Yǝrǝmiyaning yiƣa-zarliri 3
1 (Alǝf) Mǝn uning ƣǝzǝp tayiⱪini yǝp jǝbir-zulum kɵrgǝn adǝmdurmǝn.
Ik ben de man, die ellende aanschouwde Door de roede van zijn verbolgenheid;
2 Meni U ⱨǝydiwǝtti, Nurƣa ǝmǝs, bǝlki ⱪarangƣuluⱪⱪa mangdurdi;
Hij heeft mij gedreven en opgejaagd De diepste duisternis in;
3 Bǝrⱨǝⱪ, U kün boyi ⱪolini manga ⱪayta-ⱪayta ⱨujum ⱪildurdi;
Telkens keerde Hij zijn hand tegen mij, Elke dag opnieuw.
4 (Bǝt) Ətlirimni wǝ terilirimni ⱪaⱪxal ⱪiliwǝtti, Sɵngǝklirimni sunduruwǝtti.
Hij heeft mijn vlees en huid doen verkwijnen, Mijn beenderen gebroken;
5 U manga muⱨasirǝ ⱪurdi, Ɵt süyi wǝ japa bilǝn meni ⱪapsiwaldi.
Overal rond mij opgestapeld Gal en kommer;
6 U meni ɵlgili uzun bolƣanlardǝk ⱪapⱪarangƣu jaylarda turuxⱪa mǝjbur ⱪildi.
Mij in het donker doen zitten Als de doden uit aloude tijden.
7 (Gimǝl) U meni qiⱪalmaydiƣan ⱪilip qitlap ⱪorxiwaldi; Zǝnjirimni eƣir ⱪildi.
Hij metselde mij in, zodat ik niet kon ontsnappen, En verzwaarde mijn ketens;
8 Mǝn warⱪirap nida ⱪilsammu, U duayimni ⱨeq ixtimidi.
Hoe ik ook klaagde en schreide, Hij bleef doof voor mijn smeken;
9 U yollirimni jipsilaxⱪan tax tam bilǝn tosuwaldi, Qiƣir yollirimni ǝgri-toⱪay ⱪiliwǝtti.
Hij versperde mijn wegen met stenen, Vernielde mijn paden.
10 (Dalǝt) U manga paylap yatⱪan eyiⱪtǝk, Pistirmida yatⱪan xirdǝktur.
Hij loerde op mij als een beer, Als een leeuw, die in hinderlaag ligt;
11 Meni yollirimdin burap tetma-titma ⱪildi; Meni tügǝxtürdi.
Hij sleurde mij van mijn wegen, om mij te verscheuren, En stortte mij in het verderf;
12 U oⱪyasini kerip, Meni oⱪining ⱪarisi ⱪildi.
Hij spande zijn boog, En maakte mij doel van de pijl.
13 (He) Oⱪdenidiki oⱪlarni bɵrǝklirimgǝ sanjitⱪuzdi.
Hij schoot door mijn nieren De pijlen van zijn koker.
14 Mǝn ɵz hǝlⱪimgǝ rǝswa obyekti, Kün boyi ularning mǝshirǝ nahxisining nixani boldum.
Voor alle volken werd ik een hoon, Een spotlied altijd herhaald.
15 U manga zǝrdabni toyƣuqǝ yutⱪuzup, Kǝkrǝ süyini toyƣuqǝ iqküzdi.
Hij heeft met bitterheid mij verzadigd, Met alsem gedrenkt.
16 (Waw) U qixlirimni xeƣil taxlar bilǝn qeⱪiwǝtti, Meni küllǝrdǝ tügüldürdi;
Op kiezel heeft Hij mijn tanden doen bijten, Met as mij gespijsd;
17 Jenim tinq-hatirjǝmliktin yiraⱪlaxturuldi; Arambǝhxning nemǝ ikǝnlikini untup kǝttim.
De vrede werd mijn ziel ontroofd, Wat geluk is, ken ik niet meer.
