Zǝbur 116
1 Mǝn Pǝrwǝrdigarni sɵyimǝn, Qünki U mening awazimni, yelinixlirimni angliƣan.
Det är mig ljuft, att Herren hörer mina röst och mina bön;
2 Qünki U ⱪuliⱪini manga saldi, Xunga mǝn barliⱪ künlirimdǝ Uningƣa iltija ⱪilip qaⱪirimǝn.
Att han böjer sina öron till mig; derföre vill jag åkalla honom i mina lifsdagar.
3 Ɵlüm asarǝtliri meni qirmiwaldi; Tǝⱨtisaraning dǝrdliri meni tutuwaldi; Mǝn pexkǝllikkǝ yoluⱪtum, ǝlǝm tarttim; (Sheol h7585)
Dödsens snaror hade omfattat mig, och helvetes ångest hade råkat uppå mig; jag kom i jämmer och nöd. (Sheol h7585)
4 Xuning bilǝn mǝn Pǝrwǝrdigarning namiƣa tohtimay nida ⱪildim: — «Sǝndin ɵtünimǝn, i Pǝrwǝrdigar, Jenimni ⱪutuldurƣaysǝn!
Men jag åkallade Herrans Namn: O! Herre, fräls mina själ.
5 Xǝpⱪǝtliktur Pǝrwǝrdigar, ⱨǝⱪⱪaniydur; Hudayimiz rǝⱨimdildur.
Herren är nådelig och rättfärdig, och vår Gud är barmhertig.
6 Pǝrwǝrdigar nadanni saⱪlaydu; Mǝn harab ǝⱨwalƣa qüxürüldum, U meni ⱪutⱪuzdi.
Herren bevarar de enfaldiga; när jag nederligger så hjelper han mig.
7 Ⱨǝy jenim, ⱪaytidin hatirjǝm bol; Qünki Pǝrwǝrdigar sehiylik, meⱨribanliⱪ kɵrsǝtti;
Var nu åter tillfrids, min själ; ty Herren gör dig godt.
8 Qünki Sǝn jenimni ɵlümdin, kɵzlirimni yaxlardin, Ayaƣlirimni putlixixtin ⱪutⱪuzƣansǝn.
Ty du hafver uttagit mina själ utu dödenom, mina ögon ifrå tårar, min fot ifrå fall.
9 Mǝn Pǝrwǝrdigar aldida tiriklǝrning zeminida mangimǝn;
Jag vill vandra för Herranom uti de lefvandes lande.
10 Ixǝnginim üqün mundaⱪ sɵz ⱪilƣanmǝn: — «Mǝn ⱪattiⱪ har ⱪilinƣanmǝn».
Jag tror, derföre talar jag; men jag varder svårliga plågad.
11 Jiddiylǝxkinimdin: — «adǝmlǝrning ⱨǝmmisi yalƣanqi!» — Degǝnmǝn.
Jag sade i min häpenhet: Alla menniskor äro lögnaktige.
12 Manga kɵrsǝtkǝn barliⱪ yahxiliⱪlirini mǝn nemǝ bilǝn Pǝrwǝrdigarƣa ⱪayturimǝn?
Huru skall jag vedergälla Herranom alla hans välgerningar, som han mig gör?
13 — Nijatliⱪ ⱪǝdǝⱨini ⱪolumƣa alimǝn, Wǝ Pǝrwǝrdigarning namini qaⱪirip iltija ⱪilimǝn;
Jag vill taga den helsosamma kalken, och predika Herrans Namn.
14 Mǝn ⱪilƣan ⱪǝsǝmlirimni Pǝrwǝrdigar aldida ada ⱪilimǝn; Bǝrⱨǝⱪ, Uning barliⱪ hǝlⱪi aldida ularni ada ⱪilimǝn.
Jag vill betala mina löften Herranom, för allt folk.
15 Pǝrwǝrdigarning nǝziridǝ, Ɵz mɵmin bǝndilirining ɵlümi ⱪimmǝtlik ixtur!
Hans helgons död är dyr hållen för Herranom.
16 Aⱨ Pǝrwǝrdigar, mǝn bǝrⱨǝⱪ Sening ⱪulungdurmǝn; Mǝn Sening ⱪulungdurmǝn, dedikingning oƣli ikǝnmǝn; Sǝn mening asarǝtlirimni yǝxkǝnsǝn;
O! Herre, jag är din tjenare; jag är din tjenare, dine tjenarinnos son; du hafver sönderslitit mina band.
17 Mǝn Sanga tǝxǝkkür ⱪurbanliⱪlirini sunimǝn, Pǝrwǝrdigarning namini qaⱪirip iltija ⱪilimǝn;
Dig vill jag offra tacksägelse, och predika Herrans Namn.
18 Mǝn ⱪilƣan ⱪǝsǝmlirimni Pǝrwǝrdigar aldida ada ⱪilimǝn; Bǝrⱨǝⱪ, Uning barliⱪ hǝlⱪi aldida ularni ada ⱪilimǝn;
Jag vill betala mina löften Herranom, för allt hans folk;
19 Pǝrwǝrdigarning ɵyining ⱨoylilirida, Sening otturungda turup, i Yerusalem, [Ⱪǝsǝmlirimni ada ⱪilimǝn]! Ⱨǝmdusana!
Uti gårdarna åt Herrans hus, uti dig, Jerusalem. Halleluja.
