Korintliⱪlarƣa 1 2
1 Mǝn bolsam, i ⱪerindaxlar, yeninglarƣa barƣinimda, Hudaning guwaⱨliⱪini jakarlax üqün ⱨeq gǝpdanliⱪ yaki ǝⱪil-danaliⱪ ixlitip kǝlgǝn ǝmǝsmǝn;
Kæru bræður og systur, þegar ég kom til ykkar fyrst, þá notaði ég ekki háleit orð og snilldarlegar hugmyndir til að flytja ykkur boðskap Guðs.
2 qünki mǝn aranglarda Əysa Mǝsiⱨdin baxⱪa, yǝni krestlǝngǝn Mǝsiⱨdin baxⱪa ⱨeqnemini bilmǝslikkǝ bǝl baƣliƣanidim;
Ég ákvað að tala eingöngu um Jesú Krist og dauða hans á krossinum.
3 mǝn aranglarda bolƣan waⱪtimda ajizliⱪta, ⱪorⱪunqta wǝ titrigǝn ⱨalǝttǝ bolattim;
Ég kom til ykkar í vanmætti, feiminn og hræddur.
4 mening sɵzlirim ⱨǝm jakarlixim bolsa adǝmni ⱪayil ⱪilƣudǝk insaniy danaliⱪ sɵzlǝr bilǝn ǝmǝs, bǝlki Roⱨning alamǝt kɵrsitixliri wǝ küq-ⱪudrǝt bilǝn bolƣan idi.
Boðun mín var mjög fábrotin. Hún var ekki með mælskusnilld og mannlegri speki, heldur var kraftur heilags anda í orðum mínum og sannaði fyrir þeim, sem þau heyrðu, að boðskapurinn var frá Guði.
5 Buningdin mǝⱪsǝt silǝrning etiⱪadinglar insaniy danaliⱪⱪa ǝmǝs, bǝlki Hudaning küq-ⱪudritigǝ baƣlansun degǝndin ibarǝt idi.
Þetta gerði ég af því að ég vildi að trú ykkar væri byggð á Guði einum, en ekki á háleitum hugsjónum einhvers manns.
6 Ⱨalbuki, kamalǝtkǝ yǝtkǝnlǝr arisida biz danaliⱪni bayan ⱪilimiz; bu danaliⱪ bu dǝwrdiki danaliⱪ ǝmǝs, yaki bu dǝwrdiki ⱨɵkümranlarning danaliⱪi ǝmǝs (ular zawalliⱪⱪa yüz tutⱪandur); (aiōn g165)
En þegar ég er meðal þroskaðra, kristinna manna þá nota ég vísdómsorð, þó ekki mannlegan vísdóm eða þann sem höfðar til stórmenna þessa heims, sem dæmd eru til að falla. (aiōn g165)
7 ǝmma biz bir sirni axkarilap, Hudaning bir danaliⱪini bayan ⱪilimiz; Huda ǝslidǝ axkarǝ ⱪilinmiƣan bu danaliⱪni barliⱪ dǝwrlǝrdin burun bizning xan-xǝrǝpkǝ muyǝssǝr boluximiz üqün bekitkǝnidi. (aiōn g165)
Orð okkar eru skynsamleg af því að þau eru frá Guði og þau segja frá skynsamlegri fyrirætlun Guðs, um að leiða okkur inn í dýrð himinsins. Þessi fyrirætlun var hulin forðum daga enda þótt hún hafi verið gerð okkur til hjálpar og það áður en heimurinn varð til. (aiōn g165)
8 Bu danaliⱪni bu dǝwrdiki ⱨɵkümranlarning ⱨeqⱪaysisi qüxinip yǝtmigǝnidi; uni qüxinip yǝtkǝn bolsa, xan-xǝrǝpning Igisi bolƣan Rǝbni krestlimigǝn bolatti. (aiōn g165)
En stórmenni þessa heims hafa ekki skilið hana, annars hefðu þeir ekki krossfest konung dýrðarinnar. (aiōn g165)
9 Ⱨalbuki, [Tǝwratta] pütülgǝnndǝk: — «Ɵzini sɵygǝnlǝrgǝ Hudaning tǝyyarliƣanliri — Dǝl ⱨeqⱪandaⱪ kɵz kɵrmigǝn, Ⱨeqⱪandaⱪ ⱪulaⱪ anglimiƣan, Ⱨeqⱪandaⱪ kɵngül oylap baⱪmiƣan nǝrsilǝrdur».
