu; U ularni tɵmür kaltǝk bilǝn padiqidǝk baⱪidu; U Ⱨǝmmigǝ Ⱪadir Hudaning dǝⱨxǝtlik ƣǝzipining «xarab kɵlqiki»ning qǝyligüqisidur.
Í munni sínum hefur hann beitt sverð til þess að höggva þjóðirnar með og hann stjórnar þeim með járnaga. Hann treður og pressar vínþrúgurnar í þró, sem kallast „heiftarreiði Guðs hins útvalda“.
16 Uning toni wǝ yotisi üstigǝ «Padixaⱨlarning Padixaⱨi wǝ rǝblǝrning Rǝbbi» degǝn nam yezilƣanidi.
Á skikkju hans og mitti er skrifað nafn: KONUNGUR KONUNGA OG DROTTINN DROTTNA.
17 Andin mǝn ⱪuyaxning iqidǝ turƣan bir pǝrixtini kɵrdüm. U asmanning otturisida uquwatⱪan barliⱪ ⱪuxlarƣa yuⱪiri awaz bilǝn: —Kelinglar, Hudaning katta ziyapitigǝ yiƣilinglar!
Þá sá ég engil sem stóð á sólinni. Hann kallaði hárri röddu til fuglanna: „Komið! Komið hingað til kvöldmáltíðar hins mikla Guðs!
18 Padixaⱨlarning, sǝrdarlarning wǝ palwanlarning, atlarning wǝ ularƣa mingǝnlǝrning, xundaⱪla barliⱪ ǝt igilirining, ⱪullarning ⱨǝm ⱨɵrlǝrning, kattilarning ⱨǝm tɵwǝnlǝrning gɵxlirini yǝnglar! — dedi.
Komið og etið hold konunga, kappa og háttsettra hershöfðingja, hesta og knapa þeirra og allra manna, bæði hárra og lágra, frjálsra og ánauðugra.“
19 Xuning bilǝn mǝn diwǝ, yǝr yüzidiki padixaⱨlar wǝ ularning ⱪoxunlirining atⱪa Mingüqi ⱨǝm Uning ⱪoxuni bilǝn jǝng ⱪilix üqün toplanƣanliⱪini kɵrdüm.
Eftir það sá ég að dýrið, hið illa, safnaði saman valdamönnum heimsins og herjum þeirra til stríðs gegn honum, sem á hestinum sat, og hersveitum hans.
20 Əmdi diwǝ wǝ uningƣa wakalitǝn mɵjizilik alamǝtlǝrni kɵrsǝtkǝn sahta pǝyƣǝmbǝrning ⱨǝr ikkisi tutuwelindi (sahta pǝyƣǝmbǝr xu alamǝtlǝr bilǝn diwining tamƣisini ⱪobul ⱪilƣan ⱨǝmdǝ uning but-ⱨǝykiligǝ qoⱪunƣanlarni azdurup yürgǝnidi). Ular ikkisi günggürt yeniwatⱪan ot kɵligǝ tirik taxlandi. (Limnē Pyr g3041 g4442)
Og dýrið var handtekið ásamt falsspámanninum, þeim sem gat gert mikil kraftaverk, ef dýrið var viðstatt – kraftaverk sem blekktu þá sem höfðu látið setja á sig merki dýrsins og tilbáðu líkneski þess. Þeim báðum – dýrinu og falsspámanninum – var fleygt lifandi í eldsdíkið, sem kraumar af logandi brennisteini. (Limnē Pyr g3041 g4442)
21 Ⱪalƣini bolsa atⱪa Mingüqining aƣzidin qiⱪⱪan ⱪiliq bilǝn ⱪirildi. Barliⱪ pütün uqar-ⱪanatlar bularning gɵxi bilǝn yǝp toyundi.
Herir þeirra voru stráfelldir með beitta sverðinu sem gekk út af munni þess, sem sat á hvíta hestinum, og fuglar himinsins átu sig sadda af hræjum þeirra.
