Rosullarning paaliyǝtliri 12
1 Xu qaƣlarda, Ⱨerod padixaⱨ jamaǝttikilǝrdin bǝzilirigǝ ziyankǝxlik ⱪilmaⱪqi bolup ularƣa ⱪol saldi.
Mniej więcej w tym samym czasie król Herod Agryppa zaczął prześladować niektórych wierzących z kościoła z Jerozolimie.
2 U Yuⱨannaning akisi Yaⱪupni ⱪiliqlap ɵltürdi.
Najpierw ściął apostoła Jakuba, brata Jana.
3 Ɵzining bu ⱪilƣan ixining Yǝⱨudiylarƣa yaⱪⱪanliⱪini kɵrüp, u Petrusnimu tutⱪun ⱪildurudi (xu qaƣda «petir nan ⱨeyti» mǝzgili idi).
Gdy jednak zauważył, że spodobało się to żydowskim przywódcom, aresztował także Piotra. A zbliżało się święto Paschy.
4 Petrusni tutⱪandin keyin, uni zindanƣa taxlap, tɵt lǝxkǝr bir guruppa ⱪilinƣan tɵt ⱪarawwul topiƣa tapxurdi. Pasha ⱨeyttin keyin, Ⱨerod uni halayiⱪ aldida soraⱪ ⱪilmaⱪqi idi.
Herod polecił go związać i wtrącić do więzienia, a czterem czteroosobowym oddziałom żołnierzy rozkazał pilnować go. Po święcie bowiem zamierzał urządzić mu publiczny proces.
5 Xunga Petrus zindanda tutup ⱪelindi. Lekin jamaǝt Hudaƣa jan-dil bilǝn uning üqün dua ⱪilixiwatatti.
Piotr siedział więc w więzieniu, a wierzący gorliwie modlili się do Boga w jego sprawie.
6 Əmdi Ⱨerod uni elip qiⱪip sot ⱪilixning aldinⱪi keqisi, Petrus ikki zǝnjir bilǝn baƣlaⱪliⱪ peti, ikki ⱪarawulning otturisida uhlawatatti; ixikning sirtidimu birnǝqqǝ ⱪarawul zindanni kɵzǝt ⱪiliwatatti.
W noc poprzedzającą planowany przez Heroda proces Piotr spał między dwoma żołnierzami, przykuty do nich łańcuchami. Reszta żołnierzy pełniła straż przed bramami więzienia.
7 Wǝ tuyuⱪsiz Rǝbning bir pǝrixtisi kɵrünüp, bir nur kamerni yorutti. Pǝrixtǝ Petrusning biⱪiniƣa noⱪup: — Tez tur! — dǝp oyƣatti. Uning ⱪolliridiki zǝnjir xu ⱨaman boxap qüxüp kǝtti.
Nagle w celi zrobiło się jasno i przy Piotrze stanął anioł Pana. Trąceniem w bok obudził go i powiedział: —Szybko wstawaj! W tym samym momencie z rąk Piotra opadły łańcuchy.
8 Pǝrixtǝ uningƣa: — Belingni baƣliwal! Kǝxingnimu kiy! — dedi. Petrus uning deginini ⱪildi. Andin u: — Qapiningni yepinqaⱪlap kǝynimdin mang! — dedi.
—Ubierz się i załóż buty—dodał anioł. Gdy Piotr był już gotowy, anioł powiedział: —A teraz narzuć płaszcz i chodź za mną.
9 Petrus uningƣa ǝgixip [kamerdin] qiⱪti. Biraⱪ u pǝrixtining wasitisi bilǝn boluwatⱪan bu ixlarning rastliⱪini bilmǝy, bǝlki bir ƣayibanǝ kɵrünüx kɵrüptimǝn, dǝp oylawatatti.
Piotr wyszedł z celi i szedł za nim. Nie zdawał sobie jednak sprawy, że wszystko, co anioł robił, działo się naprawdę. Sądził bowiem, że ma jakieś widzenie.