18 Mǝn: «Dǝrmanim ⱪalmidi, Pǝrwǝrdigardin ümidim ⱪalmidi» — dedim.
Ik zeide: Weg is mijn roemen, Mijn hopen op Jahweh!
19 (Zain) Mening har ⱪilinƣanlirimni, sǝrgǝdan bolƣanlirimni, Əmǝn wǝ ɵt süyini [yǝp-iqkinimni] esinggǝ kǝltürgǝysǝn!
Gedenk toch mijn nood en mijn angst, Mijn alsem en gal!
20 Jenim bularni ⱨǝrdaim ǝslǝwatidu, Yǝrgǝ kirip kǝtküdǝk bolmaⱪta.
Ja, Gij zult zeker gedenken, Hoe mijn ziel gaat gebukt:
21 Lekin xuni kɵnglümgǝ kǝltürüp ǝslǝymǝnki, Xuning bilǝn ümid ⱪaytidin yanidu, —
Dit blijf ik altijd bepeinzen, Hierop altijd vertrouwen!
22 (Hǝt) Mana, Pǝrwǝrdigarning ɵzgǝrmǝs meⱨribanliⱪliri! Xunga biz tügǝxmiduⱪ; Qünki Uning rǝⱨimdilliⱪlirining ayiƣi yoⱪtur;
Neen, Jahweh’s genaden nemen geen einde, Nooit houdt zijn barmhartigheid op:
23 Ular ⱨǝr sǝⱨǝrdǝ yengilinidu; Sening ⱨǝⱪiⱪǝt-sadiⱪliⱪing tolimu moldur!
Iedere morgen zijn ze nieuw, En groot is uw trouw.
24 Ɵz-ɵzümgǝ: «Pǝrwǝrdigar mening nesiwǝmdur; Xunga mǝn Uningƣa ümid baƣlaymǝn» — dǝymǝn.
Mijn deel is Jahweh! zegt mijn ziel, En daarom vertrouw ik op Hem!
25 (Tǝt) Pǝrwǝrdigar Ɵzini kütkǝnlǝrgǝ, Ɵzini izdigǝn jan igisigǝ meⱨribandur;
Goed is Jahweh voor die op Hem hopen, Voor iedereen, die Hem zoekt;
26 Pǝrwǝrdigarning nijatini kütüx, Uni süküt iqidǝ kütüx yahxidur.
Goed is het, gelaten te wachten Op redding van Jahweh;
27 Adǝmning yax waⱪtida boyunturuⱪni kɵtürüxi yahxidur.
Goed is het den mens, zijn juk te dragen Van de prilste jeugd af!
28 (Yod) U yeganǝ bolup süküt ⱪilip oltursun; Qünki Rǝb buni uningƣa yüklidi.
Hij moet in de eenzaamheid zwijgen, Wanneer Hij het hem oplegt;
29 Yüzini topa-tupraⱪⱪa tǝgküzsun, — Eⱨtimal, ümid bolup ⱪalar?
Zijn mond in het stof blijven drukken. Misschien is er hoop;
30 Mǝngzini urƣuqiƣa tutup bǝrsun; Til-aⱨanǝtlǝrni toyƣuqǝ ixitsun!
Zijn wangen bieden aan hem, die hem slaat, Verzadigd worden met smaad.
31 (Kaf) Qünki Rǝb ǝbǝdil-ǝbǝd insandin waz kǝqmǝydu;
Neen, de Heer verlaat niet voor immer De kinderen der mensen!
32 Azar bǝrgǝn bolsimu, Ɵzgǝrmǝs meⱨribanliⱪlirining molluⱪi bilǝn iqini aƣritidu;
Neen, na de kastijding erbarmt Hij zich weer, Naar zijn grote ontferming:
33 Qünki U insan balilirini har ⱪilixni yaki azablaxni haliƣan ǝmǝstur.
Want niet van harte plaagt en bedroeft Hij De kinderen der mensen!
