Yǝrǝmiyaning yiƣa-zarliri 3
1 (Alǝf) Mǝn uning ƣǝzǝp tayiⱪini yǝp jǝbir-zulum kɵrgǝn adǝmdurmǝn.
Jeg er den, der saa nød ved hans vredes ris,
2 Meni U ⱨǝydiwǝtti, Nurƣa ǝmǝs, bǝlki ⱪarangƣuluⱪⱪa mangdurdi;
mig har han ført og ledt i det tykkeste Mulm,
3 Bǝrⱨǝⱪ, U kün boyi ⱪolini manga ⱪayta-ⱪayta ⱨujum ⱪildurdi;
ja, Haanden vender han mod mig Dagen lang.
4 (Bǝt) Ətlirimni wǝ terilirimni ⱪaⱪxal ⱪiliwǝtti, Sɵngǝklirimni sunduruwǝtti.
Mit Kød og min Hud har han opslidt, brudt mine Ben,
5 U manga muⱨasirǝ ⱪurdi, Ɵt süyi wǝ japa bilǝn meni ⱪapsiwaldi.
han mured mig inde, omgav mig med Galde og Møje,
6 U meni ɵlgili uzun bolƣanlardǝk ⱪapⱪarangƣu jaylarda turuxⱪa mǝjbur ⱪildi.
lod mig bo i Mørke som de, der for længst er døde.
7 (Gimǝl) U meni qiⱪalmaydiƣan ⱪilip qitlap ⱪorxiwaldi; Zǝnjirimni eƣir ⱪildi.
Han har spærret mig inde og lagt mig i tunge Lænker.
8 Mǝn warⱪirap nida ⱪilsammu, U duayimni ⱨeq ixtimidi.
Om jeg end raaber og skriger, min Bøn er stængt ude.
9 U yollirimni jipsilaxⱪan tax tam bilǝn tosuwaldi, Qiƣir yollirimni ǝgri-toⱪay ⱪiliwǝtti.
Han spærred mine Veje med Kvader, gjorde Stierne krøge.
10 (Dalǝt) U manga paylap yatⱪan eyiⱪtǝk, Pistirmida yatⱪan xirdǝktur.
Han blev mig en lurende Bjørn, en Løve i Baghold;
11 Meni yollirimdin burap tetma-titma ⱪildi; Meni tügǝxtürdi.
han ledte mig vild, rev mig sønder og lagde mig øde;
12 U oⱪyasini kerip, Meni oⱪining ⱪarisi ⱪildi.
han spændte sin Bue; lod mig være Skive for Pilen.
13 (He) Oⱪdenidiki oⱪlarni bɵrǝklirimgǝ sanjitⱪuzdi.
Han sendte sit Koggers Sønner i Nyrerne paa mig;
14 Mǝn ɵz hǝlⱪimgǝ rǝswa obyekti, Kün boyi ularning mǝshirǝ nahxisining nixani boldum.
hvert Folk lo mig ud og smæded mig Dagen lang,
15 U manga zǝrdabni toyƣuqǝ yutⱪuzup, Kǝkrǝ süyini toyƣuqǝ iqküzdi.
med bittert mætted han mig, gav mig Malurt at drikke.
16 (Waw) U qixlirimni xeƣil taxlar bilǝn qeⱪiwǝtti, Meni küllǝrdǝ tügüldürdi;
Mine Tænder lod han bide i Flint, han traadte mig i Støvet;
17 Jenim tinq-hatirjǝmliktin yiraⱪlaxturuldi; Arambǝhxning nemǝ ikǝnlikini untup kǝttim.
han skilte min Sjæl fra Freden, jeg glemte Lykken
18 Mǝn: «Dǝrmanim ⱪalmidi, Pǝrwǝrdigardin ümidim ⱪalmidi» — dedim.
og sagde: »Min Livskraft, mit Haab til HERREN er ude.«
19 (Zain) Mening har ⱪilinƣanlirimni, sǝrgǝdan bolƣanlirimni, Əmǝn wǝ ɵt süyini [yǝp-iqkinimni] esinggǝ kǝltürgǝysǝn!
At mindes min Vaande og Flakken er Malurt og Galde;
20 Jenim bularni ⱨǝrdaim ǝslǝwatidu, Yǝrgǝ kirip kǝtküdǝk bolmaⱪta.
min Sjæl, den mindes det grant, den grubler betynget.
21 Lekin xuni kɵnglümgǝ kǝltürüp ǝslǝymǝnki, Xuning bilǝn ümid ⱪaytidin yanidu, —
Det lægger jeg mig paa Sinde, derfor vil jeg haabe:
22 (Hǝt) Mana, Pǝrwǝrdigarning ɵzgǝrmǝs meⱨribanliⱪliri! Xunga biz tügǝxmiduⱪ; Qünki Uning rǝⱨimdilliⱪlirining ayiƣi yoⱪtur;
HERRENS Miskundhed er ikke til Ende, ikke brugt op,
23 Ular ⱨǝr sǝⱨǝrdǝ yengilinidu; Sening ⱨǝⱪiⱪǝt-sadiⱪliⱪing tolimu moldur!
hans Naade er ny hver Morgen, hans Trofasthed stor.
