Zǝbur 65

1 Nǝƣmiqilǝrning bexiƣa tapxurulup oⱪulsun dǝp, Dawut yazƣan küy-nahxa: — Zionda, mǝdⱨiyǝ süküt iqidǝ Seni kütidu, i Huda; Sanga ⱪilƣan wǝdǝ ǝmǝlgǝ axurulidu.

En Psalm Davids, för en viso till att föresjunga. Gud, man lofvar dig i stillhet i Zion, och dig betalar man löfte.

2 I, dua Angliƣuqi, Sening aldingƣa barliⱪ ǝt igiliri kelidu.

Du hörer bön, derföre kommer allt kött till dig.

3 Gunaⱨliⱪ ixlar, asiyliⱪlirimiz, [Kǝlkün basⱪandǝk] mǝndin ƣalip kelidu; Lekin Sǝn ularni yepip kǝqürüm ⱪilisǝn;

Vår missgerning trycker oss hardeliga. Förlåt oss våra synder.

4 Sǝn tallap Ɵzünggǝ yeⱪinlaxturƣan kixi nemidegǝn bǝhtlik! U ⱨoyliliringda makanlixidu; Bizlǝr Sening makaningning, yǝni muⱪǝddǝs ibadǝthanangning bǝrikitidin ⱪanaǝt tapimiz;

Säll är den du utväljer, och hafver honom till dig, att han skall bo i dina gårdar; han hafver en rik tröst af ditt hus, det helga templet.

5 Sǝn ⱨǝⱪⱪaniyliⱪni namayan ⱪilidiƣan karamǝt wǝ dǝⱨxǝt ixlar bilǝn bizgǝ jawab, I nijatliⱪimiz bolƣan Huda, Pütkül yǝr-dengizlarning qǝt-qǝtliridikilǝrgiqǝ tayanqi Bolƣuqi!

Hör oss, efter den underliga rättfärdigheten, Gud vår salighet; du, som äst allas hopp, på jordene, och fjerran på hafvet.

6 Beling ⱪudrǝt bilǝn baƣlanƣan bolup, Küqüng bilǝn taƣlarni bǝrpa ⱪilƣansǝn;

Du, som bergen stadig gör i sine kraft, och begjordad äst med magt;

7 Dengizlarning ɵrkǝxligǝn xawⱪunlirini, Dolⱪunlarning xawⱪunlirini, Ⱨǝmdǝ ǝllǝrning quⱪanlirini tinjitⱪuqisǝn!

Du, som stillar hafsens fräsande, dess böljors fräsande, och folks buller;

8 Jaⱨanning qǝt-qǝtliridǝ turuwatⱪanlar karamǝtliringdin ⱪorⱪidu; Sǝn künqiⱪixtikilǝrni, künpetixtikilǝrni xadlandurisǝn;

Att de, som vid de landsändar bo, skola förskräcka sig för din tecken; du gläder allt det som röres, både om morgon och om afton.

9 Yǝr yüzining [ƣemini yǝp] yoⱪlap kelip, uni suƣirisǝn, Uni tolimu munbǝtlǝxtürisǝn. Hudaning dǝrya-eriⱪliri suƣa tolƣandur; Xundaⱪ ⱪilip sularni tǝyyarlap, Kixilǝrni axliⱪ bilǝn tǝminlǝysǝn.

Du besöker landet, och vattnar det, och gör det mycket rikt; Guds källa hafver vatten tillfyllest; du låter dess korn väl trifvas; ty alltså brukar du landet.

10 Terilƣu etizlarning qɵnǝklirini suƣa ⱪandurisǝn, Ⱪirlirini taraxlaysǝn, Tupraⱪni mol yeƣinlar bilǝn yumxitisǝn; Uningda üngǝnlǝrni bǝrikǝtlǝysǝn.

Du vattnar dess fårar, och fuktar det upplöjdt är; med regn gör du det blött, och välsignar dess växt.

11 Sǝn nemǝtliringni yilning ⱨosuliƣa taj ⱪilip ⱪoxup berisǝn; Ⱪǝdǝmliringdin bayaxatliⱪ ⱨǝryanƣa tamidu;

Du kröner året med ditt goda, och din fotspår drypa af fetma.

12 Daladiki yaylaⱪlarƣimu tamidu; Taƣ-dawanlar xat-horamliⱪni ɵzlirigǝ bǝlwaƣ ⱪilidu;

De boningar i öknena äro ock feta, så att de drypa; och högarna äro allt omkring lustige.

13 Kɵklǝmlǝr ⱪoy padiliri bilǝn kiyingǝn, Jilƣilar maysilarƣa ⱪaplinidu; Ular huxalliⱪ bilǝn tǝntǝnǝ ⱪilidu, Bǝrⱨǝⱪ, ular nahxilarni yangritixidu!

Hjordmarken är full med får, och dalarna stå tjockt med säd; så att man glädes dervid, och sjunger.