Zǝbur 59
1 Nǝƣmiqilǝrning bexiƣa tapxurulup, «Ⱨalak ⱪilmiƣaysǝn» degǝn aⱨangda oⱪulsun dǝp, Dawut yazƣan «Mihtam» küyi; (bu [küy] Saul padixaⱨ Dawutning ɵyini kɵzlǝxkǝ paylaⱪqilarni ǝwǝtip, uni ɵltürüwǝtmǝkqi bolƣan qaƣda yezilƣan): — I Hudayim, düxmǝnlirimning qanggilidin ⱪutⱪuzƣaysǝn; Manga ⱪarxi turƣanlardin meni egizdǝ aman saⱪliƣaysǝn.
Til Sangmesteren. Al-tasjhet. Af David. En Miktam, da Saul udsendte Folk, som skulle vogte Huset for at dræbe ham.
2 Meni yamanliⱪ ⱪilƣuqilar qanggilidin ⱪutⱪuzuwalƣaysǝn, Ⱪanhor adǝmlǝrdin meni ⱪutⱪuzƣaysǝn.
Fri mig fra mine Fjender, min Gud, bjærg mig fra dem, der rejser sig mod mig;
3 Qünki mana, ular jenimni elix üqün paylimaⱪta, Zorawanlar manga ⱪarxi top boluxup ⱪǝstlǝxmǝktǝ; Bu [ⱪilƣini] mǝndǝ bolƣan birǝr asiyliⱪ üqün ǝmǝs, Yaki gunaⱨim üqün ǝmǝs, i Pǝrwǝrdigar;
fri mig fra Udaadsmænd, frels mig fra blodstænkte Mænd!
4 Mǝndǝ ⱨeq sǝwǝnlik bolmisimu, ular yügürüp manga ⱪarxi sǝp salidu; Mening yardimimgǝ kelixkǝ oyƣan, [Ⱨalimni] nǝziringgǝ alƣaysǝn.
Thi se, de lurer efter min Sjæl, stærke Mænd stimler sammen imod mig, uden at jeg har Skyld eller Brøde.
5 I Pǝrwǝrdigar, samawiy ⱪoxunlarning Sǝrdari bolƣan Huda, Israilning Hudasi, Barliⱪ ǝl-yurtlarni sotlap-jazalaxⱪa ornungdin turƣaysǝn; Ⱪǝstlǝxni niyǝt ⱪilƣüqilarning ⱨeqⱪaysisiƣa rǝⱨim ⱪilmiƣaysǝn. (Selaⱨ)
Uden at jeg har forbrudt mig, HERRE, stormer de frem og stiller sig op. Vaagn op og kom mig i Møde, se til!
6 Ular keqisi ⱪaytip kelip, ƣaljir ittǝk ƣaȥ-ƣuȥ ⱪilip, Xǝⱨǝrni aylinip laƣaylap yürmǝktǝ.
Du er jo HERREN, Hærskarers Gud, Israels Gud. Vaagn op og hjemsøg alle Folkene, skaan ej een af de troløse Niddinger! (Sela)
7 Ⱪara, ularning aƣzidin eⱪiwatⱪan xɵlgǝylirini! Lǝwliridin ⱪiliqlar qiⱪip turidu; Ular: «Kim angliyalaydu?» — dǝydu.
Ved Aften kommer de tilbage, hyler som Hunde og stryger gennem Byen!
8 Lekin Sǝn Pǝrwǝrdigar ularni mǝshirǝ ⱪilisǝn; Barliⱪ ǝllǝrni mazaⱪ ⱪilisǝn!
Se, deres Mund løber over, paa deres Læber er Sværd, thi: »Hvem skulde høre det?«
9 I mening küqüm Bolƣuqi! Mǝn Sanga tǝlmürüp ⱪarap yürimǝn; Qünki Huda mening yuⱪiri panaⱨgaⱨimdur.
Men du, o HERRE, du ler ad dem, du spotter alle Folk,
10 Manga ɵzgǝrmǝs muⱨǝbbitini kɵrsǝtküqi Huda mening aldimda mangidu; Huda manga düxmǝnlǝrning mǝƣlubiyitini kɵrsitidu.
dig vil jeg lovsynge, du, min Styrke, thi Gud er mit Værn;
11 Biraⱪ, [i Huda], bularni ⱪǝtl ⱪilmay turƣay; Bolmisa mening hǝlⱪim Seni untuydu. Ɵz küqüng bilǝn ularni sǝrsan ⱪilƣaysǝn, Ularning bexini eƣirlaxturƣaysǝn; I Rǝb, bizning ⱪalⱪinimiz!
med Naade kommer min Gud mig i Møde, Gud lader mig se mine Fjender med Fryd!
12 Ularning aƣzining buzuⱪluⱪi tüpǝylidin, Lǝwlirining sɵzliri tüpǝylidin, Ulardin qiⱪiwatⱪan ⱪarƣaxlar ⱨǝm aldamqiliⱪlar tüpǝylidin, Ular ɵz tǝkǝbburluⱪi iqidǝ tuzaⱪⱪa qüxkǝy!
Slaa dem ikke ihjel, at ikke mit Folk skal glemme, gør dem hjemløse med din Vælde og styrt dem,
13 Ƣǝziping bilǝn bu ixlarƣa hatimǝ bǝrgǝysǝn, Hatimǝ bǝrgǝysǝn! Xuning bilǝn ular yoⱪ bolidu; Xuning bilǝn yǝr yüznining qǝt-qǝtlirigiqǝ Hudaning ⱨǝⱪiⱪǝtǝn Yaⱪupⱪa ⱨɵkümdarliⱪ ⱪilidiƣanliⱪi ayan bolƣay! (Selaⱨ)
giv dem hen, o Herre, i Mundens Synd, i Læbernes Ord, og lad dem hildes i deres Hovmod for de Eder og Løgne, de siger;
14 Dǝrwǝⱪǝ, ular ⱨazirƣiqǝ keqisi ⱪaytip kelip, ƣaljir ittǝk ƣaȥ-ƣuȥ ⱪilip, Xǝⱨǝrni aylinip laƣaylap yüridu.
udryd dem i Vrede, gør Ende paa dem, saa man kan kende til Jordens Ender, at Gud er Hersker i Jakob! (Sela)
15 Itlardǝk ular ozuⱪ izdǝp ⱨǝr yǝrdǝ ⱪatraydu; Ⱪarni toymiƣuqǝ ⱨuwlap yürmǝktǝ;
Ved Aften kommer de tilbage, hyler som Hunde og stryger gennem Byen,
16 Lekin mǝn bolsam ⱪudritingni küylǝymǝn, Bǝrⱨǝⱪ, sǝⱨǝrlǝrdǝ ɵzgǝrmǝs muⱨǝbbitingni nahxa ⱪilip yangritimǝn; Qünki Sǝn mǝn üqün yuⱪiri ⱪorƣan, Eƣir künlirimdǝ panaⱨgaⱨ bolup kǝlgǝnsǝn.
vanker rundt efter Føde og knurrer, naar de ikke mættes.
17 I mening küqüm Bolƣuqi, Sanga küylǝrni eytimǝn; Qünki Huda mening yuⱪiri ⱪorƣinimdur, Manga ɵzgǝrmǝs muⱨǝbbǝt kɵrsǝtküqi Hudayimdur.
Men jeg, jeg vil synge om din Styrke, juble hver Morgen over din Naade; thi du blev mig et Værn, en Tilflugt paa Nødens Dag. Dig vil jeg lovsynge, du, min Styrke, thi Gud er mit Værn, min naadige Gud.
