< Rosullarning paaliyǝtliri 12 >
1 Xu qaƣlarda, Ⱨerod padixaⱨ jamaǝttikilǝrdin bǝzilirigǝ ziyankǝxlik ⱪilmaⱪqi bolup ularƣa ⱪol saldi.
Vers ce temps-là, le roi Hérode fit arrêter quelques-uns des membres de l'église, pour les maltraiter.
2 U Yuⱨannaning akisi Yaⱪupni ⱪiliqlap ɵltürdi.
Il fit mourir par le glaive Jacques, le frère de Jean,
3 Ɵzining bu ⱪilƣan ixining Yǝⱨudiylarƣa yaⱪⱪanliⱪini kɵrüp, u Petrusnimu tutⱪun ⱪildurudi (xu qaƣda «petir nan ⱨeyti» mǝzgili idi).
et voyant que cela était agréable aux Juifs, il fit encore prendre Pierre. On était aux jours des pains sans levain.
4 Petrusni tutⱪandin keyin, uni zindanƣa taxlap, tɵt lǝxkǝr bir guruppa ⱪilinƣan tɵt ⱪarawwul topiƣa tapxurdi. Pasha ⱨeyttin keyin, Ⱨerod uni halayiⱪ aldida soraⱪ ⱪilmaⱪqi idi.
L'ayant aussi arrêté, il le fit mettre en prison, et le confia à la garde de quatre escouades de quatre soldats chacune, dans l'intention de le faire exécuter devant le peuple, après Pâque.
5 Xunga Petrus zindanda tutup ⱪelindi. Lekin jamaǝt Hudaƣa jan-dil bilǝn uning üqün dua ⱪilixiwatatti.
Pierre était donc gardé dans la prison, et l'église ne cessait de prier Dieu pour lui.
6 Əmdi Ⱨerod uni elip qiⱪip sot ⱪilixning aldinⱪi keqisi, Petrus ikki zǝnjir bilǝn baƣlaⱪliⱪ peti, ikki ⱪarawulning otturisida uhlawatatti; ixikning sirtidimu birnǝqqǝ ⱪarawul zindanni kɵzǝt ⱪiliwatatti.
La nuit même qui précéda le jour où Hérode devait le faire exécuter, Pierre, lié de deux chaînes, dormait entre deux soldats, pendant que des sentinelles faisaient la garde devant les portes de la prison.
7 Wǝ tuyuⱪsiz Rǝbning bir pǝrixtisi kɵrünüp, bir nur kamerni yorutti. Pǝrixtǝ Petrusning biⱪiniƣa noⱪup: — Tez tur! — dǝp oyƣatti. Uning ⱪolliridiki zǝnjir xu ⱨaman boxap qüxüp kǝtti.
Tout à coup un ange du Seigneur apparut, et une lumière resplendit dans le cachot. L'ange poussant Pierre par le côté, l'éveilla, et lui dit: «Lève-toi promptement; » et les chaînes tombèrent de ses mains.
8 Pǝrixtǝ uningƣa: — Belingni baƣliwal! Kǝxingnimu kiy! — dedi. Petrus uning deginini ⱪildi. Andin u: — Qapiningni yepinqaⱪlap kǝynimdin mang! — dedi.
L'ange lui dit: «Ceins-toi, et chausse tes sandales.» Pierre obéit. L'ange ajouta: «Mets ton manteau, et suis-moi; »
9 Petrus uningƣa ǝgixip [kamerdin] qiⱪti. Biraⱪ u pǝrixtining wasitisi bilǝn boluwatⱪan bu ixlarning rastliⱪini bilmǝy, bǝlki bir ƣayibanǝ kɵrünüx kɵrüptimǝn, dǝp oylawatatti.
et Pierre sortit du cachot et le suivit, sans savoir que ce que faisait l’ange fût réel: il croyait avoir une vision.
10 Ular birinqi wǝ ikkinqi kɵzǝttin ɵtüp, zindanning xǝⱨǝrgǝ qiⱪidiƣan tɵmür dǝrwazisiƣa barƣanda, dǝrwaza ular üqün ɵzlükidin eqilip kǝtti. Ular qiⱪip, bir koqidin ɵtkǝndǝ, pǝrixtǝ tuyuⱪsiz uning yenidin kǝtti.
Lorsqu'ils eurent passé la première garde et la seconde, ils arrivèrent à la porte de fer qui donne sur la ville; elle s'ouvrit d'elle-même devant eux, et, étant sortis, ils s'engagèrent dans une rue. Aussitôt l'ange le quitta.
11 Xu qaƣda, Petrus esigǝ kelip, ɵz-ɵzigǝ: «Dǝrwǝⱪǝ ǝmdi Rǝb Ɵz pǝrixtisini ǝwǝtip, meni Ⱨerodning ⱪolidin wǝ Yǝⱨudiy hǝlⱪining kütkǝnlirining ⱨǝmmisidin ⱪutⱪuzuptu, dǝp bildim» — dedi.
Pierre étant revenu à lui-même, se dit: «Je vois maintenant que le Seigneur a réellement envoyé son ange, et m'a délivré de la main d'Hérode et de tout ce qu'attendait le peuple juif; »
12 Ⱨǝⱪiⱪiy ǝⱨwalni qüxinip yǝtkǝndǝ, u Markus dǝpmu atilidiƣan Yuⱨannaning anisi Mǝryǝmning ɵyigǝ bardi. U yǝrdǝ nurƣun kixilǝr yiƣilip dua-tilawǝt ⱪiliwatatti.
puis, après un moment de réflexion, il se rendit à la maison de Marie, mère de Jean surnommé Marc, où un assez grand nombre de personnes s'étaient réunies et priaient.
