< Matta 3 >
1 Xu qaƣlarda, qɵmüldürgüqi Yǝⱨya Yǝⱨudiyǝdiki qɵl-bayawanƣa kelip
W owych czasach na pustyni judejskiej rozpoczął działalność Jan Chrzciciel.
2 kixilǝrgǝ: — Towa ⱪilinglar! Qünki ǝrx padixaliⱪi yeⱪinlixip ⱪaldi! — dǝp jakarlaxⱪa baxlidi.
Nawoływał: —Opamiętajcie się, bo nadchodzi królestwo niebieskie!
3 Qünki [qɵmüldürgüqi Yǝⱨya] bolsa ilgiri Yǝxaya pǝyƣǝmbǝr bexaritidǝ kɵrsǝtkǝn kixining dǝl ɵzi bolup: — «Bayawanda towlaydiƣan bir kixining: Rǝbning yolini tǝyyarlanglar, Uning qiƣir yollirini tüptüz ⱪilinglar! — degǝn awazi anglinidu».
To właśnie o nim mówił prorok Izajasz: „Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie Panu drogę, wyrównajcie przed Nim ścieżki!”.
4 Yǝⱨya [pǝyƣǝmbǝr] tɵgǝ yungidin ⱪilinƣan kiyim kiygǝn, beligǝ kɵn tasma baƣliƣanidi. Yǝydiƣini bolsa qekǝtkilǝr bilǝn yawa ⱨǝrǝ ⱨǝsili idi.
Jan żył bardzo skromnie: nosił ubranie z wielbłądziej wełny oraz skórzany pas, żywił się szarańczą i leśnym miodem.
5 Əmdi Yerusalem xǝⱨiri, pütün Yǝⱨudiyǝ ɵlkisi wǝ pütkül Iordan dǝrya wadisining ǝtrapidiki kixilǝr uning aldiƣa kelixip,
Z Jerozolimy, z całej Judei i z doliny Jordanu przychodziły do niego tłumy.
6 gunaⱨlirini iⱪrar ⱪilixti wǝ uning ɵzlirini Iordan dǝryasida qɵmüldürüxini ⱪobul ⱪilixti.
On zaś zanurzał w wodach Jordanu tych, którzy przyznawali się do swoich grzechów.
7 Lekin Pǝrisiy wǝ Saduⱪiy mǝzⱨipidikilǝrdin kɵplirining uning qɵmüldürüxini ⱪobul ⱪilƣili kǝlgǝnlikini kɵrginidǝ u ularƣa: — Əy yilanlarning baliliri! Kim silǝrni [Hudaning] qüxüx aldida turƣan ƣǝzipidin ⱪeqinglar dǝp agaⱨlandurdi?!
Zauważył jednak, że również wielu faryzeuszy i saduceuszy przychodzi się ochrzcić. Napominał więc ich: —Przebiegłe węże! Kto wam powiedział, jak uciec przed nadchodzącą karą Boga?!
8 Əmdi towiƣa layiⱪ mewini kǝltürünglar!
Najpierw pokażcie poprzez wasze uczynki, że naprawdę się opamiętaliście!
9 Wǝ ɵz iqinglarda: «Bizning atimiz bolsa Ibraⱨimdur!» dǝp hiyal ⱪilip yürmǝnglar; qünki Mǝn xuni silǝrgǝ eytip ⱪoyayki, Huda Ibraⱨimƣa muxu taxlardinmu pǝrzǝntlǝrni apiridǝ ⱪilalaydu.
Nie oszukujcie się, powtarzając: „Jesteśmy potomkami samego Abrahama”. Zapewniam was, że Bóg może stworzyć potomków Abrahama nawet z tych kamieni!
10 Palta alliⱪaqan dǝrǝhlǝrning yiltiziƣa tǝnglǝp ⱪoyuldi; yahxi mewǝ bǝrmǝydiƣan ⱨǝrⱪaysi dǝrǝhlǝr kesilip otⱪa taxlinidu.
Siekiera Bożego sądu już jest przyłożona do pnia. I każde drzewo, które nie wydaje owocu, zostanie wycięte i rzucone w ogień.
11 Mǝn dǝrwǝⱪǝ silǝrni towa ⱪilixinglar üqün suƣa qɵmüldürimǝn. Lekin mǝndin keyin kǝlgüqi zat mǝndin ⱪudrǝtliktur. Mǝn ⱨǝtta uning kǝxini kɵtürüxkimu layiⱪ ǝmǝsmǝn; u silǝrni Muⱪǝddǝs Roⱨⱪa ⱨǝm otⱪa qɵmüldüridu.
Ja was zanurzam w wodzie na znak opamiętania. Lecz niebawem nadejdzie Ktoś potężniejszy ode mnie. Ktoś, komu nie jestem nawet godzien nosić butów! On będzie was zanurzał w Duchu Świętym i w ogniu.
12 Uning soruƣuqi küriki ⱪolida turidu; u ɵz haminini [topa-samandin] tǝltɵküs tazilaydu, sap buƣdayni ambarƣa yiƣidu, ǝmma topa-samanni ɵqmǝs otta kɵydürüwetidu, — dedi.
On potrafi oddzielić plewy od ziarna i wszystko oczyścić—ziarno zbierze do magazynu, a plewy spali w niegasnącym ogniu.
13 Xu waⱪitta, Əysa Yǝⱨyadin qɵmüldürülüxni ⱪobul ⱪilix üqün Galiliyǝ ɵlkisidin Iordan dǝryasi boyiƣa, uning yeniƣa kǝldi.
W tym czasie Jezus opuścił Galileę i przyszedł nad Jordan, aby Jan mógł Go ochrzcić.
14 Biraⱪ Yǝⱨya qɵmüldürüxkǝ unimay uni tosup: — Əsli qɵmüldürülüxni mǝn sǝndin ⱪobul ⱪilixim kerǝk idi, biraⱪ sǝn mening aldimƣa kǝpsǝnƣu? — dedi.
Lecz ten sprzeciwiał się: —To ja powinienem być zanurzony przez Ciebie! A Ty przychodzisz po chrzest do mnie?
15 Lekin Əysa uningƣa jawabǝn: — Ⱨazirqǝ xuningƣa yol ⱪoyƣin; qünki ⱨǝⱪⱪaniyliⱪning barliⱪ [tǝlǝplirini] ǝmǝlgǝ axurux üqün, xundaⱪ ⱪiliximizƣa toƣra kelidu, — dedi. Xuning bilǝn, Yǝⱨya uningƣa yol ⱪoydi.
—Uczyń to—odpowiedział mu Jezus—musimy bowiem wypełnić to, co należy. Wtedy Jan zgodził się.
16 Wǝ Əysa qɵmüldürülüp bolupla, sudin qiⱪti; u sudin qiⱪixi bilǝn mana, ǝrxlǝr uningƣa eqilip, Hudaning Roⱨi kǝptǝr ⱪiyapitidǝ ǝrxtin qüxüp, üstigǝ ⱪonuwatⱪanliⱪini kɵrdi.
Po zanurzeniu, Jezus od razu wyszedł z wody. Nagle otworzyło się niebo i ujrzał Ducha Bożego, który, jak gołąb, zstąpił w dół i spoczął na Nim.
17 Wǝ mana, ǝrxtin bir awaz: — «Bu Mening sɵyümlük oƣlum, Mǝn uningdin toluⱪ hursǝnmǝn!» — dǝp anglandi.
A z nieba rozległ się głos: —Jesteś moim ukochanym Synem, moją największą radością!