Rosullarning paaliyǝtliri 24
1 Bǝx kündin keyin, bax kaⱨin Ananiyas aⱪsaⱪallardin birnǝqqǝylǝn wǝ Tǝrtullus isimlik bir adwokat bilǝn Ⱪǝysǝriyǝgǝ qüxüp, Pawlus toƣrisidiki rǝsmiy xikayǝtlirini waliyƣa sundi.
En vijf dagen daarna kwam de hogepriester Ananias af met de ouderlingen, en een zekeren voorspraak, genaamd Tertullus, dewelke verschenen voor den stadhouder tegen Paulus.
2 Pawlus qaⱪirtilip, Tǝrtullus uning üstidin xikayǝt ⱪilip mundaⱪ dedi: — Ⱨɵrmǝtlik Feliks janabliri! Biz ɵzlirining ⱪol astilirida ⱨǝr tǝrǝptin aman-esǝnlikkǝ nesip bolup kǝlmǝktimiz wǝ aldin kɵrǝrlikliri bilǝn hǝlⱪimiz arisida dana islaⱨatlar barliⱪⱪa kǝltürülmǝktǝ, biz bu ixlardin ⱨǝr waⱪit, ⱨǝr jayda toluⱪ minnǝtdarliⱪ bilǝn bǝⱨriman boluwatimiz.
En als hij geroepen was, begon Tertullus hem te beschuldigen, zeggende: Dat wij grote vrede door u bekomen, en dat vele loffelijke diensten dezen volke geschieden door uw voorzichtigheid,
machtigste Felix, nemen wij ganselijk en overal met alle dankbaarheid aan.
4 Biraⱪ ɵz waⱪitlirini kɵp elip ⱪoymasliⱪim üqün, xǝpⱪǝtliri bilǝn sɵzimizni ⱪisⱪila anglaxlirini ɵtünüp soraymǝn.
Maar opdat ik u niet lang ophoude, ik bid u, dat gij ons, naar uw bescheidenheid, kortelijk hoort.
5 Qünki biz xuni tonup yǝttuⱪki, bu adǝm balahor bolup, pütkül jaⱨandiki Yǝⱨudiylar arisida majira-topilang pǝyda ⱪilixni küxkürtküqi, xundaⱪla «Nasarǝtliklǝr» dǝp atalƣan mǝzⱨǝpning kattiwaxliridin biridur.
Want wij hebben dezen man bevonden te zijn een pest, en een, die oproer verwekt onder al de Joden, door de ganse wereld, en een oppersten voorstander van de sekte der Nazarenen.
6 U bizning ibadǝthanimiznimu bulƣimaⱪqi bolƣanidi. Xunga, biz uni tutuwalduⱪ wǝ uni ɵz ⱪanunimiz boyiqǝ sotlayttuⱪ. Lekin mingbexi Lisiyas ǝxǝddiy zorluⱪ bilǝn uni ⱪollirimizdin tartiwaldi wǝ uningƣa ǝrz ⱪilƣuqilarni ɵzlirining aldiƣa kelixkǝ buyruƣanidi.
Die ook gepoogd heeft den tempel te ontheiligen, welken wij ook gegrepen hebben, en naar onze wet hebben willen oordelen.
Maar Lysias, de overste, daarover komende, heeft hem met groot geweld uit onze handen weggebracht;
8 Uni soraⱪ ⱪilip kɵrsilǝ, bizning uningƣa ⱪilƣan ǝrzlirimizning toƣriliⱪini bilip yetidila!
Gebiedende zijn beschuldigers tot u te komen; van dewelken gij zelf, hem onderzocht hebbende, zult kunnen verstaan al hetgeen, waarvan wij hem beschuldigen.
9 Sorunda bolƣan Yǝⱨudiylarmu uning eytⱪanliriƣa ⱪoxulup: Rast, rast, dǝp xikayǝtni küqǝytti.
En ook de Joden stemden het toe, zeggende, dat deze dingen alzo waren.
10 Waliy Pawlusⱪa sɵz ⱪilƣin dǝp ⱪol ixaritini ⱪilƣanda, u mundaⱪ dedi: — Mǝn silining uzun yillardin beri bu hǝlⱪni sorap kǝlgǝnliklirini bilgǝqkǝ, hatirjǝmlik bilǝn aldilirida ɵzüm toƣramda jawab berimǝn.