Það er þetta sem átt er við þegar Biblían segir að enginn maður hafi nokkurn tíma séð, heyrt eða jafnvel ímyndað sér allt það dásamlega sem Guð hefur í hyggju handa þeim sem elska Drottin.
10 Əmma bu nǝrsilǝrni Huda Roⱨi arⱪiliⱪ ayan ⱪildi; qünki Roⱨ bolsa ⱨǝmmǝ ixlarni, ⱨǝtta Hudaning qongⱪur tǝglirini inqikilǝp izligüqidur;
Þetta vitum við af því að Guð hefur sent anda sinn til að segja okkur það og andi hans þekkir og sýnir okkur allar leyndustu hugsanir Guðs.
11 Qünki insanlarda, insanning kɵnglidikini bilgüqi xu insanning roⱨidin baxⱪa nǝrsǝ barmu? Xuningƣa ohxax, Hudaning Roⱨidin baxⱪa, Hudaning kɵnglidikilirini bilgüqi yoⱪtur.
Enginn getur vitað með vissu hvað einhver annar hugsar eða hvernig sá er í raun og veru, heldur þekkir hver og einn aðeins sjálfan sig. Og enginn getur þekkt hugsanir Guðs nema andi Guðs sjálfs.
12 Əmma bizning ⱪobul ⱪilƣinimiz bolsa bu dunyadiki roⱨ ǝmǝs, bǝlki Hudadin kǝlgǝn Roⱨtur; dǝl xundaⱪ bolƣaqⱪa biz Huda tǝripidin bizgǝ sehiyliⱪ bilǝn ata ⱪilinƣan nǝrsilǝrni bilip yetǝlǝymiz.
Guð hefur sent okkur anda sinn (ekki anda heimsins) til að segja okkur frá þeim dýrlegu gjöfum náðar og blessunar sem hann hefur gefið okkur.
13 Bu ix-xǝy’ilǝrni insaniy danaliⱪtin ɵgitilgǝn sɵzlǝr bilǝn ǝmǝs, bǝlki [Muⱪǝddǝs] Roⱨtin ɵgitilgǝn sɵzlǝr bilǝn, roⱨiy ixlarni roⱨiy sɵzlǝr bilǝn qüxǝndürüp sɵzlǝymiz.
Þegar við segjum frá þessum gjöfum, þá höfum við notað sömu orð og heilagur andi hefur gefið okkur en ekki orð sem við menn hefðum valið. Þannig notum við orð heilags anda til að útskýra verk heilags anda.
14 Əmma «janƣa tǝwǝ» kixi Hudaning Roⱨining ixlirini ⱪobul ⱪilmaydu, qünki bu ixlar uningƣa nisbǝtǝn ǝhmiⱪaniliktur; u ularni ⱨeq qüxinip yetǝlmǝydu, qünki ular roⱨ bilǝn pǝrⱪ etilip baⱨalinixi kerǝktur.
Sá maður, sem ekki hefur anda Guðs, getur hvorki skilið né meðtekið þær hugsanir Guðs, sem heilagur andi kennir okkur. Þær eru fáránlegar í augum hans, því að þeir einir sem eiga heilagan anda geta skilið hvað heilagur andi á við. Aðrir botna hreint ekkert í því.
15 Roⱨⱪa tǝwǝ kixi ⱨǝmmǝ ixlarƣa baⱨa berǝlǝydu; ǝmma uningƣa bolsa ⱨeqkim baⱨa berǝlmǝydu.
Sá maður sem hefur heilagan anda, hefur innsýn í allt. Það veldur undrun og heilabrotum þess sem ekki er kristinn,
16 Qünki kim Rǝbning oy-kɵnglini qüxinip yetip, Uningƣa mǝsliⱨǝtqi bolalisun? Əmma biz bolsaⱪ Mǝsiⱨning oy-kɵngligǝ igimiz.
og hvernig ætti hann líka að geta skilið það? Sá maður er alls ekki fær um að þekkja hugsanir Drottins eða ræða þær við hann. Það er undarlegt en satt, að við kristnir menn, skulum eiga hlutdeild í hugsun og huga Krists!
