Əstǝr 6
1 Xu küni keqisi padixaⱨning uyⱪusi ⱪeqip, tarih-tǝzkirinamini ǝkǝldürdi wǝ bular uning aldida oⱪup berildi.
In denzelfden nacht was de slaap van den koning geweken, en hij zeide, dat men het boek der gedachtenissen, de kronieken, brengen zou; en zij werden in de tegenwoordigheid des konings gelezen.
2 Bir yǝrdǝ: «Padixaⱨning Bigtana, Tǝrǝx dǝydiƣan orda dǝrwazisini baⱪidiƣan ikki ⱨǝrǝm’aƣisi bar idi, ular padixaⱨ Aⱨaxweroxⱪa ⱪol selixⱪa ⱪǝstligǝndǝ, Mordikay bu ixni pax ⱪilip hǝwǝr yǝtküzgǝn, dǝp pütülgǝnidi.
En men vond geschreven, dat Mordechai had te kennen gegeven van Bigthana en Theres, twee kamerlingen des konings, uit de dorpelwachters, die de hand zochten te leggen aan den koning Ahasveros.
3 Padixaⱨ: — Bu ix üqün Mordikayƣa ⱪandaⱪ nam-xɵⱨrǝt wǝ izzǝt-ikram nail ⱪilindi? — dǝp soridi. — U ⱨeq nemigǝ erixmidi, — dǝp jawap berixti padixaⱨning yenidiki hizmǝttǝ bolƣan ƣulamliri.
Toen zeide de koning: Wat eer en verhoging is Mordechai hierover gedaan? En de jongelingen des konings, zijn dienaars, zeiden: Aan hem is niets gedaan.
4 — Orda ⱨoylisida kim bar? — dǝp soridi padixaⱨ. Bu qaƣda Ⱨaman padixaⱨtin Mordikayni ɵzi tǝyyarlap ⱪoyƣan darƣa esixni tǝlǝp ⱪilƣili kelip, ordining taxⱪiriⱪi ⱨoylisiƣa kirgǝnidi.
Toen zeide de koning: Wie is in het voorhof? (Haman nu was gekomen in het buitenvoorhof van het huis des konings, om den koning te zeggen, dat men Mordechai zou hangen aan de galg, die hij hem had doen bereiden.)
5 — Mana, Ⱨaman ⱨoylida turidu, — deyixti padixaⱨning ƣulamliri uningƣa. — Kirsun, — dedi padixaⱨ.
En des konings jongelingen zeiden tot hem: Zie, Haman staat in het voorhof. Toen zeide de koning: Dat hij inkome.
6 Ⱨaman kiriwidi, padixaⱨ uningdin: — Padixaⱨ izzǝt-ⱨɵrmitini ⱪilixni yahxi kɵrgǝn kixigǝ nemǝ ixlarni ⱪilixi kerǝk? — dǝp soriwidi, Ⱨaman kɵnglidǝ: «Padixaⱨ izzǝt-ⱨɵrmitini ⱪilixni yahxi kɵrgǝn kixi meningdin baxⱪa yǝnǝ kim bolatti?» — dǝp oylidi-dǝ
Als Haman ingekomen was, zo zeide de koning tot hem: Wat zal men met dien man doen, tot wiens eer de koning een welbehagen heeft? Toen zeide Haman in zijn hart: Tot wien heeft de koning een welbehagen, om hem eer te doen, meer dan tot mij?
7 padixaⱨⱪa: — Padixaⱨ izzǝt-ⱨɵrmitini ⱪilixni yahxi kɵrgǝn kixigǝ
Daarom zeide Haman tot den koning: Den man, tot wiens eer de koning een welbehagen heeft,
8 padixaⱨim daim kiyidiƣan xaⱨanǝ kiyim-keqǝk wǝ daim minidiƣan arƣimaⱪ, yǝni bexiƣa xaⱨanǝ taj-bǝlgǝ taⱪalƣan arƣimaⱪ elip kelinip,
Zal men het koninklijke kleed brengen, dat de koning pleegt aan te trekken, en het paard, waarop de koning pleegt te rijden; en dat de koninklijke kroon op zijn hoofd gezet worde.
