< Zebur 67 >

1 Neghmichilerning béshigha tapshurulup, tarliq sazlar bilen chélinsun, dep yézilghan küy-naxsha: — Xuda bizge méhir-shepqet körsitip, bizni beriketlep, Öz jamalining nurini üstimizge chachqay! (Sélah)
В конец, в песнех, псалом песни Давиду. Боже, ущедри ны и благослови ны, просвети лице Твое на ны и помилуй ны:
2 Shundaq qilghanda yolung pütkül jahanda, Qutuldurush-nijatliqing barliq eller arisida ayan bolidu.
познати на земли путь Твой, во всех языцех спасение Твое.
3 Barliq qowmlar Séni medhiyiligey, i Xuda; Barliq qowmlar Séni medhiyiligey!
Да исповедятся Тебе людие, Боже, да исповедятся Тебе людие вси.
4 Jimi qowmlar xushalliq bilen tentene qilip küyligey, Chünki Sen xelq-milletlerge adilliq bilen höküm chiqirisen, Yer yüzidiki taipilerni, Sen yétekleysen; (Sélah)
Да возвеселятся и да возрадуются языцы: яко судиши людем правотою, и языки на земли наставиши.
5 Barliq qowmlar Séni medhiyiligey, i Xuda; Barliq qowmlar Séni medhiyiligey!
Да исповедятся Тебе людие, Боже, да исповедятся Тебе людие вси.
6 We yer-zémin köklirini ündüridu; Xuda, bizning Xudayimiz, bizni beriketleydu;
Земля даде плод свой: благослови ны, Боже, Боже наш,
7 Xuda bizni beriketleydu; Shuning bilen yer yüzndikiler chet-yaqilarghiche uningdin eyminishidu!
благослови ны, Боже: и да убоятся Его вси концы земли.

< Zebur 67 >