10 Ular birinqi wǝ ikkinqi kɵzǝttin ɵtüp, zindanning xǝⱨǝrgǝ qiⱪidiƣan tɵmür dǝrwazisiƣa barƣanda, dǝrwaza ular üqün ɵzlükidin eqilip kǝtti. Ular qiⱪip, bir koqidin ɵtkǝndǝ, pǝrixtǝ tuyuⱪsiz uning yenidin kǝtti.
Tak minęli pierwszą oraz drugą straż i doszli do żelaznej bramy, prowadzącej do miasta. Ta sama się przed nimi otworzyła. Wyszli więc i gdy przeszli ulicę, anioł niespodziewanie opuścił Piotra.
11 Xu qaƣda, Petrus esigǝ kelip, ɵz-ɵzigǝ: «Dǝrwǝⱪǝ ǝmdi Rǝb Ɵz pǝrixtisini ǝwǝtip, meni Ⱨerodning ⱪolidin wǝ Yǝⱨudiy hǝlⱪining kütkǝnlirining ⱨǝmmisidin ⱪutⱪuzuptu, dǝp bildim» — dedi.
Dopiero wtedy uświadomił sobie, co się stało. —Więc Pan naprawdę posłał swojego anioła—powiedział sam do siebie—aby wyrwał mnie z rąk Heroda i ocalił przed tym, na co czekali żydowscy przywódcy.
12 Ⱨǝⱪiⱪiy ǝⱨwalni qüxinip yǝtkǝndǝ, u Markus dǝpmu atilidiƣan Yuⱨannaning anisi Mǝryǝmning ɵyigǝ bardi. U yǝrdǝ nurƣun kixilǝr yiƣilip dua-tilawǝt ⱪiliwatatti.
Po zastanowieniu się, poszedł do domu Marii, matki Jana Marka, gdzie akurat wiele osób zebrało się na wspólną modlitwę.
13 U dǝrwazining ixikini ⱪaⱪⱪanda, Roda isimlik bir dedǝk awazni anglap qiⱪti.
Gdy zapukał do drzwi, służąca Rode podeszła sprawdzić, kto to.
14 U Petrusning awazini tonup, huxalliⱪidin ixikni eqixⱪimu ülgürmǝy yügürüp kelip, ⱨǝmmǝylǝngǝ: — Petrus dǝrwaza aldida turidu! — dǝp hǝwǝr ⱪildi.
Poznała po głosie, że to Piotr, dlatego biegiem wróciła do zebranych i powiedziała, że przed drzwiami stoi Piotr. Z radości jednak zapomniała mu otworzyć.
15 Lekin ular: — Sarang bolup ⱪaldingƣu! — deyixti. Biraⱪ u: — Rast xundaⱪ, dǝp turuwaldi. Ular: — U uning pǝrixtisi bolsa kerǝk! — deyixti.
—To niemożliwe! Chyba oszalałaś—odpowiedzieli jej. Gdy jednak nadal twierdziła, że to naprawdę Piotr, powiedzieli: —W takim razie to musiał być jego anioł. Widocznie Piotr już nie żyje.
16 Biraⱪ Petrus dǝrwazini ⱪeⱪiwǝrdi. Ular qiⱪip dǝrwazini eqip, uning ɵzini kɵrgǝndǝ ⱨǝmmǝylǝn ⱨang-tang boluxti.
Ale Piotr nie przestawał pukać. Gdy w końcu otworzyli drzwi, doznali szoku.
17 Petrus ularƣa ün qiⱪarmasliⱪⱪa ⱪol ixariti ⱪilip, ularƣa Rǝbning ɵzini zindandin ⱪandaⱪ elip qiⱪⱪanliⱪini eytip bǝrdi. Andin keyin, u: — Bu hǝwǝrni Yaⱪupⱪa wǝ ⱪerindaxlarƣa yǝtküzüp ⱪoyunglar, — dǝp, ɵzi u yǝrdin baxⱪa yǝrgǝ kǝtti.