24 Ɵz-ɵzümgǝ: «Pǝrwǝrdigar mening nesiwǝmdur; Xunga mǝn Uningƣa ümid baƣlaymǝn» — dǝymǝn.
Min Del er HERREN, (siger min Sjæl, ) derfor haaber jeg paa ham.
25 (Tǝt) Pǝrwǝrdigar Ɵzini kütkǝnlǝrgǝ, Ɵzini izdigǝn jan igisigǝ meⱨribandur;
Dem, der bier paa HERREN, er han god, den Sjæl, der ham søger;
26 Pǝrwǝrdigarning nijatini kütüx, Uni süküt iqidǝ kütüx yahxidur.
det er godt at haabe i Stilhed paa HERRENS Frelse,
27 Adǝmning yax waⱪtida boyunturuⱪni kɵtürüxi yahxidur.
godt for en Mand, at han bærer Aag i sin Ungdom.
28 (Yod) U yeganǝ bolup süküt ⱪilip oltursun; Qünki Rǝb buni uningƣa yüklidi.
Han sidde ensom og tavs, naar han lægger det paa ham;
29 Yüzini topa-tupraⱪⱪa tǝgküzsun, — Eⱨtimal, ümid bolup ⱪalar?
han trykke sin Mund mod Støvet, maaske er der Haab,
30 Mǝngzini urƣuqiƣa tutup bǝrsun; Til-aⱨanǝtlǝrni toyƣuqǝ ixitsun!
række Kind til den, der slaar ham, mættes med Haan.
31 (Kaf) Qünki Rǝb ǝbǝdil-ǝbǝd insandin waz kǝqmǝydu;
Thi Herren bortstøder ikke for evigt,
32 Azar bǝrgǝn bolsimu, Ɵzgǝrmǝs meⱨribanliⱪlirining molluⱪi bilǝn iqini aƣritidu;
har han voldt Kvide, saa ynkes han, stor er hans Naade;
33 Qünki U insan balilirini har ⱪilixni yaki azablaxni haliƣan ǝmǝstur.
ej af Hjertet plager og piner han Menneskens Børn.
34 (Lamǝd) Yǝr yüzidiki barliⱪ ǝsirlǝrni ayaƣ astida yanjixⱪa,
Naar Landets Fanger til Hobe trædes under Fod,
35 Ⱨǝmmidin Aliy Bolƣuqining aldida adǝmni ɵz ⱨǝⱪⱪidin mǝⱨrum ⱪilixⱪa,
naar Mandens Ret for den Højestes Aasyn bøjes,
36 Insanƣa ɵz dǝwasida uwal ⱪilixⱪa, — Rǝb bularning ⱨǝmmisigǝ guwaⱨqi ǝmǝsmu?
naar en Mand lider Uret i sin Sag — mon Herren ej ser det?
37 (Mǝm) Rǝb uni buyrumiƣan bolsa, Kim deginini ǝmǝlgǝ axuralisun?
Hvo taler vel, saa det sker, om ej Herren byder?
38 Külpǝtlǝr bolsun, bǝht-saadǝt bolsun, ⱨǝmmisi Ⱨǝmmidin Aliy Bolƣuqining aƣzidin kǝlgǝn ǝmǝsmu?
Kommer ikke baade ondt og godt fra den Højestes Mund?
39 Əmdi tirik bir insan nemǝ dǝp aƣrinidu, Adǝm balisi gunaⱨlirining jazasidin nemǝ dǝp waysaydu?
Over hvad skal den levende sukke? Hver over sin Synd!
40 (Nun) Yollirimizni tǝkxürüp sinap bilǝyli, Pǝrwǝrdigarning yeniƣa yǝnǝ ⱪaytayli;
Lad os ransage, granske vore Veje og vende os til HERREN,
41 Ⱪollirimizni kɵnglimiz bilǝn billǝ ǝrxtiki Tǝngrigǝ kɵtürǝyli!
løfte Hænder og Hjerte til Gud i Himlen;
42 Biz itaǝtsizlik ⱪilip sǝndin yüz ɵriduⱪ; Sǝn kǝqürüm ⱪilmiding.
vi syndede og stod imod, du tilgav ikke,
43 (Samǝⱪ) Sǝn ɵzüngni ƣǝzǝp bilǝn ⱪaplap, bizni ⱪoƣliding; Sǝn ɵltürdüng, ⱨeq rǝⱨim ⱪilmiding.
men hylled dig i Vrede, forfulgte os, dræbte uden Skaansel,
44 Sǝn Ɵzüngni bulut bilǝn ⱪapliƣansǝnki, Dua-tilawǝt uningdin ⱨeq ɵtǝlmǝs.
hylled dig i Skyer, saa Bønnen ej naaede frem;
45 Sǝn bizni hǝlⱪlǝr arisida daxⱪal wǝ nijasǝt ⱪilding.
til Skarn og til Udskud har du gjort os midt iblandt Folkene.
