Əzakiyal 9
1 U ⱪuliⱪimƣa küqlük bir awazda towlap: — Yeⱪin kelinglar, xǝⱨǝrgǝ mǝs’ul bolƣuqilar, ⱨǝrbiringlar ɵz ⱨalakǝt ⱪoralinglarni ⱪolunglarƣa tutunglar, — dedi.
Kaj Li vokis al miaj oreloj per laŭta voĉo, dirante: Alproksimiĝu la punantoj de la urbo, kaj ĉiu havu en sia mano sian pereigilon.
2 Wǝ mana, altǝ kixining [ibadǝthanining] ximaliƣa ⱪaraydiƣan «Yuⱪiri dǝrwaza» tǝrǝptin keliwatⱪinini kɵrdüm. Ⱨǝrbirisi ⱪolida bitqit ⱪilƣuqi ⱪoralini tutⱪan; ularning otturisida yeniƣa pütükqining siyaⱨdeni esiⱪliⱪ turƣan, kanap kiyimlǝrni kiygǝn birsi bar idi; wǝ ular [ibadǝthaniƣa] kirip, mis ⱪurbangaⱨning yenida turdi.
Kaj jen ses homoj venis per la vojo de la supra pordego, kiu estas turnita norden, kaj ĉiu havis en la mano sian detruilon, kaj inter ili estis unu vestita per tolo, kaj li havis skribilon ĉe siaj lumboj. Ili venis, kaj stariĝis apud la kupra altaro.
3 Xu qaƣda Israilning Hudasining xan-xǝripi ǝsli turƣan kerubtin kɵtürülüp ɵyning bosuƣisida turdi. Pǝrwǝrdigar yeniƣa pütükqining siyaⱨdeni esiⱪliⱪ turƣan, kanap kiyimlǝrni kiygǝn kixini qaⱪirip uningƣa: —
Kaj la majesto de Dio de Izrael leviĝis de la kerubo, sur kiu ĝi estis, al la sojlo de la domo. Kaj Li alvokis la homon, kiu estis vestita per tolo kaj havis skribilon ĉe siaj lumboj.
4 Xǝⱨǝrning otturisidin, yǝni Yerusalemning otturisidin ɵtüp, xǝⱨǝr iqidǝ ɵtküzülgǝn barliⱪ yirginqlik ixlar tüpǝylidin aⱨ-nadamǝt qǝkkǝn kixilǝrning pexanlirigǝ bir bǝlgǝ salƣin, — dedi.
Kaj la Eternulo diris al li: Trairu la urbon Jerusalem, kaj marku per litero Tav la fruntojn de tiuj homoj, kiuj ĝemas kaj malĝojas pri ĉiuj abomenindaĵoj, kiuj estas farataj en la urbo.
5 Wǝ manga anglitip baxⱪa kixilǝrgǝ: — Bu kixining kǝynidin xǝⱨǝrni kezip, adǝmlǝrni ⱪiringlar; kɵzünglar rǝⱨim ⱪilmisun, ularƣa iqinglarni aƣritmanglar!
Kaj al la aliaj Li diris tiel, ke mi povis aŭdi: Iru tra la urbo post li, kaj frapu; via okulo ne indulgu, kaj vi ne kompatu.
6 Birnimu ⱪoymay ⱨǝmmini — ⱪerilar, yax yigit-ⱪizlar, bowaⱪ-balilar wǝ ayallarni ⱪoymay ɵltürüwetinglar; pǝⱪǝt bǝlgǝ ⱪoyulƣan kixilǝrgǝ yeⱪinlaxmanglar; bu ixni ɵz muⱪǝddǝs jayimdin baxlanglar, — dedi. Xunga ular Hudaning ɵyi aldida turƣan ⱨeliⱪi aⱪsaⱪallardin baxliƣan.
Maljunulon, junulon, junulinon, infanojn, kaj virinojn eksterme mortigu; sed ĉiun homon, sur kiu estas la litero Tav, ne tuŝu; kaj komencu de Mia sanktejo. Kaj ili komencis de la maljunaj homoj, kiuj estis antaŭ la domo.
7 Wǝ U ularƣa: — Ɵyni bulƣanglar, ⱨoylilirini ɵltürülgǝnlǝr bilǝn toldurunglar; ǝmdi beringlar! — dedi. Xuning bilǝn ular qiⱪip xǝⱨǝr boyiqǝ adǝmlǝrni ⱪirixⱪa baxlidi.
Kaj Li diris al ili: Malpurigu la domon, kaj plenigu la kortojn per mortigitoj; eliru! Kaj ili eliris, kaj komencis frapadi en la urbo.
8 Wǝ xundaⱪ boldiki, ular adǝmlǝrni ⱪirƣinida, mǝn yalƣuz ⱪaldim; ɵzümni yǝrgǝ düm taxlidim wǝ: — Aⱨ, Rǝb Pǝrwǝrdigar! Sǝn Yerusalemƣa ⱪaritilƣan ⱪǝⱨringni tɵkkǝndǝ Israilning barliⱪ ⱪaldisini ⱨalak ⱪilamsǝn? — dedim.
Kiam ili finis la mortigadon kaj mi restis, tiam mi ĵetis min vizaĝaltere, ekkriis, kaj diris: Ho Sinjoro, ho Eternulo! ĉu Vi ekstermos la tutan restaĵon de Izrael, elverŝante Vian koleron sur Jerusalemon?
9 Wǝ U manga: — Israil wǝ Yǝⱨuda jǝmǝtining ⱪǝbiⱨliki intayin rǝzil; qünki ular: «Pǝrwǝrdigar zeminni taxlap kǝtti; Pǝrwǝrdigar bizni kɵrmǝydu» — dǝydu.
Kaj Li diris al mi: La malpieco de la domo de Izrael kaj de Jehuda estas tre, tre granda, kaj la lando estas plena de sango, kaj la urbo estas plena de maljusteco; ĉar ili diras: La Eternulo forlasis la landon, kaj la Eternulo ne vidas.
10 «Mǝn bolsam, Mening kɵzüm ularƣa rǝⱨim ⱪilmaydu, iqimnimu ularƣa aƣritmaymǝn; Mǝn ularning yolini ɵz bexiƣa qüxürimǝn, — dedi.
Tial ankaŭ Miaflanke Mia okulo ne indulgos, kaj Mi ne kompatos; ilian agadon Mi metos sur ilian kapon.
11 Wǝ mana, yeniƣa pütükqining siyaⱨdenini asⱪan, kanap kiyimlǝrni kiygǝn kixi ⱪilƣan ixni mǝlum ⱪilip: «Manga Sǝn buyruƣan ixni orundidim» — dedi.
Kaj jen la viro, kiu estis vestita per tolo kaj havis skribilon ĉe siaj lumboj, alportis respondon, dirante: Mi faris tion, kion Vi ordonis al mi.
