< Zǝbur 52 >
1 Nǝƣmiqilǝrning bexiƣa tapxurulup oⱪulsun dǝp, Dawut yazƣan «Masⱪil»; Edomluⱪ Doǝg Saul padixaⱨning yeniƣa berip: «Dawut Ahimǝlǝkning ɵyigǝ kirdi» dǝp ayƣaⱪqiliⱪ ⱪilƣandin keyin yezilƣan: — I noqi batur, Nemǝ üqün rǝzillikingdin mahtinisǝn? Tǝngrining ɵzgǝrmǝs muⱨǝbbiti mǝnggülüktur.
Porque te glorias na malicia, ó homem poderoso? pois a bondade de Deus permanece continuamente.
2 Ɵtkür ustira kǝbi, Tiling zǝⱨǝr qaqmaⱪqi, U yalƣanqiliⱪ toⱪuwatidu.
A tua lingua intenta o mal, como uma navalha amolada, traçando enganos.
3 Sǝn yahxiliⱪning ornida yamanliⱪni, Ⱨǝⱪ sɵzlǝxning ornida yalƣanqiliⱪni yahxi kɵrisǝn;
Tu amas mais o mal do que o bem, e a mentira mais do que o fallar a rectidão (Selah)
4 Ⱨaman adǝmni nabut ⱪilidiƣan sɵzlǝrni yahxi kɵrisǝn, i aldamqi til!
Amas todas as palavras devoradoras, ó lingua fraudulenta.
5 Bǝrⱨǝⱪ, Tǝngri ohxaxla seni mǝnggügǝ yoⱪitidu; U seni tutuwalidu, yǝni ɵz qediringdin tartip qiⱪidu; Tiriklǝrning zeminidin seni yiltizingdin ⱪomurup taxlaydu. (Selaⱨ)
Tambem Deus te destruirá para sempre; arrebatar-te-ha e arrancar-te-ha da tua habitação; e desarreigar-te-ha da terra dos viventes (Selah)
6 Ⱨǝⱪⱪaniylar buni kɵrüp ⱪorⱪuxidu, Wǝ uni mǝshirǝ ⱪilip külüp: —
E os justos o verão, e temerão: e se rirão d'elle:
7 «Ⱪaranglar, Hudani ɵz yɵlǝnqisi ⱪilmiƣan adǝm, Pǝⱪǝt ɵz bayliⱪlirining kɵplükigǝ tayanƣan adǝm; U aq kɵzlüki bilǝn küqlǝndi» — dǝydu.
Eis aqui o homem que não poz em Deus a sua fortaleza; antes confiou na abundancia das suas riquezas, e se fortaleceu na sua maldade.
8 Mǝn bolsam Hudaning ɵyidǝ ɵskǝn baraⱪsan zǝytun dǝrǝhtǝkmǝn, Mǝn Hudaning ɵzgǝrmǝs muⱨǝbbitigǝ mǝnggügǝ tayinimǝn.
Mas eu sou como a oliveira verde na casa de Deus; confio na misericordia de Deus para sempre, eternamente.
9 Mǝn Sanga ǝbǝdil’ǝbǝd tǝxǝkkür eytimǝn; Qünki Sǝn bu ixlarni ⱪildingsǝn; Mɵmin bǝndiliring aldida namingƣa tǝlmürüp kütimǝn; Muxundaⱪ ⱪilix ǝladur.
Para sempre te louvarei, porque tu o fizeste, e esperarei no teu nome, porque é bom diante de teus sanctos.