Zǝbur 120

1 «Yuⱪiriƣa qiⱪix nahxisi» Beximƣa kün qüxkǝndǝ mǝn Pǝrwǝrdigarƣa nida ⱪildim; U manga jawab bǝrdi.

Hac ilahisi Sıkıntıya düşünce RAB'be seslendim; Yanıtladı beni.

2 I Pǝrwǝrdigar, jenimni yalƣan sɵzlǝydiƣan lǝwlǝrdin, Aldamqi tildin ⱪutuldurƣaysǝn.

Ya RAB, kurtar canımı yalancı dudaklardan, Aldatıcı dillerden!

3 Sanga nemǝ berilidu, Sanga nemǝ ⱪoxuluxi kerǝk, Əy aldamqi til?

Ey aldatıcı dil, RAB ne verecek sana, Daha ne verecek?

4 — Palwan atⱪan ɵtkür oⱪlar, Arqa qoƣliri sanga tǝgsun!

Yiğidin sivri oklarıyla Retem çalısından alevli korlar!

5 Mǝxǝk diyarida musapir bolup yaxiƣinimƣa, Kedar qedirliri arisida turƣinimƣa ⱨalimƣa way!

Vay bana, Meşek'te garip kaldım sanki, Kedar çadırları arasında oturdum.

6 Mǝn tinqliⱪⱪa ɵqlǝr arisida uzundin buyan turuwatimǝn;

Fazla kaldım Barıştan nefret edenler arasında.

7 Mǝn tinqliⱪpǝrwǝrmǝn; Biraⱪ gǝp ⱪilsam, ular uruximizla, dǝydu.

Ben barış yanlısıyım, Ama söze başladığımda, Onlar savaşa kalkıyor!