13 U dǝrwazining ixikini ⱪaⱪⱪanda, Roda isimlik bir dedǝk awazni anglap qiⱪti.
Il heurta à la porte d'entrée; une servante nommée Rhode, vint répondre,
14 U Petrusning awazini tonup, huxalliⱪidin ixikni eqixⱪimu ülgürmǝy yügürüp kelip, ⱨǝmmǝylǝngǝ: — Petrus dǝrwaza aldida turidu! — dǝp hǝwǝr ⱪildi.
et, ayant reconnu la voix de Pierre, dans sa joie, elle ne lui ouvrit point, mais courut annoncer que Pierre était à la porte.
15 Lekin ular: — Sarang bolup ⱪaldingƣu! — deyixti. Biraⱪ u: — Rast xundaⱪ, dǝp turuwaldi. Ular: — U uning pǝrixtisi bolsa kerǝk! — deyixti.
Ils lui dirent: «Tu es folle.» Mais elle soutenait que c'était vrai; et eux disaient: «C'est son ange.»
16 Biraⱪ Petrus dǝrwazini ⱪeⱪiwǝrdi. Ular qiⱪip dǝrwazini eqip, uning ɵzini kɵrgǝndǝ ⱨǝmmǝylǝn ⱨang-tang boluxti.
Cependant Pierre continuait à heurter. Ils ouvrirent, et, en le voyant, ils furent tout surpris.
17 Petrus ularƣa ün qiⱪarmasliⱪⱪa ⱪol ixariti ⱪilip, ularƣa Rǝbning ɵzini zindandin ⱪandaⱪ elip qiⱪⱪanliⱪini eytip bǝrdi. Andin keyin, u: — Bu hǝwǝrni Yaⱪupⱪa wǝ ⱪerindaxlarƣa yǝtküzüp ⱪoyunglar, — dǝp, ɵzi u yǝrdin baxⱪa yǝrgǝ kǝtti.
Alors, ayant fait signe de la main de faire silence, il leur raconta comment le Seigneur l'avait tiré de la prison, et ajouta: «Faites-le savoir à Jacques et aux frères; » puis il sortit, et s'en alla dans un autre lieu.
18 Tang atⱪanda, ⱪarawullar Petrus zadi nemǝ boldi dǝp sarisimigǝ qüxti.
Quand il fit jour, les soldats furent dans une grande agitation, pour savoir ce que Pierre était devenu.
19 Ⱨerod uni izdǝp uning iz-derikini tapalmiƣaqⱪa, ⱪarawullarni soraⱪ ⱪilip, ularni ɵlümgǝ mǝⱨkum ⱪilixni buyrudi. Bu ixtin keyin, u Yǝⱨudiyǝdin qüxüp Ⱪǝysǝriyǝ xǝⱨirigǝ berip xu yǝrdǝ turdi.
Hérode, ayant fait des perquisitions, et n'ayant pu le trouver, procéda à l'interrogatoire des gardes, et les fit conduire au supplice. Puis il descendit de Judée à Césarée, où il s'arrêta.
20 Əslidǝ Ⱨerod [han] bilǝn Tur wǝ Zidondikilǝr arisida ⱪattiⱪ jedǝl bar idi. Ⱨalbuki, Tur wǝ Zidondikilǝr birlixip, Ⱨerodning aldiƣa kǝldi. Uning bilǝn yarixiwelix üqün ular aldi bilǝn hanning Bilastus isimlik xǝhsiy ƣojidarini ɵzlirigǝ yar-yɵlǝk boluxⱪa ⱪayil ⱪilƣanidi. Qünki bu yurttikilǝr axliⱪni hanning ilkidiki jaylardin alatti.
Il était en hostilité avec les Tyriens et les Sidoniens. Ceux-ci se rendirent ensemble auprès de lui, et, ayant gagné Blaste, chambellan du roi, ils lui demandèrent la paix, parce que leur pays tirait sa subsistance de celui du roi.
21 Bǝlgilǝngǝn kɵrüxüx künidǝ Ⱨerod xaⱨanǝ tonlirini kiyip, soraⱪ tǝhtidǝ olturup, ularƣa nutuⱪ sɵzlidi.
Le jour même de l’audience, Hérode, revêtu de ses habits royaux et assis dans sa tribune, les haranguait,
22 Angliƣan hǝlⱪ: — Bu adǝmning awazi ǝmǝs, bǝlki bir ilaⱨning awazidur! — dǝp warⱪiraxti.
et le peuple s'écria: «Voix d'un dieu, et non d'un homme!»
23 Xuan Pǝrwǝrdigarning bir pǝrixtisi hanni urdi; qünki u xan-xǝrǝpni Hudaƣa beƣixlimidi. Nǝtijidǝ, u ⱪurtⱪa yǝm bolup ɵldi.
Soudain, un ange du Seigneur le frappa, parce qu'il n'avait pas donné gloire à Dieu; et il expira rongé des vers.
24 Əmma Hudaning sɵz-kalami dawamliⱪ bǝrⱪ urup kengǝydi.
Cependant la parole de Dieu faisait des progrès, et le nombre des croyants se multipliait.
25 Barnabas bilǝn Saul Yerusalemda ianilirini tapxurux hizmitini ada ⱪilƣandin keyin, Antakyaƣa ⱪaytip kǝtti. Ular Markus dǝpmu atilidiƣan Yuⱨannani billǝ elip bardi.
Après avoir rempli leur mission, Barnabas et Saul quittèrent Jérusalem et s'en retournèrent, emmenant avec eux Jean surnommé Marc.