34 (Lamǝd) Yǝr yüzidiki barliⱪ ǝsirlǝrni ayaƣ astida yanjixⱪa,
Dat men onder de voeten treedt, Allen, die in het land zijn gevangen:
35 Ⱨǝmmidin Aliy Bolƣuqining aldida adǝmni ɵz ⱨǝⱪⱪidin mǝⱨrum ⱪilixⱪa,
Dat men het recht van een ander verkracht Voor het aanschijn van den Allerhoogste:
36 Insanƣa ɵz dǝwasida uwal ⱪilixⱪa, — Rǝb bularning ⱨǝmmisigǝ guwaⱨqi ǝmǝsmu?
Dat men den naaste geen recht laat geschieden: Zou de Heer dat niet zien?
37 (Mǝm) Rǝb uni buyrumiƣan bolsa, Kim deginini ǝmǝlgǝ axuralisun?
Neen, op wiens bevel het ook is geschied, Heeft de Heer het niet geboden?
38 Külpǝtlǝr bolsun, bǝht-saadǝt bolsun, ⱨǝmmisi Ⱨǝmmidin Aliy Bolƣuqining aƣzidin kǝlgǝn ǝmǝsmu?
Komt niet uit de mond van den Allerhoogste Het kwaad en het goed?
39 Əmdi tirik bir insan nemǝ dǝp aƣrinidu, Adǝm balisi gunaⱨlirining jazasidin nemǝ dǝp waysaydu?
Wat klaagt dan de mens bij zijn leven: Laat iedereen klagen over zijn zonde!
40 (Nun) Yollirimizni tǝkxürüp sinap bilǝyli, Pǝrwǝrdigarning yeniƣa yǝnǝ ⱪaytayli;
Laten wij ons gedrag onderzoeken en toetsen, En ons tot Jahweh bekeren;
41 Ⱪollirimizni kɵnglimiz bilǝn billǝ ǝrxtiki Tǝngrigǝ kɵtürǝyli!
Heffen wij ons hart op de handen omhoog Tot God in de hemel!
42 Biz itaǝtsizlik ⱪilip sǝndin yüz ɵriduⱪ; Sǝn kǝqürüm ⱪilmiding.
Wij bleven zondigen, en waren opstandig: Gij kondt geen vergiffenis schenken!
43 (Samǝⱪ) Sǝn ɵzüngni ƣǝzǝp bilǝn ⱪaplap, bizni ⱪoƣliding; Sǝn ɵltürdüng, ⱨeq rǝⱨim ⱪilmiding.
Toen hebt Gij in toorn u gepantserd en ons achtervolgd, Meedogenloos ons gedood;
44 Sǝn Ɵzüngni bulut bilǝn ⱪapliƣansǝnki, Dua-tilawǝt uningdin ⱨeq ɵtǝlmǝs.
U gehuld in een wolk, Waar geen bidden doorheen kon;
45 Sǝn bizni hǝlⱪlǝr arisida daxⱪal wǝ nijasǝt ⱪilding.
Tot vuil en uitschot ons gemaakt Te midden der volken.
46 (Pe) Barliⱪ düxmǝnlirimiz bizgǝ ⱪarap aƣzini yoƣan eqip [mazaⱪ ⱪildi];
Nu sperren allen de mond tegen ons op, Die onze vijanden zijn;
47 Üstimizgǝ qüxti alaⱪzadilik wǝ ora-tuzaⱪ, Wǝyranqiliⱪ ⱨǝm ⱨalakǝt.
Nu liggen wij in schrik en strik, Verwoesting, vernieling;
48 Hǝlⱪimning ⱪizi nabut bolƣini üqün, Kɵzümdin yaxlar ɵstǝng bolup aⱪmaⱪta.
Nu storten onze ogen beken van tranen Om de ondergang van de dochter van mijn volk.
49 (Ayin) Kɵzüm yaxlarni üzülmǝy tɵküwatidu, Ular ⱨeq tohtiyalmaydu,
Rusteloos stromen mijn ogen En zonder verpozing,
50 Taki Pǝrwǝrdigar asmanlardin tɵwǝngǝ nǝzǝr selip [ⱨalimizƣa] ⱪariƣuqǝ.
Totdat Jahweh neerblikt, Uit de hemel toeziet.