Piotr dał im ręką znak, aby umilkli, i opowiedział, w jaki sposób Pan wyprowadził go z więzienia. —Powiedzcie o tym Jakubowi i innym wierzącym—rzekł, po czym udał się w inne miejsce.
18 Tang atⱪanda, ⱪarawullar Petrus zadi nemǝ boldi dǝp sarisimigǝ qüxti.
Rano w więzieniu powstało wielkie zamieszanie. Żołnierze zastanawiali się, gdzie się podział Piotr.
19 Ⱨerod uni izdǝp uning iz-derikini tapalmiƣaqⱪa, ⱪarawullarni soraⱪ ⱪilip, ularni ɵlümgǝ mǝⱨkum ⱪilixni buyrudi. Bu ixtin keyin, u Yǝⱨudiyǝdin qüxüp Ⱪǝysǝriyǝ xǝⱨirigǝ berip xu yǝrdǝ turdi.
Herod Agryppa kazał przeszukać więzienie i gdy nie znalazł Piotra, postawił strażników przed sądem i rozkazał ich zabić. Sam zaś opuścił Judeę i zatrzymał się w Cezarei.
20 Əslidǝ Ⱨerod [han] bilǝn Tur wǝ Zidondikilǝr arisida ⱪattiⱪ jedǝl bar idi. Ⱨalbuki, Tur wǝ Zidondikilǝr birlixip, Ⱨerodning aldiƣa kǝldi. Uning bilǝn yarixiwelix üqün ular aldi bilǝn hanning Bilastus isimlik xǝhsiy ƣojidarini ɵzlirigǝ yar-yɵlǝk boluxⱪa ⱪayil ⱪilƣanidi. Qünki bu yurttikilǝr axliⱪni hanning ilkidiki jaylardin alatti.
Herod był skłócony z mieszkańcami pobliskiego Tyru i Sydonu. Ich przedstawiciele przybyli więc do niego, próbując załagodzić konflikt. Zdobyli przychylność królewskiego sekretarza, Blasta, i dzięki niemu przedstawili Herodowi swą prośbę o pokój. Byli bowiem uzależnieni od dostaw żywności z jego państwa.
21 Bǝlgilǝngǝn kɵrüxüx künidǝ Ⱨerod xaⱨanǝ tonlirini kiyip, soraⱪ tǝhtidǝ olturup, ularƣa nutuⱪ sɵzlidi.
W dniu wyznaczonym na odpowiedź, Agryppa włożył królewskie szaty, zasiadł na tronie i publicznie do nich przemówił.
22 Angliƣan hǝlⱪ: — Bu adǝmning awazi ǝmǝs, bǝlki bir ilaⱨning awazidur! — dǝp warⱪiraxti.
Gdy skończył, zgromadzeni ludzie zawołali pełni zachwytu: —To głos Boga, nie człowieka!
23 Xuan Pǝrwǝrdigarning bir pǝrixtisi hanni urdi; qünki u xan-xǝrǝpni Hudaƣa beƣixlimidi. Nǝtijidǝ, u ⱪurtⱪa yǝm bolup ɵldi.
Wtedy anioł Pana poraził Heroda chorobą za to, że przyjął chwałę należną Bogu. Niebawem zmarł, żywcem zjedzony przez robactwo.
24 Əmma Hudaning sɵz-kalami dawamliⱪ bǝrⱪ urup kengǝydi.
Tymczasem wpływ słowa Bożego wzmacniał się i rozszerzał.
25 Barnabas bilǝn Saul Yerusalemda ianilirini tapxurux hizmitini ada ⱪilƣandin keyin, Antakyaƣa ⱪaytip kǝtti. Ular Markus dǝpmu atilidiƣan Yuⱨannani billǝ elip bardi.
Barnaba z Pawłem zawieźli dary do Jerozolimy i wrócili do Antiochii, zabierając ze sobą Jana Marka.
