Wǝⱨiy 16
1 Xuningdin keyin, ibadǝthanidin kɵtürülgǝn yuⱪiri bir awazning yǝttǝ pǝrixtigǝ: «Beringlar, Hudaning ⱪǝⱨri tolƣan yǝttǝ qinini yǝr yüzigǝ tɵkünglar!» degǝnlikini anglidim.
Næst heyrði ég volduga rödd hrópa frá musterinu til englanna sjö: „Farið og hellið úr þessum sjö reiðiskálum Guðs yfir jörðina.“
2 Birinqisi berip qenidikini yǝr-zeminƣa tɵkti. Buning bilǝn diwining tamƣisi besilƣan wǝ uning but-ⱨǝykiligǝ qoⱪunƣanlarda birhil yirginqlik ⱨǝm azabliⱪ qaⱪa-jaⱨarǝt pǝyda boldi.
Þá yfirgaf fyrsti engillinn musterið og hellti úr sinni skál yfir jörðina. Þá brutust út ljót og illkynja sár á þeim sem báru merki dýrsins og tilbáðu líkneski þess.
3 Ikkinqisi qinidikini dengizƣa tɵkti; dengiz süyi ɵlükning ⱪeniƣa ohxax ⱪanƣa aylandi wǝ iqidiki pütün janliⱪlar ɵldi.
Annar engillinn hellti úr sinni skál yfir höfin. Þau urðu eins og blóð úr dauðum manni og lífvana.
4 Üqinqisi qinidikini dǝrya wǝ bulaⱪlarning suliriƣa tɵkti; ularning süyimu ⱪanƣa aylandi.
Þriðji engillinn tæmdi sína skál í fljótin og uppspretturnar og þá breyttist vatnið í þeim í blóð.
5 Andin mǝn sularning pǝrixtisining mundaⱪ degǝnlikini anglidim: — «Muxundaⱪ ⱨɵkümlǝrni qiⱪirixingda adil bolƣansǝn, I ⱨazir bar Bolƣuqi, bar bolƣan Muⱪǝddǝs Bolƣuqi!
Þá heyrði ég engil vatnanna segja: „Þú hinn heilagi, þú sem ert og sem varst, það er rétt af þér að senda þennan dóm,
6 Muxu adǝmlǝr muⱪǝddǝs bǝndilǝr wǝ pǝyƣǝmbǝrlǝrning ⱪenini tɵkkǝnliki wǝjidin, Sǝn ularƣa iqkili ⱪan bǝrding. Ular xuningƣa layiⱪtur».
því að blóði heilagra og spámannanna hefur verið úthellt á jörðinni. En nú hefur þú svarað með því að gefa þeim, sem myrtu þá, blóð að drekka og það eiga þeir sannarlega skilið.“
7 Andin ⱪurbangaⱨning jawabǝn: — «Xundaⱪ, i Ⱨǝmmigǝ Ⱪadir Pǝrwǝrdigar Huda, Ⱨɵkümliring ⱨǝⱪ wǝ adildur» — degǝnlikini anglidim.
Þá heyrði ég engilinn við altarið segja: „Já, Drottinn Guð, þú hinn almáttki, þínir dómar eru réttlátir og sannir.“
8 Tɵtinqisi qinidikini ⱪuyaxning üstigǝ tɵkti; buning bilǝn ⱪuyaxⱪa insanlarni ot bilǝn ɵrtigili ⱪudrǝt berildi.
Fjórði engillinn hellti úr sinni skál yfir sólina og olli því að hún brenndi mennina með eldi.
9 Xuning bilǝn insanlar dǝⱨxǝtlik ⱪiziⱪta ɵrtǝldi; biraⱪ ular ⱨeq towa ⱪilmidi wǝ bu balayi’apǝtlǝrning Igisi bolƣan Hudani uluƣlaxning orniƣa Uning namini ⱪarƣaxti.
Þessi hræðilegi hiti brenndi þá, en þeir formæltu Guði sem hafði sent þessar plágur. Mennirnir sáu ekki að sér og gáfu ekki heldur Guði dýrðina.
10 Bǝxinqisi qinidikini diwining tǝhtigǝ tɵkti; diwining padixaⱨliⱪini ⱪarangƣuluⱪ basti, kixilǝr azabtin tillirini qixlǝxti
Fimmti engillinn tæmdi úr sinni skál yfir hásæti dýrsins, sem reis upp úr hafinu og ríki þess myrkvaðist. Þeir sem fylgdu dýrinu, bitu þá í tungur sínar af kvöl.
11 wǝ aƣriⱪ-azabi wǝ qaⱪa-jaraⱨǝtlirining dǝstidin ǝrxtiki Hudani kupurluⱪ ⱪilip ⱪarƣixip, ⱪilmixliriƣa ⱨeq towa ⱪilixmidi.