Maar Paulus, als hem de stadhouder gewenkt had, dat hij zou spreken, antwoordde: Dewijl ik weet, dat gij nu vele jaren over dit volk rechter zijt geweest, zo verantwoord ik mijzelven met des te beteren moed.
11 Asanla bilǝlǝydiliki, mǝn Yerusalemƣa ibadǝt ⱪilixⱪa barƣinimdin ⱨazirƣiqǝ pǝⱪǝt on ikki künla ɵtti.
Alzo gij kunt weten, dat het niet meer dan twaalf dagen zijn, van dat ik ben opgekomen om te aanbidden te Jeruzalem;
12 Ular mening ibadǝthanida birǝr adǝm bilǝn munazirilǝxkinimni kɵrmigǝn, yaki sinagoglarda yaki xǝⱨǝrdǝ ammini topilangƣa ⱪutratⱪanliⱪimnimu ⱨeq kɵrmidi.
En zij hebben mij noch in den tempel gevonden tot iemand sprekende, of enige samenrotting des volks makende, noch in de synagogen, noch in de stad;
13 Ular yǝnǝ ⱨazir janabliriƣa mening üstümdin ⱪilƣan xikayǝtlirigǝ ⱨeq ispatmu kǝltürǝlmǝydu.
En zij kunnen niet bewijzen, waarvan zij mij nu beschuldigen.
14 Biraⱪ siligǝ xuni etirap ⱪilimǝnki, mǝn ular «mǝzⱨǝp» dǝp atiƣan yol bilǝn mengip, Tǝwratta wǝ pǝyƣǝmbǝrlǝrning yazmilirida pütülgǝnlǝrningmu ⱨǝmmisigǝ ixinip, ata-bowilirimning Hudasiƣa ibadǝt ⱪilimǝn.
Maar dit beken ik u, dat ik naar dien weg, welken zij sekte noemen, den God der vaderen alzo diene, gelovende alles, wat in de wet en in de profeten geschreven is;
15 Mening Hudaƣa baƣliƣan ümidim barki (bu kixilǝrmu bu ümidni tutidu), kǝlgüsidǝ ⱨǝm ⱨǝⱪⱪaniylarning ⱨǝm ⱨǝⱪⱪaniysizlarning ɵlümdin tirilixi bolidu.
Hebbende hoop op God, welke dezen ook zelf verwachten, dat er een opstanding der doden wezen zal, beiden der rechtvaardigen en der onrechtvaardigen.
16 Xu sǝwǝbtin, ɵzüm ⱨǝmixǝ Huda aldidimu, insanlar aldidimu pak wijdanliⱪ boluxⱪa intilimǝn.
En hierin oefen ik mijzelven, om altijd een onergerlijk geweten te hebben bij God en de mensen.
17 Mǝn [Yerusalemdin] ayrilƣili heli yillar bolƣan bolup, bu ⱪetim u yǝrgǝ ɵz hǝlⱪimgǝ hǝyr-sǝdiⱪǝ yǝtküzüp bǝrgili wǝ Huda aldiƣa ⱨǝdiyǝ sunƣili barƣanidim.
Doch na vele jaren ben ik gekomen om aalmoezen te doen aan mijn volk, en offeranden.
18 Mǝn bu ixlarda boluwatattim, bǝzilǝr meni tazilinix ⱪaidisini ada ⱪilip bolƣan qaƣda ibadǝthana ⱨoylisida uqratti; lekin mǝn ǝtrapimƣa adǝm topliƣinimmu yoⱪ, malimanqiliⱪ qiⱪarƣinimmu yoⱪ.
Waarover mij gevonden hebben, geheiligd zijnde, in den tempel, niet met volk, noch met beroerte, enige Joden uit Azie;
19 Əmǝliyǝttǝ meni uqratⱪanlar bolsa Asiya ɵlkisidin kǝlgǝn bǝzi Yǝⱨudiylar idi; ularning üstümdin xikayǝtliri bar bolsa, ǝsli ular ɵzliri kelip, silining aldilirida ǝrz ⱪilixⱪa toƣra kelǝtti.