51 Mening kɵzüm Roⱨimƣa azab yǝtküzmǝktǝ, Xǝⱨirimning barliⱪ ⱪizlirining Ⱨali tüpǝylidin.
Mijn oog doet mij wee Van al het schreien over mijn stad.
52 (Tsadǝ) Manga sǝwǝbsiz düxmǝn bolƣanlar, Meni ⱪuxtǝk ⱨǝdǝp owlap kǝldi.
Als een vogel maakten ze jacht op mij, Die zonder reden mijn vijanden zijn;
53 Ular orida jenimni üzmǝkqi bolup, Üstümgǝ taxni qɵridi.
Zij smoorden mij levend in een put, En wierpen mij nog stenen na;
54 Sular beximdin texip aⱪti; Mǝn: «Üzüp taxlandim!» — dedim.
Het water stroomde over mijn hoofd, Ik dacht: Nu ben ik verloren!
55 (Kof) Ⱨangning tüwliridin namingni qaⱪirip nida ⱪildim, i Pǝrwǝrdigar;
Toen riep ik uw Naam aan, o Jahweh, Uit het diepst van de put!
56 Sǝn awazimni angliding; Ⱪutulduruxⱪa nidayimƣa ⱪuliⱪingni yupuruwalmiƣin!
Gij hebt mijn smeken gehoord, uw oor niet gesloten Voor mijn zuchten en schreien;
57 Sanga nida ⱪilƣan künidǝ manga yeⱪin kǝlding, «Ⱪorⱪma» — deding.
Gij zijt gekomen, toen ik U riep, En hebt gesproken: Wees niet bang!
58 (Rǝx) I rǝb, jenimning dǝwasini ɵzüng soriding; Sǝn manga ⱨǝmjǝmǝt bolup ⱨayatimni ⱪutⱪuzdung.
Heer, Gij naamt het voor mij op, En hebt mijn leven gered!
59 I Pǝrwǝrdigar, manga bolƣan uwalliⱪni kɵrdüngsǝn; Mǝn üqün ⱨɵküm qiⱪarƣaysǝn;
Jahweh, Gij hebt mijn verdrukking gezien, Mij recht verschaft;
60 Sǝn ularning manga ⱪilƣan barliⱪ ɵqmǝnliklirini, Barliⱪ ⱪǝstlirini kɵrdungsǝn.
Gij hebt hun wraakzucht aanschouwd, Al hun plannen tegen mij.
61 (Xiyn) I Pǝrwǝrdigar, ularning aⱨanǝtlirini, Meni barliⱪ ⱪǝstligǝnlirini anglidingsǝn,
Jahweh, Gij hebt hun spotten gehoord, Al hun plannen tegen mij.
62 Manga ⱪarxi turƣanlarning xiwirlaxlirini, Ularning kün boyi kǝynimdin kusur-kusur ⱪilixⱪanlirini anglidingsǝn.
Mijn vijand heeft lippen zowel als gedachten Altijd tegen mij gericht.
63 Olturƣanlirida, turƣanlirida ularƣa ⱪariƣaysǝn! Mǝn ularning [mǝshirǝ] nahxisi boldum.
Zie toe; want of ze zitten of staan, Een spotlied ben ik voor hen!
64 (Taw) Ularning ⱪolliri ⱪilƣanliri boyiqǝ, i Pǝrwǝrdigar, bexiƣa jaza yandurƣaysǝn;
Jahweh, vergeld ze hun daden, Het werk hunner handen!
65 Ularning kɵngüllirini kaj ⱪilƣaysǝn! Bu sening ularƣa qüxidiƣan lǝniting bolidu!
Sla hun hart met verblinding, Henzelf met uw vloek;
66 Ƣǝzǝp bilǝn ularni ⱪoƣliƣaysǝn, Ularni Pǝrwǝrdigarning asmanliri astidin yoⱪatⱪaysǝn!
Vervolg en verniel ze in gramschap Onder uw hemel, o Jahweh!