9 xaⱨanǝ kiyim bilǝn arƣimaⱪni padixaⱨning ǝng muⱨtǝrǝm ǝmirliridin birigǝ tutⱪuzsun, u kiyimni padixaⱨim izzǝt-ⱨɵrmitini ⱪilixni yahxi kɵrgǝn kixigǝ kiygüzüp wǝ uni arƣimaⱪⱪa mindürüp xǝⱨǝr mǝydan-koqilirini aylandursun wǝ uning aldida: «Ⱪaranglar! Padixaⱨ izzǝt-ⱨɵrmitini ⱪilixni yahxi kɵrgǝn kixigǝ muxundaⱪ muamilǝ ⱪilinidu!» dǝp jakarlap mangsun, — dedi.
En men zal dat kleed en dat paard geven in de hand van een uit de vorsten des konings, van de grootste heren, en men zal het dien man aantrekken, tot wiens eer de koning een welbehagen heeft; en men zal hem op dat paard doen rijden door de straten der stad, en men zal voor hem roepen: Alzo zal men dien man doen, tot wiens eer de koning een welbehagen heeft!
10 Xuning bilǝn padixaⱨ Ⱨamanƣa: — Tez berip deginingdǝk xaⱨanǝ kiyim bilǝn arƣimaⱪni ǝpkǝl, orda dǝrwazisining aldida olturƣan awu Yǝⱨudiy Mordikayƣa dǝl sɵzüngdǝk ⱪilƣin; sening degǝnliringning birǝrsimu kǝm bolup ⱪalmisun! — dedi.
Toen zeide de koning tot Haman: Haast u, neem dat kleed, en dat paard, gelijk als gij gesproken hebt, en doe alzo aan Mordechai, den Jood, dien aan de poort des konings zit; en laat niet een woord vallen van alles, wat gij gesproken hebt.
11 Xundaⱪ ⱪilip Ⱨaman xaⱨanǝ kiyim bilǝn arƣimaⱪni ǝkelip, aldi bilǝn Mordikayƣa xaⱨanǝ kiyimni kiygüzdi, andin uni arƣimaⱪⱪa mindürüp, xǝⱨǝr mǝydan-koqilirini aylandurdi wǝ uning aldida: — «Mana, padixaⱨ izzǝt-ⱨɵrmitini ⱪilixni yahxi kɵrgǝn kixigǝ muxundaⱪ muamilǝ ⱪilinidu!» dǝp jakarlap mangdi.
En Haman nam dat kleed en dat paard, en trok het kleed Mordechai aan, en deed hem rijden door de straten der stad, en hij riep voor hem: Alzo zal men dien man doen, tot wiens eer de koning een welbehagen heeft!
12 Mordikay yǝnila orda dǝrwazisining aldiƣa ⱪaytip bardi; Ⱨaman bolsa ƣǝm-ⱪayƣuƣa petip, bexini qümkigǝn ⱨalda aldirap-tenǝp ɵz ɵyigǝ ⱪaytip kǝtti.
Daarna keerde Mordechai wederom tot de poort des konings; maar Haman werd voortgedreven naar zijn huis, treurig en met bedekten hoofde.
13 Ⱨaman hotuni Zǝrǝxkǝ wǝ barliⱪ dost-aƣinilirigǝ bexiƣa kǝlgǝnlirining ⱨǝmmisini eytip bǝrdi. Andin uning danixmǝnliri bilǝn hotuni Zǝrǝx buni anglap uningƣa: — Mordikayning aldida yengilixⱪa baxlaptila; u ǝgǝr Yǝⱨudiylarning nǝslidin bolsa, uni yengǝlmǝyla, ǝksiqǝ sɵzsiz uning aldida mǝƣlup bolidila, deyixti.
En Haman vertelde aan zijn huisvrouw Zeres en al zijn vrienden al wat hem wedervaren was. Toen zeiden hem zijn wijzen, en Zeres, zijn huisvrouw: Indien Mordechai, voor wiens aangezicht gij hebt begonnen te vallen, van het zaad der Joden is, zo zult gij tegen hem niet vermogen; maar gij zult gewisselijk voor zijn aangezicht vallen.
14 Ular tehi Ⱨaman bilǝn sɵzlixiwatⱪan qeƣida, padixaⱨning ⱨǝrǝm’aƣiliri kelip Ⱨamanni Əstǝr tǝyyarliƣan ziyapǝtkǝ berixⱪa aldiratti.
Toen zij nog met hem spraken, zo kwamen des konings kamerlingen nabij, en zij haastten Haman tot den maaltijd te brengen, dien Esther bereid had.
