Ayup 18
1 Xuhaliⱪ Bildad jawabǝn mundaⱪ dedi: —
Då tok Bildad frå Suah til ords og sagde:
2 Sǝndǝk adǝmlǝr ⱪaqanƣiqǝ mundaⱪ sɵzlǝrni tohtatmaysilǝr? Silǝr obdan oylap beⱪinglar, andin biz sɵz ⱪilimiz.
«Kor lenge driv de jagt på ord? Gjev gaum, lat oss so talast ved!
3 Biz nemixⱪa silǝrning aldinglarda ⱨaywanlar ⱨesablinimiz? Nemixⱪa aldinglarda ǝhmǝⱪ tonulimiz?
Kvi skal me reknast liksom fe, som ureine i dykkar augo?
4 Ⱨǝy ɵzüngning ƣǝzipidǝ ɵzüngni yirtⱪuqi, seni dǝpla yǝr-zemin taxliwetilǝmdu?! Taƣ-taxlar ɵz ornidin kɵtürülüp ketǝmdu?!
Å, du som riv deg sund i sinne, skal jordi øydast for di skuld? Skal fjellet flytjast frå sin stad?
5 Ⱪandaⱪla bolmisun, yaman adǝmning qiriƣi ɵqürülidu, Uning ot-uqⱪunliri yalⱪunlimaydu.
Men sløkt vert ljoset for den vonde, og hans åre-eld skal ikkje skina.
6 Qediridiki nur ⱪarangƣuluⱪⱪa aylinidu, Uning üstigǝ asⱪan qiriƣi ɵqürülidu.
I tjeldet hans vert ljoset myrkt, og lampa sloknar yver han.
7 Uning mǝzmut ⱪǝdǝmliri ⱪisilidu, Ɵzining nǝsiⱨǝtliri ɵzini mollaⱪ atⱪuzidu.
Hans sterke stig vert snævra inn; han snåvar yver sine planar.
8 Qünki ɵz putliri ɵzini torƣa ǝwǝtidu, U dǝl torning üstigǝ dǝssǝydiƣan bolidu.
Hans fot vert fløkt i garnet inn, og upp i netet ferdast han;
9 Ⱪiltaⱪ uni tapinidin iliwalidu, Tuzaⱪ uni tutuwalidu.
og snara triv um hælen hans, og gildra tek på honom fat.
10 Yǝrdǝ uni kütidiƣan yoxurun arƣamqa bar, Yolida uni tutmaⱪqi bolƣan bir ⱪapⱪan bar.
I jordi løynde gildror lurer, og fellor ventar på hans veg.
11 Uni ⱨǝr tǝrǝptin wǝⱨimilǝr besip ⱪorⱪitiwatidu, Ⱨǝm ular uni iz ⱪoƣlap ⱪoƣlawatidu.
Og rædslor trugar rundt ikring og skræmer han for kvart eit stig.
12 Maƣdurini aqarqiliⱪ yǝp tügǝtti; Palakǝt uning yenida paylap yüridu.
Ulukka hungrar etter han, og vondt vil føra han til fall,
13 Ɵlümning qong balisi uning terisini yǝwatidu; Uning ǝzalirini xoraydu.
vil eta kvar ein led og lem, ja, det vil daudens eldste son.
14 U ɵz qediridiki amanliⱪtin yulup taxlinidu, [Ɵlümning tunjisi] uni «wǝⱨimilǝrning padixaⱨi»ning aldiƣa yalap apiridu.
Hans trygd er rivi frå hans tjeld; du sender han til rædsle-kongen.
15 Ɵyidikilǝr ǝmǝs, bǝlki baxⱪilar uning qedirida turidu; Turalƣusining üstigǝ günggürt yaƣdurulidu.
I huset hans bur framande, det vert strått svåvel på hans bustad.
16 Uning yiltizi tegidin ⱪurutulidu; Üstidiki xahliri kesilidu.
Hans rot i grunnen turkar ut; den høge kruna visnar burt.
17 Uning ǝslimisimu yǝr yüzidikilǝrning esidin kɵtürülüp ketidu, Sirtlarda uning nam-abruyi ⱪalmaydu.
Hans minne kverv frå jordi burt, og namnlaus vert han vidt og breidt.
18 U yoruⱪluⱪtin ⱪarangƣuluⱪⱪa ⱪoƣliwetilgǝn bolup, Bu dunyadin ⱨǝydiwetilidu.
Frå ljos til myrker driv dei honom og jagar han frå landi burt.
19 Əl-yurtta ⱨeqⱪandaⱪ pǝrzǝntliri yaki ǝwladliri ⱪalmaydu, U musapir bolup turƣan yǝrlǝrdimu nǝsli ⱪalmaydu.
Han barnlaus vert i eige folk; i heimen hans slepp ingen undan.
20 Uningdin keyinkilǝr uning künigǝ ⱪarap alaⱪzadǝ bolidu, Huddi aldinⱪilarmu qɵqüp kǝtkǝndǝk.
Og vestmenn støkk for dagen hans, og austmenn vert av rædsla slegne.
21 Mana, ⱪǝbiⱨ adǝmning makanliri xübⱨisiz xundaⱪ, Tǝngrini tonumaydiƣan kixiningmu orni qoⱪum xundaⱪtur.
Just soleis gjeng det nidings hus, den heim der ingen kjenner Gud.»
