Zǝbur 51

1 Nǝƣmiqilǝrning bexiƣa tapxurulup oⱪulsun dǝp, Dawut yazƣan küy. Bu [küy] Natan pǝyƣǝmbǝr uning yeniƣa kelip, uni Bat-Xeba bilǝn bolƣan zinahorluⱪi toƣruluⱪ ǝyibligǝndin keyin yezilƣan: — Ɵzgǝrmǝs muⱨǝbbiting bilǝn, i Huda, manga meⱨir-xǝpⱪǝt kɵrsǝtkǝysǝn! Rǝⱨimdilliⱪliringning kɵplüki bilǝn asiyliⱪlirimni ɵqürüwǝtkǝysǝn!

Til songmeisteren; ein salme av David, då profeten Natan kom til honom, etter han hadde gjenge inn til Batseba. Gud, ver meg nådig etter di miskunn! Sletta ut mine brot etter din store godhug!

2 Meni ⱪǝbiⱨlikimdin yiltizimƣiqǝ yuwǝtkǝysǝn, Gunaⱨimdin meni taziliƣaysǝn.

Två meg vel rein frå mi skuld, og reinsa meg frå mi synd!

3 Qünki mǝn asiyliⱪlirimni tonup iⱪrar ⱪildim; Gunaⱨim ⱨǝmixǝ kɵz aldimda turidu.

For mine misgjerningar kjenner eg, og mi synd er alltid framfyre meg.

4 Sening aldingda, pǝⱪǝt Sening aldingdila gunaⱨ ɵtküzüp, Nǝziringdǝ rǝzil bolƣan ixni sadir ⱪildim; Xu wǝjidin, Sǝn [meni ǝyiblǝp] sɵzlisǝng, adilliⱪing ispatlinidu; [Meni] soraⱪ ⱪilƣiningda, Ɵzüngning pakliⱪi ispatlinidu.

Mot deg einast hev eg synda og gjort det som vondt er i dine augo, so du må vera rettferdig når du talar, vera rein når du dømer.

5 Mana, mǝn tuƣulƣinimdila, yamanliⱪta idim, Anamning ⱪarnida pǝyda bolƣinimdila mǝn gunaⱨta boldum.

Sjå, eg er fødd i misgjerning, og mor mi hev avla meg i synd.

6 Bǝrⱨǝⱪ, Sǝn adǝmlǝrning qin ⱪǝlbidin sǝmimiylik tǝlǝp ⱪilisǝn; Iqimdiki yoxurun jaylirimda Sǝn manga danaliⱪni bildürisǝn.

Sjå, du hev lyst til sanning i innarste; so lær meg då visdom i hjartans løynrom!

7 Meni [gunaⱨlirimdin] zofa bilǝn taziliƣaysǝn, Ⱨǝm mǝn pak bolimǝn; Meni pakpakiz yuƣaysǝn, mǝn ⱪardinmu aⱪ bolimǝn.

Reinsa meg frå synd med isop, so eg vert rein! Två meg, so eg vert kvitare enn snø!

8 Manga xad-huram awazlarni anglatⱪaysǝn; Xuning bilǝn Sǝn ǝzgǝn ustihanlirim yǝnǝ xadlinidu.

Lat meg høyra fagnad og gleda, lat dei bein fagna seg som du hev slege sund!

9 Gunaⱨlirimdin qirayingni yoxurup, Yamanliⱪlirimni ɵqüriwǝtkǝysǝn.

Løyn di åsyn for mine synder, og sletta ut alle mine misgjerningar!

10 Mǝndǝ pak ⱪǝlb yaratⱪaysǝn, i Huda; Wujumdiki sadiⱪ roⱨimni yengiliƣaysǝn.

Gud, skap i meg eit reint hjarta, og gjev meg ei ny, stødug ånd inni meg!

11 Meni ⱨuzurungdin qiⱪiriwǝtmigǝysǝn; Meningdin Muⱪǝddǝs Roⱨingni ⱪayturuwalmiƣaysǝn.

Kasta meg ikkje burt frå di åsyn, og tak ikkje din heilage ande frå meg!

12 Aⱨ, nijatliⱪingdiki xadliⱪni manga yengibaxtin ⱨes ⱪildurƣaysǝn; Itaǝtmǝn roⱨ arⱪiliⱪ meni yɵligǝysǝn.

Gjev meg atter fagnaden av di frelsa, og haldt meg uppe med ei viljug ånd!

13 Buning bilǝn mǝn itaǝtsizlǝrgǝ yolliringni ɵgitǝy, Wǝ gunaⱨkarlar yeningƣa ⱪaytidu.

So vil eg læra lovbrjotarar dine vegar, og syndarar skal venda um til deg.

14 Ⱪan tɵküx gunaⱨidin meni ⱪutuldurƣaysǝn, I Huda, manga nijatliⱪ bǝrgüqi Huda, Xuning bilǝn tilim ⱨǝⱪⱪaniyliⱪingni yangritip küylǝydu.

Gud, fria meg frå blodskuld, Gud, mine frelsar! So skal mi tunga fagna seg høgt yver di rettferd.

15 I Rǝbbim, lǝwlirimni aqⱪaysǝn, Aƣzim mǝdⱨiyiliringni bayan ⱪilidu.

Herre, lat upp mine lippor! So skal min munn forkynna din pris.

16 Qünki Sǝn ⱪurbanliⱪni hux kɵrmǝysǝn; Bolmisa sunar idim; Kɵydürmǝ ⱪurbanliⱪlardinmu hursǝnlik tapmaysǝn.

For du hev ikkje lyst til slagtoffer - elles skulde eg gjeva deg det; i brennoffer hev du ikkje hugnad.

17 Huda ⱪobul ⱪilidiƣan ⱪurbanliⱪlar sunuⱪ bir roⱨtur; Sunuⱪ wǝ ezilgǝn ⱪǝlbni Sǝn kǝmsitmǝysǝn, i Huda;

Offer for Gud er ei sundbroti ånd; eit sundbrote og knust hjarta vil du, Gud, ikkje forsmå.

18 Xapaiting bilǝn Zionƣa meⱨribanliⱪni kɵrsǝtkǝysǝn; Yerusalemning sepillirini yengibaxtin bina ⱪilƣaysǝn!

Gjer vel imot Sion etter din nåde, bygg murarne åt Jerusalem!

19 U qaƣda Sǝn ⱨǝⱪⱪaniyliⱪtin bolƣan ⱪurbanliⱪlardin, kɵydürmǝ ⱪurbanliⱪlardin, Pütünlǝy kɵydürülgǝn kɵydürmǝ ⱪurbanliⱪlardin hursǝnlik tapisǝn; U qaƣda adǝmlǝr ⱪurbangaⱨingƣa buⱪa-ɵküzlǝrni tǝⱪdim ⱪilixidu.

Då skal du hava hugnad i rettferds offer, i brennoffer og heiloffer; då skal dei ofra uksar på ditt altar.