Ayup 18
1 Xuhaliⱪ Bildad jawabǝn mundaⱪ dedi: —
Så tog Sjuhiten Bildad til Orde og sagde:
2 Sǝndǝk adǝmlǝr ⱪaqanƣiqǝ mundaⱪ sɵzlǝrni tohtatmaysilǝr? Silǝr obdan oylap beⱪinglar, andin biz sɵz ⱪilimiz.
"Så gør dog en Ende på dine Ord, kom til Fornuft og lad os tale!
3 Biz nemixⱪa silǝrning aldinglarda ⱨaywanlar ⱨesablinimiz? Nemixⱪa aldinglarda ǝhmǝⱪ tonulimiz?
Hvi skal vi regnes for Kvæg og stå som umælende i dine Øjne?
4 Ⱨǝy ɵzüngning ƣǝzipidǝ ɵzüngni yirtⱪuqi, seni dǝpla yǝr-zemin taxliwetilǝmdu?! Taƣ-taxlar ɵz ornidin kɵtürülüp ketǝmdu?!
Du, som i Vrede sønderslider din Sjæl, skal for din Skyld Jorden blive øde og Klippen flyttes fra sit Sted?
5 Ⱪandaⱪla bolmisun, yaman adǝmning qiriƣi ɵqürülidu, Uning ot-uqⱪunliri yalⱪunlimaydu.
Nej, den gudløses Lys bliver slukt, hans Ildslue giver ej Lys;
6 Qediridiki nur ⱪarangƣuluⱪⱪa aylinidu, Uning üstigǝ asⱪan qiriƣi ɵqürülidu.
Lyset i hans Telt går ud, og hans Lampe slukkes for ham;
7 Uning mǝzmut ⱪǝdǝmliri ⱪisilidu, Ɵzining nǝsiⱨǝtliri ɵzini mollaⱪ atⱪuzidu.
hans kraftige Skridt bliver korte, han falder for eget Råd;
8 Qünki ɵz putliri ɵzini torƣa ǝwǝtidu, U dǝl torning üstigǝ dǝssǝydiƣan bolidu.
thi hans Fod drives ind i Nettet, på Fletværk vandrer han frem,
9 Ⱪiltaⱪ uni tapinidin iliwalidu, Tuzaⱪ uni tutuwalidu.
Fælden griber om Hælen, Garnet holder ham fast;
10 Yǝrdǝ uni kütidiƣan yoxurun arƣamqa bar, Yolida uni tutmaⱪqi bolƣan bir ⱪapⱪan bar.
Snaren er skjult i Jorden for ham og Saksen på hans Sti;
11 Uni ⱨǝr tǝrǝptin wǝⱨimilǝr besip ⱪorⱪitiwatidu, Ⱨǝm ular uni iz ⱪoƣlap ⱪoƣlawatidu.
Rædsler skræmmer ham alle Vegne og kyser ham Skridt for Skridt:
12 Maƣdurini aqarqiliⱪ yǝp tügǝtti; Palakǝt uning yenida paylap yüridu.
Ulykken hungrer efter ham, Undergang lurer på hans Fald:
13 Ɵlümning qong balisi uning terisini yǝwatidu; Uning ǝzalirini xoraydu.
Dødens førstefødte æder hans Lemmer, æder hans Legemes Lemmer;
14 U ɵz qediridiki amanliⱪtin yulup taxlinidu, [Ɵlümning tunjisi] uni «wǝⱨimilǝrning padixaⱨi»ning aldiƣa yalap apiridu.
han rives bort fra sit Telt, sin Fortrøstning; den styrer hans Skridt til Rædslernes Konge;
15 Ɵyidikilǝr ǝmǝs, bǝlki baxⱪilar uning qedirida turidu; Turalƣusining üstigǝ günggürt yaƣdurulidu.
i hans Telt har Undergang hjemme, Svovl strøs ud på hans Bolig;
16 Uning yiltizi tegidin ⱪurutulidu; Üstidiki xahliri kesilidu.
nedentil tørrer hans Rødder, oventil visner hans Grene;
17 Uning ǝslimisimu yǝr yüzidikilǝrning esidin kɵtürülüp ketidu, Sirtlarda uning nam-abruyi ⱪalmaydu.
hans Minde svinder fra Jord, på Gaden nævnes ikke hans Navn;
18 U yoruⱪluⱪtin ⱪarangƣuluⱪⱪa ⱪoƣliwetilgǝn bolup, Bu dunyadin ⱨǝydiwetilidu.
man støder ham ud fra Lys i Mørket og driver ham bort fra Jorderig;
19 Əl-yurtta ⱨeqⱪandaⱪ pǝrzǝntliri yaki ǝwladliri ⱪalmaydu, U musapir bolup turƣan yǝrlǝrdimu nǝsli ⱪalmaydu.
i sit Folk har han ikke Afkom og Æt, i hans Hjem er der ingen tilbage;
20 Uningdin keyinkilǝr uning künigǝ ⱪarap alaⱪzadǝ bolidu, Huddi aldinⱪilarmu qɵqüp kǝtkǝndǝk.
de i Vester stivner ved hans Skæbnedag, de i Øst bliver slagne af Rædsel.
21 Mana, ⱪǝbiⱨ adǝmning makanliri xübⱨisiz xundaⱪ, Tǝngrini tonumaydiƣan kixiningmu orni qoⱪum xundaⱪtur.
Ja, således går det den lovløses Bolig, dens Hjem, der ej kender Gud!