Welke behoorden hier voor u tegenwoordig te zijn, en mij te beschuldigen, indien zij iets hadden tegen mij.
20 Bolmisa, muxu sorundikilǝr aliy kengǝxmǝ aldida turƣinimda, meningdin ⱪandaⱪ jinayǝt tapⱪanliⱪini eytip baⱪsun!
Of dat dezen zelf zeggen of zij enig onrecht in mij gevonden hebben, als ik voor den raad stond;
21 Pǝⱪǝt mundaⱪ bir ix bolƣanidi: — Mǝn ularning aldida, «Bügünki kündǝ ɵlgǝnlǝrning ⱪayta tirilixi toƣruluⱪ silǝrning soriⱪinglarƣa tartilƣanmǝn!» dǝp warⱪiriƣanidim.
Dan van dit enig woord, hetwelk ik riep, staande onder hen: Over de opstanding der doden word ik heden van ulieden geoordeeld!
22 [Rǝbning] yoli toƣruluⱪ tǝpsiliy hǝwiri bar bolƣan Feliks soraⱪni tohtitip, ularƣa: — Mingbexi Lisiyas kǝlgǝndǝ dǝwayinglar toƣrisidiki ⱨɵkümni qiⱪirimǝn, — dedi.
Toen nu Felix dit gehoord had, stelde hij hen uit, zeggende: Als ik nader wetenschap van dezen weg zal hebben, wanneer Lysias, de overste, zal afgekomen zijn, zo zal ik volle kennis nemen van uw zaken.
23 U yüzbexiƣa Pawlusni nǝzǝrbǝnd astiƣa elip, ǝmma uningƣa bir’az kǝngqilik ⱪilip, dost-buradǝrlirining ⱨǝrⱪaysisining uning ⱨajǝtliridin qiⱪixini tosmiƣin, dǝp buyrudi.
En hij beval den hoofdman over honderd, dat Paulus zou bewaard worden, en verlichting hebben, en dat hij niemand van de zijnen zou beletten hem te dienen, of tot hem te komen.
24 Birnǝqqǝ kündin keyin, waliy Feliks ayali Drusila bilǝn billǝ kǝldi (Drusila Yǝⱨudiy idi). U Pawlusni qaⱪirtip, uningdin Mǝsiⱨ Əysaƣa etiⱪad ⱪilix yoli toƣruluⱪ anglidi.
En na sommige dagen, Felix, daar gekomen zijnde met Drusilla, zijn vrouw, die een Jodin was, ontbood Paulus, en hoorde hem van het geloof in Christus.
25 Pawlus ⱨǝⱪⱪaniy yaxax, ɵzini tutuwelix, ⱪiyamǝt künidiki soal-soraⱪ ⱪilinixlar toƣrisida sɵzlǝwatⱪanda, Feliks wǝⱨimigǝ qüxüp uningƣa: — Ⱨazirqǝ ⱪaytip tursang bolidu. Keyin manga pǝyt kǝlgǝndǝ, yǝnǝ qaⱪirtimǝn, — dedi.
En als hij handelde van rechtvaardigheid, en matigheid, en van het toekomende oordeel, Felix, zeer bevreesd geworden zijnde, antwoordde: Voor ditmaal ga heen; en als ik gelegenen tijd zal hebben bekomen, zo zal ik u tot mij roepen.
26 U xuning bilǝn bir waⱪitta Pawlusning para berixini ümid ⱪilatti. Xuning üqün, uni imkanⱪǝdǝr pat-pat qaⱪirtip, uning bilǝn sɵzlixǝtti.
En tegelijk ook hopende, dat hem van Paulus geld gegeven zou worden, opdat hij hem losliet; waarom hij hem ook dikwijls ontbood, en sprak met hem.
27 Lekin ikki yil toxⱪanda, Feliksning orniƣa Porkiyus Festus waliy boldi. Feliks Yǝⱨudiylarƣa iltipat kɵrsitip ularning kɵnglini elix üqün Pawlusni solaⱪta ⱪaldurdi.
Maar als twee jaren vervuld waren, kreeg Felix Porcius Festus in zijn plaats; en Felix, willende den Joden gunst bewijzen, liet Paulus gevangen.