Og þeir formæltu Guði himnanna sem hafði leitt þessar plágur yfir þá. En ekki vildu þeir láta af illverkum sínum.
12 Altinqisi qinidikini uluƣ Əfrat dǝryasiƣa tɵkti; xu ⱨaman künqiⱪixtin kelidiƣan padixaⱨlarning yolini ⱨazirlaxⱪa dǝryaning süyi ⱪuridi.
Sjötti engillinn hellti úr sinni skál yfir fljótið mikla Evfrat, svo að það þornaði upp. Eftir þetta gátu konungar austursins farið með heri sína vesturyfir, án nokkurrar hindrunar.
13 Andin mǝn ǝjdiⱨaning, diwining wǝ sahta pǝyƣǝmbǝrning eƣizliridin qiⱪⱪan paⱪiƣa ohxaydiƣan üq napak roⱨni kɵrdüm.
Þá sá ég þrjá illa anda, sem líktust froskum, stökkva út úr gini drekans, dýrsins og falsspámannsins sem þjónaði því.
14 Bular mɵjizilik alamǝtlǝrni kɵrsitidiƣan jinlarning roⱨliri bolup, pütkül yǝr yüzidiki padixaⱨlarni Ⱨǝmmigǝ Ⱪadir Hudaning dǝⱨxǝtlik künidiki jǝnggǝ jǝm ⱪilixⱪa ularning yeniƣa qiⱪip ketiwatatti
Þessir illu andar, sem höfðu vald til að gera kraftaverk, ráðguðust nú við leiðtoga heimsins um að safna liði til að berjast við Drottin á hinum mikla degi, er Guð, hinn alvaldi, mun dæma heiminn.
15 («mana, Mǝn oƣridǝk kelimǝn! Yalingaq mangmasliⱪ, nomusi kɵrünmǝsliki üqün, kiyimlirini qing saⱪlap, sǝgǝk turƣanlar bǝhtliktur!»).
„Taktu eftir: Ég kem öllum að óvörum eins og þjófur! Þeir sem bíða mín, hljóta blessun, þeir sem eru klæddir og viðbúnir. Þeir þurfa ekki að ganga um naktir sér til blygðunar.“
16 Əmdi [napak roⱨlar] [padixaⱨlarni] ibraniyqǝ «Ⱨarmageddon» deyilidiƣan yǝrgǝ jǝm ⱪildi.
Og þeir söfnuðu öllum herjum heimsins saman á stað, sem kallast á hebresku Harmageddón – eða Meggiddófjallið.
17 Yǝttinqisi qinidikini ⱨawaƣa tɵkti; ǝrxtiki ibadǝthanidin, tǝhttin yuⱪiri bir awaz kɵtürülüp: «Ix tamam boldi!» deyildi.
Sjöundi engillinn hellti úr sinni skál yfir loftið og heyrðist þá hrópað hárri röddu frá hásæti musterisins á himnum: „Það er fullkomnað!“
18 Xuan qaⱪmaⱪlar qeⱪildi, türlük awazlar wǝ güldürmamilar anglandi wǝ dǝⱨxǝtlik bir yǝr tǝwrǝx yüz bǝrdi; insanlar yǝr yüzidǝ apiridǝ bolƣandin beri bunqilik dǝⱨxǝtlik yǝr tǝwrǝx ⱨeq bolup baⱪmiƣanidi.
Þá komu þrumur og eldingar og svo miklir jarðskjálftar að aldrei hefur annað eins orðið í sögu mannkyns.
19 Katta xǝⱨǝr üqkǝ bɵlündi; ⱨǝrⱪaysi ǝllǝrdiki xǝⱨǝrlǝrmu ƣulitildi. Xuning bilǝn katta xǝⱨǝr Babil Hudaning yadiƣa keqip uning ǝxǝddiy ⱪǝⱨrlik xarabi bilǝn tolƣan ⱪǝdǝⱨ uningƣa berildi.
Stórborgin Babýlon klofnaði í þrjá hluta og borgir um víða veröld jöfnuðust við jörðu. Þá minntist Guð allra synda Babýlonar og refsaði henni. Hann lét hana drekka bikar heiftarreiði sinnar í botn, já, til hins síðasta dropa.
20 Barliⱪ arallar ɵzini ⱪaqurup ƣayib boldi, taƣlarmu yoⱪ boldi;
Þá hurfu eyjar og fjöllin jöfnuðust út. Síðan kom gífurlegt hagl frá himni – hvert korn vóg fimmtíu kíló – og féll á fólkið sem þá formælti Guði.
21 Insanlarning üstigǝ ⱨǝrbir danisi bir talant eƣirliⱪta kelidiƣan mɵldür asmandin yaƣdi. Mɵldür apiti xundaⱪ dǝⱨxǝtlik boldiki, adǝmlǝr apǝtning dǝstidin Hudani kupurluⱪ ⱪilip ⱪarƣaxti.