46 (Pe) Barliⱪ düxmǝnlirimiz bizgǝ ⱪarap aƣzini yoƣan eqip [mazaⱪ ⱪildi];
De opspærred Munden imod os, alle vore Fjender.
47 Üstimizgǝ qüxti alaⱪzadilik wǝ ora-tuzaⱪ, Wǝyranqiliⱪ ⱨǝm ⱨalakǝt.
Vor Lod blev Gru og Grav og Sammenbruds Øde;
48 Hǝlⱪimning ⱪizi nabut bolƣini üqün, Kɵzümdin yaxlar ɵstǝng bolup aⱪmaⱪta.
Vandstrømme græder mit Øje, mit Folk brød sammen.
49 (Ayin) Kɵzüm yaxlarni üzülmǝy tɵküwatidu, Ular ⱨeq tohtiyalmaydu,
Hvileløst strømmer mit Øje, det kender ej Ro,
50 Taki Pǝrwǝrdigar asmanlardin tɵwǝngǝ nǝzǝr selip [ⱨalimizƣa] ⱪariƣuqǝ.
før HERREN skuer ned fra Himlen, før han ser til.
51 Mening kɵzüm Roⱨimƣa azab yǝtküzmǝktǝ, Xǝⱨirimning barliⱪ ⱪizlirining Ⱨali tüpǝylidin.
Synet af Byens Døtre piner min Sjæl.
52 (Tsadǝ) Manga sǝwǝbsiz düxmǝn bolƣanlar, Meni ⱪuxtǝk ⱨǝdǝp owlap kǝldi.
Jeg joges som en Fugl af Fjender, hvis Had var grundløst,
53 Ular orida jenimni üzmǝkqi bolup, Üstümgǝ taxni qɵridi.
de spærred mig inde i en Grube, de stenede mig;
54 Sular beximdin texip aⱪti; Mǝn: «Üzüp taxlandim!» — dedim.
Vand strømmed over mit Hoved, jeg tænkte: »Fortabt!«
55 (Kof) Ⱨangning tüwliridin namingni qaⱪirip nida ⱪildim, i Pǝrwǝrdigar;
Dit Navn paakaldte jeg, HERRE, fra Grubens Dyb;
56 Sǝn awazimni angliding; Ⱪutulduruxⱪa nidayimƣa ⱪuliⱪingni yupuruwalmiƣin!
du hørte min Røst: »O, gør dig ej døv for mit Skrig!«
57 Sanga nida ⱪilƣan künidǝ manga yeⱪin kǝlding, «Ⱪorⱪma» — deding.
Nær var du, den Dag jeg kaldte, du sagde: »Frygt ikke!«
58 (Rǝx) I rǝb, jenimning dǝwasini ɵzüng soriding; Sǝn manga ⱨǝmjǝmǝt bolup ⱨayatimni ⱪutⱪuzdung.
Du førte min Sag, o HERRE, genløste mit Liv;
59 I Pǝrwǝrdigar, manga bolƣan uwalliⱪni kɵrdüngsǝn; Mǝn üqün ⱨɵküm qiⱪarƣaysǝn;
HERRE, du ser, jeg lider Uret, skaf mig min Ret!
60 Sǝn ularning manga ⱪilƣan barliⱪ ɵqmǝnliklirini, Barliⱪ ⱪǝstlirini kɵrdungsǝn.
Al deres Hævnlyst ser du, alle deres Rænker,
61 (Xiyn) I Pǝrwǝrdigar, ularning aⱨanǝtlirini, Meni barliⱪ ⱪǝstligǝnlirini anglidingsǝn,
du hører deres Smædeord, HERRE, deres Rænker imod mig,
62 Manga ⱪarxi turƣanlarning xiwirlaxlirini, Ularning kün boyi kǝynimdin kusur-kusur ⱪilixⱪanlirini anglidingsǝn.
mine Fjenders Tale og Tanker imod mig bestandig.
63 Olturƣanlirida, turƣanlirida ularƣa ⱪariƣaysǝn! Mǝn ularning [mǝshirǝ] nahxisi boldum.
Se dem, naar de sidder eller staar, deres Nidvise er jeg.
64 (Taw) Ularning ⱪolliri ⱪilƣanliri boyiqǝ, i Pǝrwǝrdigar, bexiƣa jaza yandurƣaysǝn;
Dem vil du gengælde, HERRE, deres Hænders Gerning,
65 Ularning kɵngüllirini kaj ⱪilƣaysǝn! Bu sening ularƣa qüxidiƣan lǝniting bolidu!
gør deres Hjerte forhærdet — din Forbandelse over dem! —
66 Ƣǝzǝp bilǝn ularni ⱪoƣliƣaysǝn, Ularni Pǝrwǝrdigarning asmanliri astidin yoⱪatⱪaysǝn!
forfølg dem i Vrede, udryd dem under din Himmel.
